Καμία σχέση τα ταφικά έθιμα, η φροντίδα των νεκρών και αυτή η πίστη για οποιουδήποτε είδους συνέχιση της ύπαρξης μετά τον θάνατο, με τον σεβασμό της μνήμης των νεκρών. Αυτή θεωρώ πως ανάγεται στο σεβασμό του άλλου ως ανθρώπου και ιδίως ως ανθρώπου που δεν υπάρχει για να αντικρούσει τα φληναφήματά μας, και όχι στο φόβο ότι από κάπου ο Μουστάκας και ο κάθε Μουστάκας μας βλέπει και θα κριθούμε για την απρέπειά μας. Έστω ότι ο Σωτήρης Μουστάκας είχε τραυματισθεί σε τροχαίο και είχε μείνει φυτό, ο λόγος θα ήταν ο ίδιος.
Όσο για τον χρόνο που γράφηκε το επίμαχο άρθρο (πριν ταφεί δηλαδή ο εκλιπών) και το "απόλυτο δικαίωμά του"... Δηλαδή εάν τελειώσει μία θεατρική παράσταση, που οι ηθοποιοί έχουν φτύσει αίμα για να ανέβει, και δεν μας αρέσει για κάποιο λόγο, είναι "απόλυτο δικαίωμά μας" εκείνη τη στιγμή αντί για χειροκρότημα, να τους γιουχάρουμε, επειδή δεν αποτελούν άδικες πράξεις οι δυσμενείς κρίσεις για καλλιτεχνικό έργο;
Πιστεύω πως έχουμε να κάνουμε με παντελή έλλειψη τακτ και πολιτισμού. Εξάλλου από τον χώρο του ποδοσφαίρου προέρχεται το άτομο.