Μανωλάς Βλάσης
AVClub Enthusiast
- 19 June 2006
- 800
Re: Απάντηση: Η δημοκρατία στα πανεπιστήμια.
Τι μου θύμισες τώρα...
Ολόιδια ήταν η στάση των φοιτητών της ΠΣΚ και της ΠΑΣΠ στις καταλήψεις των πανεπιστημίων για τον "περίφημο" νόμο 815 το 1979 (ήμουν φοιτητής τότε στα Γιάννενα). Όταν στη συνέλευση ανέβηκε να μιλήσει καθηγητής αντίθετος στο νόμο, επευφημίες, χειροκροτήματα κλπ. Μετά απόλυτη ησυχία, για να ακουστούν οι θέσεις του. Όλα καλά μέχρι εκεί. Όταν όμως ανέβηκε ο άλλος καθηγητής, ο "αντίπαλος", για να υπερασπιστεί το νόμο, μαύρο φίδι που τον έφαγε! Γιουχαΐσματα, κλοτσιές στα έδρανα και άλλες τέτοιες "πολιτισμένες" εκδηλώσεις. Περιττό να πω ότι ο άνθρωπος, απογοητευμένος, κατέβηκε σε ένα λεπτό. Οι απόψεις του φυσικά δεν ακούστηκαν.
Από τότε συνειδητοποίησα δύο βασικά πράγματα:
Πρώτον: οι εξισώσεις του τύπουν Δεξιός = φασίστας και Αριστερός = δημοκρατικός είναι υπεραπλουστευτικές και γελοίες. Η ζωή είναι πολύ πιο σύνθετη.
Δεύτερον: ο φασισμός δεν συνδέεται μόνο με τις ιδεολογίες. Είναι κυρίως στάση ζωής.
Ελευθερία του λόγου:[/B] [/U]Αξίζει κανείς να έρθει σε μια συνέλευση να δει ποιος έχει δικαίωμα να μιλήσει. Με το που πάρει το μικρόφωνο κάποιος μη αριστερός αρχίζουν οι γιουχες, πετιουνται μαρουλια.... μεχρι κι ενα κοτοπουλο αμολυσαν μεσα. Θα μου πεις, αυτά όλα είναι χαβαλές, νέοι άνθρωποι είμαστε, οπότε, νταξει.. Το ότι όμως γίνεται μόνο από τους αριστερούς και μόνο οταν μιλαει κάποιος που λέει κάτι διαφορετικό δε συνιστά ακριβώς δημοκρατική διαδικασία, σωστα?
Δημοκρατική διακίνηση των ιδεών: : Αυτό νομίζω πάει μαζί με το παραπάνω.... Εδώ πάλι, με το που εκφράσεις την αντίθεση σου σε κάτι, (εγώ προσωπικά ξεκίνησα συζήτηση στη συνέλευση δια ανατάσεως χειρός, προτείνοντας κάποιον άλλο τρόπο διεκδίκησης με ΑΝΟΙΧΤΗ σχολή, με το πανεπιστημιο να δουλευει..) αμέσως στιγματίστηκα ως καταρχήν Δαπίτης (που χέστηκα κιόλας), Φασίστας, όπως και εγωιστής, αγνώμων κλπ κλπ κλπ. Αυτό δεν είναι ακριβώς ελεύθερη διακίνηση ιδεών.... Θα μου πεις, τι με νοιάζει?? Με νοιάζει. Γιατί εγώ τις απόψεις μου τις λέω σαν αριστερός φοιτητής. Και με ενοχλεί η γενίκευση. Με ενοχλή να μου λέει κάποιος τυχάρπαστος γελοίος με τη φραπεδούμπα στο χέρι, ότι από τη στιγμή που ζητάω ανοιχτή σχολή είμαι πράκτορας της ΔΑΠ και συμφωνώ με τα σχέδια της κυβερνησης.
Τι μου θύμισες τώρα...
Ολόιδια ήταν η στάση των φοιτητών της ΠΣΚ και της ΠΑΣΠ στις καταλήψεις των πανεπιστημίων για τον "περίφημο" νόμο 815 το 1979 (ήμουν φοιτητής τότε στα Γιάννενα). Όταν στη συνέλευση ανέβηκε να μιλήσει καθηγητής αντίθετος στο νόμο, επευφημίες, χειροκροτήματα κλπ. Μετά απόλυτη ησυχία, για να ακουστούν οι θέσεις του. Όλα καλά μέχρι εκεί. Όταν όμως ανέβηκε ο άλλος καθηγητής, ο "αντίπαλος", για να υπερασπιστεί το νόμο, μαύρο φίδι που τον έφαγε! Γιουχαΐσματα, κλοτσιές στα έδρανα και άλλες τέτοιες "πολιτισμένες" εκδηλώσεις. Περιττό να πω ότι ο άνθρωπος, απογοητευμένος, κατέβηκε σε ένα λεπτό. Οι απόψεις του φυσικά δεν ακούστηκαν.
Από τότε συνειδητοποίησα δύο βασικά πράγματα:
Πρώτον: οι εξισώσεις του τύπουν Δεξιός = φασίστας και Αριστερός = δημοκρατικός είναι υπεραπλουστευτικές και γελοίες. Η ζωή είναι πολύ πιο σύνθετη.
Δεύτερον: ο φασισμός δεν συνδέεται μόνο με τις ιδεολογίες. Είναι κυρίως στάση ζωής.