Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
MOUKIOUROUFIS KOSTAS said:
Αυτό πρέπει να προβληματίζει εσάς όχι εμάς.
:ernaehrung004: :ernaehrung004:
KOΙΝΩΝΙΚΑ :Επίσκεψη του Διαχειριστού στο σπίτι του ντοκ και κριτικές ...
- Thread starter Δημήτρης Ν.
- Start date
Αυτό πρέπει να προβληματίζει εσάς όχι εμάς.
:ernaehrung004: :ernaehrung004:
Απάντηση: Re: Απάντηση: KOΙΝΩΝΙΚΑ :Επίσκεψη του Διαχειριστού στο σπίτι του ντοκ και κ
Ημουν μόνο για μιά νύχτα , καληνύχτα , καληνύχτα :music-smiley-006:
Σπύρος Σούρλας said:Chief sorry,παρεξήγηση.Το αρχηγέ πήγαινε στον Ντόκ και ήταν συνέχεια τού Ολε που έγραψε αυτοσαρκαζόμενος μετά το κείμενο για την αποδόμηση.
:ernaehrung004: Εσύ εισαι Αρχηγός διαρκείας ο ντοκ ηταν Αρχηγός για την χτεσινή νύκτα.
Ημουν μόνο για μιά νύχτα , καληνύχτα , καληνύχτα :music-smiley-006:
Γιώργος Κουν.
Supreme Member
Για να δούμε:
νοσταλγία (νεοελλ)
Ψυχική κατάσταση που χαρακτηρίζεται απο ανάμικτα συναισθήματα επιθυμίας, ελπίδας, θλίψης και ανησυχίας (!) τα οποία έχουν ως αφετηρία τους τον πόθο για επιστροφή σε πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις που αποτέλεσαν αντικείμενο αγάπης και αφοσίωσης ή για την επάνοδο αυτών των προσώπων,πραγμάτων ή καταστάσεων! :lehrer:
Τζίμι (Μόρισον), ζούμε, στο πάλκο να σε δούμε! ,:music-smiley-006:
Σπύροοοο... :grandpa:
νοσταλγία (νεοελλ)
Ψυχική κατάσταση που χαρακτηρίζεται απο ανάμικτα συναισθήματα επιθυμίας, ελπίδας, θλίψης και ανησυχίας (!) τα οποία έχουν ως αφετηρία τους τον πόθο για επιστροφή σε πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις που αποτέλεσαν αντικείμενο αγάπης και αφοσίωσης ή για την επάνοδο αυτών των προσώπων,πραγμάτων ή καταστάσεων! :lehrer:
Τζίμι (Μόρισον), ζούμε, στο πάλκο να σε δούμε! ,:music-smiley-006:
Σπύροοοο... :grandpa:
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Γιώργο μού χτύπησες ..κάλλο τώρα.Τον μακαρίτη ποτέ δεν τον πήγα και δεν είχα ούτε έχω τίποτα απ´αυτόν ή τούς Doors.
Y.Γ.
Μονον το this is the end αντέχω ,και αυτό στο ´Αποκάλυψη Τώρα´.
Υ.Γ2
Κατι απο Οδυσσέα ή Πηνελόπη μου θυμίζει ο ορισμός τής νοσταλγίας.
Y.Γ.
Μονον το this is the end αντέχω ,και αυτό στο ´Αποκάλυψη Τώρα´.
Υ.Γ2
Κατι απο Οδυσσέα ή Πηνελόπη μου θυμίζει ο ορισμός τής νοσταλγίας.
Γιώργος Κουν.
Supreme Member
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Eχω όμως όλους τους Velvet,ολο τον Reed αργότερα,όλους τους Roxy ,όλο τον Bowie..
Συμφωνούμε σε κάποια απο αυτά???Γιατί και εγώ τής νοσταλγίας είμαι...
Συμφωνούμε σε κάποια απο αυτά???Γιατί και εγώ τής νοσταλγίας είμαι...
Γιώργος Κουν.
Supreme Member
Τσάκωνας Βασίλης
Supreme Member
Απάντηση: Re: Απάντηση: KOΙΝΩΝΙΚΑ :Επίσκεψη του Διαχειριστού στο σπίτι του ντοκ και κριτικές ...
