28η Οκτωβρίου: Ο πόλεμος που τελικά δεν ήταν "τρικούβερτο γλέντι"
Λοιπόν, η συζήτηση έχει ξεφύγει λίγο, επιτρέψτε μου να κάνω μιά μικρή κριτική ανασκόπηση του κειμένου του Κυρίου Θεοδωρίδη, να δω αν μπορώ να εντοπίσω τυχόν ιστορικές ή άλλες ανακρίβειες.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/10/2009
Του Νάσου Θεοδωρίδη*
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής,
προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός).
Πρώτη ανακρίβεια. Ο Θεοδωρίδης ορθά μεν αναφέρει ότι οι Ιταλοί ζητούσαν τη διέλευση των στρατευμάτων τους και όχι την παράδοση της χώρας, αλλά δεν σκέφτεται τα εξής:
α. Που θα πήγαιναν τα ιταλικά στρατεύματα μετά τη διέλευσή τους από την Ελλάδα; Στη φίλη και σύμμαχο τότε Σερβία; στην επίσης φίλη τότε Τουρκία;στη Βουλγαρία;Να κάνουν τι;Αν πήγαιναν σε μιά από τις δύο πρώτες, μάλλον να τους επιτεθούν θα ήθελαν, οπότε οι δύο αυτές χώρες θα μας θεωρούσαν με το δίκιο τους συνεργό της επιτιθέμενης Ιταλίας και θα μας κήρυσσαν τον πόλεμο. Αν πάλι θέλαν να στείλουν στρατεύματα στη σύμμαχή τους Βουλγαρία μπορούσαν να το κάνουν με πλοία μέσω των Δαρδανελλίων, δεν χρειαζόταν η διέλευση από ουδέτερη χώρα
β.Το τελεσίγραφο του Γκράτσι απαιτούσε και την παράδοση οχυρών θέσεων και στρατηγικής σημασίας σημείων στην ελληνική επικράτεια. Ο Μεταξάς ρώτησε ποιά ήταν αυτά, και ο Γκράτσι δεν γνώριζε να του απαντήσει, όπερ σημαίνει ότι οι Ιταλοί δεν υπολόγιζαν καν με μια θετική ελληνική απάντηση στο τελεσίγραφό τους.
γ.Αν ήθελαν μόνο διέλευση χάθηκαν οι ώρες της μέρας να πάει ο Γκράτσι στον Μεταξά; ήταν ανάγκη να πάει στις τρεις το πρωί; και να δίνει διορία τριών ωρών για να ειδοποιηθούν τα στρατεύματα στα σύνορα για να επιτρέψουν την διέλευση;
Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Μα δεν μπορούσε να αποφευχθεί, οι Ιταλοί το είχαν αποφασίσει, θα κάνανε πόλεμο με την Ελλάδα θέλαμε δεν θέλαμε. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγουμε θα ήταν να παραδοθούμε από την αρχή.
Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...
Δηλαδή για να καταλάβω, έπρεπε ο Παπάγος να πάρει ένα τουφέκι και να πάει στην πρώτη γραμμή; Ήταν ο Αρχιστράτηγος νομίζω...
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ’ όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια.
Αυτή δεν είναι η δουλειά του κάθε Γενικού Επιτελείου; Να καταστρώνει σχέδια πολέμου για κάθε ενδεχόμενο;
Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης».
Πολύ πιθανόν. Αλλά άμα ο Μεταξάς επιθυμούσε τόσο πολύ να πολεμήσει γιατί δεν το έκανε με τον τορπιλισμό της "Έλλης" το Δεκαπενταύγουστο; Αφορμή είχε...
Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.
Ισχυρή; Καλά εκπαιδευμένη και οργανωμένη μπορεί, ισχυρή σε σύγχρονο οπλισμο και τεχνικά μέσα με τίποτα. Δεν είχαμε ούτε ένα άρμα μάχης έτσι για δείγμα, ούτε ένα σύγχρονο καταδιωκτικό αεροσκάφος.
Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της “εθνικής πανστρατιάς”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη ‛συγκυρία’ μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι ‛βουλγαροκομμουνιστές’”.
Δηλαδή ο Ελληνικός Στρατός έπρεπε να είναι ο μόνος στρατός από καταβολής κόσμου όπου δεν έχουν σημειωθεί λιποταξίες. Όσες και να ήταν σίγουρα δεν πήραν μαζική μορφή γιατί πολύ απλά θα είχαμε χάσει τον πόλεμο ευθύς εξαρχής.
Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.
Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ´ όλους τους ‛Εμπέδους’ δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα ‛τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;'».
* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΝ και της Αντιεθνικιστικής Κίνησης
Απο την Αυγή τής 27/10/09
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=500456
Η Πλήρης δικαίωση τών Συνεργατών τών Ιταλών και τών Γερμανών..
Αυτοί σε λίγο θα βγάλουν την Εθνική Αντίσταση ´συμμοριτοπόλεμο´.
