Στο Willy and the Poorboys έχει βάλει Α+ ...Προσωπικά δεν βρήκα κάτι που να με πάει παραπέρα. (Σαν ακροατή εννοώ)..
Λυπάμαι που γίνομαι κοινότυπος αλλά ...you had to Be there.
Ντάλα Βιετνάμ και να τους ακούς να σου λένε το "Fortunate Son" και το "Don't Look Now (It Ain't You or Me)". :worshippy:
Ξέρω..Είχαμε και εμείς τέτοια..Killing In The Name Of και διάφορα χαρωπά..Να σου βάλω όσα θες...Το ερώτημα είναι τι έπραξαν οι ακροατές..Τα χωνεψε ο εγκέφαλος τους η από το ένα αυτί έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν;
Κράτησαν τις αγάπες και τα λουλούδια της επιφανειας ,η ένιωσαν την αγωνία και την λαχτάρα (που λέει το γνωστό άσμα) που έβγαινε από την υπογα της ψυχής των καλλιτεχνών .;
Και κάτι άλλο...Τώρα τελευταία βγαίνουν διάφορες δόξες του NBA των '90's και λένε ότι αν έπαιζαν με τους τωρινούς αστέρες θα νικούσαν και εύκολα...Τσιμπησα στην αρχή...Μετά λέω ,αν αποφασισει ο Κάρυ (δεν βάζω Τόμσον ,Τζορτζ και λοιπούς μεσα) να τα στάξει από το κέντρο όπως κάνει τώρα,τι πρόκειται να γίνει;
Τεσπά νομίζω ότι η σύγκριση δεν οδηγεί πουθενά...Ο καθένας αντιλαμβάνεται την μουσική σαν ολότητα με διαφορετικό τρόπο και αυτό νομίζω ότι είναι το σωστό..
Λυμπε κάνε μου μια χάρη ..Βρες το God Ween Satan (όπως το γράφω) ,άκουσε το και αν δεν δεις μέσα την αλητεία όλου του αιώνα μαζεμένη ,εδώ είμαστε.
Θα δεις και πειραματισμό όμως...Την αλητεία σαν αλητεία την έχω χεσμενη τώρα μάλιστα που σαρανταπενταρισα ...Ρίχνω κλωτσιά στην μπάλα και σπάω το πόδι μου..