Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Σαν τους σκύλους που κατά περιόδους έχουμε δεί να κλαίνε και να ουρλιάζουνε πάνω από το πτώμα/μνήμα ιδιοκτήτη ή μέλους της οικογένειας ?

Το γατάκι που προσπαθούσε να "ξυπνήσει" το φιλαράκι του γατάκι που χτύπησε αμάξι ?

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Τα ζώα (θηλαστικά) έχουν αισθήματα (συναισθήματα) αλλά προφανώς διαφορετικού είδους από τον άνθρωπο. Αυτό οφείλεται στην διαφορετική (περιορισμένη σε σχέση με του ανθρώπου) ανάπτυξη του εγκεφάλου τους. Αυτό είναι επιστημονικό γεγονός είτε το θέλουμε είτε όχι.
Η συμπεριφορά των ζώων καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα ένστικτά τους. Η συμπεριφορά τύπου Hachiko (πολύ κλάμα σε αυτή την ταινία) είναι πιθανότατα σε μεγάλο βαθμό ενστικτώδης. Όταν σε δεδομένες συνθήκες ''ξυπνήσουν'' τα ένστικτα, είναι πολύ δύσκολο να τα διαχειριστεί το ζώο (σκύλος, γάτα, τίγρης κλπ) πάλι λόγω της ελλιπούς (σε σχέση με τον άνθρωπο) εγκεφαλικής του ανάπτυξης. Είναι λάθος να ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά των ζώων (είτε υπό κανονικές συνθήκες είτε όχι) με ανθρώπινα μέτρα.
 
Εχω πολλους γειτονες με ζωα.Η μαλλον εχω πολλα ζωα με γειτονες.Τσιφτετελογειτονες .Ο μονος σοβαρος ειναι ενας Γερμανος, που εχει λουρι που αυξομειωνει το μηκος ,εχει ενα σκυλι μια σταλια, παρολα αυτα αν περναει διπλα απο πολλα παιδακια το παιρνει αγκαλια για να μην ενοχλει.Και φυσικα μαζευει τα κακα με ειδικο γαντι.Ο μονος.Τυχαιο ?
 
Δεν υπάρχουν αποδείξεις για τον άνθρωπο ότι έχει αισθήματα και συναισθήματα?!?!?!??!
Φυσικά και τα ζώα έχουν, αλλά μετά από αυτό δεν νομίζω να έχει νόημα να προσπαθήσω.

Eννοώ οτι υπάρχουν στοιχεία του ψυχισμού που δεν μπορούμε να τα αποδείξουμε όταν αφορούν τους άλλους μια δεδομένη στιγμή. Ο άνθρωπος προφανώς έχει συναισθήματα - κατ'αρχήν γιατί τα νοιώθει ο ίδιος. Οταν αφορούν έναν άλλον άνθρωπο όμως δεν μπορούμε να αποδείξουμε - γιατί δεν είμαστε στο μυαλό του - οτι εκείνη την στιγμή αισθάνεται πχ, μνησικακία, εγωισμό, ζήλια κλπ. Μπορούμε μόνο απο την συμπεριφορά του να τα μεταφράσουμε - και αρκετά συχνά, λανθασμένα..
Κατ'άρχήν όμως, ας σιγουρευτούμε οτι μιλάμε με τους ίδιους όρους - άλλο "αγάπη", άλλο "αισθάνομαι καλά", άλλο "μου αρέσει να είμαι μαζί", άλλο το "υιοθετώ μια συμπεριφορά γιατί θα έχω κέρδος απο αυτό", άλλο το ¨αισθάνομαι ασφάλεια κοντά", κλπ... σωστά ?
Το πιο συνηθισμένο είναι η απογοήτευση που νοιώθουν αρκετοί ιδιοκτήτες σκύλων, οι οποίοι χρειάστηκε - πχ. στις καλοκαιρινές διακοπές - να αφήσουν για πρώτη φορά τον πολυαγαπημένο τους σκύλο σε ένα φιλικό ζευγάρι για μερικές μέρες. Εκεί ο σκύλος δέχθηκε πολύ φροντίδα και δεν του χάλασαν χατήρι με βόλτες και λιχουδιές... Οταν γύρισαν οι ιδιοκτήτες, ο σκύλος δέν φάνηκε να πανηγυρίζει τόσο πολύ κι ούτε του καλοάρεσε που έφυγε στο τέλος μαζί τους...
Πού πάει η "αγάπη" του σκύλου όταν βρίσκει ένα πιο βολικό περιβάλλον με περισσότερα "resources" ?
 
