Η αποψη οτι η εμπειρια και εξοικειωση με καθε ειδος ζωντανης μουσικης, ηλεκτρικης η ακουστικης,
ειναι περιττη και δεν μπορει να χρησιμευσει ως αναφορα επειδη υπαρχει απροσδιοριστη ποικιλια ηχοχρωματων
ενω η ακουστικη μας μνημη ειναι μικρη και οτι νομος πρεπει να ειναι η ευχαριστιση μας
δεν νομιζω οτι μπορει να μας οδηγησει μακρια.
Να κάνω μια ακόμα προσπάθεια με ένα παράδειγμα:
Όταν ήμουν νεαρούλης, αλλά μέσα στο κόλπο του Hi-Fi, μεταξύ άλλων είχα λατρέψει ένα κομμάτι των America με τίτλο Ventura Highway, βασικά για τις ακουστικές κιθάρες. Η αναπαραγωγή του δίσκου γινόταν με κεραμική κεφαλή σε ηχεία - καπάκι του πικάπ και ενσωματωμένο ενισχυτή.
Μια βραδυά Σεπτέμβρη, στην έξοδο της Στοάς Χατζηχήστου επι της Πανεπιστημίου, ένα ντουέτο αλλοδαπών υπαίθριων μουσικών, με ακουστικές κιθάρες, είχαν στο ρεπερτόριό τους αυτό το τραγούδι.
Κατεδαφίστηκα:
απο την αρτιότητα της εκτέλεσης, απο τον ήχο των κιθαρών, τις αρμονικές, τον πλούτο, απο μια αίσθηση "αληθινού", απο, απο, δεν ξέρω τι άλλο.
Επειδή το συγκεκριμένο τραγούδι, έπαιζε καλύτερα σε ένός φίλου μου με "στερεοφωνικό", φαντάστηκα και για χρόνια ίσως πίστευα κιόλας, πως σε ένα "καλύτερο στερεοφωνικό" απο του φίλου μου, ή σε ένα απολύτως "κορυφαίο", το συγκεκριμένο θα έπαιζε όπως το άκουσα εκείνο το βράδυ.
Φευ, ουδέν αναληθέστερον.(διαπίστωση βέβαια, πολλών χρόνων μετά)
Αιτία; ο περιορισμός που εγείρει το "μέσο", δηλ η "εγγραφή", που θα την χαρακτήριζα συμπαθητική, αλλά ως εκεί. Το τραγούδι "γράφτηκε" 'ετσι, πάει και τελείωσε. Αντε με κανένα remaster ή καμιά ισοστάθμιση να ακουστεί λίγο διαφορετικά.
Σε καμια περίπτωση όμως δεν θα φτάσει την εμπειρία "αναφοράς" που είχα εκείνο το βράδυ.
Σε τι μου χρησίμευσε η "αναφορά";
Αρχικά στο να με κάνει ευτυχή και ευγνώμονα για την εμπειρία του πως παίζουν πραγματικά δύο ακουστικές κιθάρες ντουέτο.
Αμέσως μετά, στο να με κάνει δυστυχή για χρόνια, γιατί δεν είχα τα φράγκα για να "πάρω" αυτόν τον ήχο, και τέλος, μακάκα με την διαπίστωση πως τσάμπα στενοχωριόμουν, γιατί αυτά τα δύο πράγματα, αληθινό- ηχογράφηση, δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο.
Την "αναφορά" φυσικά την κουβαλάω ακόμα, δίχως όμως πλέον καμιά προσδοκία και αυτοπαραμύθιασμα ότι πρόκειται ποτέ να την ακούσω ηχογραφημένη.
Έχω δεκάδες δίσκους με ακουστικές κιθάρες, που ακούγονται παραπάνω απο "μια χαρά" έτσι όπως είναι γραμμένες και τους απολαμβάνω μέχρις ενός.
Αυτό μου αρκεί.
Εχω και άλλους... ασε καλύτερα