Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.
- Thread starter ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
- Start date
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης που παρουσιάζει ο Κώστας ήταν και δική μου αναφορά για πολλά χρόνια. Μετά έγινε ο Dorati-Mineapolis- Mercury και έχω καταλήξει σε μια φτηνή αλλά εξαιρετική Supraphon με τον Ancerl.
H 4η του Brahms έχει θαυμαστές ηχογραφήσεις και αναγνώσεις.
Για πολλά χρόνια αναφορά μου ήταν ο Reiner-Royal Philharmonic Orchestra (Chesky).
Αργότερα αναφορά μου έγινε ο Carlos Kleiber και οι Βιεννέζοι (DG το έχω σε cd και βινύλιο και δεν υπάρχει λόγος να αγορασθεί οπωσδήποτε σε βινύλιο).
Ο Walter σε όλο τον κύκλο Brahms- Columbia Philharmonic Orchestra (CBS ευρωπαϊκή ή καλύτερα Columbia αμερικανική). Η αλήθεια είναι ότι η τρίτη του μου αρέσει περισσότερο από την τέταρτη.
Ο Klemperer σε όλο τον κύκλο Brahms με την Philharmonia και από όλες τις συμφωνίες καλύτερη την 4η (έκδοση πρώτη-πρώτη Electrola ήχος εξαιρετικός. Φαντάζομαι η πρώτη Αγγλική έκδοση θα είναι πια απλησίαστη)
Δεν αναφέρω τον Karajan γιατί δεν έχω προλάβει ακόμα να τον ακούσω. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Έχω περισσότερη μουσική από όση μπορώ να ακούσω. Παλιά έλεγα άστα για μετά την σύνταξη. Τώρα δεν έχω ούτε αυτή την δικαιολογία.
Η ηχογράφηση του Markevitch με την ορχήστρα Lamoureux, που μας συνέστησε ο βαθύς γνώστης και καλός φίλος που αναφέρει ο Κώστας Ζαγγογιάννης, είναι εγγραφή του 1958 της DG. Η πρώτη εγγραφή έγινε μονοφωνικά. Έτσι δύσκολα θα την βρεις σε βινύλιο. Την ακούω από άυλο αρχείο της DG με πολύ καλό ήχο.
Εντύπωση κάνει που ανέθεσαν οι Γερμανοί σε Γαλλική ορχήστρα εγγραφή του Brahms. Στην εποχή της μάλιστα η ανάγνωση αυτή του Markevitch θάφτηκε από τα έγκυρα Αγγλικά περιοδικά ήχου. Η γνώμη μου είναι ότι πρόκειται για κορυφαία ερμηνεία.
Σου συστήνω ακόμη τα δύο σε minore (Κ.466-Κ.491) κονσέρτα για πιάνο του Mozart με Haskil-Markevitch- Lamoureux Orchestra (κόκκινη Philips).
H 4η του Brahms έχει θαυμαστές ηχογραφήσεις και αναγνώσεις.
Για πολλά χρόνια αναφορά μου ήταν ο Reiner-Royal Philharmonic Orchestra (Chesky).
Αργότερα αναφορά μου έγινε ο Carlos Kleiber και οι Βιεννέζοι (DG το έχω σε cd και βινύλιο και δεν υπάρχει λόγος να αγορασθεί οπωσδήποτε σε βινύλιο).
Ο Walter σε όλο τον κύκλο Brahms- Columbia Philharmonic Orchestra (CBS ευρωπαϊκή ή καλύτερα Columbia αμερικανική). Η αλήθεια είναι ότι η τρίτη του μου αρέσει περισσότερο από την τέταρτη.
Ο Klemperer σε όλο τον κύκλο Brahms με την Philharmonia και από όλες τις συμφωνίες καλύτερη την 4η (έκδοση πρώτη-πρώτη Electrola ήχος εξαιρετικός. Φαντάζομαι η πρώτη Αγγλική έκδοση θα είναι πια απλησίαστη)
Δεν αναφέρω τον Karajan γιατί δεν έχω προλάβει ακόμα να τον ακούσω. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Έχω περισσότερη μουσική από όση μπορώ να ακούσω. Παλιά έλεγα άστα για μετά την σύνταξη. Τώρα δεν έχω ούτε αυτή την δικαιολογία.
Η ηχογράφηση του Markevitch με την ορχήστρα Lamoureux, που μας συνέστησε ο βαθύς γνώστης και καλός φίλος που αναφέρει ο Κώστας Ζαγγογιάννης, είναι εγγραφή του 1958 της DG. Η πρώτη εγγραφή έγινε μονοφωνικά. Έτσι δύσκολα θα την βρεις σε βινύλιο. Την ακούω από άυλο αρχείο της DG με πολύ καλό ήχο.
Εντύπωση κάνει που ανέθεσαν οι Γερμανοί σε Γαλλική ορχήστρα εγγραφή του Brahms. Στην εποχή της μάλιστα η ανάγνωση αυτή του Markevitch θάφτηκε από τα έγκυρα Αγγλικά περιοδικά ήχου. Η γνώμη μου είναι ότι πρόκειται για κορυφαία ερμηνεία.
Σου συστήνω ακόμη τα δύο σε minore (Κ.466-Κ.491) κονσέρτα για πιάνο του Mozart με Haskil-Markevitch- Lamoureux Orchestra (κόκκινη Philips).
Επίσης, όπως έχω αναφέρει αξίζουν και οι ηχογραφήσεις όλων των συμφωνιών με τον Adrian Boult σε HMV EMI. Λ.Σ.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Την έχω ήδη πρώτη στον κατάλογο των παραγγελιών μου. Νομίζω ότι ο Μπαρμπιρόλι είναι ο κορυφαίος Άγγλος μαέστρος.
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
τα αγγλικά περιοδικά, να τα χρησιμοποιείτε μόνο σαν πληροφορία.
οι Αγγλοι, ποτέ δεν διέπρεψαν περί τα μουσικά - τουλάχιστον μέχρι τη διεκαετία του '60...- αλλά, και πάλι, σε ακούσματα που δεν άπτονται των ενδιαφερόντων σας.
έχουν βγάλει κάποιους καλούς λέκτορες.
Talkers but no doers όμως, όπως λέει κι ένας καλός φίλος που παρεπιδημεί εδώ τριγύρω.
Kleiber έχω σε CD.
Αλλά, ειδικά στην 4η (έχω μιά ψύχωση με την Passacaglia) μου αρέσει πάρα πολύ και ο Harnoncourt.
sorry που ...επεμβαίνω: δεν ξέρω αν υπάρχει και σε βινύλιο.
Δεν ξέρω τί εννοείς με το ότι *οι Άγγλοι ποτέ δεν διέπρεψαν περί τα μουσικά*. Στη χώρα αυτή έγιναν οι σπουδαιότερες καινοτομίες στη δισκογραφία και διέθετε τις μεγαλύτερες παγκοσμίως ορχήστρες και καλλιτέχνες. Ήταν το κέντρο της παγκόσμιας μουσικής παραγωγης, χωρίς να παραγνωρίζω άλλες χωρες. Δεν μπορεί να ήταν τυχαίο!!Λ.Σ.
Γεια χαρά σε όλους. Κάποια πρόταση για 4η Bruckner να μαθαίνουμε κι εμείς οι αρχάριοι; Ευχαριστώ.
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
εννοώ ότι Δεν έβγαλαν μεγάλους συνθέτες.
έβγαλαν μεγάλες ορχήστρες, μεγάλους παραγωγούς και (κάποιους...) μεγάλους εκτελεστές.
βεβαίως και Δεν είναι ...τυχαίο: ηταν καλοί στα γύρω - γύρω.
στα περί το πάθος.
όχι στο πάθος καθ'εαυτό.
μέχρι, τουλάχιστον, τη δεκαετία του '60.
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 10,221
Τώρα για βινύλια και τυχόν διάθεση των ανωτέρω στο φορμά αυτό δεν κατέχω ... φίλος, παλαιό μέλος εδώ και ακραιφνής μπρουκνεριστής με έχει ενημερώσει πως έναντι αλμυρού αντιτίμου βρίσκεις από ιαπωνικά καταστήματα δισκάκια sacd της esoteric με ηχογραφήσεις Μπρούκνερ του Κάραγιαν, που τουλάχιστον στην 7η θεωρείται τοτέμ .... και πως αυτά τα δισκάκια βάζουν κάτω ότι έχει κυκλοφορήσει ...
Βινύλιο καταρχήν, ερμηνεία και μετά ποιότητα ηχογράφησης. Για την ώρα έχω ακούσει Barenboim και Solti από youtube και μου αρέσει πολύ περισσότερο ο Barenboim.
Γιάννης (κάποια στιγμή θα το φτιάξω και το προφίλ
)Ευχαριστώ για τις προτάσεις. Ακούω τον Schuricht τώρα και η ερμηνεία είναι συγκλονιστική. Αν ισχύει η λίστα εδώ http://www.abruckner.com/recordings/Schuricht/Carl μάλλον δεν υπάρχει σε βινύλιο, αλλά λίγο ψάξιμο δε βλάπτει!
