Καλλιτέχνες και πάθη: πρότυπα ή παραδείγματα προς αποφυγή; (από νήμα Winehouse)

Περίμενα πως και πως να διαβάσω την άποψη σου.....

:2thumb22sup:


Χάρηκες επειδή βρήκες υποστηριχτή; Και τι νομίζεις, ότι δεν μπορώ να κάνω manipulate τη συζήτηση;

@Back Door Man είσαι offtopic. Για την Amy μιλάμε εδώ.


:flipout::flipout::flipout:


@Back εννοείται ότι σε πειράζω... :smile:
Δεν νομίζω να είπε κανείς "Καλά να πάθει".
Απλά όταν ακούς το θάνατο ενός νέου από τα ναρκωτικά, το μόνο που δεν μπορείς να πεις είναι "Wow! Cool!"
Μπορείς να πεις ένα σωρό πράγματα, όπως "Κρίμα","Όχι ρε @$$@@ο" ή μέχρι και "Το μ%$$#ένο τι πήγε και έκανε".
Το ταλέντο της δεν μπορεί να είναι παράδειγμα, ούτε προς αποφυγήν ούτε προς μίμηση. Το ταλέντο ή το έχεις ή δεν το έχεις.

Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι η στάση της απέναντι στη ζωή, απέναντι στους fan της, ο δρόμος που διάλεξε κλπ.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεπεράσεις τα προβλήματά σου και τα ναρκωτικά και το ποτό σε καμία περίπτωση δεν είναι μέσα σε αυτούς.
Αν έχεις προβλήματα, με τα ναρκωτικά απλά τα ξεχνάς για όση ώρα είσαι υπό την επήρεια, και πάλι μόνο αν έχεις καλό tripάκι.
Και όταν ξενερώσεις τα προβλήματα συνεχίζουν να βρίσκονται στην ίδια θέση (αν όχι σε χειρότερη).

Αυτό και μόνο αποκλείει τη φράση σου όσον αφορά την πίστη της στις δυνάμεις της και τις δυνατότητές της.
Πόσο μάλλον όταν η ίδια έλεγε ότι έπρεπε να πιει για να μπορέσει να τραγουδήσει.

Από εκεί και πέρα, σεβασμός υπάρχει, όσο γίνεται βασικά. Μία 27άχρονη κοπέλα ήταν, που είχε όμορφη φωνή, έβγαλε 2 δίσκους και πληρώθηκε πολύ καλά για αυτό που έκανε...
Για τον Garry Moore και τον Dio δηλαδή τι θα κάναμε; Θα γυρνάγαμε με τα λείψανα και θα προσκυνούσαμε τη χάρη τους; :p
 
Χάρηκες επειδή βρήκες υποστηριχτή; Και τι νομίζεις, ότι δεν μπορώ να κάνω manipulate τη συζήτηση;

Από εκεί και πέρα, σεβασμός υπάρχει, όσο γίνεται βασικά. Μία 27άχρονη κοπέλα ήταν, που είχε όμορφη φωνή, έβγαλε 2 δίσκους και πληρώθηκε πολύ καλά για αυτό που έκανε...
Για τον Garry Moore και τον Dio δηλαδή τι θα κάναμε; Θα γυρνάγαμε με τα λείψανα και θα προσκυνούσαμε τη χάρη τους; :p

Εκτός του ότι είσαι κυνικός manipulaτιστας....λες και ώραιές ιδεές....

Είσαι...??

:Banane0:
 
Χάρηκες επειδή βρήκες υποστηριχτή; Και τι νομίζεις, ότι δεν μπορώ να κάνω manipulate τη συζήτηση;

@Back Door Man είσαι offtopic. Για την Amy μιλάμε εδώ.


:flipout::flipout::flipout:


@Back εννοείται ότι σε πειράζω... :smile:
Δεν νομίζω να είπε κανείς "Καλά να πάθει".
Απλά όταν ακούς το θάνατο ενός νέου από τα ναρκωτικά, το μόνο που δεν μπορείς να πεις είναι "Wow! Cool!"
Μπορείς να πεις ένα σωρό πράγματα, όπως "Κρίμα","Όχι ρε @$$@@ο" ή μέχρι και "Το μ%$$#ένο τι πήγε και έκανε".
Το ταλέντο της δεν μπορεί να είναι παράδειγμα, ούτε προς αποφυγήν ούτε προς μίμηση. Το ταλέντο ή το έχεις ή δεν το έχεις.

Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι η στάση της απέναντι στη ζωή, απέναντι στους fan της, ο δρόμος που διάλεξε κλπ.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεπεράσεις τα προβλήματά σου και τα ναρκωτικά και το ποτό σε καμία περίπτωση δεν είναι μέσα σε αυτούς.
Αν έχεις προβλήματα, με τα ναρκωτικά απλά τα ξεχνάς για όση ώρα είσαι υπό την επήρεια, και πάλι μόνο αν έχεις καλό tripάκι.
Και όταν ξενερώσεις τα προβλήματα συνεχίζουν να βρίσκονται στην ίδια θέση (αν όχι σε χειρότερη).

Αυτό και μόνο αποκλείει τη φράση σου όσον αφορά την πίστη της στις δυνάμεις της και τις δυνατότητές της.
Πόσο μάλλον όταν η ίδια έλεγε ότι έπρεπε να πιει για να μπορέσει να τραγουδήσει.

Από εκεί και πέρα, σεβασμός υπάρχει, όσο γίνεται βασικά. Μία 27άχρονη κοπέλα ήταν, που είχε όμορφη φωνή, έβγαλε 2 δίσκους και πληρώθηκε πολύ καλά για αυτό που έκανε...
Για τον Garry Moore και τον Dio δηλαδή τι θα κάναμε; Θα γυρνάγαμε με τα λείψανα και θα προσκυνούσαμε τη χάρη τους; :p

Ναι ρε συ, σιγά. Το κατάλαβα. Απλά είπα ότι ο όρος είνα πολύ γενικός.

Υ.Γ. Μπέρδεμα τα νήματα. Απ ότι κατάλαβα εδω συνεχίζεται η συζήτηση για την Winehouse. Am I wrong?:nounder:
 
Περίμενα πως και πως να διαβάσω την άποψη σου.....

:2thumb22sup:

Ρε ξέρεις τι? Έχω καιρό αφήσει πίσω τα είδωλα και τα πρότυπα. Δεν εννοώ μουσικά, εννοώ από άποψη συμπεριφοράς. Εστιάζω στη μουσική και το έργο τους. Διότι οι μπάντες που θεοποίησα μου έδειξαν ότι είναι άνθρωποι και αυτοί κι έχουν και αυτοί τις άσχημες στιγμές τους. Τα παραδείγματα αμέτρητα. Οπότε λοιπόν το μόνο πρότυπο που μπορεί να πάρω από καποιον καλλιτέχνη πλέον είναι ο ήχος του και το στυλ του. Καθαρά μουσικά δηλαδή...

Η προσμονή της απάντησης μου όμως με κολακεύει ιδιαίτερα. Thanks Emil...:ADFADF1:
 
Έχω καιρό αφήσει πίσω τα είδωλα και τα πρότυπα. Δεν εννοώ μουσικά, εννοώ από άποψη συμπεριφοράς. Εστιάζω στη μουσική και το έργο τους. Διότι οι μπάντες που θεοποίησα μου έδειξαν ότι είναι άνθρωποι και αυτοί κι έχουν και αυτοί τις άσχημες στιγμές τους.

Έτσι γίνεται συνήθως από μια ηλικία και μετά. Λέγεται ωριμότητα μόνο που δε συνδέεται πάντα με τη βιολογική ηλιία.
 
Εκτός του ότι είσαι κυνικός manipulaτιστας....λες και ώραιές ιδεές....

Είσαι...??

:Banane0:


Καλά, εγώ φοράω μαύρα ούτως η άλλος.
Μπορούμε να το πάμε και παρακάτω...
Να απαιτήσουμε από το κράτος να κάνει δημόσια δαπάνη τα μνημόσυνα τους και να μοιράζει κόλλυβα.
Τουλάχιστον δεν θα πεθάνουμε από την πείνα εκεί που πάει η χώρα...


Ναι ρε συ, σιγά. Το κατάλαβα. Απλά είπα ότι ο όρος είνα πολύ γενικός.


Όχι και τόσο...
Ο Τζίμης π.χ. θεωρεί ότι αν κάποιος καλλιτέχνης δεν έχει πάθη είναι αποστειρωμένος και δεν αξίζει να τον ακούς.
Κάπου εκεί προσπάθησαν να μπουν όρια στα πάθη αλλά από κάποιους τραβήχτηκε στο στυλ ότι αν δεν πεθάνει στα 25 του από ποτό ή ναρκωτικά δεν αξίζει τον κόπο...
Ε, εγώ ας πούμε μια χαρά άκουγα Dio και Gary Moore και ας μην πέθαναν από τα 25 τους...
Τα ναρκωτικά δεν δίνουν αξία στη ζωή κανενός.
Ούτε μπορώ να παραδεχτώ έναν καλλιτέχνη που βγαίνει λιώμα στη σκηνή δηλώνοντας ότι αν δεν πιει δεν μπορεί να τραγουδήσει.
Οι μπαμπάδες μας κάποτε είχαν πάρει με τις ντομάτες γνωστό καλλιτέχνη που χρωστάει αυτή τη στιγμή 5 μύρια στην εφορία επειδή βγήκε λιώμα στη σκηνή.


