Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

[Κώστας Γκαβάκος]

Ευχαριστώ Ευάγγελε.
Με την ευκαιρία και χάρη στην δωρεά εκλεκτού φίλου άκουσα σε cd κάποια έργα με τον Kletzki.
Από αυτά που άκουσα έχει τοπ εκτέλεση στην 4η του Mahler, εξαιρετική Rosamunde Overture και όσο αφορά την 2η Sibelius μου άρεσε πολύ στο δεύτερο μέρος αλλά χρειάζομαι μια δεύτερη ακρόαση για να έχω συνολική άποψη.

 

[Dr Pan K]

Εχθες έφερα τουμπα την δισκοθηκη, προσπαθώντας να βαλω μια κάποια ταξη (λεμε τωρα) και έπεσα επανω σε ενα δίσκο που εχω 2 φορές. Παρατηρώντας τις εκδόσεις διαπίστωσα οτι ειναι μια πρώτη Ολλανδικη Philips και μια Αγγλικη Philips της αμέσως επόμενης χρονιάς (74-75).

Στην ακρόαση η Αγγλική κόπια ακούγεται ενα τιποτα καλύτερη, λιγο πιο πλούσια να το πω; Στο παρελθόν ειχα κανει την ιδια συγκριση με αλλη μια Philips, με τα ιδια αποτελέσματα, μια μικροτατη υπεροχή της Αγγλικης δλδ, παροτι η παραγωγή ηταν Ολλανδίας.

Εχετε σχετική εμπειρια?

Να πω οτι ο δισκος της ημέρας ειναι ο παρακάτω, για οσους ακουν μπαροκ προτείνεται ανεπιφύλακτα.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Παναγιώτη δεν είχα πατέ την ευκαιρία να συγκρίνω Αγγλικές με Ολλανδικές Philips.
Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι ανάμεσα στις Philips προτιμώ περισσότερο αυτές με την κόκκινη αντί την μπλέ ετικέτα.

Πάντως μια και ήρθε η κουβέντα στις Philips θέλω να πω ότι η top ηχογράφηση της εταιρίας (τουλάχιστον απ' όσα γνωρίζω) είναι ο Haitink σε Debussy- trois images pour orchestre.
Η ηχογράφηση αυτή, εκτός της καλλιτεχνικής της αξίας, απογειώνει κάθε ηχητικό σύστημα.



Δύο ακόμη ηχογραφήσεις σε Debussy και Mahler στέκουν σε πολύ υψηλό επίπεδο και βρίσκονται σε χαμηλές τιμές.



Οι ύστεροι δίσκοι της Philips είναι γενικά τυπωμένοι σε λεπτά βινύλια και κάποιοι από αυτούς, ίσως λόγω χρήσης, μου μπουμάρουν όπως ο Arrau σε Debussy.
Γενικά η Philips, εκτός από τους σπουδαίους καλλιτέχνες που συνεργάστηκε, σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύεται κρυφο-audiophile εταιρία.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Άμα μιλάμε σώνει και καλά για Philips

Η ηχογράφηση αυτή είναι υπέροχη, ο Eduard van Beinum ήταν ένας εξαίρετος μαέστρος που πέθανε πρόωρα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και δεν κατέκτησε τη φήμη που θα του άξιζε.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Η φωτό βγήκε πολύ μεγάλη. Σόρυ, δε βρήκα μικρότερη.

 

[Dr Pan K]

Πέραν των HiFi Stereo οι κορυφαίες Philips ειναι οι Harlekijn. Δεν ειναι ακριβώς Philips βέβαια, το μεγάλο ψαρι έφαγε το μικρο και την συλλογή του απο μπαροκ αριστουργήματα (και κάποια αλλα οπως Satie). Επειδή εχω τον ιδιο δίσκο σε πρώτη Harlekijn και Philips-Ηarlekijn να πω οτι οι διαφορές ειναι πάρα πολυ μικρές.

Ενδεικτικά (για τους λάτρεις του ειδους)

 

[Dr Pan K]

Για να ξεφυγουμε λιγο απο τις Decca, Columbia και το βιολι-πιανο ηθελα να προτείνω κανα 2 βινυλια με εξαιρετικό ηχο απο μικρότερες εταιρίες.

Απο την Γαλλικη Arion (πιεστήριο Ducale Ιταλιας) το "L'Arte de la Harpe" και απο την επισης εξαιρετική Alpha το "Quartor de Harpes".