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Πάρε τις όλες με τον Jochum σε DG. Υπάρχει σε παλαιά έκδοση με τον μεγάλο πάπυρο ή μεταγενέστερη με τον μικρό πάπυρο. Προτίμησε τον μεγάλο πάπυρο αν και οι διαφορές απόδοσης είναι μικρές. Την τέταρτη την έχω και με Wand-κολωνία-Γερμανική harmonia mundi. Περισσότερο μου αρέσει ο Wand στην ίδια έκδοση της Harmonia Mundi στην 6η συμφωνία. Οι εγγραφές της Harmonia Mundi δίνουν μεγάλη αίσθηση χώρου αλλά θα μείνεις ικανοποιημένος σαν εγγραφή και από τον Jochum.
Λουκά ποιές είναι οι προτάσεις σου για τον φίλο μας?
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Για να μείνω λίγο ακόμη στον συμφωνικό Brahms.
Boult-Λονδίνο, Johum-Λονδίνο, Bohm-Βιέννη και πόσες ακόμη εκτελέσεις που δεν γνωρίζω. Τι να πρωτοδιαλέξεις. Στην κλασσική μουσική και στην όπερα τα έργα ανανεώνονται μέσα από τις ερμηνείες τους. Στην υπόλοιπη μουσική κάποιος ψάχνει έναν συγκεκριμένο δίσκο τον βρίσκει και τελειώνει. Στην κλασσική εκεί που νομίζεις ότι είσαι εντάξει κάτι πάντα ξεφυτρώνει και δεν τελειώνεις ποτέ. Στην πραγματικότητα ούτε στην εκτός κλασσικής τελειώνεις ποτέ μόνο που εκεί αναθεωρείς με τα χρόνια πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι στην κλασσική. Δεν ακούω πια το The J.B.S Doing to Death του James Brown (original βινύλιο της people του 1973) και ας λέει φίλος μου, με τεράστια δισκοθήκη στην μαύρη μουσική και που εκτιμώ την γνώμη του ότι δεν έχω δίκιο και ότι είναι δισκάρα. Το άκουσα τότε που το άκουσα τώρα μεγάλωσα τελείωσε. Από την άλλη καμιά φορά ζηλεύω όσους δεν μεγάλωσαν. Σε λίγο μπορεί να μου γίνει δυσάρεστο να μαντεύω την επόμενη συγχορδία ενός κομματιού, δεν ξέρω.
Τώρα μια απορία μου.
Όλοι εμείς που ασχολούμεθα με το βινύλιο ξέρουμε ότι το πρώτο τύπωμα (original) παίζει καλύτερα(από πολύ έως ελάχιστα) από οποιαδήποτε μεταγενέστερη έκδοση και για αυτό τον λόγο είναι πιο έως πολύ πιο ακριβό. Ακόμη ξέρουμε πια επανέκδοση είναι πιο κοντά στη αρχική εγγραφή.
Παράδειγμα οι εξαιρετικές επανεκδόσεις της Ιαπωνικής King σε σχέση με την Verve στην Τζαζ ή η πρώτη Ελληνική Polydor στο λευκό album των Beatles για να βγω λίγο εκτός θέματος.
Έτσι λοιπόν ο Szell με την ορχήστρα του Κλήβελαντ ηχογράφησε έναν κύκλο με τις συμφωνίες του Schumann που τον θεωρώ αναφορά. Ο συμφωνικός Schumann έχει τις χάρες του αλλά θέλει τον καλό μαέστρο περισσότερο απ´ ότι τον χρειάζονται άλλοι συνθέτες.
Οι δίσκοι αυτοί εκδόθηκαν σε Αμερικάνικη Epic- Stereorama. Όλοι οι δίσκοι της Streorama (όχι μόνο στην κλασσική) έχουν εξαιρετικό ήχο. Ο κάθε δίσκος κοστίζει περίπου 8 ευρώ και είναι σίγουρα original αφού η εγγραφή έγινε στην Αμερική. Οι ίδιες εκτελέσεις εκδόθηκαν σε Αγγλική Columbia SAX και η τιμή του δίσκου είναι 80 ευρώ. Αν θεωρήσουμε τα Αγγλικά tapes original (η Epic ήταν Columbia) πως δικαιολογείται η διαφορά τιμής;
Νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση κάποιος δεν πληρώνει την εκτέλεση ή το αρχικό τύπωμα αλλά το συλλεκτικό μέρος.
