Τόρνου το ανάγνωσμα (part 2)
Λοιπόν , σε συνέχεια από το part 1 , συνέχισα σήμερα την ενασχόληση με το ευγενές αυτό σπόρ . Εν τω μεταξύ προμηθεύτηκα ένα τσόκ Μ33 , και τρυπάνι με κορμό ΜΚ1 , αφού ο μικρός τόρνος δεν παίρνει ΜΚ2, όπως έχω ξαναγράψει .
Ξεκίνησα πάλι με ένα απλό τάκο παλέτας (το σκυλομετάνιωσα που έχω πετάξει πάρα πολλούς τάκους παλετών , είναι κρίμα να πετάμε Ξύλα ) και σκέφτηκα να κάνω ένα ¨σετ" θήκες για κεριά , νομίζω "ρεσώ" τα λέμε στα ελλήνικος .
Πρώτη εικόνα αυτή
https://postimg.org/image/8m981xg09 . Είναι φανερό ότι η ύπαρξη τσόκ , και μάλιστα με αυτόματη αυτορύθμιση και των τριών ¨δαγκανών" είναι μεγάλο πλεονέκτημα , για να μην πω "must". Απλά όταν θέλεις να χρησιμοποιήσεις τσόκ πρέπει να κόψεις το ξύλο σε μεγαλύτερη διάσταση συνυπολογίζοντας το πάχος των δαγκανών που κρατάνε το Ξύλο . Το κομμάτι αυτό του Ξύλου θα κοπεί μετά την ολοκλήρωση του έργου , οπότε δεν ενδιαφέρει αν οι δαγκάνες "τραυματίζουν" το συγκεκριμένο κομμάτι . Και εδώ προκύπτει το πρώτο θέμα με τις δαγκάνες του Τσόκ , τι θα γίνει δηλ. στην περίπτωση που θέλεις να "δαγκώσεις" καλό , δουλεμένο κομμάτι Ξύλου , για να κάνεις μια βάση κλπ . Προσωπικά βρήκα τη λύση της μονωτικής ταινίας με δύο περάσματα του Ξύλου .
Εδώ
https://postimg.org/image/dwe6t8v49/ βλέπετε την πρώτη θήκη έτοιμη με το κερί μέσα , και εδώ
https://postimg.org/image/667enm0d5/ βλέπετε όλο το σετ.
Όπως βλέπετε είναι άβαφο , και το άφησα σκοπίμως έτσι , γιατί θέλω να το περάσω μελισσοκέρι , που τελικά έμαθα ότι το βρίσκουμε σε μαγαζιά εκκλησιαστικών ειδών (είχα κάνει και σχετική ερώτηση εδώ στο φόρουμ , αλλά δεν απάντησε κανείς ) . Υπάρχουν δύο είδη μελισσοκέρι , αυτό που βρίσκουμε από μελισσοπαραγωγούς (προτιμάται) και του εμπορίου που έχει παραφίνη μέσα . Το βράζεις με ελαιόλαδο και φτιάχνεις κερί .
Ενα τελευταίο που διαπίστωσα σήμερα , και θυμήθηκα τον Παύλο που κάπου το είχε γράψει εδώ , είναι το γεγονός ότι η χρησιμοποίηση απλού φαρδιού κατσαβιδιού , δεν είναι καθόλου κακή ιδέα . Μιας και λοιπόν κάποια στιγμή , τα τρισάθλια σκαρπέλα της Holzmann σταμάτησαν να κόβουν , σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω ένα παμπάλαιο κατσαβίδι με πολύ φαρδιά μύτη . Το τρόχισα και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό , δυστυχώς δεν κράτησα φωτογραφία . Επίσης , τις προάλλες γνώρισα ένα παλιό τεχνίτη τόρνου (τώρα συνταξιούχο) ο οποίος μου συνέστησε να χρησιμοποιώ και λίμες , γιατί έχουν πολύ πιο σκληρό μέταλλο από τα σκαρπέλα Κίνας , και κατάλαβα ότι πέρα από το τρόχισμα - ακόνισμα (άλλο το ένα άλλο το άλλο) η σκληρότητα και ποιότητα των μετάλλων των τροχιστικών παίζουν ίσως και μεγαλύτερο ρόλο .
Αυτά , και ......to be continued