 

[ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ]

Πάνο, 20 για τον τελευταίο, near-mint είναι καλά?

 

[Dr Pan K]

Πάνο, 20 για τον τελευταίο, near-mint είναι καλά?

Πολλα για ενα δισκο που ισως να μην σου αρέσει (μιλαμε για αρπα ετσι?). Ο Αλφα ειναι πιο "κλασσικος" σαν εργα.

 

[ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ]

Θα μπορούσα να ακούω άρπα όλη μέρα Παναγιώτη. Φαν του οργάνου (αν όχι της κλασσικής γενικότερα)...

 

[Dr Pan K]

Εριξα μια ματια στον μπαυ, αν ειδες τον Γαλλο που το δινει εχει και αλλα καλά βινυλια. Θα ελεγα οτι σε συμφερει να παρεις και κατι ακομα για να ερθουν τα μεταφορικα πιο "γλυκα"

Αυτος ο κυμβαλιστας πχ θεωρειτε ο κορυφαίος του αιώνα, το ρίχνω σαν ιδεα..

http://www.ebay.co.uk/itm/ERATO-STU...898?pt=LH_DefaultDomain_0&hash=item3ce694140a

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Ερώτημα προς την κοινότητα.

Έχω ένα Αμερικάνικο κουτί της readers digest του 1964 με παραγωγό τον Charles Gerhardt της RCA Victor Records σε στερεοφωνική έκδοση. Στο διαδίκτυο βλέπω ένα πανομοιότυπο εξωτερικά κουτί που σύμφωνα με τον πωλητή είναι μονοφωνική εγγραφή.

Είναι δυνατόν οι δίσκοι παραγωγής 1964 που ηχογραφήθηκαν στην Αγγλία (με Αγγλική ορχήστρα) να κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα σε μονοφωνική και στερεοφωνική έκδοση στην Αμερική? Έβγαιναν το 1964 και μονοφωνικοί δίσκοι?

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Μέχρι το 1968 (ΕΜΙ) και 1969 (Decca) κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα ως στερεο και ως μονο. Λ.Σ.

 

[Dr Pan K]

Ναι, late monos. Το στέρεο έκανε περίπου 15 χρόνια να διαδοθεί και πολλές εταιρίες έβγαζαν μονοφωνικά για πολλά χρονια. Οι Ρώσοι τα σταμάτησαν ακόμα πιο αργά.

Δεν πρέπει να κάνει εντύπωση, και το CD πχ έκανε τις πρώτες πωλήσεις νωρίς την δεκαετία του 80 αλλά στα σπίτια μας μπήκε αρχές του 90.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Ναι, late monos. Το στέρεο έκανε περίπου 15 χρόνια να διαδοθεί και πολλές εταιρίες έβγαζαν μονοφωνικά για πολλά χρονια. Οι Ρώσοι τα σταμάτησαν ακόμα πιο αργά.

Δεν πρέπει να κάνει εντύπωση, και το CD πχ έκανε τις πρώτες πωλήσεις νωρίς την δεκαετία του 80 αλλά στα σπίτια μας μπήκε αρχές του 90.

Το στέρεο δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνο για να δείξει τα τεράστια πλεονεκτήματά του έναντι του mono και ιδίως των δίσκων 78 στροφών γραμμοφώνου.
Το θέμα ήταν καθαρά οικονομικό. Για στέρεο χρειαζόσουν 2 ηχεία και δύο ενισχυτές που ήταν λαμπάτοι μάλιστα. Από πολλούς στερεοφωνικούς δίσκους δεν θα ακούγονταν όλες οι πληροφορίες παιγμένοι σε μονοφωνικό σύστημα. Άκουσα κάποτε το στερεοφωνικό S.Pepper's από μονοφωνικό σύστημα και σε κάποια κομμάτια δεν ακούγονταν βασικά πράγματα, ακόμη και μέρος των φωνών. Όσο για το cd είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ένα υποδεέστερο μέσο [τεχνολογικά προηγμένο] προσπαθεί να εκτοπίσει και αντικαταστήσει αυτό που έχει προηγηθεί. Λ.Σ.