Υ.Γ. Μπέρδεμα τα νήματα. Απ ότι κατάλαβα εδω συνεχίζεται η συζήτηση για την Winehouse. Am I wrong?:nounder:


Τσου...
Εδώ είναι η γενική συζήτηση περί παθών και καλλιτεχνών.
Τα στεφάνια τα καταθέτουμε στο δίπλα (μ)νήμα... :rofl:
 
Ρε ξέρεις τι? Έχω καιρό αφήσει πίσω τα είδωλα και τα πρότυπα. Δεν εννοώ μουσικά, εννοώ από άποψη συμπεριφοράς. Εστιάζω στη μουσική και το έργο τους. Διότι οι μπάντες που θεοποίησα μου έδειξαν ότι είναι άνθρωποι και αυτοί κι έχουν και αυτοί τις άσχημες στιγμές τους. Τα παραδείγματα αμέτρητα. Οπότε λοιπόν το μόνο πρότυπο που μπορεί να πάρω από καποιον καλλιτέχνη πλέον είναι ο ήχος του και το στυλ του. Καθαρά μουσικά δηλαδή...

Η προσμονή της απάντησης μου όμως με κολακεύει ιδιαίτερα. Thanks Emil...:ADFADF1:

Η απάντηση σου μου φτάνει Νίκο. Μας επιβεβαιώνει απόλυτα....(τους κυνηγούς των ανθρώπων με "πάθη", I mean)....

Thanks man....:ernaehrung004:
 
Eπειδή καταλαβαίνω ότι δεν γνωρίζετε και πολλά για το είδος που ασχολήθηκε η Amy, απλά να ενημερώσω πως δεν ήταν απλώς μία γυναίκα με ωραία φωνή.
Υπήρξε ο κινητήριος μοχλός για να αναβιώσει η soul κατά κύριο λόγο αλλά και πάρα πολλά παρακλάδια της.

Πρεζάκι ξεπρεζάκι αυτό θα της το χρωστά αιώνια η μουσική κοινότητα ή έστω αυτοί που καταλαβαίνουν 5 πράγματα παραπάνω.

Η αγαπημένη μου Alice Russell με μαγική φωνάρα και τραγουδάρες δεν μπόρεσε και ούτε θα μπορέσει να ηγηθεί ,γιατί πάντα της έλειπε αυτή η ξεχωριστή αύρα που έχουν κάποιοι καλλιτέχνες. Εντάξει στην αρχή την ξέραμε τρεις, τώρα τρακόσιοι. Μέχρι εκεί όμως.

Η Amy ήταν από τα πολύ ξεχωριστά πλάσματα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ελαχιστότατοι στις μέρες μας.


Υ.Γ. Κάποιος (δεν θυμάμαι) πήγε να γράψει κάτι για τον καραγκιόζη τον Bono. Λίγο σεβασμός δεν θα έβλαπτε.
 
Εγώ πάλι, βρίσκω πολύ συντηρητικό και με στοιχεία ψευδοδιλήμματος τον τίτλο του νέου τόπικ.
 
Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες και πάθη: πρότυπα ή παραδείγματα προς αποφυγή; (από νήμα Wi

Εγώ πάλι, βρίσκω πολύ συντηρητικό και με στοιχεία ψευδοδιλήμματος τον τίτλο του νέου τόπικ.

αντε ρε γκρινιάρη ...την μια δεν τα θέλετε όλα μαζί και τα συλληπητήρια και τα σχόλια , την άλλη τα χωρίζετε και δεν σας αρέσει ο τίτλος ....ε μα πιά :furious3::flipout::flipout:
 
Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες και πάθη: πρότυπα ή παραδείγματα προς αποφυγή; (από νήμα Wi

Εγώ πάλι, βρίσκω πολύ συντηρητικό και με στοιχεία ψευδοδιλήμματος τον τίτλο του νέου τόπικ.

Τι τιτλο θα προτιμούσες;
 
Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες και πάθη: πρότυπα ή παραδείγματα προς αποφυγή; (από νήμα Wi

Τι τιτλο θα προτιμούσες;

Artists & passions; role-models or bad examples? :Banane0::Banane0:
 
Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες και πάθη: πρότυπα ή παραδείγματα προς αποφυγή; (από νήμα Wi

Εγώ πάλι, βρίσκω πολύ συντηρητικό και με στοιχεία ψευδοδιλήμματος τον τίτλο του νέου τόπικ.