Boult-Λονδίνο, Johum-Λονδίνο, Bohm-Βιέννη και πόσες ακόμη εκτελέσεις που δεν γνωρίζω. Τι να πρωτοδιαλέξεις. Στην κλασσική μουσική και στην όπερα τα έργα ανανεώνονται μέσα από τις ερμηνείες τους. Στην υπόλοιπη μουσική κάποιος ψάχνει έναν συγκεκριμένο δίσκο τον βρίσκει και τελειώνει. Στην κλασσική εκεί που νομίζεις ότι είσαι εντάξει κάτι πάντα ξεφυτρώνει και δεν τελειώνεις ποτέ. Στην πραγματικότητα ούτε στην εκτός κλασσικής τελειώνεις ποτέ μόνο που εκεί αναθεωρείς με τα χρόνια πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι στην κλασσική. Δεν ακούω πια το The J.B.S Doing to Death του James Brown (original βινύλιο της people του 1973) και ας λέει φίλος μου, με τεράστια δισκοθήκη στην μαύρη μουσική και που εκτιμώ την γνώμη του ότι δεν έχω δίκιο και ότι είναι δισκάρα. Το άκουσα τότε που το άκουσα τώρα μεγάλωσα τελείωσε. Από την άλλη καμιά φορά ζηλεύω όσους δεν μεγάλωσαν. Σε λίγο μπορεί να μου γίνει δυσάρεστο να μαντεύω την επόμενη συγχορδία ενός κομματιού, δεν ξέρω.
Τώρα μια απορία μου.
Όλοι εμείς που ασχολούμεθα με το βινύλιο ξέρουμε ότι το πρώτο τύπωμα (original) παίζει καλύτερα(από πολύ έως ελάχιστα) από οποιαδήποτε μεταγενέστερη έκδοση και για αυτό τον λόγο είναι πιο έως πολύ πιο ακριβό. Ακόμη ξέρουμε πια επανέκδοση είναι πιο κοντά στη αρχική εγγραφή.
Παράδειγμα οι εξαιρετικές επανεκδόσεις της Ιαπωνικής King σε σχέση με την Verve στην Τζαζ ή η πρώτη Ελληνική Polydor στο λευκό album των Beatles για να βγω λίγο εκτός θέματος.
Έτσι λοιπόν ο Szell με την ορχήστρα του Κλήβελαντ ηχογράφησε έναν κύκλο με τις συμφωνίες του Schumann που τον θεωρώ αναφορά. Ο συμφωνικός Schumann έχει τις χάρες του αλλά θέλει τον καλό μαέστρο περισσότερο απ´ ότι τον χρειάζονται άλλοι συνθέτες.
Οι δίσκοι αυτοί εκδόθηκαν σε Αμερικάνικη Epic- Stereorama. Όλοι οι δίσκοι της Streorama (όχι μόνο στην κλασσική) έχουν εξαιρετικό ήχο. Ο κάθε δίσκος κοστίζει περίπου 8 ευρώ και είναι σίγουρα original αφού η εγγραφή έγινε στην Αμερική. Οι ίδιες εκτελέσεις εκδόθηκαν σε Αγγλική Columbia SAX και η τιμή του δίσκου είναι 80 ευρώ. Αν θεωρήσουμε τα Αγγλικά tapes original (η Epic ήταν Columbia) πως δικαιολογείται η διαφορά τιμής;
Νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση κάποιος δεν πληρώνει την εκτέλεση ή το αρχικό τύπωμα αλλά το συλλεκτικό μέρος.
Mε Jochum ο Bruckner είναι η πρώτη μου προτίμηση. Νομίζω αν αγοράσει κανείς το κουτι της DG που αναφέρεις, την πρώτη έκδοση του 1966 με την μεγάλη τουλίπα, αλλά και τους μεμονομένους δίσκους, δεν χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς παραπέρα. Υπάρχουν και κάποιες συμφωνίες που είναι καλές και με άλλους μαέστρους αλλά νομίζω κανείς δεν ξεπερνά τον Jochum. Λ.Σ.
Κώστα το θέμα που αναφέρεις σχετικά με τις πρώτες εκτυπώσεις των δίσκων το καλύπτω εξαντλητικά στο βιβλίο μου Περί Αυθεντικότητας Δίσκων Βινυλίου, Τόμος πρώτος Η Εποχή τηε ΕΜΙ. Για τις κυκλοφορίες της Βρετανικής Columbia από τον Αμερικανικό κατάλογο Columbia/Epic, όντως οι Βρετανικές έχουν υψηλότερη έως εξωφρενική τιμή για τον απλό λόγο ότι είναι καλύτερες διότι μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1960 στην Ευρώπη γίνεται χρήση λαμπάτου εξοπλισμού κατά την χάραξη της μήτρας κάτι που εγκαταλήφθηκε από το 1963-64 στην Αμερική. Λ.Σ.
Έτσι οι βρετανικοί Columbia είναι ηχητικά κατά πολύ καλύτεροι, να μην αναφέρω και τα εξώφυλλα και την ποιότητα του βινυλιου. Γενικά οι βρετανικές εκδόσεις είναι πιο προσεγμένες. Λ.Σ.