Παιδια τα ζωα, οχι όλα βεβαια, αλλα τα σπονδυλωτα και ιδιως τα θηλαστικα και τα πτηνα εχουν αισθηματα και συναισθηματα.

Θα συμφωνησω με τον Skakinen οτι δεν ειναι το ιδιο ανεπτυγμενα οσο του ανθρωπου (λογω εγκεφαλου ; η καποιας ειδικης διεργασιας που δεν μπορουε να προσδιορισουμε το αφηνω ανοιχτό, αλλα σιγουρα ο εγκεφαλος παιζει ρολο), αλλα αυτο σημαινει οτι δεν ειναι τόσο πολυπλοκα. Δεν εχουν τοσες "αποχρωσεις".

Αλλα συναισθηματα εχουν. Και αισθηματα. Εθολογοι θα σας πουν οτι τα θυλαστικα μπορει να πεσουν σε καταθλιψη απο συγκινησιακους λόγους.

Βεβαια εχουν και ενστινκτο.

Ολο το ζουμι στην εξελιξη των ειδων ειναι αυτη η balance αναμεσα στο ενστινκτο και το "πνευμα" (δηλαδη πνευματικη λειτουργία που εμπεριεχει απλα αισθηματα αλλα βασικα, οπως η αγαπη, η αφοσίωση, η ζηλεια κλπ...)
Τα μονα ζωα που δεν εχουν καθολου πνευματικη λειτουργία (αρα και σκεψη) και λειτουργουν μονο με ενστινκτο και αρα σχεδον μηχανικα ειναι τα έντομα.

Αυτη την θεωρία ειχε αναπτυξει ο Bergson απο τις αρχες τυ περασμενυ αιωνα, που ηταν οχι μονο φιλοσοφος αλλα και σπουδαιος μαθηματικος (πρωτο βραβειο μαθηματικων το 1877) και ειναι παντα λαμβανωμενη υποψιν στην Επιστημολογία με σεβασμο ακομα και σημερα.

Και βεβαια μια προσωπικη εμπιρεια του καθενος με ζωα μπορει να του δωσει μια καποια ιδιαιτερη ιδεα επι του θεματος.

Γιαυτο και ειναι πολυ σωστο να μαθαινετε τα παιδια σας να προσεγγιζουν τα ζωα, και να τα αγαπουν τα ζωα γενικως. Θα αποκτησουν ιδ´2ες και εμπιρειες πιο εμπεριστατομενες για τη ζωη.

Οχι βεβαια πραγματα επικινδυνα. Αυτο ειναι αλλο κεφαλαιο. Μετρον Αριστον.
 
Καλά ρε cicadelic... Δώσε εσύ αγάπη στον σκύλο, κι εγώ μπισκότα... Να δούμε ποιόν θα ακολουθήσει φεύγοντας... :)))

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Eν πάσει περιπτώσει, ο σκύλος ζει στο "τώρα"... Το" χθές" έχει καταχωρηθεί σαν εμπειρία. Το "αύριο" δεν υπάρχει.
Αγάπη με την έννοια που την θεωρούμε εμείς οι άνθρωποι, δεν υπάρχει στους σκύλους. Μπορεί να νοιώθει σιγουριά, να θέλει να είναι μαζί μας, να είναι ευτυχισμένος δίπλα μας, και να μας προστατεύσει με την ζωή του, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την "αγάπη"...
 
Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Eννοώ οτι υπάρχουν στοιχεία του ψυχισμού που δεν μπορούμε να τα αποδείξουμε όταν αφορούν τους άλλους μια δεδομένη στιγμή. Ο άνθρωπος προφανώς έχει συναισθήματα - κατ'αρχήν γιατί τα νοιώθει ο ίδιος. Οταν αφορούν έναν άλλον άνθρωπο όμως δεν μπορούμε να αποδείξουμε - γιατί δεν είμαστε στο μυαλό του - οτι εκείνη την στιγμή αισθάνεται πχ, μνησικακία, εγωισμό, ζήλια κλπ. Μπορούμε μόνο απο την συμπεριφορά του να τα μεταφράσουμε - και αρκετά συχνά, λανθασμένα..
Κατ'άρχήν όμως, ας σιγουρευτούμε οτι μιλάμε με τους ίδιους όρους - άλλο "αγάπη", άλλο "αισθάνομαι καλά", άλλο "μου αρέσει να είμαι μαζί", άλλο το "υιοθετώ μια συμπεριφορά γιατί θα έχω κέρδος απο αυτό", άλλο το ¨αισθάνομαι ασφάλεια κοντά", κλπ... σωστά ?
Το πιο συνηθισμένο είναι η απογοήτευση που νοιώθουν αρκετοί ιδιοκτήτες σκύλων, οι οποίοι χρειάστηκε - πχ. στις καλοκαιρινές διακοπές - να αφήσουν για πρώτη φορά τον πολυαγαπημένο τους σκύλο σε ένα φιλικό ζευγάρι για μερικές μέρες. Εκεί ο σκύλος δέχθηκε πολύ φροντίδα και δεν του χάλασαν χατήρι με βόλτες και λιχουδιές... Οταν γύρισαν οι ιδιοκτήτες, ο σκύλος δέν φάνηκε να πανηγυρίζει τόσο πολύ κι ούτε του καλοάρεσε που έφυγε στο τέλος μαζί τους...
Πού πάει η "αγάπη" του σκύλου όταν βρίσκει ένα πιο βολικό περιβάλλον με περισσότερα "resources" ?


Φίλε μου με όλο το σεβασμό αλλά το σκεπτικό σου είναι λάθος... και δεν αποδεικνύει και τίποτα.

Αλήθεια, είχες σκύλο? Έχεις προσωπική εμπειρία απο συμβίωση με σκύλο?
 
Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Καλά ρε cicadelic... Δώσε εσύ αγάπη στον σκύλο, κι εγώ μπισκότα... Να δούμε ποιόν θα ακολουθήσει φεύγοντας... :)))

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Eν πάσει περιπτώσει, ο σκύλος ζει στο "τώρα"... Το" χθές" έχει καταχωρηθεί σαν εμπειρία. Το "αύριο" δεν υπάρχει.
Αγάπη με την έννοια που την θεωρούμε εμείς οι άνθρωποι, δεν υπάρχει στους σκύλους. Μπορεί να νοιώθει σιγουριά, να θέλει να είναι μαζί μας, να είναι ευτυχισμένος δίπλα μας, και να μας προστατεύσει με την ζωή του, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την "αγάπη"...
Στο δικο μου σκυλι αν δεν του δωσω εντολη να φαει τη λιχουδια που θα του χωσεις στη μουρη , απλα δεν θα την φαει :)

Κοιτα. Αφηνουμε το σκυλι καμια φορα στην πεθερα μου. Μαζι της μεγαλωσε στο ιδιο σπιτι, το "κακομαθαινει" στο φαγητο, την αγαπαει κλπ. Κανει τρελες χαρες οταν την βλεπει, αλλα καμια σχεση οταν γυρναμε εγω και η γυναικα μου. Οταν λεμε κλαμα, κλαμα και παραπονο που δεν περιγραφεται. Μαλιστα εχει τυχει να την αφησουμε 2 μερες και η πεθερα μου να μας παιρνει τηλεφωνο οτι το σκυλι κλαψουριζει και μας ψαχνει στο σπιτι. Και σκεψου οτι εγω , δεν το κακομαθαινω με λιχουδιες, δεν το αφηνω να τρωει ο,τι θελει, το "εκνευριζω" κάνοντας του μπανιο και το "ποναω" οταν του βουρτσιζω το τριχωμα. Αλλα εμενα θεωρει αφεντικο.
 
