Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

Δημοκηδής said:
Η Άλμσι ήταν τρόπαιο, τίποτε παραπάνω ... η πραγματική του αγάπη ήταν η Ιωάννα ... Ασχετίδη, περιορίσου στον Μπρ. ...
25r30wi.gif
Click to expand...

Ε, εννοείται ότι θα πάω me ton Bruckner. Σίγα μην ασχοληθώ με κάτι παρακατιανούς σαν τον Μάχλερ
 
Αριάδνη said:
Eντάξει τότε. Αλλά αγάπησε ο άνθρωπος τι κάνουμε ?:flipout:Ευτυχώς δηλαδή γιατί είχε τις καλύτερες εμπνεύσεις και δημιούργησε αριστουργήματα.
Click to expand...

Τα αριστουργήματα του, θα προέκυπταν ούτως ή άλλως και γυρίζοντας στον Δημοκηδή υπάρχουν χίλια-δυο πράγματα που επηρέασαν τις συνθέσεις του και που συμπεριλαμβάνονται στα έργα του.
 
Αριάδνη said:

Ο μαέστρος για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να έχει καλό υλικό να διευθύνει και αυτό είναι η ορχήστρα αυτό κι αν το έχει δείξει η ιστορία.
Συ
Click to expand...


Εξαρτάται από το μαέστρο. Όλοι χρειάζονται καλή ορχήστρα για να αποδώσουν τα μέγιστα. Κάποιοι περισσότερο από τους άλλους. Κάποιοι πάλι δε μπορούν να αποδώσουν καθόλου χωρίς τη δική τους ορχήστρα (για παράδειγμα ο Szell και ο Ormandy). Ο πρώτος δεν ήταν ποτέ πραγματικά πρωτοκλασάτος μακριά από το Cleveland-απαιτούσε από όλες τις ορχήστρες που διηύθυνε να παίζουν όπως η δική του! Ο δεύτερος ίσως ήταν ο μοναδικός μονογαμικός μαέστρος της γενιάς του-δεν έχω υπόψη μου ούτε μία ηχογράφησή του με άλλη ορχήστρα πλην της Philadelphia!

Υπάρχουν όμως και μαέστροι που έχουν την ικανότητα να κάνουν τις ορχήστρες που διευθύνουν να υπερβαίνουν εαυτόν και να παίζουν καλύτερα από ότι πίστευαν ότι μπορούσαν. Αυτή τη μαγική ικανότητα την είχαν ο Furtwängler και ο Stokowski-ο δεύτερος ακόμα περισσότερο από τον πρώτο. Κάθε ορχήστρα που διευθύνανε παρήγαγε τον χαρακτηριστικό ήχο των δύο αυτών μαέστρων, ακόμα και η Συμφωνική Ορχήστρα της Λα Παζ για τον πρώτο, ή τα διάφορα ηχοσύνολα από ατάκτως ερριμένους πλίνθους και κέραμους που μάζωχνε κατά καιρούς ο δεύτερος.
 
Το Τρένο φεύγει στις οχτώ με την Αγνή Μπάλτσα και τον Fridrich Gulda να την συνοδεύει. Είναι 2 από τα τραγούδια από την σειρά της Song that my country taught, που μου άρεσαν.

Εδώ η Αγνή είναι συναισθηματικά φορτισμένη, γνωρίζοντας πολύ καλά την μελαγχολική διάθεση του τραγουδιού του Μίκη Θεοδωράκα και στίχους Μάνου Ελευθερίου, διάθεση από την οποία έχει παρασυρθεί. Δεν κρύβει την συναισθηματική φόρτιση και τον κίνδυνο που μπορεί να επιφέρει στην ορθή ερμηνεία (τεράστιος κίνδυνος) αλλά κάπως τα καταφέρνει και τα συνδιάσει με την μουσική οπερετική παιδεία της, την εμπειρία των συναισθηματικά φορτισμένων ρόλων της όπερας. O Fridrich Gulda από την άλλη βρίσκει να την συνοδέψει απίστευτα όμορφα σε άγνωστα για αυτόν μέρη, αλλά η ευρύτατή μουσική παιδεία του και το απύθμενο μουσικό ταλέντο που έχει δίνει απίστευτες διαστάσεις.

