Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Yojimbo εχω να το δω από το 2001....θα δοκιμάσω με high and low.
Αν δεις το Ikiru και σου αρέσει, τσέκαρε οπωσδήποτε και τον ελληνικό "ο δράκος" (την καλύτερη ελληνική ταινία για τον υποφαινόμενο μαζί με τους βοσκους του Παπατακη, δεν έχω δει Αγγελόπουλο και Κακογιάννη..)

Για εμένα, μαλλον το Ikiru είναι η καλύτερη ταινία του Kurosawa. (Δεν έχω δει το red beard και άλλα 2-3 του) Το kagemusa θα το απέφευγα.. Το θεωρώ από τα πιο κουραστικά του.
 
Last edited:
@teddy

Akira Kurosawa: 10 essential films

ο Jasper Sharp μαζι με τον Tom Mes έτρεχαν το midnighteye.com, το οποιο μου/μας γνώρισε τον κλασικό αλλα και pop Ιαπωνικό κινηματογράφο.
τους χρωστάμε πολλά..
μετά, για ασία γενικά, ειναι και ο Τony Ryans.. μεγάλος και αυτός.

μετά ειναι και ο David Desser με το Eros Plus Massacre: An Introduction to the Japanese New Wave Cinema
αλλα ισως δεν θα σου αρέσει το Japanese New Wave Cinema.

και ο καλύτερος όλων, ο Donald Richie
 

Akira Kurosawa (23 March 1910‗— 6 September 1998) is one of Japanese cinema’s few household names in the west, due to such groundbreaking jidaigeki period action films as Seven Samurai (1954), The Hidden Fortress (1958) and Kagemusha (1980).

The enduring popularity of such titles lies in no small part to their open influence from Hollywood, particularly the westerns of directors such as John Ford. This in itself is reflected in the ease by which they’ve in turn established an action template so readily adapted by filmmakers from all over the world. Take a look at any recent historical epic, or indeed the Manichean battle scenes that comprise so much of Peter Jackson’s Tolkien adaptations, and try to imagine how they might look in an alternate universe in which Kurosawa never existed.

The obvious influence of these more monumental titles makes it easy to overlook the more humanistic, personal aspects of the master’s wide array of low-key, contemporary dramas and potent literary adaptations.

O Kurosawa ειναι η καλύτερη εισαγωγή για τον Ιαπωνικό κινηματογράφο, κυρίως λογο του οτι οι jidai geki action ταινίες του εχουν άμεση σχέση και επιρροη με το Hollywood και ειδικότερα με το western. Αυτου του είδους η αλληλεπίδραση, δημιουργεί ενα οικείο πεδίο για την εισαγωγή μας στον ιαπωνικό κινηματογράφο.

Δεν θα μπορουσα να συμφωνήσω περισσότερο με τον Jasper και να επισημαίνω οτι στα πιο σύγχρονα και προσωπικά έργα του κατοικεί μια ανυπέρβλητη ανθρωπιά.
Οι ταινίες του αυτες, αποτελούν με την σειρά τους μια πύλη προς άλλους ιάπωνες σκηνοθέτες που ειναι/θεωρούνται αμιγώς πιο Ιάπωνες.

Kurosawa vs Shakespeare

5oi88i.jpg


και ενα μικρό αριστούργημα jidai geki απο τον άγνωστο για εμάς Sadao Yamanaka οπου έχουν διασωθεί μονο 3 ταινίες.
με υποδειγματικό σενάριο που δεν χρειάζεται "εξυπνες" λύσεις δραματοποιησης και εντυπωσιασμού. ενω οπως παρατηρούν και έξω..

Humanity and Paper Balloons is a fascinating time capsule of a movie that not only reframes the feudal period in which it is set to present a harsh critique of the social and political conditions of the time it was made, but also demonstrates just how tight, coherent, and entertaining films from this period actually were.

http://www.midnighteye.com/reviews/humanity-and-paper-balloons/
 
Last edited:
.