Οι camel στην Υδρόγειο το 2000, έχουν αποτυπωθεί και σε διπλό cd (ηχογράφηση από stereo δημοσιογραφικό κασετόφωνο), για όποιον ενδιαφέρεται. (και λίγες φωτό). Σαν κοινό (μικρό δυστυχώς, τριακόσια άτομα περίπου), τους είχαμε πουσάρει και τα έδωσαν όλα. Δυστυχώς στο ντοκουμέντο αυτό δεν δια φαίνεται το πλήκτρο από το όργανο που έσπασε και πετάχτηκε ανάμεσά μας, τα λίτρα ιδρώτα που κατέβασαν και οι κιθαριές του Latimer στο ένα πόδι αλά Pete Townshend. Τα εικοσιπέντε χρόνια που περιμέναμε, σίγουρα άξιζαν.
Φίλτατε τα λέμε το συντομότερο. Παίρνεις τηλ. και κανονίστηκε. Οι αναρτήσεις των Audax μαλάκωσαν? Ξεκαπνίζεις καθόλου?
Δ. Παναγιωτίδης said:
Οι camel στην Υδρόγειο το 2000, έχουν αποτυπωθεί και σε διπλό cd (ηχογράφηση από stereo δημοσιογραφικό κασετόφωνο), για όποιον ενδιαφέρεται. (και λίγες φωτό). Σαν κοινό (μικρό δυστυχώς, τριακόσια άτομα περίπου), τους είχαμε πουσάρει και τα έδωσαν όλα. Δυστυχώς στο ντοκουμέντο αυτό δεν δια φαίνεται το πλήκτρο από το όργανο που έσπασε και πετάχτηκε ανάμεσά μας, τα λίτρα ιδρώτα που κατέβασαν και οι κιθαριές του Latimer στο ένα πόδι αλά Pete Townshend. Τα εικοσιπέντε χρόνια που περιμέναμε, σίγουρα άξιζαν.
Φίλτατε τα λέμε το συντομότερο. Παίρνεις τηλ. και κανονίστηκε. Οι αναρτήσεις των Audax μαλάκωσαν? Ξεκαπνίζεις καθόλου?
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,660
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: KOΙΝΩΝΙΚΑ :Επίσκεψη του Διαχειριστού στο σπίτι του ντοκ και κριτικές ...
δεν ξεχνώ. Απλά τύχανε γεγονότα.
(Οι αναρτήσεις είναι στρωμένες - όχι απλά, καραστρωμένες, δυόμιση χρόνια παίζουν, το θέμα ήταν αναδημοσίευση).
Όπως και νάχει σε περιμένω.
κηπ ιν τατς.
γιά τους υπόλοιπους, δελφίνους και μη, anytime be my guest.:grandpa:
Απλά σηκώστε χέρι να σας προωθήσω.
Το ένα χέρι. Με το άλλο θα κρατάτε το βούρδουλα και το δρεπάνι.....
Τσάκωνας Βασίλης said:
δεν ξεχνώ. Απλά τύχανε γεγονότα.
(Οι αναρτήσεις είναι στρωμένες - όχι απλά, καραστρωμένες, δυόμιση χρόνια παίζουν, το θέμα ήταν αναδημοσίευση).
Όπως και νάχει σε περιμένω.
κηπ ιν τατς.
γιά τους υπόλοιπους, δελφίνους και μη, anytime be my guest.:grandpa:
Απλά σηκώστε χέρι να σας προωθήσω.
Το ένα χέρι. Με το άλλο θα κρατάτε το βούρδουλα και το δρεπάνι.....
MOUKIOUROUFIS KOSTAS
Banned
- 27 June 2006
- 7,764
Σπύρος Σούρλας said:Αυτό πρέπει να προβληματίζει εσάς όχι εμάς.
:ernaehrung004: :ernaehrung004:
:chinscratch: :chinscratch: :chinscratch:
Δεν θα μας κάτσει η όπερα? Θα μας κάτσει, που θα πάει...
Τσάκωνας Βασίλης
Supreme Member
Απάντηση: Re: KOΙΝΩΝΙΚΑ :Επίσκεψη του Διαχειριστού στο σπίτι του ντοκ και κριτικές ...