Φίλε μου με όλο το σεβασμό αλλά το σκεπτικό σου είναι λάθος... και δεν αποδεικνύει και τίποτα.

Αλήθεια, είχες σκύλο? Έχεις προσωπική εμπειρία απο συμβίωση με σκύλο?

Δεν έχω. Είχα πριν μερικά χρόνια. Συμβίωση, αν εννοείς μέσα στο σπίτι, όχι. Ηταν ελεύθερος στην αυλή, στο περιφραγμένο οικόπεδο γύρω απο το σπίτι. Δεν είμαι ειδικός, αλλά ούτε άσχετος απο σκύλους...
 
Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Φίλε μου με όλο το σεβασμό αλλά το σκεπτικό σου είναι λάθος... και δεν αποδεικνύει και τίποτα.

Αλήθεια, είχες σκύλο? Έχεις προσωπική εμπειρία απο συμβίωση με σκύλο?

Γιατι εισαι σιγουρος οτι αυτοι που εχουν προσωπικη εμπειρια εχουν και γνωση ? Επειδη του προσδινουν ανθρωπινα χαρακτηριστικα , επειδη το θεωρουν ''μελος της οικογενειας'' , επειδη το εχουν ''σαν παιδι'' ? Καποια γνωση μπορει να εχει καποιος που εχει διαβασει και μερικες ερευνες απο ειδικους , τουλαχιστον.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Στο δικο μου σκυλι αν δεν του δωσω εντολη να φαει τη λιχουδια που θα του χωσεις στη μουρη , απλα δεν θα την φαει :)
...Αλλα εμενα θεωρει αφεντικο.

Είναι ανάλογα με την ράτσα. Κάποιοι σκύλοι δένονται με ένα άτομο (τον αρχηγό) και θεωρούν την υπόλοιπη οικογένεια στην ίδια ιεραρχική βαθμίδα με την δική τους. Είναι το κοπάδι κι ο αρχηγός. Κάποια άλλα δένονται με όλη την οικογένεια και βάζουν τον εαυτό τους σε χαμηλότερη βαθμίδα απο αυτή των άλλων μελών. Γι'αυτό είναι κρίσιμο απο μικρή ηλικία το κουτάβι να διδαχθεί σε ποιά ιεραρχική βαθμίδα βρίσκεται. Και όλα τα σκυλιά θέλουν να είναι πάντα κοντά στον αρχηγό. Ακόμα και έξω απο το σπίτι αν ζουν, ξέρουν οτι ο αρχηγός είναι εκεί.
 
Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Καλά ρε cicadelic... Δώσε εσύ αγάπη στον σκύλο, κι εγώ μπισκότα... Να δούμε ποιόν θα ακολουθήσει φεύγοντας... :)))

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Eν πάσει περιπτώσει, ο σκύλος ζει στο "τώρα"... Το" χθές" έχει καταχωρηθεί σαν εμπειρία. Το "αύριο" δεν υπάρχει.
Αγάπη με την έννοια που την θεωρούμε εμείς οι άνθρωποι, δεν υπάρχει στους σκύλους. Μπορεί να νοιώθει σιγουριά, να θέλει να είναι μαζί μας, να είναι ευτυχισμένος δίπλα μας, και να μας προστατεύσει με την ζωή του, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την "αγάπη"...

Ενταξει, με αυτο που μου λες θα σου αντιπαραθεσω οτι ισχυει το ιδιο και με τους ανθρωπους.
Εχουμε μια αιτια που αγαπαμε καποιον. Αγαπας αυτον που σου προσφερει κατι που ειναι καλο και θετικο για σενα.

