Βασικά τους βράζω σε νερό.
Βάζω ένα μπρικάκι στη φωτιά και όταν αρχίσει να βράζει βάζω τους ατμοποιητές μέσα.
Τους αφήνω για 2 λεπτά να βράζουν, τους βγάζω και τους φυσάω να φύγει το νερό.
Μετά βάζω την αμπούλα από πάνω, κλείνω την τρύπα της και του τραβάω 1-2 ρουφηχτά από το κάτω μέρος για να ποτίσω το φιτίλι... Ε, εκεί σου έρχεται λίγο υγρό στο στόμα, αλλά γλυκερίνη είναι στην τελική...
Μετά από 10 λεπτά είναι έτοιμος για χρήση.
Άλλοι χρησιμοποιούν οξυζενέ, αλλά φοβάμαι μη μου κάνει τον μαύρο ατμοποιητή ασημί και φαίνεται μετά χάλια πάνω σε μαύρη μπαταρία...
Το πρόβλημα που έχουν οι LR είναι ότι αν κλείσει η πάνω δίοδος δεν προλαβαίνουν να αναπληρώσουν το υγρό που ατμίζει η αντίσταση, με αποτέλεσμα να ξεραίνεται εύκολα το φιτίλι...
Έτσι, ενώ ο κανονικός πυρώνεται εύκολα χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα, ο LR μου βγάζει γεύση καμένου πριν πυρώσει...
Γενικά, το φιτίλι δεν καίγεται τόσο εύκολα. Ειδικά αν προσέχεις και δεν δουλεύεις με βουλωμένο ατμοποιητή!
Κάποια στιγμή θα κάνω και άλλα δύο -τρία πειράματα...
1) Όταν πεθάνει θα προσπαθήσω να τον αναστήσω με σύριγγα...
2) Θα δοκιμάσω καθαρή γλυκερίνη από το φαρμακείο να δω πόσο θα με απογοητεύσει το άοσμο κάπνισμα
3) Θα δοκιμάσω να καπνίσω ενώ θα έχω βγάλει το πλαστικό από την αμπούλα... Μιλάνε για απίστευτο ντουμάνι, δυνατό χτύπημα και μηδενικές διαρροές!