Ε και? Πότε δεν θα ήταν για σένα σκιά του παρελθόντος? Εντάξει εφόσον μας έδωσε πριν εικοσιπέντε χρόνια εξαιρετικά δείγματα (κατ'εμέ), είναι δόκιμο να ζητήσουμε περισσότερα. Τι να κάνουμε αυτά είχε αυτά έδωσε. Το ότι έσβησε γρήγορα η φλόγα του (1975 THE SNOW GOOSE(5στα5), 1976 MOONMADNESS, 1977 RAIN DANCES, BREATHLESS, 1979 I CAN SEE YOUR HOUSE FROM HERE, 1981 NUDE), δεν τον καθιστά λιγότερο καλλιτέχνη από άλλους. Παρ ότι δυόμισι δεκαετείς τώρα χαιρόμαστε αρκετά διαμάντια, η γοητεία τους στα μάτια μου ακόμη δεν ξεθώριασε και γυρνάνε για πάρτη μου συχνά τα βράδια.
Δημοκηδής said:
Ε και? Πότε δεν θα ήταν για σένα σκιά του παρελθόντος? Εντάξει εφόσον μας έδωσε πριν εικοσιπέντε χρόνια εξαιρετικά δείγματα (κατ'εμέ), είναι δόκιμο να ζητήσουμε περισσότερα. Τι να κάνουμε αυτά είχε αυτά έδωσε. Το ότι έσβησε γρήγορα η φλόγα του (1975 THE SNOW GOOSE(5στα5), 1976 MOONMADNESS, 1977 RAIN DANCES, BREATHLESS, 1979 I CAN SEE YOUR HOUSE FROM HERE, 1981 NUDE), δεν τον καθιστά λιγότερο καλλιτέχνη από άλλους. Παρ ότι δυόμισι δεκαετείς τώρα χαιρόμαστε αρκετά διαμάντια, η γοητεία τους στα μάτια μου ακόμη δεν ξεθώριασε και γυρνάνε για πάρτη μου συχνά τα βράδια.
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,660
ακόμα και στο stationary traveller όλα ήταν καλά...
Δεν θα με πείραζε να τον έβλεπα κι ας έπαιζε ό,τι νατανε....
Τι να κάνουμε τον Bardens τον χάσαμε...
Νομίζω και μόνος του το κρατά ...σχεδόν αξιοπρεπώς.
Δεν θα με πείραζε να τον έβλεπα κι ας έπαιζε ό,τι νατανε....
Τι να κάνουμε τον Bardens τον χάσαμε...
Νομίζω και μόνος του το κρατά ...σχεδόν αξιοπρεπώς.
Όπως ανέφερε ο επιρρεπής στα σαρδάμ ανταποκριτής μας στο αρχικό ποστ ο διαχειριστής μας , κατά την επίσκεψη του σπίτι μου , έφερε μαζί του και μερικά δισκάκια . Για κάποιους λόγους , ακόμη άγνωστοι σε εμένα , έχει βαλθεί να με κάνει να συμπαθήσω τον Pat Metheny . Αν κρίνω από όσα μου βάζει κατά καιρούς να ακούσω το βλέπω απολύτως χλωμό . Ο άνθρωπος είναι βαρετός και δεν το ξέρει , ειδικά όταν καταπιάνεται με μεγαλεπήβολα σχέδια όπως στο Secret Story που έχει και έθνικ , έχει και συμφωνική , έχει και τζαζ . Εκείνο που δεν έχει όμως είναι ενδιαφέρον , αφού το σιντάκι – το οποίο σημειωτέον το άκουσα δύο φορές – περιέχει μουσική που όπως μπαίνει από το ένα αφτί , έτσι βγαίνει από το άλλο , αφήνοντας τον καημένο ακροατή να αναρωτιέται τι άκουσε και ένα άκουσε κάτι .
Ευτυχώς στο Trio 99-00 τα πράγματα καλυτερεύουν καθώς τα επικά ακούσματα δίνουν την θέση τους σε κλασσικό κιθάρα - μπάσο - ντράμς τρίο , που αν μη τι άλλο ακούγεται ευχάριστα σε κάποια συνεστίαση ή σε κοινωνική εκδήλωση σε αντίθεση με το «σουπερμαρκετικό» προηγούμενο . Σε αυτό συμβάλλουν και οι δυο μουσικοί που τον συνοδεύουν , οι οποίοι παίζουν – ειδικά ο ντράμερ – με περισσή άνεση και χάρη ( ***).
