Όταν αρχίσουν να πέφτουν τα 150άρια, θα το συνηθίσουμε...........
Είσαι σίγουρος ότι θα συνηθίσουμε; Κανένας δεν ξέρει πότε θα τελειώσει αυτό το δράμα. Είσαι σίγουρος ότι θα αποφύγουμε δεύτερο, τρίτο και επόμενα κύματα;
Μήπως, σε τελευταία ανάλυση ο ιός θα χρειαστεί πρώτα να ολοκληρώσει τον κύκλο του
σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ίσως αργήσουν φάρμακα και εμβόλιο περισσότερο από όσο νομίζουμε. Χωρίς να υπολογίσουμε πιθανές μεταλλάξεις, στις οποίες πολλοί αναφέρονται. Και μέχρι τότε τι κάνουμε; Θα ζούμε διαρκώς σε καθεστώς καταστολής της ζωής, είτε εθελούσιας, είτε διοικητικής;
Θέλω να πω ότι ζούμε σε συνθήκες πλήρους αβεβαιότητας. Ίσως τελικά αναγκαστούμε
να ανεχτούμε για μεγάλο χρονικό διάστημα και τις μάσκες κι' αυτά κι' εκείνα και τα άλλα μέτρα.
Αλλά να συνηθίσουμε; :frown:
Εξάλλου, μιλάμε για -ρεαλιστικά- κάποιους μήνες ταλαιπωρίας, όχι μόνιμη αλλαγή στη ζωή μας.
Μακάρι να είναι μόνο λίγοι μήνες. Διότι νοιώθω ότι έχουμε εισέλθει σε δυστοπία, σαν αυτές που βλέπουμε στις κινηματογραφικές ταινίες.
Ένα προσωπικό παράδειγμα για να μην παρεξηγηθώ.
Στην οικογένειά μου, τέσσερα άτομα, ανήκουμε ο καθένας για δικό του λόγο, στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες.
Κανονικά θα έπρεπε, όπως κάνουμε κάθε χρόνο, το καλοκαίρι να πάμε διακοπές στο χωριό, στην Κρήτη. Όμως πώς θα ταξιδέψουμε χωρίς να περιπέσουμε σε συγχρωτισμό και σε κίνδυνο; Από τώρα αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε. Μία πρώτη σκέψη είναι ταξιδέψουμε με ημερήσιο ταξίδι, ώστε να παραμένουμε καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού σε εξωτερικό χώρο, αποφεύγοντας τα σαλόνια του πλοίου. Και χωρίς να χρησιμοποιήσουμε καμπίνα. Παρ' όλο που θα δημιουργηθούν για μας πολύ μεγάλες δυσκολίες. Επίσης η μετάβαση προς το λιμάνι να γίνει μόνο με δικά μας αυτοκίνητα. Αποφεύγοντας τα ταξί.
Τις ίδιες σκέψεις κάναμε και με άλλο φίλο, μέλος του forum, που θέλει να στείλει τους ηλικιωμένους γονείς τους στο χωριό. Χωρίς να υπολογίζω, ότι έχουμε να δούμε φίλους, γνωστούς και συγγενείς εδώ και τρεις μήνες. Ούτε ότι εμείς δεν θα πάμε σινεμά ή σε άλλες εκδηλώσεις, ακόμα και όταν θα έχουν ανοίξει όλα κανονικά.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου εύκολα τα πράγματα. Ο καθένας πρέπει να βρει και να επινοήσει τρόπους και μέσα με τα οποία θα προστατευτεί καλύτερα. Ειδικά όσοι έχουμε την ατυχία να ανήκουμε στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες.
Εμείς όμως, οι ευπαθείς ομάδες, είμαστε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού, σωστά;