 

[Dr Pan K]

Το στέρεο δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνο για να δείξει τα τεράστια πλεονεκτήματά του έναντι του mono και ιδίως των δίσκων 78 στροφών γραμμοφώνου.
Το θέμα ήταν καθαρά οικονομικό. Για στέρεο χρειαζόσουν 2 ηχεία και δύο ενισχυτές που ήταν λαμπάτοι μάλιστα. Από πολλούς στερεοφωνικούς δίσκους δεν θα ακούγονταν όλες οι πληροφορίες παιγμένοι σε μονοφωνικό σύστημα. Άκουσα κάποτε το στερεοφωνικό S.Pepper's από μονοφωνικό σύστημα και σε κάποια κομμάτια δεν ακούγονταν βασικά πράγματα, ακόμη και μέρος των φωνών. Όσο για το cd είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ένα υποδεέστερο μέσο [τεχνολογικά προηγμένο] προσπαθεί να εκτοπίσει και αντικαταστήσει αυτό που έχει προηγηθεί. Λ.Σ.

Ξεφευγεις off topic Λουκα. Δεν ειπα οτι δεν ακούγονται οι διαφορές, ειπα οτι de facto εκανε 15 χρονια να διαδοθεί χωρίς αυτο να σημαίνει οτι ο λογος δεν ηταν και οικονομικος. Ο αλλος λογος ηταν οτι καποιοι ειχαν συνηθίσει και δεν τους αρεσε η αίσθηση του στερεο. Τα υπόλοιπα που λες ειναι flame που ρισκάρει να χαλάσει ενα εξαιρετικό νήμα.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Καλά αν κατά την κρίση σου χαλάει το νήμα, γιατί κάποιος πληροφορεί, τότε θα πρέπει να μην εκφράζουμε απόψεις σε όσα γράφονται!!!! Ποιο *FLAME* και *off topic*!!!! Τέλος.Λ.Σ.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Πριν από κάνα μήνα βρήκα αυτή την κασεττίνα της Readers Digest, αγγλικής κοπής σε καλή κατάσταση (οι δίσκοι, όχι το κουτί) και καλή τιμή. Το κουτί είχε πάρει υγρασία σε κάποια φάση της ζωής του, η γάτα μου φρόντισε να τακτοποιήσει και το κόκκινο περιτύλιγμα.

View attachment 110429

Δείτε όμως το περιεχόμενο και πείτε μου αν αξίζει τα 25 ψωροευρώ που πλήρωσα, για την κασσετίνα και τα μεταφορικά


View attachment 110431

Περιέχει τουλάχιστον 4 κλασικές και περιζήτητες ηχογραφήσεις, (Brahms με Reiner, Sibelius με Barbirolli, Dvorak με Kempe, Stravinsky με Oscar Danon). Οι υπόλοιπες κυμαίνονται μεταξύ του εξαιρετικού (Haydn/Mozart με Krips), του ενδιαφέροντος (Bizet με Charles Munch) και του good to have (Chopin/Tchaikovsky με Earl Wild).

Αυτή η συλλογή είναι ένα από τα πιο αξιόλογα κουτιά της κλασσικής μουσικής. Ένας μουσικός παραγωγός που είναι ταυτόχρονα και μαέστρος (Charles Gerhardt) το 1964 μαζεύει δώδεκα τεράστιους μαέστρους για να διευθύνουν μια πολύ καλή (όχι την καλύτερη) Αγγλική ορχήστρα. Είναι η Royal Philharmonic Orchestra που είχε ιδρύσει ο Thomas Beecham. Καταλαβαίνει κανείς την σημασία κάθε παραγωγής όταν ο παραγωγός είναι ο ίδιος και μαέστρος. Εκτός του Gerhardt δεν γνωρίζω άλλο μαέστρο που ήταν και παραγωγός εκτός του Otto Gerdes που ανελάμβανε παραγωγές για λογαριασμό της DG στην οποία διετέλεσε μάλιστα και καλλιτεχνικός διευθυντής. Σε αυτόν οφείλεται η παραγωγή των συμφωνιών του Beethoven €“Karajan 1962. Ένα ακόμη κουτί απόλυτης καλλιτεχνικής αξίας. Αυτά βέβαια πριν αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της εταιρίας ο Karajan που τα έκανε όλα σε ένα.


