Τελικά το τραπεζάκι έχει πυροδοτήσει ζωηρές συζητήσεις βλέπω... Είναι όμως και πολύ εποικοδομητικές.
Το αστείο είναι οτι το ξεκίνησα εντελώς στην πλάκα. Βρέθηκα συμπτωματικά στη στράτζα και είπα να φτιάξω μια επιφάνεια 43Χ43 για ένα τραπεζάκι για τη βεράντα στο χωριό που είχα στο πρόγραμμα κάποια στιγμή να το φτιάξω. Παρέα με ένα στρογγυλό μεταλικό τραπέζι καφενείου.
Επειδή αυτές τις μέρες έβρεχε, και το είχα δαγκώσει στην ταράτσα, είπα κάποιες λεπτομέρειες, όπως πχ λαδωμα ποδιών, να τις κάνω στο σαλόνι.
Έτσι λοιπόν το έστησα ανάμεσα στις πολυθρόνες και το φωτογράφισα. Το τραπεζάκι δεν προορίζεται για το σαλόνι.
Το τελικό αποτέλεσμα, για μένα πάντα, ήταν καλύτερο απ´ ότι αρχικά περίμενα, και γι' αυτό το λόγο μετάνοιωσα που δεν ασχολήθηκα πιο σοβαρά, να χρησιμοποιήσω καλύτερο ξύλο και να προσέξω περισσότερο τις κοπές και τις συνδέσις.
Όπως είπα όμως δεν το περίμενα, ειδικά το πολύ ωραίο βάψιμο της λαμαρίνας, αφού δεν το είχα ξανακάνει και δεν ήξερα πως θα μου βγεί.Αυτός ήταν κι ο λόγος που ρώταγα τα παιδιά στο "Μάστορες τα φώτα σας" για τη διαδικασία βαψίματος.
Τελικά το αποτέλεσμα (βάψιμο) ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, έγινε κυριολεκτικά σαν βαφή σε φούρνο, κι έτσι ο αδύναμος κρίκος παρέμειναν τα πόδια.
Κάποια στιγμή πάντως θα τα αλλάξω. Μάλλον θα χρησιμοποιήσω καδρονάκια οξιάς.
....