Προσοχή. Υψηλό συναισθηματικό φορτίο. Δεν το αντέχουμε όλοι...

http://www.youtube.com/watch?v=JE1vLAdsqHA&feature=player_embedded
 
Μπράβο Νικ,

εάν θυμάμαι και η σειρά αυτή των τραγουδιών περιλαμβάνεται στον θησαυρό των βινυλίων που απέκτησες από το ebay και μάλιστα με τον Gieseking ; φάρδος φίλε μου, εύγε !

και οι 8 τόμοι των συγκεκριμένων έργων είναι αμόλυντα τεκμήρια της συνθετικής δεινότητας του Φέλιξ, έμπλεα κομψότητος και χάρης .... επιβάλλουν την μέγιστη συναισθηματική εμπλοκή του ακροατού, παρασύροντας τον σε ένα παιχνίδι εξωραϊσμένων -καμμιά φορά με το στανιό- αναμνήσεων και κάθε άλλο παρά νηφάλιων προσδοκιών, σύροντας τον να καταθέτει κτερίσματα στην 'επόμενη φορά' ...
 
Αριάδνη said:

Ο μαέστρος για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να έχει καλό υλικό να διευθύνει και αυτό είναι η ορχήστρα αυτό κι αν το έχει δείξει η ιστορία.
icon12.gif
Click to expand...

θυμαμαι τον ασκεναζυ να βγαζει τελειο αποτελεσμα με την 40μελη ορχηστρα της παδοβας ενω και το αντιθετο μου εχει (δυστυχως) συμβει..

γενικα πιστευω πως ο μαετρος πεζει πολυ μεγαλο ρολο, και αν του δωθουν ημερες προβας μπορει να βγαλει απροσμενα αποτελεσματα απο σχετικα "μετρειες" ορχηστρες. αντιθετα οι "μεγαλες" με ενα μικρο μαεστρο απλα δεν αποδιδουν.
 
Δημοκηδής said:
Μπράβο Νικ,

εάν θυμάμαι και η σειρά αυτή των τραγουδιών περιλαμβάνεται στον θησαυρό των βινυλίων που απέκτησες από το ebay και μάλιστα με τον Gieseking ; φάρδος φίλε μου, εύγε !

και οι 8 τόμοι των συγκεκριμένων έργων είναι αμόλυντα τεκμήρια της συνθετικής δεινότητας του Φέλιξ, έμπλεα κομψότητος και χάρης .... επιβάλλουν την μέγιστη συναισθηματική εμπλοκή του ακροατού, παρασύροντας τον σε ένα παιχνίδι εξωραϊσμένων -καμμιά φορά με το στανιό- αναμνήσεων και κάθε άλλο παρά νηφάλιων προσδοκιών, σύροντας τον να καταθέτει κτερίσματα στην 'επόμενη φορά' ...
Click to expand...

Καλά θυμάσαι, ο δίσκος είναι 3 μέρες στο πλατώ και δε λέει να φύγει.
Thanks για την υπόδειξη...
 
Σ’ αυτή την απέραντη έρημο της μονότονης καθημερινότητας -των οδυνηρών συμβιβασμών και των επαναλαμβανόμενων απογοητεύσεων- , είναι ευτύχημα όταν κανείς βρίσκει μία όαση δροσιάς, με καταπράσινα δέντρα και γάργαρα, κρυστάλλινα νερά … κάθε ευτυχισμένη στιγμή μοιάζει με ένα μικρό θαύμα, ικανό να θρέψει την πείνα και να σβήσει τη δίψα της ψυχής μας, και να μας δώσει το κουράγιο να συνεχίσουμε, συντροφεύοντάς μας σ’ αυτό το δύσκολο ταξίδι…

Με μία τέτοια σπάνια στιγμή έμελλε να συνδέσω το 2ο μέρος του 5ου κοντσέρτου για πιάνο του Μπετόβεν, κι έτσι, κάθε φορά που το ακούω με πλημμυρίζει με απέραντη ευτυχία..

http://www.youtube.com/watch?v=Ideg2Ek0kdc
 
Top Bottom