Δεν λεω αυτο. Λεω οτι φτάνουμε να κρίνουμε ό,τι κάνει ο άνθρωπος, ακόμη και πανάρχαιες συνήθειες, ως παρά φύσει. Και απο την άλλη, ό,τι απαντάται στη φύση, ως πάνσοφο και ιδανικό, φτάνοντας να "προβλέπουμε" και συμπεριφορές ζώων προβάλλοντας επάνω τους ανθρώπινα ηθικά μοντέλα.
Ο λύκος, αλήθεια, όταν μπει στο μαντρί, σκοτώνει μόνο όσα πρόβατα μπορεί να φάει, έστω και μέχρι σκασμού, και σταματά;
Επίσης, τον άνθρωπο, πώς τον κρίνουμε, όταν του προσάπτουμε τον χαρακτηρισμό "φονέα", ως ζώο ή ως θεό;
Ειδικα για θηρευτη, οταν η λεια βρισκεται σε υπεραφθονια και ΕΓΓΥΣ, σκοτωνει οση περισσοτερη μπορει !
ΟΧΙ απο βιτσιο .... αλλα γιατι θυμαται ΠΟΣΟΣ ΚΟΠΟΣ συνεπαγεται ο φονος ενος και μονο θηραματος.
Προληπτικα και μονο ..... ιδιως οταν ειναι μερος αγγελης ! Περισσοτερα στοματα - περισσοτερα θηραματα.
Ειδικα ο Λυκος, γιατι εγω τουλαχιστον μεγαλωσα με τον Θαυμαστο Κοσμο των Ζωων (την εγκυκλοπαιδεια,
πριν καν μπω Γυμνασιο) μπορει να παρει κατοπι ενα ελαφι (ζαρκαδι, αλκη, οτιδηποτε) επι .... ΜΕΡΕΣ !!!!
Η καταπονηση ειναι ασυλληπτη ! Η αγελη τρεχει περα απο τα ορια της εξαντλησης μεχρι να καταρρευσει
το θυμα .... ΕΤΣΙ κατορθωνει και τρωει ο λυκος (η αγελη). Αν λοιπον, καταβαλει τετοια υπερπροσπαθεια
μια ολοκληρη αγελη ... τοτε ΝΑΙ .... στο μαντρι θα σκοτωσει ακομα και τις μυγες .... γιατι ΜΠΟΡΕΙ και
γιατι ΘΥΜΑΤΑΙ !
Δεν ισχυει για κατι παναρχαια ζωα (καρχαριας και λοιπα) που παθαινουν αμοκ απο την οσμη του αιματος.
Εκει μεχρι να εκλειψει η οσμη .... δαγνωνεται οτι βρεθει διπλα (μερικες φορες και προπελες σκαφων

).
Ομως, ειδικα οι καρχαριες ειναι οι ΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ των ωκεανων. Η Φυση τους προορισε να ειναι αγριοι ωστε
τιποτα να μην επιπλει στην επιφανεια (ουτε λεπι) και σαπιζει για μερες. Απο την στιγμη που δαγκωνεται
και ξεφουσκωνει η νηκτικη κυστη (που διατηρει τον αερα και ρυθμιζει την πλευστοτητα των ψαριων)
οτι μεινει ... ειτε φαγωνεται .... ειτε παει παρακατω, στην βενθικη ζωνη που λιμοκτονει απο αφαγεια.
Oμως .... οπως εγραψε και ο Χρηστος .... η Φυση ΔΕΝ λειτουργει βασει Λογικης αλλα βασει Δοκιμης.
Μαρτυρησαν παρα πολλα ζωα (να κατασπαραζονται απο τα χερια και ποδια και να ειναι ζωντανα για ολοκληρα
δεκαλεπτα) ΜΕΧΡΙ η Φυση να βρει (απο δοκιμη-λαθος) οτι συμφερει μια και μοναδικη δαγκωματια στην τραχεια
του θηραματος .... ωστε ο θηρευτης να φαει ανενοχλητος χωρις να του ρθει καμια οπλη στο ματι. Η Φυση ΔΕΝ
το κανε απο μακροθυμια στο θηραμα, αλλα για προστασια του θηρευτη.
Ποσα πραγματα ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ οτι ξερουμε για τα ζωα ..... ΤΙΠΟΤΑ δεν ξερουμε ! Δικες μας προβολες κανουμε.