Στούντιο, ηχογραφήσεις και καλώδια...
πες τα ανθρωπε μου!
ο καθενας ας βγαλει τα συμπερασματα του
συμφωνα με την συνειδηση και λογικη που κουβαλαει ο καθενας μας ας δωσει τα λεφτα του οπου και οπως θελει...καλη καρδια να υπαρχει
μακαρι και στις ζωντανες εκτελεσεις να ηχογραφουσαν με "σωστα" καλωδια ρευματος, μπας και ακουγαμε καλυτερα. Τουλαχιστον συμφωνουμε ολοι οτι η μαγεια της μουσικης δεν εγκειται στην αναπαραγωγη της και οπως και η εκτιμηση της ειναι κατι το υποκειμενικο ετσι και δεν κατηγορω οσους επιλεγουν ακριβα καλωδια ρευματος. Εαν ετσι το απολαμβανετε περισσοτερο, μου αρκει.
Μεγάλη και πολύ σωστή κουβέντα λες (το ζήτημα αυτό συζητιέται ευρέως και σε άλλα fora εντός και ετός συνόρων).
Όλοι αυτοί που τρώγονται για τα "ποιοτικά" καλώδια ούτε μια στιγμή δεν σκέφτονται τί καλώδια χρησιμοποιούν τα στούντιος, εκεί που η μουσική κάνει το πρώτο της βήμα, πριν ξεκινήσει να μπει στη απύθμενη αλυσίδα που μεσολαβεί από το πιάνο (ή το βιολί, όμποε, άρπα, μπουζούκι, λαούτο, κλαρίνο, τη φωνή της Αγνής Μπάλτσα ή του Νταλάρα) μέχρι τα ηχεία μας.
Και σχεδόν το 98% αυτής της αλυσίδας είναι καλώδια. Καλώδια κάθε είδους: interconnects, ψηφιακά, μικροφώνων, ηχείων, ρεύματος και τίς οίδεν τί άλλα. Μιλάμε για χιλιόμετρα. Και απορώ γιατί εμάς μας νοιάζει το τελευταίο μέτρο, και μάλιστα του ρεύματος.
Μπας και νομίζουμε ότι τα μικρόφωνα των στούντιος της Abbey Road ή της Κολούμπια, της Naxos Records, της Telarc κλπ. χρησιμοποιούν τίποτα εξωτικά καλώδια των 1000 ευρώ το μέτρο; Κοινό Belden ή δεν ξέρω ποιό άλλο, επώνυμο βεβαίως, του ενός-δύο ευρώ το μέτρο χρησιμοποιούν. Ή μήπως τα καλώδια ρεύματος των ADCs, DACs, Mixers, Κονσολών κλπ. (ουκ έστιν αριθμός) είναι τίποτα σπέσιαλ. Κάτι 2x2.5mm2 κοινά ηλεκτρολογικά είναι, και πολύ λέω.
Άρα;
Εμείς τί βελτίωση μπορούμε να πετύχουμε στο ήδη κατακρεουργημένο εγγεγραμμένο μουσικό σήμα, που φτάνει σε μας στη μορφή του CD, SACD, Βινυλίου κλπ.; Και μάλιστα στο τελευταίο μέτρο - όχι του καλωδίου σήματος, ή έστω του ηχείου της αναπαραγωγής - αλλά αυτό του ρεύματος του CD player?
Και μη μου πείτε πάλι το γνωστό: "
Αφού είναι που είναι κακό το περιεχόμενο εγγραφής, γιατί να το χειροτερέψουμε περισσότερο με το κακό καλώδιο ρεύματος;", γιατί λυπούμαι αλλά δεν είναι επιχείρημα που στέκει στα πόδια του.
Τέλος πάντων, το νόημα το πιάσατε και το πιάσαμε όλοι μας δηλαδή, για να μην κοροϊδευόμαστε και βαυκαλιζόμαστε ότι πετύχαμε τον Νιρβάνα της μουσικής με το τελευταίο μέτρο.
Και κάτι τελευταίο, που απευθύνω στους
πραγματικούς λάτρεις της μουσικής:
Εσείς, όταν ακούτε ένα αγαπημένο σας κομμάτι, πού δίνετε περισσότερη σημασία; Στο μουσικό συμβάν ή στην ακουστική τελειότητα;
Εγώ πάντως προτιμώ το πρώτο!
(Προχθές, είχε αργά το βράδυ η ΝΕΤ την εκπομπή του Σπ. Παπαδόπουλου "Στην Υγειά μας, ρε παιδιά", αφιερωμένη στον μεγάλο Γρ. Μπιθικώτση. Λίγο με ένοιαξε η "ηχητική ποιότητα"! Μεγάλωσα, πόνεσα και τραγούδησα όσο οτιδήποτε άλλο τα τραγούδια του Γρηγόρη, τόσο του έντεχνου όσο και του γνήσιου λαίκού ρεμπέτικου ρεπερτορίου του, και ακούγοντάς τα άλλη μια φορά, δάκρυσα και συγκινήθηκα όσο ποτέ. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν μου πέρασε από το μυαλό, με τί καλώδιο τα ακούω. Άλλωστε η TV ήτανε!)
Εύχομαι κι εσείς να νοιώθετε έτσι, πάντως.
-
)