Η Orchestre national de Jazz με την επιτακτική ευγένεια του τριπλού ευχαριστώ της ( merci , merci , merci ) σε αναγκάζει να την προσέξεις και όχι μονον για αυτό . Big band jazz και άσχημη δεν γίνεται , ειδικά μάλιστα αν έχει στις τάξεις της έναν κιθαρίστα ( Frederic Favarel ) που θυμίζει Soft Machine των ημερών του Softs και μία ομάδα πνευστών που παίζει με κομψότητα , έμπνευση και προσεγγίζει το υλικό της με σοβαρότητα .Για όσους αρέσουν οι μεγάλες μπάντες ( ***1/2)
Το Shadows and lights της Joni Mitchell το έχει ανατάμει ο chief με εξαιρετική επιτυχία . Τίποτα περισσότερο λοιπόν για έναν κλασσικό δίσκο , με μεγάλα τραγούδια από μεγάλους μουσικούς ( το μόνο που με ενόχλησε είναι το πώς ακούγεται η κιθάρα – πολύ ψηλά και τσιριχτά ).
Bill Brufford μετά και “Feels good to me” και “Οne of a kind” οι δύο πρώτες προσωπικές του απόπειρες ( με αυτή την σειρά ) . Το πρώτο είναι ένα έξοχο δείγμα progressive ροκ , με τζαζ στοιχεία , αντίστοιχο των καλών στιγμών των Curved Air της σκηνής του Canterburry της δεύτερης γενιάς ( Hatfield and the North κλπ ) πράγμα το οποίο οφείλεται και στους μουσικούς που συμμετέχουν ( Dave Stewart / Keys , Anette Peacock / vocals , John Goodsall/ guitar) Εμπνευσμένες ολοκληρωμένες συνθέσεις , με μοναδική εξαίρεση το ομότιτλο κομμάτι που είναι σούπα , υψηλής τεχνικής παίξιμο και σε πολλές στιγμές καταλαβαίνεις ότι πίσω από την πολύπλοκη ρυθμική βάση των Κing Crimson ( ακόμη και σήμερα ) κρύβεται ο Brufford ( ****) . Το One of a kind όμως , είναι μια μεγάλη βουτιά , προς το «φιλέτο» , αφού όλα τα συστατικά του προηγούμενου δίσκου , ακούγονται εδώ πιο εξευγενισμένα , πιο υποτονικά , λιγότερο ενδιαφέροντα ( **1/2)
Για τον Kenny Wheeler δεν έχω άποψη , κυρίως διότι αντιπαθώ τον ήχο του flugelhorn που παίζει.
Αφησα για το τέλος την έκπληξη που σας έλεγα ( αμα δώσατε προσοχή ) . Ο κ. Διαχειριστής λοιπόν είχε την ευγενή καλοσύνη να μου φέρει ένα σιντι με τις ηχογραφήσεις του γκρούπ A priori – του γκρούπ δηλαδή που μετείχε ο ίδιος ως κιθαρίστας και το οποίο έδρασε επί μία οκταετία περίπου ( 1977 – 1985 ) . Το γκρούπ παίζει τζαζ κατά βάση , πολύ υψηλού επιπέδου όμως για τα ελληνικά στάνταρς της εποχής εκείνης ( εάν η ηχογράφηση ήταν καλύτερη θα σε ξεγελούσε άνετα ως προς την προέλευση του ) . Δεν είναι όμως μόνον τζαζ – που πολλές φορές γίνεται ηλεκτρική προς την μεριά του fusion , ενώ άλλες πηγαίνει πιο κοντά στο hard bop . Στο σιντάκι αυτό υπάρχουν και δύο κομματάρες - το 1 και το 4 – που κυριαρχούνται από μια ονειρική χαλαρή ατμόσφαιρα και που διαφεύγουν των ορίων της τζαζ και του απλού δεξιοτεχνικού fusion φέροντας στο νου παλιό καλό ηλεκτρικό Corea . Ο κ. Διαχειριστής μας δε , παρά τον πλειστάκις εκφρασθέντα θαυμασμό του προς τους γίγαντες του τάστου , είναι συγκρατημένος , λιτός και απέριτος στο παίξιμο του , διαθέτοντας μια υπερβατική ποιότητα που ενώνει τον Pat Μartino με τον Steve Howe ( αυτό για να καταλάβετε το στυλ ) , τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι όπου είναι μόνος του χωρίς άλλη κιθάρα . Στο λάίβ στην Νομική τώρα , ακούγονται , με την προσθήκη σαξόφωνου πολύ πιο κοντά στην soul jazz γκρουβάροντας απίστευτα ωραία . Εξοχος δίσκος με έξοχους μουσικούς . ( ***1/2 ) Και δεν το λέω για να τον παινέψω , επειδή είναι φίλος , συμφορουμίτης και διαχειριστής αλλά από το να ακούω pat metheny , χίλιες φορες οι A Priori – ακόμη και στις πρόβες τους .