το απολυτο cult classic
το Σαββατο στην ΑΑΒΟΡΑ

στην εισοδο θα διδεται υπευθυνη δηλωση του νομου 105

























220px-Last_House_on_Dead_End_Street_score.jpg

το μεταπτυχιακο του Γαλεν
 
Last edited:
Θες να πεις ότι δεν έχεις δει το Κορίτσι με τα Μαύρα;

:bang::furious3:
Γράψτε λάθος κύριε Κώστα..

Το έχω δει και μου άρεσε πολύ..
Κάπου είχα διαβάσει και είδα τα πρώτα του 4. Το Στέλλα και αυτό που αναφέρατε είναι σπουδαία. Τα άλλα δύο μέτρια 7/10.
2710255d340546550fd05c6efdcceca3.jpg


Αγαπημένη και η Συνοικία το όνειρο του Αλεξανδρακη.

Και ιδού οι είκοσι ταινίες που ανέδειξε η ψηφοφορία του κοινού στο 55o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Εμφανίζονται με χρονολογική σειρά:

«Κοινωνική σαπίλα», Στέλιος Τατασόπουλος, 1932
«Κάλπικη λίρα», Γιώργος Τζαβέλλας, 1955
«Στέλλα», Μιχάλης Κακογιάννης, 1955
«Ο δράκος», Νίκος Κούνδουρος, 1956
«Συνοικία το όνειρο», Αλέκος Αλεξανδράκης, 1961

«Ευδοκία», Αλέξης Δαμιανός, 1971
«Ο θίασος», Θόδωρος Αγγελόπουλος, 1975
«Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας», Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1978
«Γλυκιά συμμορία», Νίκος Νικολαΐδης, 1983
«Η τιμή της αγάπης», Τώνια Μαρκετάκη, 1983
«Καλή πατρίδα σύντροφε-Beloiannisz», Λευτέρης Ξανθόπουλος, 1986
«Ολα είναι δρόμος», Παντελής Βούλγαρης, 1998
«Από την άκρη της πόλης», Κωνσταντίνος Γιάνναρης, 1998
«Πες στη μορφίνη, ακόμα την ψάχνω», Γιάννης Φάγκρας, 2001
«Σώσε με», Στράτος Τζίτζης, 2001
«Οι γενναίοι της Σαμοθράκης», Σταμάτης Τσαρουχάς, 2003
«Πολίτικη κουζίνα», Τάσος Μπουλμέτης, 2003
«Στρέλλα», Πάνος Χ. Κούτρας, 2009
«Κυνόδοντας», Γιώργος Λάνθιμος, 2009
«Μικρά Αγγλία», Παντελής Βούλγαρης, 2013
 
Last edited:
Είπα κι εγώ...

Αν δεν το έχεις δει, «Συνοικία το όνειρο», Αλέκος Αλεξανδράκης, 1961
τσεκαρέ το. Ειναι ταινιάρα και δυστυχώς οχι ιδιαίτερα γνωστή.

θα ήθελα να δω και αυτά αλλα λίγο δύσκολο να βρεθεί η «Κοινωνική σαπίλα».. η «Η τιμή της αγάπης» υπάρχει σε DVD
«Κοινωνική σαπίλα», Στέλιος Τατασόπουλος, 1932
«Η τιμή της αγάπης», Τώνια Μαρκετάκη, 1983
 
Αν δεν το έχεις δει, «Συνοικία το όνειρο», Αλέκος Αλεξανδράκης, 1961
τσεκαρέ το. Ειναι ταινιάρα και δυστυχώς οχι ιδιαίτερα γνωστή.

θα ήθελα να δω και αυτά αλλα λίγο δύσκολο να βρεθεί η «Κοινωνική σαπίλα».. η «Η τιμή της αγάπης» υπάρχει σε DVD
«Κοινωνική σαπίλα», Στέλιος Τατασόπουλος, 1932
«Η τιμή της αγάπης», Τώνια Μαρκετάκη, 1983

Το πρώτο δεν είχα καταφέρει ποτέ να το δω ολόκληρο στην κρατική τηλεόραση. Το τελευταίο το είχα δει παλιά και είναι πολύ καλή ταινία.
 
