Καλημέρα,
μερικά λόγια και λίγες άθλιες φώτος από το project με το κωδικό όνομα "μπαλκόνι".
Πέρισυ όπως έπινα το καφεδάκι μου στο μπαλκόνι μου καρφώθηκε η ιδέα να ξεφορτωθώ τις γλάστρες και τα πιατάκια τους και να φτιάξω κάποιες ζαρτινιέρες οι οποίες θα έχουν σύστημα συλλογής των νερών που εκκρέουν κατά το πότισμα και να το πετάνε έξω από το μπαλκόνι).
Εκείνη την περίοδο δεν είχα χρόνο, εργαλεία και χώρο. Ιδανικές συνθήκες δηλαδή. Με τα πολλά οι ζαρτινιέρες φτιάχτηκαν στο πάτωμα του μπαλκονιου με αρκετές ατέλειες.
Ομως η κατασκευή αυτή ήταν καθοριστική για εμένα για δύο λόγους:
1ο με έκανε να καταλάβω ότι η ενασχόληση με το αθλημα αυτό είναι κατι που μου αρέσει και με ηρεμεί.
2ο είπα "ποτέ ξανά στο πάτωμα του μπαλκονιου". Μετά το πέρας τον ζαρτινιέρων, ξεκίνησα άμεσα άλλο μεγάλο project με το κωδικό όνομα "δημιουργία χώρου εργασίας στο γκαράζ". Ηταν τρομερά δύσκολο project και είχε πολύ κουβάλημα και πακετάρισμα και ανεβοκατεβάσματα στο πατάρι και από όλα. Τελικά ελευθερώθηκε ενας μικρός χώρος στο πίσω μέρος του γκαράζ, έφτιαξα με κάτι mdf που είχα και κάτι ντίζες έναν πάγκο εργασίας και μπόρεσα να βάλω και τα εργαλεία μου (τα οποία με τον καιρό αυξάνονται) σε μια τάξη.
Στην συνέχεια ένα ξύλινο τραπέζι και 4 καρέκλες που είχα αγοράσει, έφαγαν σουτ από το μπαλκόνι. Δεν τα πέταξα, τα έξυσα, τα βερνίκωσα και τα έδωσα σαν καινούρια στους γονείς μου.
Στην θέση τους ήρθε ένας 2θέσιος καναπές ο οποίος μου έπιανε αρκετό χώρο μέσα στο σπίτι. Βέβαια έπεξε ένα σχετικό modification. Δηλαδή εφτιαξα μια βάση με 6 ροδάκια στην οποια ήρθε και έκατσε ο καναπές. Οι λόγοι είναι αφενός για να μπορεί να μετακινείται εύκολα όταν χρειάζεται να καθαρίσουμε το μπαλκόνι και αφετέρου για να μην ακουμπάνε τα πόδια του καναπέ στο πάτωμα όπου θα μουσκεύουν και θα χαλάσουν μοιραία κάποια στιγμή.
Καλά ήρθε και έκατσε ο καναπές αλλά χρειαζόταν ένα τραπεζάκι και 2 σκαμπό. Κανένα πρόβλημα. Σε 1 απόγευμα τα είχα φτιάξει και σε 2 απογεύματα τα έβαψα. Μετριο αποτέλεσμα αλλά μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Επόμενο που με εκνεύριζε στο μπαλκόνι είναι ότι δεν μπορούσα να βλέπω την βρύση με το λάστιχο ποτίσματος να κρέμεται. Επίσης καμια φορά έπερνα κάνα φρουτο και δεν χώραγε στο ψυγείο. Ασε που κάποια φρουτα καλύτερα να τα αφήνεις έξω στον φρέσκο αέρα παρά στο ψυγείο. Καταλήγανε σε ένα τελάρο στο μπαλκόνι και εκνευριζόμουν.
Εφτιαξα λοιπόν το σχετικό επιπλάκι που βλέπετε. Ηταν η 1η μου προσπάθεια τεχνικής παλαίωσης ξύλου.
Τέλος ήρθε το κορίτσι και μου είπε "θα ήταν ωραία εδώ να έίχαμε ένα άσπρο παγκάκι. Ευκαιρία έψαχνα. Νομίζω ότι είναι η αρτιότερη κατασκευή που έχω κάνει μέχρι στιγμής. Βασικά ακολούθησα πιστά τα εξής:
στοκάρισμα
καλο ξύσιμο
αστάρωμα
ελαφρή ξύσιμο
1ο χέρι ριπουλίνη με καλό ρολό (χνουδωτό)
ελαφρή ξύσιμο
2ο χέρι ριπουλίνη με καλό ρολό
πρέπει να πω ότι ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να το κοιτάζει και να αναρωτιέται "εγώ το έβαψα έτσι?"
Μερικές άθλιες φώτος όπως είπα νωρίτερα.
Υπάρχουν ακόμα κάποιες βελτιώσεις για το μπαλκόνι αλλά τοποθετούνται πολύ μακρυά στον χρόνο.
Προηγούνται άλλα πράγματα να γίνουν πρώτα με 1ο και καλύτερο το sofa bed του ανηψιου που βλέπεται στο σχέδιο στο τέλος. Πολλες αλλαγές στο σχέδιο, πολλές συζητήσεις κλπ αλλα επιτέλους χθες επεσε ο πρώτος τροχός στα ξύλα.


