Μερικές σκέψεις :
Σήμερα στο λούνα παρκ μου λέει ένας φίλος: "Μα καλά όλη την ώρα με μια κάμερα στο χέρι είσαι, δε ζεις τις στιγμές;"
Τις ζω για αυτό φωτογραφίζω του απάντησα, η φωτογραφία είναι ένα κλικ δευτερολέπτων τα υπόλοιπα ζεις τη στιγμή.
Δεν κρύβω ότι η σχέση μου με τη φωτογραφία είναι σχέση πάθους, έντονη και ακραία.
Συχνά σκέφτηκα να μην ξαναφωτογραφίσω και ξαναβυθίστηκα μετά από λίγο στη φωτογραφία.
Μέσα από τη φωτογραφία ανακαλύπτεις τη ματαιότητα της ζωής , το πρόσκαιρο, το περαστικό ,το αγχωτικά γρήγορο παρόν που γίνεται αστραπιαία παρελθόν.
Είναι ψυχαναλυτική διαδικασία η φωτογράφιση.
Ίσως αυτό προσπαθείς να φυλακίσεις με τη φωτογραφία.
Να παλέψεις το χρόνο ακόμη και αν ξέρεις ότι θα χάσεις.
Θα χάσεις και στιγμές αλλά θα αποθηκεύσεις εικόνες.
Έχεις όμως τη δύναμη να μοιραστείς και να ξυπνήσεις συναισθήματα
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος για την αξία αυτών των εικόνων.
Η απάντηση αυτή θα δοθεί στο μακρινό μέλλον όταν οι εικόνες αυτές θα είναι η διήγηση των ματιών σου για αυτά που έζησες.
Οι φωτογραφίες σου θα είναι η ζωή που πέρασε από μπροστά σου.
Για αυτό και δεν βγάζω selfie γιατί δεν αποτυπώνω έτσι τη ζωή μου αλλά τη ζωή και τη ματιά των άλλων.
Άσε που υπάρχουν τόσα υπέροχα πράγματα γύρω σου που θα ήταν απόλυτα εγωιστικό να τα παραμερίσεις για να προτιμήσεις τη μουτσούνα σου σε πρώτο πλάνο.
Με αυτά και με αυτά κοντεύει δύο και εγώ ακόμη αρχειοθετώ φωτογραφίες για να τις κληρονομήσω στους επερχόμενους που πιθανόν να αξιολογήσουν τον κόπο μου με δυο κλικ και μια διαγραφή.
Όπως και να χει εγώ προσπάθησα χάνοντας ώρες και στιγμές...κερδίζοντας λεπτά και εικόνες...