Πάντως κατά τη γνώμη μου κακώς χρησιμοποιείται ως επιχείρημα το αν υπάρχει εναλλακτική. Σαν φορολογούμενος πληρώνω για πολλά και διάφορα που δεν έχω χρησιμοποιήσει/δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσω. Είναι μέρος της συνεισφοράς των πολιτών στις υποδομές του κράτους. Μπορεί να μην έχεις πατήσει ποτέ τη ρόδα σου πχ στην Αθηνών Θεσσαλονίκης, όμως το κρέας που θα αγοράσεις απ'τον χασάπη από κει ήρθε, και το γεγονός ότι το απολαμβάνεις φτηνότερο και φρεσκότερο έχει να κάνει και με τον χρόνο που χρειάστηκε να έρθει. Το ίδιο φυσικά και το ότι μια σωστή συγκοινωνιακή σύνδεση των νομών και των πόλεων είναι θεμελιώδης απαίτηση για την ύπαρξη οποιασδήποτε ανάπτυξης. Οπότε οκ, εσυ μπορείς να προτιμάς να πας καροτσάκι για 9 ώρες από τον παλιό, μαγκιά σου, αλλά και πάλι θα πρέπει να πληρώσεις για τον καινούριο. Υπό αυτό το πρίσμα, το κράτος δεν έχει υποχρέωση να δημιουργήσει δύο διαφορετικούς δρόμους για την ίδια διαδρομή. Αν υπάρχει ο παλιός και τρώγεται, καλώς. Αν όμως είναι χάλια, γιατί να τον φτιάξει εφόσον υπάρχει δίπλα καινούριος και καλύτερος; Να πληρώσει δηλαδή από κρατικούς πόρους με στόχο να φτιάξει άλλον έναν δρόμο διπλα στον κανονικό με σκοπό να καταργηθεί ο καλός;
Εν πάσει περιπτώσει, για μένα το βασικό φάουλ των διοδιών και των διαχειριστών εταιριών είναι ότι δεν υπάρχει ειδική πρόβλεψη για τους μόνιμους κατοίκους, αυτούς δηλαδή που αφενός χρησιμοποιούν καθημερινά τον δρόμο για να πάνε στη δουλειά τους, αφετέρου επειδή είναι ντόπιοι, η συνεχής χρήση (άρα καταπόνηση) που τους αναλογεί δεν είναι πολλαπλάσια των διελεύσεών τους ούτε συγκρίσιμη πολλαπλασιαστικά με εμένα που θα κάνω τη διαδρομή 4-5 φορές το χρόνο.
Ωστόσο, ποτέ δε συζητήθηκε αυτό από τους ενδιαφερόμενους φορείς (τοπικά συνδικάτα ή έστω κινήματα πολιτών), παρά μόνο υπό τη μορφή του "δεν πληρώνω τους νταβατζήδες και τα κωλοκάναλα γιατί μας φάγαν τα λεφτά"