Ευτυχώς στο Trio 99-00 τα πράγματα καλυτερεύουν καθώς τα επικά ακούσματα δίνουν την θέση τους σε κλασσικό κιθάρα - μπάσο - ντράμς τρίο , που αν μη τι άλλο ακούγεται ευχάριστα σε κάποια συνεστίαση ή σε κοινωνική εκδήλωση σε αντίθεση με το «σουπερμαρκετικό» προηγούμενο . Σε αυτό συμβάλλουν και οι δυο μουσικοί που τον συνοδεύουν , οι οποίοι παίζουν – ειδικά ο ντράμερ – με περισσή άνεση και χάρη ( ***).
Η Orchestre national de Jazz με την επιτακτική ευγένεια του τριπλού ευχαριστώ της ( merci , merci , merci ) σε αναγκάζει να την προσέξεις και όχι μονον για αυτό . Big band jazz και άσχημη δεν γίνεται , ειδικά μάλιστα αν έχει στις τάξεις της έναν κιθαρίστα ( Frederic Favarel ) που θυμίζει Soft Machine των ημερών του Softs και μία ομάδα πνευστών που παίζει με κομψότητα , έμπνευση και προσεγγίζει το υλικό της με σοβαρότητα .Για όσους αρέσουν οι μεγάλες μπάντες ( ***1/2)
Το Shadows and lights της Joni Mitchell το έχει ανατάμει ο chief με εξαιρετική επιτυχία . Τίποτα περισσότερο λοιπόν για έναν κλασσικό δίσκο , με μεγάλα τραγούδια από μεγάλους μουσικούς ( το μόνο που με ενόχλησε είναι το πώς ακούγεται η κιθάρα – πολύ ψηλά και τσιριχτά ).
Bill Brufford μετά και “Feels good to me” και “Οne of a kind” οι δύο πρώτες προσωπικές του απόπειρες ( με αυτή την σειρά ) . Το πρώτο είναι ένα έξοχο δείγμα progressive ροκ , με τζαζ στοιχεία , αντίστοιχο των καλών στιγμών των Curved Air της σκηνής του Canterburry της δεύτερης γενιάς ( Hatfield and the North κλπ ) πράγμα το οποίο οφείλεται και στους μουσικούς που συμμετέχουν ( Dave Stewart / Keys , Anette Peacock / vocals , John Goodsall/ guitar) Εμπνευσμένες ολοκληρωμένες συνθέσεις , με μοναδική εξαίρεση το ομότιτλο κομμάτι που είναι σούπα , υψηλής τεχνικής παίξιμο και σε πολλές στιγμές καταλαβαίνεις ότι πίσω από την πολύπλοκη ρυθμική βάση των Κing Crimson ( ακόμη και σήμερα ) κρύβεται ο Brufford ( ****) . Το One of a kind όμως , είναι μια μεγάλη βουτιά , προς το «φιλέτο» , αφού όλα τα συστατικά του προηγούμενου δίσκου , ακούγονται εδώ πιο εξευγενισμένα , πιο υποτονικά , λιγότερο ενδιαφέροντα ( **1/2)
Για τον Kenny Wheeler δεν έχω άποψη , κυρίως διότι αντιπαθώ τον ήχο του flugelhorn που παίζει.