View attachment 112451 View attachment 112452
Η Αμερικανική έκδοση.
Ο Kempe ομποίστας και ο ίδιος συζητά με το όμποε για το σόλο του στον Don Juan

Στην Αμερικάνικη έκδοση η μόνη διαφορά είναι ότι ο Rudolf Kempe, ο τότε διευθυντής Royal Philharmonic Orchestra, δεν παίζει την 8η τουDvorak αλλά Don Juan και Respighi-The pines of Rome. Αυτό είναι πραγματικά παράξενο.

Μερικές από τις ηχογραφήσεις αυτού του κουτιού έχουν επανεκδοθεί μόνο από την Chesky. Μεταξύ αυτών η περίφημη 4η Brahms-Reiner ή Sibelius 2η-Barbirolli ενώ άλλες ηχογραφήσεις όπως ο Petrushka με τον Danon δεν βρίσκονται σε cd.
Ο Reiner επέλεξε ο ίδιος να διευθύνει την 4η του Brahms. Άκουσε την ολοκληρωμένη ηχογράφηση στο σπίτι του στο Connecticut ένα μήνα πριν πεθάνει και έλεγε ότι ήταν ο ωραιότερος δίσκος που έχει κάνει.

View attachment 112441

Βάζοντας να συγκρίνω την Chesky με το original νομίζω ότι το original υπερέχει αλλά όχι σημαντικά. Συνεπώς η Chesky έχει κάνει καλή δουλειά στις ανατυπώσεις της (σημειωτέο ότι στον φίλο μου geovar άρεσε περισσότερο η Chesky).


Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι ο Barbirolli (μαζί με τον Beecham που ήταν και φίλος του συνθέτη) είναι από τους μεγαλύτερους μαέστρους στον Sibelius. Ήδη το 1939-1940 εκτελούσε όλο το κύκλο του Sibelius με την New York Philarmonic προς τιμή των 75ων γενεθλίων του συνθέτη και αργότερα με την ορχήστρα του (Halle’) ηχογράφησε τον πλήρη κύκλο. Ο Sibelius του είχε κάποτε εκφράσει σε επιστολή τον θαυμασμό και την χαρά του όταν τον άκουγε να διευθύνει τα έργα του. Την δεύτερη ημέρα της συγκεκριμένης εγγραφής ο Barbirolli έχασε την μητέρα του με την οποία είχε ιδιαίτερη σύνδεση αλλά συνέχισε την ηχογράφηση σαν φόρο τιμής στην μνήμη της.

View attachment 112443 View attachment 112444
O Barbirolli ακούει την ηχογράφηση της 2ης του Sibelius

Όταν άκουσα τον Petroushka με τον Oskar Danon δεν πίστευα τα αυτιά μου και ξανάβγαλα να ακούσω μια χρυσή Vanguard με τον Mackerras –London Symphony Οrchestra. Ο Danon σαν εγγραφή και σαν εκτέλεση μου άρεσε περισσότερο από τον Mackerras. Κρίμα που έχει τόσο λίγες ηχογραφήσεις.

View attachment 112445 View attachment 112446
Ο Oscar Danon εξηγεί στις τρομπέτες <οχι δυνατά> στην Αγάπη για τρια Πορτοκάλια του Προκόφιεφ.
Ο τρομπονίστας στο σόλο του στον Petroushka.


Θαυμάσιος ο Horensein στα αποσπάσματα Wagner. Με περισσή μετριοφροσύνη έλεγε ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ μια παράσταση στο Bayreuth τον τρομακτικό ήχο των πνευστών στο Venus berg με τον Toscanini Εδώ διάβασα κάτι που το βρήκα σωστό. Το ανάλογο της ουβερτούρας του Ιπτάμενου Ολλανδού στην πεζογραφία θα μπορούσε να είναι <ο Τυφώνας> του Joseph Conrad (περίπου εθνικός συγγραφέας των Άγγλων που έμαθε Αγγλικά μετά τα 20 του χρόνια).

View attachment 112447 View attachment 112448

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Bach, τα Βραδεμβούργια Κοντσέρτα. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ μου αρέσουν. Έχω τρεις υπέροχες ηχογραφήσεις σε βινύλιο (και ένα σωρό άλλες σε άυλα)

Η πρώτη που απέκτησα ήταν με τον Karl Münchinger και την Ορχήστρα Δωματίου της Στουτγάρδης



Πολύ "κλασική" ερμηνεία, με μετρημένα τέμπι αλλά παρόλα αυτά δυνατό ταμπεραμέντο στο παίξιμο. Ο Münchinger πραγματικά εξαιρετικός και ο ήχος υπέροχος, με υπέροχα ηχοχρώματα και την ορχήστρα κάπως "μπροστά".

