Επειδή λέτε κουβέντες για τσίπικα μεγάφωνα και τα ρέστα, υπάρχει
αυτό το ελληνικό ηχείο, του οποίου το τουητεράκι τιμάται
τόσο, όπως επίσης και
αυτό το ηχείο, του οποίου το -αντιστοίχου τεχνολογίας- τουήτερ κοστίζει μόλις 600 ευρώ, (ως ανταλλακτικό, μιας και ο κατασκευαστής του δεν το διαθέτει στην αγορά), ενώ ο αλουμινένιος θόλος της παλιότερης σειράς Ν τιμάται ως ανταλλακτικό μόλις 45 - 50 ευρώ, χωρίς φυσικά να υπάρχει ούτε ένας που να αμφισβητεί την ποιότητά του. Επίσης, πρέπει να ξέρετε πως πάρα πολλά μοντέλα της ATC ήταν στο παρελθόν εξοπλισμένα με τσίπικης τιμής τουήτερ της Vifa, (δεν ξέρω κατά πόσον ισχύει σήμερα), αντίστοιχα με αυτά που χρησιμοποιεί η Audio Spectrum. Κι αυτό δεν επηρέαζε καθόλου την ηχητική τους ποιότητα. Θέλω να πω, δηλαδή, πως ναι μεν η ποιότητα έχει αντίκτυπο στο κόστος, αλλά
πόσο αντίκτυπο θα έχει εξαρτάται από διαφόρους παράγοντες, οι οποίοι εστιάζονται σε ένα συγκεκριμένο σημείο:
Πόσο έχει τη διάθεση να πληρώσει η αγορά.
Συνδυάζοντας, δε, το
πόσο έχει τη διάθεση να πληρώσει η αγορά με το
γιατί δέχεται να το πληρώσει, ερχόμαστε στη βασική ειδοποιό διαφορά μεταξύ hi-fi και hi end.
High end είναι απλώς του πορτοφολιού μου ο χαβάς, (δια να μην το εκχυδαΐσω). Hi-fi είναι όλα τα υπόλοιπα.