Αφησα για το τέλος την έκπληξη που σας έλεγα ( αμα δώσατε προσοχή ) . Ο κ. Διαχειριστής λοιπόν είχε την ευγενή καλοσύνη να μου φέρει ένα σιντι με τις ηχογραφήσεις του γκρούπ A priori – του γκρούπ δηλαδή που μετείχε ο ίδιος ως κιθαρίστας και το οποίο έδρασε επί μία οκταετία περίπου ( 1977 – 1985 ) . Το γκρούπ παίζει τζαζ κατά βάση , πολύ υψηλού επιπέδου όμως για τα ελληνικά στάνταρς της εποχής εκείνης ( εάν η ηχογράφηση ήταν καλύτερη θα σε ξεγελούσε άνετα ως προς την προέλευση του ) . Δεν είναι όμως μόνον τζαζ – που πολλές φορές γίνεται ηλεκτρική προς την μεριά του fusion , ενώ άλλες πηγαίνει πιο κοντά στο hard bop . Στο σιντάκι αυτό υπάρχουν και δύο κομματάρες - το 1 και το 4 – που κυριαρχούνται από μια ονειρική χαλαρή ατμόσφαιρα και που διαφεύγουν των ορίων της τζαζ και του απλού δεξιοτεχνικού fusion φέροντας στο νου παλιό καλό ηλεκτρικό Corea . Ο κ. Διαχειριστής μας δε , παρά τον πλειστάκις εκφρασθέντα θαυμασμό του προς τους γίγαντες του τάστου , είναι συγκρατημένος , λιτός και απέριτος στο παίξιμο του , διαθέτοντας μια υπερβατική ποιότητα που ενώνει τον Pat Μartino με τον Steve Howe ( αυτό για να καταλάβετε το στυλ ) , τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι όπου είναι μόνος του χωρίς άλλη κιθάρα . Στο λάίβ στην Νομική τώρα , ακούγονται , με την προσθήκη σαξόφωνου πολύ πιο κοντά στην soul jazz γκρουβάροντας απίστευτα ωραία . Εξοχος δίσκος με έξοχους μουσικούς . ( ***1/2 ) Και δεν το λέω για να τον παινέψω , επειδή είναι φίλος , συμφορουμίτης και διαχειριστής αλλά από το να ακούω pat metheny , χίλιες φορες οι A Priori – ακόμη και στις πρόβες τους .
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,660
χμμμ πάλι ρόμπα γίναμε....
εμένα πάντως μου άρεσε αυτή η τίμια θέση:
Για τον Kenny Wheeler δεν έχω άποψη , κυρίως διότι αντιπαθώ τον ήχο του flugelhorn που παίζει.
(τελικά τον καλύτερο δίσκο που του έφερα, ούτε που τον άκουσε λόγω οργάνου.....:slapface: :twoguns: )
εμένα πάντως μου άρεσε αυτή η τίμια θέση:
Για τον Kenny Wheeler δεν έχω άποψη , κυρίως διότι αντιπαθώ τον ήχο του flugelhorn που παίζει.
(τελικά τον καλύτερο δίσκο που του έφερα, ούτε που τον άκουσε λόγω οργάνου.....:slapface: :twoguns: )
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Δημήτριος Ντοκατζής said:
Ντοκ, ή στραβός ειν' ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε. Φλούγκελχορν γιοκ, σοπράνος γιοκ... Μήπως φταίει το σύστημα και όχι οι μουσικοί; :chinscratch:
Και να φανταστείς ότι ένας από τους πιο αγαπημένους δίσκους που μου 'χει δώσει ο Νίκος, είναι το feels so good του Chuck Mangione με φλούγκελχορν!
Η ΠΑΤΑΤΑΔαμιανός Δημητριάδης said:Ντοκ, ή στραβός ειν' ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε. Φλούγκελχορν γιοκ, σοπράνος γιοκ... Μήπως φταίει το σύστημα και όχι οι μουσικοί; :chinscratch:
Και να φανταστείς ότι ένας από τους πιο αγαπημένους δίσκους που μου 'χει δώσει ο Νίκος, είναι το feels so good του Chuck Mangione με φλούγκελχορν!