Το πρώτο δεν είχα καταφέρει ποτέ να το δω ολόκληρο στην κρατική τηλεόραση. Το τελευταίο το είχα δει παλιά και είναι πολύ καλή ταινία.

εννοείς δεν σου άρεσε και το άφησες ή καποιο τεχνικό πρόβλημα;
Στο φεστιβάλ εδω εχουμε 2 αίθουσες με γυναικεία ονοματα, Τώνια Μαρκετάκη και Φρίντα Λιάππα.
και 2 με αντρικά, Κασσαβέτης και Σταύρος Τορνές.
Δυστυχώς ελάχιστοι εχουν παρακολουθήσει έργα τους και ειναι δύσκολο να βρεθούν για οικιακη προβολή.
 
Ειναι απο τις φορές που λέω κρίμα που δεν παρακολουθώ τηλεόραση, η ΕΡΤ εχει καλά πρόγραμματα και στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Σιγουρα δεν ειναι ολα καλά και είχε/εχει πολλά παρατράγουδα και στο πρόγραμμα και στα λειτουργικά της... αλλα απο την ξέφρενη επέλαση των reality και σειρων σε επανάληψη, φαντάζει σαν μια μικρή όαση στην έρημο.

ΥΓ οποιος παρακολουθήσει το Ikiru και δεν του αρέσει/συγκινήσει, πέρα απο εξετάσεις στον γιατρό (με δικό του κόστος για να το ευχαριστηθεί) :p, του δίνετε όποια ταινία επιθυμεί, σε ψηφιακή μορφή στην καλύτερη δυνατή ποιότητα ενώ έχει το ελεύθερο να μας χαρακτηρίσει οπως επιθυμεί..(οχι ότι δεν το είχε πριν)
Μην βάλω και δωρεάν cocktail στον καλύτερο bartender της Β. Ελλάδος, τον κ. Teddy..
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ΥΓ οποιος παρακολουθήσει το Ikiru και δεν του αρέσει/συγκινήσει, πέρα απο εξετάσεις στον γιατρό (με δικό του κόστος για να το ευχαριστηθεί) :p, του δίνετε όποια ταινία επιθυμεί, σε ψηφιακή μορφή στην καλύτερη δυνατή ποιότητα ενώ έχει το ελεύθερο να μας χαρακτηρίσει οπως επιθυμεί..(οχι ότι δεν το είχε πριν)
Μην βάλω και δωρεάν cocktail στον καλύτερο bartender της Β. Ελλάδος, τον κ. Teddy..

μην λες πολλα,
καποιος λιγο ποιο πανω ειπε οτι αποφευγει το kagemusa γιατι μαλλον θα ειναι κουραστικο
 
Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

μην λες πολλα,
καποιος λιγο ποιο πανω ειπε οτι αποφευγει το kagemusa γιατι μαλλον θα ειναι κουραστικο

ΔΕΝ το απόφυγε.. το είδε και είπε οτι ειναι κουραστικό..:p
δεν το θεωρώ καλη αρχή, αν δεν έχεις δει άλλα έργα του Kurosawa.
Και σε σχέση με άλλα του αριστουργήματα το θεωρώ πιο φλύαρο και αδύναμο.

Αγγελόπουλο έχω δει μονο απο κοντά, οπου ειχαμε πει ενα γεια..
Κάτι πρεπει να αφήσουμε και για μετά.. (κατσε να βγει και σε bluray, αν και κυκλοφορούν μερικά απο ιαπωνική εταιρεία)

Δάσκαλε, τo Ikiru το είδατε;

ειναι η αγαπημένη ταινία και του Steven...