Δεύτερη επιλογή ο Karl Ristenpart και η Ορχήστρα Δωματίου του Ζααρ σε ηχογράφηση της γαλλικής Erato και γιαπωνέζικη εκτύπωση.



Ο Ristenpart είναι πολύ understatement. Προσπαθεί να αρθρώσει πεντακάθαρα και την παραμικρή νότα, κάθε μουσικό θέμα με αποτέλεσμα να δίνει κάποιες φορές την εντύπωση του ακαδημαϊκού. Εμένα πάντως μου αρέσει. Ο ήχος είναι υπέροχος, αναλυτικός χωρίς να κουράζει με ωραία αίσθηση του χώρου ηχογράφησης.


Και τελειώνω με το νέο μου απόκτημα.

Joerg Faerber, Ορχήστρα Δωματιου της Βυττεμβέργης.



Ίσως ο καλύτερος ήχος όλων, συνδυάζει την ανάλυση με τη μουσικότητα και την αίσθηση του χώρου. Λείπουν μόνο (λίγο, όσο πατάει η γάτα) τα ηχοχρώματα της decca. Η εγγλέζικη εκτύπωση που έχω μάλλον έγινε από τη Decca, το μαρτυράνε η γραμματοσειρά της μήτρας και το εσώφυλλο. Η ερμηνεία είναι ίσως λίγο νευρική, στο πρώτο άκουσμα ξενίζει λίγο, αλλά μετά σου αρέσει. Είναι ίσως η πιο μοντέρνα ερμηνεία από τις τρεις.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Εδώ έχουμε τον ορισμό του Μαύρου Διαμαντιού. Ένα σπανιότατο βινύλιο των αρχών της δεκαετίας του '50, με ηχογράφηση που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο μέσο ούτε επανεκδόθηκε ποτέ.

Πρόκειται για τα 10 Σκίτσα για Ορχήστρα Εγχόρδων του Σκαλκώττα, ερμηνευμένη από τον σπουδαίο βιολονίστα Szymon Goldberg, αυτή τη φορά με την ιδιότητά του ως μαέστρου της Ορχήστρας Δωματίου της Ολλανδίας. Στην Β' Πλευρά έχουμε τους Χορούς από την Γκαλάντα του Zoltan Kodaly, έργο κάπως πιο γνωστό.





Ο δίσκος είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, αν σκεφτούμε την ηλικία του. Η ερμηνεία είναι θαυμάσια, οι Ολλανδοί παίζουν με εξαιρετική δεξιοτεχνία και ακρίβεια. Αυτή είναι ίσως η καλύτερη ερμηνεία ενός έργου του Σκαλκώττα (μαζί με την περίφημη των 4 Χορών του Μητροπουλου) πριν τη μνημειώδη έκδοση της BIS.

Eνδιαφέρον παρουσιάζει η ιστορία του δίσκου. Για ένα διάστημα ανήκε στη βιβλιοθήκη του Ιρλανδικού Κολλεγίου του Παρισιού, όπως μαρτυρά η σφραγίδα στο οπισθόφυλλο.



Έφτασε στα δικά μου χέρια μέσω του περίφημου καταστήματος La Dame Blanche, επίσης στο Παρίσι.

 

[Cicadelic Ranger]

Χμμμ
Αυτος ο δισκος ανηκε σε βιβλιοθηκη σχολείου.
Σε καποια φαση με την ψηφηοποιηση πετάξανε τονους βινυλιων.
Ετσι ειχα μαζεψει εγω απο τα πεταγμένα πολλα αριστουργηματα οχι μόνο κλασσικης αλλα ακομα και δισκους με κομματια απο θεατρικες ερμηνειες η ακομα και μεγάλα φιλοσοφικά η λογοτεχνικά κειμενα που αποδιδονται απο εξίσου μεγάλους ηθοποιους του θεάτρου.
Αλλα, και που με τη σειρα μου αναγκαστηκα επισης να πετάξω λογω έλειψης χώρου.
Παντος μεχρι σημερα δεν έχω δει η ακουσει τιποτα τυπωμένο σε δισκογραφια απο Σκαλκώτα.