Απλα ειναι πιο συνθετα αυτα που αναζητας και ισως (ισως ! οχι σιγουρα για ολους) πιο αφηρημενα σαν εννοιες.

Υπαρχει μια ποιοτικη αναβαθμιση απο το ενστικτο στο ψυχικο βιο ειναι αυτη απο το εντομο στο σπονδυλωτό.

Και μια ποσοτικη που ειναι απο ειδος σε ειδος μεχρι τον ανθρωπο. Αν και καποιοι ανθρωποι ειναι πιο κατω απο τα ζωα...λεμε τωρα "ανθρωπος"

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

.......

Αλήθεια, είχες σκύλο? Έχεις προσωπική εμπειρία απο συμβίωση με σκύλο?

Εσυ πρεπει να εχεις σκυλο σιγουρα ετσι ; Και αν επιτρεπεται ποια ρατσα ;
 
Last edited:
Διαβασα αρκετα ποστς και το συμπερασμα ειναι οτι φταιει ο ανθρωπος...

Αληθεια ποσες φονικες επιθεσεις γινονται απο ανθρωπους σε ανθρωπο τον χρονο και ποσες απο σκυλους?

Το χειροτερο ζωο ειναι ο ανθρωπος...

Επισης ειναι λιγο απιθανο να επιτεθει σκυλος χωρις να προκληθει, πολλες φορες λεει καποιος οτι του επιτεθηκε χωρις λογο ομως ο λογος ειναι κατι που ισως δεν ειδαμε...

Μια φορα πηγαινοντας σε εναν γειτονα που ειχε ενα τσοπανοσκυλο λυμμενο στο προαυλιο του μαγαζιου του χωρις να εχει περιφραξη μου επιτεθηκε χωρις να με δαγκωσει παρ ολο που με ηξερε χρονια αλλα προσπαθωντας να σκεφτω τι εγινε λαθος αυτο ηταν οτι ειχε βραδιασει, ο σκυλος κοιμοταν και με ειδε αποτομα να πηγαινω στο αφεντικο του που ηταν διπλα του, τουλαχιστον εκει δινω την εξηγηση, βεβαια κακως μετα ο σκυλος εφαγε ξυλο απ το αφεντικο του...

Υπαρχουν βεβαια και ανθρωποι που φοβουνται (ή μπορει και να σιχαινονται) τους σκυλους, σημερα το πρωι για παραδειγμα η κοπελα μου πηγε τα 2 καναπεδοσκυλα (γκριφον/μαλτεζακια) που εχουμε 6 και 4 κιλων αντιστοιχα για βολτα σε ενα μερος οπου δεν υπαρχει κινηση και καποιοι κανουν την πρωινη τους βολτα, με το που κατεβηκαν τα σκυλια απο το αμαξι το μικρο εριξε μερικα γαυγισματα σε εναν αντρα 60-65 ετων που ηταν 20 μετρα μακρια, αυτος εσκυψε και πηρε μια πετρα στο μεγεθος της μπαλας του τενις, τα σκυλια περασανε απο διπλα του χωρις να του δωσουν σημασια και αμεσως μολις περασανε πεταξε την πετρα στην ακρη, εκεινη τη στιγμη γυρισε η κοπελα μου και του ειπε "η πετρα ηταν για τα σκυλια?", λεει αυτος "ναι εννοειται", και του λεει "καλα δεν ντρεπεσαι ολοκληρος αντρας να φοβασαι 4 κιλα σκυλο?" αυτος δεν απαντησε κι προχωρησε...
 
Επισης ειναι λιγο απιθανο να επιτεθει σκυλος χωρις να προκληθει, πολλες φορες λεει καποιος οτι του επιτεθηκε χωρις λογο ομως ο λογος ειναι κατι που ισως δεν ειδαμε...

