«Ο µπαµπάς λείπει στα µπλόκα», µία ψυχοτραυµατική εµπειρία για τα παιδιά της Λαυρεωτικής
Οι ζωγραφιές και οι εκθέσεις τους αποκαλύπτουν πώς τα παιδιά της Κερατέας βιώνουν τον «πόλεµο» για τον ΧΥΤΥ
«Στην Κερατέα έγινε πόλεµος µε τα ΜΑΤ…». «Οι ειδήσεις λένε από το πρωί για τις φασαρίες και τα δακρυγόνα. Εγώ φοβάµαι για τον µπαµπά µου, γιατί πάει συνέχεια στα µπλόκα». «Τα ΜΑΤ είναι µια δύσκολη και άγρια οµάδα αντιµετώπισης βίας».
Στο επονοµαζόµενο κι ως «Απαρτο Κάστρο» – το παράπηγµα στο µπλόκο των κατοίκων της Κερατέας επί της Λεωφόρου Λαυρίου – οι ζωγραφιές και τα κείµενα των µικρών παιδιών βρίσκονται αναρτηµένα σε ένα ταµπλό. Μαθητές της Β’ τάξης του 1ου ∆ηµοτικού Σχολείου της περιοχής δίνουν µε τον τρόπο τους το στίγµα των επαναλαµβανόµενων ταραχών. Σχεδίασαν σκίτσα που απεικονίζουν άντρες των ΜΑΤµε τις ασπίδες τους κι απέναντί τους τους διαδηλωτές να πετούν µολότοφ. Σχεδόν παντού αναγράφουν και το σύνθηµα «Οχι ΧΥΤΑ στην Κερατέα». Τα παιδιά της Κερατέας δεν είναι µακριά από τον «πόλεµο» στην περιοχή τους, ενώ σύµφωνα µε τους ειδικούς είναι πιθανό να τα επηρεάσει για πάντα.
«Τα ΜΑΤ είχαν µπει στην πόλη και η κατάσταση στους δρόµους έµοιαζε εµπόλεµη. Λόγω της εκτεταµένης χρήσης δακρυγόνων, είχε αποφασιστεί να µη λειτουργήσει κανένα σχολείο την εποµένη. Εγώ, λοιπόν, θέλησα να διαπιστώσω το κλίµα που επικρατούσε, αν δηλαδή τα παιδιά είχαν καταλάβει τον λόγο για τον οποίο την προηγούµενη µέρα δεν κάναµε µαθήµατα. Οπως συχνά συνηθίζω και τους γράφω διάφορες ερωτήσεις στον πίνακα, ως αφορµές για να κινητοποιώ τον αυθορµητισµό, τη σκέψη και τον λόγο τους, έτσι και τότε έγραψα: “Τι άκουσα να έγινε χθες στην Κερατέα µε τα ΜΑΤ”…», περιγράφει στα «ΝΕΑ» για την πρωτοβουλία της η δασκάλα Σοφία Συρίγου.
«Με βοµβάρδιζαν µε το υψωµένο χέρι τους για το ποιο θα πρωτοπεί την άποψή του. “Τα ΜΑΤ έριχναν δακρυγόνα και οι δικοί µας µολότοφ”, έλεγε ένα. “Είδα δύο χτυπηµένους στην αυλή µου”, ένα άλλο. “Το µαγαζί του πατέρα µου είχε γίνει φαρµακείο για τους τραυµατίες…”, συµπλήρωνε συµµαθήτριά τους. “Είχα ανέβει στην ταράτσα κι έβλεπα τι γινόταν απέναντι…”, συνέχιζε συµµαθητής της. ∆ιάβασα, όµως, και συγκινητικά λόγια τους: “Εχει αλλάξει πια ο τρόπος ζωής στο σπίτι µας”.“∆εν πάµε πλέον βόλτες”. “Οι γονείς µου λείπουν γιατί είναι συνεχώς στα µπλόκα” ή “συνεχώς συζητούν γι’ αυτά…” κι άλλες παρόµοιες φράσεις από τις οποίες διέκρινα και τη θλίψη τους…», σηµειώνει.
«Και να θέλαµε να περάσει απαρατήρητη αυτή η αναστάτωσηστην περιοχή µας, δεν µπορούµε…», λέει µε τη σειρά του κι ο διευθυντής του σχολείου Σταύρος Συκαράς.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Φοβίες, ανασφάλειες, άγχος, αλλά και πιο µόνιµες νευρωσικές διαταραχές µπορεί να προκαλέσουν στα παιδιά τα συνεχή – εδώ και τέσσερις µήνες – βίαια επεισόδια στην Κερατέα, λέει στα «ΝΕΑ»ο ψυχίατρος -ψυχολόγος και πρόεδρος της Εταιρείας Ψυχολογικής Ψυχιατρικής Ενηλίκου και Παιδιού, Ιωάννης Κούρος. Οπως τονίζει, πράγµατι στην περιοχή της Κερατέας αυτό το διάστηµα υπάρχει µία µορφή εµπόλεµης κατάστασης. «Το βλέπουµε από τις τηλεοράσεις. Οµως τα παιδιά όλα αυτά τα βιώνουν από κοντά. Φυσικό λοιπόν είναι να τους δηµιουργείται ψυχολογική αποσταθεροποίηση µε τις επακόλουθες φοβίες και ανασφάλειες. Πρόκειται για ένα κλίµα εµπόλεµης σύρραξης που µπορεί να µην έχει θύµατα, έχει όµως µωλωπισµούς ή φόβο για µωλωπισµούς και τραυµατισµούς».
ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ
Στο παιδικό µυαλό – που µεγαλοποιεί καταστάσεις – αναφέρει ο κ. Κούρος, «δηµιουργείται µία ψυχοτραυµατική εµπειρία που ενσπείρει ανασφάλεια και άγχος. Ενδεχοµένως καi µία καταθλιπτική ανασφάλεια στα παιδιά. Σκέφτονται δηλαδή “πώς έγινε έτσι η ζωή µας;” “πώς έγινε έτσι η πόλη µας;”. Επίσης τους δηµιουργείται η αίσθηση της αδικίας: “γιατί να βρισκόµαστε σε µία κατάσταση που δεν βρίσκονται άλλοι;”».
Οι φωτιές, τα χηµικά και οι εικόνες βίας µπορεί να προκαλέσουν και πιο µόνιµα προβλήµατα σε µερίδα παιδιών. Οπως σηµειώνει ο ψυχίατρος κ. Κούρος, «ενδεχοµένως σε κάποια πιο ευαίσθητα παιδιά αυτές οι προσωρινές ανασφάλειες και φοβίες µπορεί να εξελιχθούν σε κάτι πιο µόνιµο, όπως σε νευρωσικές διαταραχές».Οσο για το πότε θα ξεπεράσουν τις παραπάνω ψυχοτραυµατικές εµπειρίες τα παιδιά, ο ψυχολόγος λέει ότι «θα χρειαστούν καιρό – δηλαδή χρόνια – για να ξεχάσουν αυτές τις καταστάσεις και ιδίως τα αρνητικά συναισθήµατα».
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
πηγή:
http://forkeratea.blogspot.com/2011/04/blog-post_8740.html#ixzz1JEtxjmGk
