Με τον όρο αναμορφικό ή πιο σωστά "αναμορφική συμπίεση", εννοούμε την ομοιόμορφη συμπίεση ενός κάδρου κατά έναν άξονα, έτσι ώστε αυτό να "χωρέσει" σε ένα κάδρο διαφορετικών αναλογιών. Η ιδέα έχει τις απαρχές της στον κινηματογράφο. Το καρέ ενός κινηματογραφικού φιλμ 35mm έχει αναλογίες 4:3. Όταν το γύρισμα γίνεται σε πιο μακρόστενο κάδρο (1,85:1 , 2,35:1 κτλ.) για να εκμεταλλευτούμε όλη την επιφάνεια του φιλμ, τοποθετείται ένας ειδικός φακός στην κάμερα που συμπιέζει την εικόνα κατά τον οριζόντιο άξονα. Όταν γίνεται η προβολή στην αίθουσα, η μηχανή προβολής έχει έναν άλλο φακό που απλώνει ξανά το κάδρο στις αυθεντικές του αναλογίες.
Κατ' αναλογία με το DVD, τα PAL, SECAM, NTSC, στα οποία βασίζεται η εικόνα του, έχουν αναλογίες κάδρου 4:3 (εξαιρείται το αποτυχημένο PAL Plus). Επειδή όμως υπήρχαν ήδη τηλεοράσεις 16:9 και αυτή ήταν η μελλοντική προοπτική, οι μηχανικοί ανάπτυξης του φορμά σκέφτηκαν να εφαρμόσουν ένα ανάλογο με τα παραπάνω, "ηλεκτρονικό" κόλπο, ώστε να αξιοποιήσουν όλη την ανάλυση των SD τηλεοπτικών συστημάτων για κάδρο 16:9.
Κοινώς, όταν λέμε αναμορφική εικόνα σε ένα DVD, εννοούμε ότι η πρωταρχική πηγή μας ήταν 16:9, συμπιέστηκε στον οριζόντιο άξονα για να χωρέσει στο 4:3 και όταν προβληθεί στην οθόνη μας ξανααπλώνεται στις αυθεντικές αναλογίες της.
Η εναλλακτική (και μόναδική κάποτε) μέθοδος, είναι το λεγόμενο Letterbox, όπου διατηρείται το κάδρο 4:3 και η εικόνα μικραίνει και στους δύο άξονες για να χωρέσει στο κάδρο. Σε αυτή την περίπτωση όμως, ουσιαστικά "πετάμε" το 1/4 της ήδη πενιχρής ανάλυσης των SD συστημάτων...