Η μπορει απλα να ξυπνησε το θηρευτικο του ενστικτο.Μην σκεφτομαστε με ανθρωπινα μετρα.Δεν θα κανουμε ψυχολογια σκυλων.Δεν ειναι υποχρεωμενος καποιος να παρακολουθησει μαθηματα για την αγελαια συμπεριφορα του σκυλου η ποιες κινησεις πρεπει να κανει για να μην δειξει φοβο η να επιβληθει στον σκυλο κλπ.Καποιος ειναι υποχρεωμενος να εχει τον σκυλο με λουρι.

Και η κοπελα σου ειχε αδικο .Μπορει να τα φοβατα ι ''ολοκληρος αντρας'' η να ειναι καποια φοβια απο καποιο περιστατικο στην παιδικη του ηλικια.
 
Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?

Eννοώ οτι υπάρχουν στοιχεία του ψυχισμού που δεν μπορούμε να τα αποδείξουμε όταν αφορούν τους άλλους μια δεδομένη στιγμή. Ο άνθρωπος προφανώς έχει συναισθήματα - κατ'αρχήν γιατί τα νοιώθει ο ίδιος. Οταν αφορούν έναν άλλον άνθρωπο όμως δεν μπορούμε να αποδείξουμε - γιατί δεν είμαστε στο μυαλό του - οτι εκείνη την στιγμή αισθάνεται πχ, μνησικακία, εγωισμό, ζήλια κλπ. Μπορούμε μόνο απο την συμπεριφορά του να τα μεταφράσουμε - και αρκετά συχνά, λανθασμένα..
Κατ'άρχήν όμως, ας σιγουρευτούμε οτι μιλάμε με τους ίδιους όρους - άλλο "αγάπη", άλλο "αισθάνομαι καλά", άλλο "μου αρέσει να είμαι μαζί", άλλο το "υιοθετώ μια συμπεριφορά γιατί θα έχω κέρδος απο αυτό", άλλο το ¨αισθάνομαι ασφάλεια κοντά", κλπ... σωστά ?
Το πιο συνηθισμένο είναι η απογοήτευση που νοιώθουν αρκετοί ιδιοκτήτες σκύλων, οι οποίοι χρειάστηκε - πχ. στις καλοκαιρινές διακοπές - να αφήσουν για πρώτη φορά τον πολυαγαπημένο τους σκύλο σε ένα φιλικό ζευγάρι για μερικές μέρες. Εκεί ο σκύλος δέχθηκε πολύ φροντίδα και δεν του χάλασαν χατήρι με βόλτες και λιχουδιές... Οταν γύρισαν οι ιδιοκτήτες, ο σκύλος δέν φάνηκε να πανηγυρίζει τόσο πολύ κι ούτε του καλοάρεσε που έφυγε στο τέλος μαζί τους...
Πού πάει η "αγάπη" του σκύλου όταν βρίσκει ένα πιο βολικό περιβάλλον με περισσότερα "resources" ?

Μηπως πρεπει να ρωτησεις, καλυτερα .... γιατι το φιλικο ζευγαρι εκανε τον σκυλο να νιωθει καλυτερα ?
Μηπως οι αρχικοι ιδιοκτητες .... δεν εξεφραζαν ΕΠΑΡΚΩΣ την αγαπη και τρυφεροτητα τους στον
τετραποδο Μπουμπη τους ? Και η αγαπη στα ζωα ΔΕΝ εκφραζεται μονο με ποσο φαγητο τους δινεις.
Μαλιστα, σε ορισμενες περιπτωσεις, δεν εκφραζεται ΚΑΝ ... με αυτο !

