Φίλοι, γνωστοί και "απλοί" συφορουμίτες.
Μια που διανύουμε τις άγιες τούτες ημέρες με πρωτόγνωρες για όλους συνθήκες, και με αφορμή ένα συνειρμό που έκανα μόλις (από άλλο θέμα), θα ήθελα να σας εκμηστηρευτώ τα εξής:
Προ περίπου 12 ετών, μια συγκυρία γεγονότων και παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα η (πολύ καλά δομημένη, έως τότε) ζωή μου να γίνει μπάχαλο. Θέματα υγείας, οικονομικά, επαγγελματικά, σχέσεις, όλα διαλύθηκαν. Κάποια στιγμή αποφάσισα (λόγω έλλειψης χρόνου αλλά κυρίως διάθεσης) να αποσυρθώ από όλα τα χόμπυ και τις ασχολίες μου και να επικεντρωθώ στη σωτηρία όσων μου απέμειναν, μια διαδικασία που εν μέρει συνεχίζεται ακόμη, αν και δειλά επανέρχομαι.
Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα αναποδιών και τρικλοποδιών, προσπαθώντας να βρω δύναμη, αυτή εδώ η ενότητα ήταν από τα λίγα πράγματα που με βοήθησαν α) να ξεχνιέμαι από τη δύσκολη καθημερινότητα και β) να βάλω στόχους. Στόχους όχι απαραίτητα σχετικούς με την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Μου θύμισε όμως κάτι πολύ σημαντικό: οφείλουμε, για τη νοητική/ψυχολογική μας υγεία, να κρατάμε κάποια πράγματα που μας αρέσουν, κάποια πράγματα που μας ευχαριστούν. Σκεφτείτε το ως δικλείδα ασφαλείας, ως βαλβίδα πίεσης.
Σας ευχαριστώ άπαντες για τη συντροφιά και εύχομαι ό,τι καλύτερο. Καλή Ανάσταση με προσοχή ένεκα των συνθηκών.
:ernaehrung004: