Re: Απάντηση: Άθληση και Διατροφή
Οπως να φερενεις ενα ογρανο να σταματαει να κανει αυτο που ειναι προγραμματισμενο να κανει (παγκρεας).
όπα, συγνώμη φίλε μου, εδώ κάνεις λάθος. Αν είναι ποτέ δυνατόν να μπορούμε εμείς οι άνθρωποι με δικές μας εκούσιες ενέργειες να σταματάμε όργανα μας από το να εκτελούν τη λειτουργία τους. Δεν μπορούμε, ηπαρ, καρδιά, πνεύμονες, νεφρά, πάγκρεας κ.τ.λ να τα βάλουμε σε παύση όσο και να προσπαθήσουμε. Το μόνο που μπορούμε να καταφέρουμε είναι να τους βάλουμε μεγάλο φόρτο εργασίας ή να τα ξεκουράζουμε με μικρό φόρτο εργασίας, μέχρι εκεί, μάντεψε τι από τα δυο κάνει στο πάγκρεας η κετογονική...
Το πάγκρεας στην κετογονική διατροφή συνεχίζει να κάνει ακριβώς την ίδια εργασία μόνο που το αποφορτίζουμε σε μεγάλο βαθμό.
Μηχανισμός
Το πάγκρεας είναι υπεύθυνο
1)για την παραγωγή του παγκρεατικού υγρού ώστε να μπορούμε να χωνεύουμε στην ουσία τις τρεις βασικές μας τροφές (λιπάση για το λίπος, αμυλάση για τους υδατάνθρακες και θρυψίνη για τις πρωτεΐνες), το οποίο εκχύνεται με σωληνάκι κατευθείαν στο δωδεκαδάχτυλο (φανταστείτε κάπου στην ένωση στομάχου και λεπτού εντέρου). Και οι τρεις αυτές ουσίες εκκρίνονται φυσικά από το πάγκρεας κατά την διάρκεια της κετογονικής μιας και τρώμε και τα 3 αυτά ήδη, σε διαφορετικές αναλογίες βέβαια, αλλα και τα τρία, αλλα ούτως ή άλλως αυτά εκκρίνονται μαζί...οπότε στο θέμα ενζύμων είτε κάνουμε κετογονική είτε οποιαδήποτε άλλη δίαιτα είναι μία και το ίδιο .
2)για την παραγωγή ορμονών, 5 είναι οι βασικές, ας σταθούμε στις 2 υπερβασικές να μην σας μπερδέψω. Αυτές είναι η γνωστή μας ινσουλίνη (υπεύθυνη για τον εξαναγκασμό στην ουσία των κυττάρων μας πρόσληψης την γλυκόζης που κυκλοφορεί στο αίμα έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια και να πέσουν και τα επίπεδα της στο αίμα, να πέσει το «ζάχαρο» δηλαδή) και την αδελφής της και ΠΟΛΥ σημαντική γλυκαγόνη (λίγοι την έχετε ακούσει, αλλα πρόκειται για εξίσου σημαντική ορμόνη με την ινσουλίνη και δρα με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο!εξαναγκάζει τα κύτταρα να απελευθερώσουν γλυκόζη στο αίμα ώστε αυτή να επανέλθει στα σωστά επίπεδα σε μια κατάσταση υπογλυκαιμίας.
Οπότε δυο είναι οι σημαντικές ορμόνες για την διατήρηση της γλυκόζης στα σωστά επίπεδα στο αίμα, και οχι μία (η ινσουλίνη) όπως πολλοί από εσάς ίσως πιστεύατε....μέχρι να διαβάσετε αυτή τη παράγραφο..
Ας δούμε γιατί η λειτουργία του πάγκρεας και κατ επέκταση ολόκληρου του οργανισμού μας είναι πολύ πιο ελαφριά και φυσιολογική στην κετογονική σε σχέση με την διατροφή με υδατάνθρακες.
1)τρώμε ένα μοσχαράκι με μακαρόνια (ισορροπημένη διατροφή που περιλαμβάνει μεγάλες ποσότητες υδατάνθρακα, μεσαίες ποσότητες πρωτείνης και λίγες ποσότητες λίπους)
Μόλις καταναλώσουμε το γεύμα , το πάγκρεας εκκρίνει τα ένζυμα του, και μαζί με τα ένζυμα του λεπτού εντέρου ξεκινάει η διαδικασία διάσπαση, απορόφηση και προσώθηση στο αίμα ωστε να φτάσει στα κύτταρα μας το τελικό προϊόν,
-Η πρωτεΐνη μετατρέπεται σε αμινοξέα, τα οποία είναι σημαντικότατα μιας και πολλά από αυτά δεν μπορεί να τα συνθέσει ο οργανισμός μας, τα περιμένει «έτοιμα» από ζωική πρωτεΐνη (και οχι φυτική, που είναι μικρότερης βιολογικής αξίας από την ζωική), αυτά τα αμινοξέα απορροφούνται από το έντερο μας και φτάνουν στους μυικούς ιστούς μας. Η πρωτεΐνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως ενέργεια, όταν ο οργανισμός μας δεν έχει να κάψει υδατάνθρακες ή λίπος ή όταν κριθεί απαραίτητο.
-Το λίπος εν περίληψη διασπάτε και μετατρέπεται σε τριγλυκερίδια όπου μεταφέρεται και αποθηκεύεται στον λιπώδη ιστό κατα κύριο λόγο, στο ήπαρ και στα υπόλοιπα κύτταρα (και στο αίμα) ως αποθήκη ενέργειας, αν δεν χρειάζεται να χρησιμοποιηθούν ως ενέργεια άμεσα, και μαντέψτε, ΠΟΤΕ δεν χρειάζονται να καεί αμέσα ως ενέργεια όταν στην διατροφή μας περιλαμβάνεται υδατάνθρακας.
-Ο υδατάνθρακας διασπάται και μετατρέπεται σε στην πιο απλή μορφή ζακχάρων, στους μονοσακχαρίτες γλυκόζη, φρουκτόζη και γαλακτόζη. Ας μείνουμε στη γλυκόζη.
Η γλυκόζη απορροφάτε από το έντερο μας, φτάνει στο ήπαρ και από κει απελευθερώνεται στο αίμα μας. Εκεί αναλαμβάνει η ορμόνη ισνουλίνη την οποία εκκρίνει το πάγκρεας να κάνει όλη τη δουλειά, μεταφέρει την γλυκόζη και την αποθηκεύει ως γλυκογόνο ή λίπος στα κύτταρα μας ωστε αυτή να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια αργότερα κάποια στιγμή και μέρος της γλυκόζης μεταφέρεται από το αίμα μας στους μυς μας επι τόπου και χρησιμοποιείται ως καύσιμο. (Η ινσουλίνη κάνει χίλες δυο άλες εργασίες αλλα θα μπλέξουμε τα μπούτια μας αν εμβαθύνουμε τόσο).
Ωραία ως εδώ, ποια είναι η παγίδα?
Η παγίδα είναι η εξής.
Η ινσουλίνη όπως καταλάβατε είναι στην ουσία μια ορμόνη αποθήκευσης, παίρνει την περίσσια γλυκόζη από το αίμα (το προιόν μεταβολισμού του υδατάνθρακα δηλαδή), και το οδηγεί στο ήπαρ, στους μυικούς ιστούς και στους λιπώδης ιστούς και την αποθηκεύει είτε υπο μορφή γλυκογόνου, είτε υπο μορφή λίπους (ως ναι, η περίσσια γλυκόζη (υδατάνθρακας) μετατρέπεται σε λίπος).
Επίσης η παραγωγή ινσουλίνης και η κυκλοφορία της στο αίμα μας σε μεγάλες ποσότητες δεν επιτρέπει να γίνει καμία διαδικασία καύσεως λίπους, μιας και βρίσκεται σε εξέλιξη η αντίστροφη διαδικασία , αυτή τη αποθήκευσης λίπους, λογικό.
Η διαδικασία αυτή κρατάει κανα δίωρο και πριν προλάβουμε να ξεφορτωθούμε (κάψουμε) το αποθηκευμένο γλυκογόνο και λίπος, υπογλυκαιμία, τσουπ, ξανατρώμε υδατάνθρακες (ενα μπισκότο, μια καραμέλα, λίγο ζάχαρη, αρκεί), ξανά στα ύψη η ινσουλίνη αντε πάλι η ίδια διαδικασία.
Και όσο η ινσουλίνη παραμένει στα ύψη αποτρέπει την παραγωγή της ορμόνης γλυκαγόνης ωστε να επιτρέψει στα κύτταρα να απελευθερώσουν γλυκογόνο, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γενικά το σκαμπανέβασμα την ινσουλίνης διαρκώς για την διαχείριση την έκρηξης της γλυκόζης κάθε φορά που καταναλώνουμε υδατάνθρακες, προκαλεί τεράστιο στρες σε ολόκληρο τον οργανισμό μας.
Στην ουσία αυτή η σημαντική ορμόνη που συμμετέχει σε 100αδες (κυριολεκτώ, και συνέχεια ανακαλύπτουμε και άλλες) διεργασίες στον οργανισμό μας, είναι έρμαιο της ποσότητας των υδατανθράκων που καταναλώνουμε. Δεν επιλέγει ο οργανισμός μας πόση ινσουλίνη θα εκκρίνουμε, αλλα η ζάχαρη (η γκυκόζη) που τρώμε.
Αυτές οι συνεχόμενες εκρήξεις ισνουλίνης είναι φυσικά φαινόμενο των τελευταίων 10ετιών. Ποτέ αλλωτε ο άνθρωπος δεν είχε τόσο εύκολη πρόσβαση σε υδατάνθρακες (σουπερ μαρκετ, πεινάω, τρωω σε 5 λεπτά ζαχαρη) ουτε είχε βάλει το ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ πλάνο των πολλών μικρών γευμάτων (μόδα στην δίαιτα μας με σφραγίδα διατροφολόγων χρόνια τώρα, βοηθάει λέει τον μεταβολισμό, ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ κάνει, μουλαρώνει ο μεταβολισμός) στην ζωή του (μικρά πολλά γέυματα υδατάνθρακα, πολλές εκρήξεις ινσουλίνης μέσα στη μέρα)
Παιδιά εξήγησα ΟΣΟ πιο απλά και περιληπτικά μπορούσα και βγήκε κατεβατό, μπορώ να εμβαθύνω κάποια άλλη στιγμή αν χρειαστεί.
Τι συμβαίνει τώρα όταν μειώσουμε τους υδατάνθρακες ή ακόμα καλύτερα τους κόψουμε μαχαίρι και αρχίσουμε να καταναλώνουμε περισσότερο τις αλλες δυο μορφές, πρωτείνη και λίπος?
roud:
Ε .... τσουκου-τσουκου, μετα απο εναμισυ μηνα .... το φτασα στο μισαωρο
)
)