Οταν ημουν Εκτη Δημοτικου αφησαμε στον γιο ενος κρεοπωλη να προσεχει την Kitty μας, για οσο καιρο
λειπαμε διακοπες. Φαγητο, ηταν το μονο πραγμα που δεν ελειψε στον σκυλο μας. Οταν, γυρισαμε πισω
(και εκεινες τις εποχες, τα καλοκαιρια ηταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ με δυο και πλεον μηνες ραχατι και κολυμπι)
η Kitty, πριν βγουμε απο το αμαξι, εσπασε το λουρι της (δερματινο παρακαλω) και στιγμιαια πνιγηκε ...
δηλαδη την ειδαμε να προσπαθει να αναπνευσει και να μην μπορει. Μετα απο δεκα ΑΓΩΝΙΩΔΗ δευτερολεπτα
(μπορει να ηταν και περισσοτερα) η Kitty εβηξε 5-6 φορες και πηρε την πρωτη της μεγαλη βαθια ανασα.
Και σαν να μην συνεβη τιποτα .... ορμησε στην αγκαλια μας, με δακρυα στα ματια (προφανως απο τον
παρολιγο πνιγμο της) και αρχισε αυτο το απιστευτο αλυχτισμα χαρας και κλαματος .... εχοντας ξεχασει
ΠΛΗΡΩΣ τον Θαναση (που την ειχαμε αφησει για δυομισυ μηνες).

Που πηγε η βολικοτητα, τα resources και η αγαπη που εισεπραξε απο τον Σακη ???
(Ο Σακης, εξαιρετικα τρυφερος με τα σκυλια και ας ηταν γιος χασαπη) .... Μου λες, σε παρακαλω ? ..... :p
 
Last edited:
Διαβασα αρκετα ποστς και το συμπερασμα ειναι οτι φταιει ο ανθρωπος...

Επισης ειναι λιγο απιθανο να επιτεθει σκυλος χωρις να προκληθει, πολλες φορες λεει καποιος οτι του επιτεθηκε χωρις λογο ομως ο λογος ειναι κατι που ισως δεν ειδαμε...

Δηλαδή αν έβλεπες μπροστά σου τους γονείς του πεντάχρονου που χάθηκε τι θα τους έλεγες? Ότι φταίει το παιδί που προκάλεσε τους κακόμοιρους τους σκύλους????

Είπαμε να αγαπάμε τα ζώα αλλά υπάρχει και κάποιο όριο.
 
Βρε παιδιά, και για τις δολοφονίες με όπλο, ο άνθρωπος φταίει, αλλά (τουλάχιστον στις πολιτισμένες χώρες γιατί εδώ που'μαι αφήστε τα) τα όπλα τα έχουμε καταγεγραμμένα και δεν τα δίνουμε όπου κι όπου.

Εγώ ρώτησα κάτι στην αρχή της κουβέντας, και το ξαναρωτάω, με κίνδυνο να προσβάλω κάποιον φίλο εδώ μέσα, οπότε να ζητήσω συγγνώμη προκαταβολικά:

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον φιλόζωο να πει ότι "θέλω να πάρω σκύλο, και αυτός ο σκύλος θα είναι ντε και καλά είτε ροτβάιλερ είτε ντόπερμαν είτε πίτμπουλ". Θα μου κοστίσει ο κούκος αηδόνι, θα τον βλέπουν όλοι γύρω μου και θα χ@ζονται πάνω τους, η ειδησεογραφία κάθε λίγο και λιγάκι μιλάει για περιστατικά θανάτων από τέτοια σκυλιά, είναι ήδη απαγορευμένα σε πολλές δυτικές χώρες ως επικίνδυνα. Τι είναι λοιπόν αυτό που θα με έκανε να το επιλέξω; Μήπως όλα αυτά τα παραπάνω κατά κάποιο τρόπο μου αρέσουν σαν ιδέα; Μήπως, αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να μου απαγορευτεί το δικαίωμα να έχω σκύλο; Φιλοσοφικό το ερώτημα, και ειλικρινά ελπίζω να μην προσβάλω κάποιον, είμαι αλήθεια περίεργος.
 
Μην ξεχναμε οτι το νημα μπηκε (απο τον νηματοθετη του) για τα Ροτβαιλερ !

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΡΟΤΒΑΙΛΕΡ .... !!!!