β€œThe narrative is carefully paced, the central performance magnificent, the final effect overwhelming in a manner that recalls the great Russian writers Kurosawa admired.”
Philip French, The Observer, 2008

In the West, director Akira Kurosawa is so often associated with his samurai films and his regular lead Toshiro Mifune that other aspects of his filmography are sometimes overlooked. That’s a major injustice in the case of this deeply compassionate modern-dress character study, which is reportedly director Steven Spielberg’s favourite film.
Takashi Shimura is utterly convincing as the reserved local government functionary who’s stayed in the same job for decades by keeping his head down, yet when stomach cancer strikes he resolves to bring some meaning to an otherwise fruitless life. Scrupulously avoiding slushy sentiment, the film’s narrative structure then cleverly moves the focus to the old man’s perplexed colleagues, pertinently prompting every viewer to ponder their own contribution to the common good.

Vittorio De Sica’s Umberto D (1952) offers another affecting study of old age, as a lonely Italian retiree faces incipient penury.
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ΔΕΝ το απόφυγε.. το είδε και είπε οτι ειναι κουραστικό..:p
δεν το θεωρώ καλη αρχή, αν δεν έχεις δει άλλα έργα του Kurosawa.
Και σε σχέση με άλλα του αριστουργήματα το θεωρώ πιο φλύαρο και αδύναμο.

Αγγελόπουλο έχω δει μονο απο κοντά, οπου ειχαμε πει ενα γεια..
Κάτι πρεπει να αφήσουμε και για μετά.. (κατσε να βγει και σε bluray, αν και κυκλοφορούν μερικά απο ιαπωνική εταιρεία)

Δάσκαλε, τo Ikiru το είδατε;
σε παρακαλω ... εχω δει τα απαντα (σχεδον) πολλα τα εχω ξεχασει
αν με ρωτησεις τωρα θα πω Κοκκινογενης ονειρα Ραν αυριο ισως κατι αλλο

ειναι η αγαπημένη ταινία και του Steven...
ΘΙΑΣΟΣ δες την σκηνη του καφενειου καπου 10λεπτα
ειναι ενα κομματι της Ελληνικης ιστοριας
με τον Αγγελοπουλο εχω δουλεψει στους Κυνηγους
αν με ρωτησεις τι εκανα
Το παιδι για ολες τις δουλειες ....
ποιος ειναι ο Στηβεν ?
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

ΘΙΑΣΟΣ δες την σκηνη του καφενειου καπου 10λεπτα
ειναι ενα κομματι της Ελληνικης ιστοριας
με τον Αγγελοπουλο εχω δουλεψει στους Κυνηγους
αν με ρωτησεις τι εκανα
Το παιδι για ολες τις δουλειες ....
ποιος ειναι ο Στηβεν ?
Δάσκαλε ή τα γυαλιά θολωσαν ή είστε κουρασμένος..

Στο αγγλικό κείμενο αναφέρεται ο Steven. Και ο Steven είναι ένας...
Ο σιγκαλ..

Υγ ξαναδείτε το Ikiru για να το θυμηθείτε..
Μετά τα ξαναλέμε.
 
To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Elevator to the Gallows (1958)
η καλύτερη σκηνή της ταινίας.. αναπόφευκτα μας φέρνει στο μυαλό τον Bresson.

To ερωτικό πάθος ειναι ενας χώρος που δεν μπορείς να δραπετεύσεις εύκολα, και αν βρεις τον τρόπο, ειναι σχεδόν σίγουρο,
οτι η μοίρα θα σε οδηγήσει ξανά εκεί.

Ενα φιλμ με άρωμα nouvelle vague, πριν την nouvelle vague
με μια νότα Bresson (ο Malle ηταν βοηθός του Bresson)
αρκετες νότες Hitchcock και ενα soundtrack με την υπογραφή του Miles Davies,
συνθέτουν ενα cool film που δειχνει (και νιώθετε) μοντέρνο ακόμα και σήμερα

8+/10