Δεν το έκανες απλούστερο, το έδεσες περισσότερο κόμπο!!:Banane0:
Ποιος είπε ότι το ελαφάκι δεν αρέσει? Αν δείξω τις δύο εικόνες στην δεκάχρονη ανιψιά μου, ποια νομίζεις ότι θα της αρέσει καλύτερα?
Αρμονία? Άλλη ρευστή και υποκειμενική έννοια στο εν λόγω παράδειγμα (διότι απ' όσο γνωρίζω, στην μουσική είναι απολύτως ορισμένη). Είναι θέμα ωριμότητας το αρμονικό κριτήριο? Δηλαδή, αποκτάται μετά από κάποια ηλικία ή παραστάσεις? Είναι κάτι που το μαθαίνει κάποιος?
Αν ισχύει αυτό που γράφεις περί εγγενούς χαρακτηριστικού ''Αρμονία λοιπόν...Που σε νορμάλ συνθήκες όλοι κουβαλάμε μέσα μας και ορίζει τις έννοιες του κακού και του καλού, του άσχημου και του όμορφου του αρεστού ή του μη αρεστού'', τότε δεν μαθαίνεται, ούτε αποκτάται στον δρόμο. Ως εκ τούτου, η αρμονία της ανιψιάς μου είναι ίδια με τη δική μου και τη δική σου, παρότι θα διαλέξει το ελαφάκι.
Μπορεί όσο μεγαλώνει και αλλάζει κριτήριο, να την συγκινεί περισσότερο η δεύτερη εικόνα. Μπορεί, όμως, και όχι. Δεν υπάρχει κάτι δεδομένο στην αισθητική, γι' αυτό είναι τόσο ρευστή σαν έννοια που αλλάζει συχνά-πυκνά. Δεν υπάρχουν αντικειμενικοί παράγοντες να την ορίσουν, ούτε είναι δεδομένο ότι αυτή θ' αλλάξει ή δεν θ' αλλάξει κάποια στιγμή στη ζωή μας.
Αν πω, λοιπόν, στην ανιψιά μου, ότι πρέπει να σου αρέσει ο δεύτερος πίνακας διότι το ελαφάκι είναι απωθητικό, θα μου πει ''είσαι τρελλός Θείο...γιατί είναι απωθητικό? Αφού εμένα μου αρέσει..''(aka μιλάει στην ψυχή μου, μου λέει κάτι, όπως έγραψες παραπάνω)
Σίγουρα είναι κατακριτέα η τακτική ανθρώπων που προσπαθούν με το στανιό να επιβάλλουν την αισθητική τους και το προσωπικό τους κριτήριο ως απόλυτο θέσφατο. Σ' αυτό δεν διαφωνούμε καθόλου.