Και θα παρακαλουσα πολυ να μου πουν οι περηφανοι κατοχοι της συγκεκριμενης ρατσας
τι τους ωθησε να αγορασουν Ροτβαιλερ. Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν το αγορασαν ως
το πιο τρυφερο σκυλι και ρατσα του κοσμου ....

Σε περιπτωση που δεν εχουν κατι υπερπολυτιμο να φυλαξουν και περιφρουρησουν
(παρα μονο το σπιτι τους, την περιουσια και τα παιδια τους) υπηρχαν και αλλοι φυλακες
με αναμφισβητητα περισσοτερη διστακτικοτητα στον φονο (γερμανικος ποιμενικος, κ.α.).
Ομως ακομα και ενα Setter η ενα Pointer μπορουν να ξεσηκωσουν μια γειτονια στο ποδι
με το ακουραστο γαυγισμα τους. Ακομα και ενα Husky ....

Πολυ φοβαμαι αυτο που ΔΕΝ θελω να ξεστομισω, τοσα ποστ τωρα ..... μονo και μονο
απο ευγενεια ! Το αυτο ισχυει και για τους κατοχους Ντομπερμαν ... αλλα και Πιτ Μπουλ !

Πες μου το σκυλο σου να σου πω ποιος εισαι ! :icon15:

ΕDIT:
Μαζι γραφαμε, Ιασωνα .... :laugh:
 
Πιθανολογώ ότι οι χώρες που προχώρησαν σε τέτοιες απαγορεύσεις δεν το έκαναν από ρατσισμό προς τους συγκεκριμένους σκύλους αλλά επειδή μάλλον κάτι διέκριναν τουλάχιστον σε μεγάλη μερίδα (για να μην τσουβαλιάζουμε αδίκως) των αφεντικών τους.
 
Η μπορει απλα να ξυπνησε το θηρευτικο του ενστικτο.Μην σκεφτομαστε με ανθρωπινα μετρα.Δεν θα κανουμε ψυχολογια σκυλων.Δεν ειναι υποχρεωμενος καποιος να παρακολουθησει μαθηματα για την αγελαια συμπεριφορα του σκυλου η ποιες κινησεις πρεπει να κανει για να μην δειξει φοβο η να επιβληθει στον σκυλο κλπ.Καποιος ειναι υποχρεωμενος να εχει τον σκυλο με λουρι.

Και η κοπελα σου ειχε αδικο .Μπορει να τα φοβατα ι ''ολοκληρος αντρας'' η να ειναι καποια φοβια απο καποιο περιστατικο στην παιδικη του ηλικια.

Το περιεργο ξερεις ποιο ειναι οτι ο σκυλος (θηλυκος) γαυγιζει ετσι σε ανθρωπους που καταλαβαινει οτι εχουν καποιο προβλημα το εχει ξανακανει σε αλλους 2, τους γαυγισε απο μακρια κι οταν περασε απο διπλα τους δεν τους εδωσε σημασια και αυτοι τιναξαν το ποδι για να την κλωτσισουν...

Μου εχουν επιτεθει σκυλια 2-3 φορες οταν ημουν μικρος αλλα ποτε δεν απεκτησα φοβια, καποιοι ανθρωποι που αποκτησαν φοβια γινονται τοσο επικινδυνοι που μπορει να τα φολιαζουν κιολας...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Δηλαδή αν έβλεπες μπροστά σου τους γονείς του πεντάχρονου που χάθηκε τι θα τους έλεγες? Ότι φταίει το παιδί που προκάλεσε τους κακόμοιρους τους σκύλους????

Είπαμε να αγαπάμε τα ζώα αλλά υπάρχει και κάποιο όριο.

Ανεφερα κατι για το συγκεκριμενο περιστατικο?
Γενικα μιλησα οτι υπαρχει και αυτη η πιθανοτητα, που να ξερω τι εγινε με το παιδακι...
Συνελθετε λιγο...