ψευδοδιλήμματα μαι ας....
ρώτα και τους άλλους που ξύσανε κανα μισάωρο τη γκλαβα τους γιά να βρούνε και τίτλο....:furious3:
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες και πάθη: πρότυπα ή παραδείγματα προς αποφυγή; (α

ψευδοδιλήμματα μαι ας....
ρώτα και τους άλλους που ξύσανε κανα μισάωρο τη γκλαβα τους γιά να βρούνε και τίτλο....:furious3:

Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο :Banane0::Banane0::Banane0:
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Καλλιτέχνες και πάθη: πρότυπα ή παραδείγματα προς αποφυγή

Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο

Ναι εντάξει θέλει τρόπο...
Δεν ακούσαμε ακόμη όμως κάποιο ''προοδευτικό και μη ψευδοδιλημματικό'' τίτλο.
:ears:
(είναι πολύ ευκολότερο να απορρίπτουμε από το να προτείνουμε)
 
Last edited:
Λίγο σεβασμός δεν θα έβλαπτε.


Τζίμη μου εγώ είμαι της φιλοσοφίας να σέβομαι αυτούς που με σέβονται.
Για έναν καλλιτέχνη ισχύει το να σέβεται το κοινό του.
Σεβαστή η κίνηση να ακολουθήσει η Amy τη μουσική που γούσταρε και να μη γίνει άλλη μία Lady Gaga αλλά ως εκεί.
Σαν καλλιτέχνης, σε αυτό το σημείο, είναι παράδειγμα προς μίμηση. Και δεν υπάρχουν πολλοί που κάνουν αυτό που λέει η καρδιά τους αντί για αυτό που είναι της μόδας.
Σαν τρόπος ζωής όμως και η εμπλοκή της με το ποτό και τα ναρκωτικά είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.
Απλά σκέψου τι άλλο θα μπορούσε να προσφέρει στη μουσική σκηνή αν δεν είχε πεθάνει τόσο νωρίς.
Τουλάχιστον συμφωνούμε σε αυτό; :p

Για τον Bono δεν θυμάμαι να είπε κάποιος κάτι...
Εγώ σε κάποια φάση έφερα ως παράδειγμα νομίζω την συναυλία τους στη Θεσσαλονίκη και ότι δεν θα δεχόμουν να έβγαιναν έξω κόκκαλο.

Αλλά μην αγχώνεσαι... Της Amy έχω CD ενώ των U2 κανένα... :flipout:
 
Eπειδή καταλαβαίνω ότι δεν γνωρίζετε και πολλά για το είδος που ασχολήθηκε η Amy, απλά να ενημερώσω πως δεν ήταν απλώς μία γυναίκα με ωραία φωνή.
Υπήρξε ο κινητήριος μοχλός για να αναβιώσει η soul κατά κύριο λόγο αλλά και πάρα πολλά παρακλάδια της.

Πρεζάκι ξεπρεζάκι αυτό θα της το χρωστά αιώνια η μουσική κοινότητα ή έστω αυτοί που καταλαβαίνουν 5 πράγματα παραπάνω.

Η αγαπημένη μου Alice Russell με μαγική φωνάρα και τραγουδάρες δεν μπόρεσε και ούτε θα μπορέσει να ηγηθεί ,γιατί πάντα της έλειπε αυτή η ξεχωριστή αύρα που έχουν κάποιοι καλλιτέχνες. Εντάξει στην αρχή την ξέραμε τρεις, τώρα τρακόσιοι. Μέχρι εκεί όμως.

Η Amy ήταν από τα πολύ ξεχωριστά πλάσματα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ελαχιστότατοι στις μέρες μας.


Υ.Γ. Κάποιος (δεν θυμάμαι) πήγε να γράψει κάτι για τον καραγκιόζη τον Bono. Λίγο σεβασμός δεν θα έβλαπτε.

Η μυθοποίηση καλά κρατεί. Εντάξει, θα συμφωνήσουμε ότι ως μουσικός ήταν πολλά υποσχόμενη και προσέφερε στην αναβίωση της soul κλπ κλπ. Από εκεί και πέρα, πώς την κατατάσσουμε ελαφρά τη καρδία στα ελάχιστα πολύ ξεχωριστά πλάσματα του καιρού μας; Με ποιά κριτήρια; Ο εξωμουσικός της βίος και πολιτεία συνηγορούν σε κάτο τέτοιο; Εν τέλει, ναι να σεβαστούμε τη μνήμη μιας 27χρονης νεαρής που έφυγε πρόωρα, ναι να σεβαστούμε την όποια προσφορά της στον τομέα της. Όχι όμως και να την ''οσιοποιήσουμε''.