Μπερδεύτηκα! :chinscratch:
Τελευταία ακούω πολύ μουσική. Πολύ, πολύ περισσότερο από πριν. Ο λόγος; Το καινούργιο απόκτημα, ο πολύ καλός ενισχυτής ακουστικών της Rupert Neve Precision RNHP. Το μηχάνημα είναι πολύ καλό, όπως έχω αναφέρει αλλού. Και παρασύρει να ακούς μουσική επί ώρες!
Έτσι λοιπόν στις μουσικές περιπλανήσεις μου με ακουστικά άκουσα και αυτό:
Mike Oldfield - Tubular Bells.
Οι κυλινδρικές καμπάνες του Mike Oldfield, αγαπημένο κλασικό κομμάτι, ριζωμένο βαθιά στη μνήμη. Χρόνια είχα να το ακούσω, αλλά ήμουν σίγουρος ότι το γνώριζα πολύ καλά. Από τότε που το άκουσα για πρώτη φορά στο πικάπ, στο πρώτο μου στερεοφωνικό, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στο Hi-Fi (καμμία σχέση με High-End, ή ηχοληψία τότε)! :smile:
Καί έπαθα σοκ! Τη συνοδεία σε πολυ χαμηλές νότες που παίζει σιγανά το συνθεσάϊζερ πίσω από την κυρία μελωδία, σαν να την άκουγα για πρώτη φορά! Αρμονικές που ποτέ δεν είχα παρατηρήσει. Μουσικό πλούτο, όργανα και λεπτομέρειες που ποτέ δεν είχα προσέξει.
Είναι δυνατόν; Να με γελάει τόσο πολύ η μνήμη μου; Για να το εξακριβώσω, έβαλα να ακούσω το αυθεντικό CD που έχω αποθηκευμένο σε FLAC. Εκεί ήλθε το δεύτερο σοκ. Καμία σχέση το CD με το YouTube! Ο ήχος στο CD ήταν εμφανώς λεπτότερος και ξηρός. Και η συνοδεία σε πολυ χαμηλές νότες του συνθεσάϊζερ αδύναμη, σχεδόν εξαφανισμένη. Ναι, με πιο καθαρό περίγραμμα, αλλά εξαφανισμένη! Υπήρχε μία καθαρότητα στο CD, δε λέω, αλλά όλο το σύνολο ήταν υποτονικό, ξηρό και λεπτό. Στο YouTube ακουγόνταν ηχοχρώματα και λεπτομέρειες που δεν γίνονταν αντιληπτά στο CD. Και τα δυναμικά ήταν σαφώς ανώτερα!
Ακούγοντας και ξανακούγοντας παράλληλα κατέληξα: CD εναντίον YouTube, καθαρά νικητής το YouTube!
Τι συμβαίνει λοιπόν; Το μη απωλεστικό FLAC χάνει από το απωλεστικό format του Youtube; Έτσι κι αλλιώς και στη μία και στην άλλη περίπτωση ψηφιακά ακούμε!
Συμπέρασμα μετά από αρκετές δοκιμές και ακροάσεις: Το δικό μου CD που έχω μετατρέψει σε FLAC είναι επίσημη έκδοση σε CD από εδώ αγορασμένη. Το YouTube είναι ψηφιακή μεταφορά από βινύλιο κάποιας έκδοσης σε LP, άγνωστο ποιας.
Επανερχόμαστε το γνωστό πρόβλημα. Ενώ στο χώρο μας κάνουμε την τρίχα-τριχιά και ψαχνόμαστε με τα μηχανήματα, τα καλώδια, τα βύσματα, τις συνδέσεις, τα format, εν τω μεταξύ οι διαφορές από έκδοση σε έκδοση, από τη μία κυκλοφορία σε άλλη
του ίδιου μουσικού υλικού είναι τεράστιες! Πολύ μεγαλύτερες και από εκείνες που θα παρατηρούσαμε αλλάζαμε μηχανήματα!
Και στις ακροάσεις μας εισέρχεται αποφασιστικά και ο παράγων τύχη!
