εδώ ο λογοτέχνης στιχουργός με το δοξαστικό αυτό δίστιχο , ύμνο προς την εργατική τάξη , φαίνεται να υιοθετεί την ρήση του Μπρανκούζε , την οποίαν μεταφέρω σε ελεύθερη απόδοση από μνήμης, ότι όσο περισσότερο φτάνει κανείς στην ουσία και την αλήθεια των πραγμάτων τόσο πιο κοντά στην απλότητα πηγαίνει . Διότι η αλήθεια , από κοινωνιολογικής επόψεως θωρούμενη , αποτελεί αρετή των περήφανων λαϊκών στρωμάτων . Όπως και η απλότητα τόσο στην σκέψη όσο και στην συμπεριφορά , η οποία ίσως να είναι τελικά μια εγγενής ιδιότητα της ραχοκοκαλιάς της πατρίδος μας που είναι βεβαίως ο λαός .
Από πλευράς κοινωνικής διαστρωματώσεως και συμπεριφοράς εκάστου στρώματος , οι κομμώτριες συνήθως εκλαμβάνονται ως «εύκολες» αφ’ ενός και κουτοπόνηρες αφ´ετέρου . Ο στιχουργός όμως δεν αποδέχεται αυτό το ρατσιστικό στερεότυπο εξ ού και το «δεν κάνουνε καπρίτσια» , στιχάκι , που οριοθετεί τις κομμώτριες ως πραγματικές γυναίκες – κυρίες που ενδεχομένως στέκονται και πέραν της ταπεινής τους καταγωγής , αφού η συμπεριφορά τους διατρέχει τις κοινωνικές διαστρωματώσεις και κατευθύνεται προς την κορυφή της πυραμίδος του ορθής , ειλικρινούς , τίμιας και ντόμπρας συμπεριφοράς , τουλάχιστον όσον αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις . Βεβαίως ο θαυμάσιος αυτός στιχοπλόκος δεν αρκείται μόνον στην παράθεση μίας χαρακτηρολογικής ιδιότητος των κοριτσιών αυτών , αλλά αμέσως προηγουμένως , με την αξιωματική φράση – παραδοχή , «που έχουνε χρυσή καρδιά» , φαίνεται εκ πρώτης όψεως να εισάγει ένα δικό του στερεότυπο , ως αντίθεση στο προμνημονευθέν , που όμως λόγω της αξιωματικής του φύσεως , ισχύει ανευ αποδείξεως , άρα καθίσταται κοινός τόπος και όχι στερεότυπο.
Αυτές οι ιδιότητες της ψυχής των συμπαθών επαγγελματιών όμως , θα ήσαν κενό γράμμα εάν εστερούντο και της ομορφιάς , του απαραίτητου δηλαδή εκείνου στοιχείου για την ερωτικότητα τους . Η οποία όμως ομορφιά , ως ήδη κατεδείχθη , θα ήταν κενή περιεχομένου δίχως τις συμπλέουσες ιδιότητες της χρυσής καρδιάς και της ελλείψεως καπριτσιόζικου χαρακτήρα . Συνεπώς , άνευ ετέρου , οι κομμώτριες αποτελούν την ιδανική επιλογή ερωμένης , συζύγου και μητέρας - προφανώς – άρα στηρίγματος του αστικού μοντέλου
. Δίκαια λοιπόν παρίσταται η υμνολογία προς το τμήμα αυτό της εργατικής τάξης , από το ανωτέρω δίστιχο , μας εντυπωσιάζει δε , η περιεκτικότητα του νοήματος , η πυκνή γραφή , οι απλές αλλά σταθερές έννοιες και αξίες τις οποίες μετέρχεται ο στιχουργός και η εν γένει παρουσίαση του θέματος .
Εξαιρετική προσέγγιση, αν και θα περίμενα να ανέφερες των Όκαμ και το Ξυράφι του, ως προς την απλότητα με την οποια μας φανερώνονται τα νοήματα.
Τεσπα κι έτσι καταλάβαμε...![]()
Συγγνώμη , ήμουν λίγο πρόχειρος ως προς την βιβλιογραφική τεκμηρίωση . Δεν είχα πολύ χρόνο όμως , λόγω ώρας ...:vroam::eating:![]()
είναι Παρασκευή και λάλησα ....
Φιλοι κυριοι με αυτο το μοναδικο τροπο του Ντοκ εγω καταλαβα και κατι αλλο...(τελειως οφ τοπικ αλλα ηθελα να το μοιραστω μαζι σας)
Οταν ενας ανθρωπος εχει αυτο το χαρισμα γραφης σαν του Δημητρη (μεσα σε αυτους σαφως και ο Λυμπε και ο Τζιμης και ο Μουκ και ο Σπυρος και αλλοι που ξεχνω ) μπορει να σου παρουσιασει το ασπρο μαυρο.
Κοινως να πουλησει παγο στην Αλασκα και αμμο στην Σαχαρα.!!!
Για βαλτε στο μαυαλο σας ποσες φορες την εχουμε πατησει!!!!!
Ποσα ασημαντα πραγματα παρουσιαζονται, απο ανθρωπους που μπορουν να το κανουν ,με σπουδαιο τροπο και το χαφτουμε κανονικα.
Αν ειναι και επωνυμος ...αλλοιμονο μας!!!
Την φαγαμε κανονικα την παραμυθα.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.