Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

Δεν ξέρω τι κυκλοφορεί σε βινύλιο, αλλά μπορώ να σου αναφέρω κάποιες φοβερά αξιόλογες ερμηνείες των τελευταίων ετών (μιας και για παλαιότερα, αυτές που ανέφερες είναι από τις κορυφαίες, ούτως ή άλλως... απλά πιστεύω ότι έχουν ξεπερασθεί, μιας και οι νεώτεροι έχουν το τεράστιο πλεονέκτημα να ''εμπεριέχουν'' [ως γνώση-συνείδηση] τους παλαιοτέρους ...) . Λοιπόν :

1η Φίσερ, 2η Τζουρόφσκι, 3η Αμπάντο του 1999 & Μπουλέζ, 4η η παλιά του Ράττλ, 5η & 10 Μπαρσάι, 6η η τελευταία του Χάιτινκ, 7η Αμπάντο/Βερολίνο, 9η Αμπάντο ....
 
Από τον Τζουρόφκι περιμένω πάρα πολλά. Εκτός από την 2η του Μάλερ είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει σε Τσαικόφσκι. Δεν έχει σε τίποτε να ζηλέψει τον Κάραγιαν καί τον Μραβίνσκι, για τέτοιο επίπεδο μιλάω, και είναι τόσο νέος.

Οι παλιοί χαιφιντελάδες κυνηγούσαμε, και με το δίκιο μας το βινύλιο της 5 Μάλερ με τον Χάιτινκ (Philips). Μετά όταν γίναμε περισσότερο μουσικόφιλοι δεν το μετανιώσαμε που την είχαμε στην συλλογή μας.
Το ίδιο ισχύει και για την 5η του Μάλερ στην εγγραφή του Solti με το Σικάγο από το 1971 (Decca) που νομίζω ότι ήταν η πρώτη εγγραφή της ορχήστρας με τον νέο της μαέστρο.
Έτσι για να γράψω για δύο εκτελέσεις που δεν είχαν αναφερθεί στο νήμα της 5ης με την επιφύλαξη ότι η εμπειρία μου σε ακούσματα του Μάλερ δεν είναι και σπουδαία.
 
Εκτός από τον Barbirolli μου αρέσει και η παλιά με τον Haitink/Concertgebau. Ορθώς αναφέρεται. Έχω την εντύπωση πως ίσως γίνει η πρώτη μου προτίμηση.
Όσο για την δεύτερη έχω ένα πρόβλημα με την τοποθέτηση της ορχήστρας. Μου αρέσει πάρα πολύ η τοποθέτηση των οργάνων που έχει ο Klemperer. Διαφορετικά δεν μπορώ να ακούσω την μουσική αυτή. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά μπορεί να έχω και δίκιο. Τί λέτε επ' αυτού; Μου αρέσει επίσης και με τον Walter.
Με τον Solti προτιμώ μόνο την 8η την οποία δεν θεωρώ και πολύ σπουδαία συμφωνία. Λ.Σ.
 
ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ said:
Λοιπόν, η ιστορία έχει ως εξής. Εχω την 9η του Schubert με τον Walter Columbia Symphony Orchestra σε columbia records masterworks, ms6219 και πλευρές XSM51520 kai XSM51521, αλλά made in Canada. Ενώ μου αρέσει πάρα πολύ η κατάσταση του δίσκου δεν είναι καθόλου καλή και έψαξα να βρώ να τον αγοράσω σε καλλίτερη κατάσταση. Ψάχνοντας λοιπόν στο ebay βρήκα την 9η με Walter και Columbia Symphony Orchestra, αλλά σε CBS classics stereo cbs 61058. Γιαυτό ρώτησα για τις διαφορές ποιότητας τους επαίοντες.
Click to expand...

Βαγγέλη θα σου πρότεινα να μην ασχοληθείς με Walter όσον αφορά την 9η συμφωνία του Schubert, διότι δεν αξίζει. Υπάρχουν σαφώς κατά πολύ καλύτερες ερμηνείες του έργου αυτού. Λ.Σ.
 
Lucas Stephanides - Anakrousis said:
Βαγγέλη θα σου πρότεινα να μην ασχοληθείς με Walter όσον αφορά την 9η συμφωνία του Schubert, διότι δεν αξίζει. Υπάρχουν σαφώς κατά πολύ καλύτερες ερμηνείες του έργου αυτού. Λ.Σ.
Click to expand...

αφού λέει ότι του αρέσει.
 
Βαγγέλη αξίζει το φθηνό (υποθέτω) κουτί της DG με όλες τις συμφωνίες του Schubert με Bohm-Βερολίνο.

Στην 9η ή αλλιώς 7η (in C Major) συμφωνώ ότι ο Krips-London Symphony είναι μια από τι καλυτερες επιλογές σε ήχο και εκτέλεση. Προτίμησε την σε London αντί Decca για να μην ξοδευτείς.
Ιδιαίτερα μου αρέσει και ο Szell-Cleveland σε Epic STEREORAMA. Eσώφυλλο της Epic STEREORAMA μπορείς να δεις στην φωτογραφία του post 290 στο παρόν νήμα.

Αφού ακούσεις κάποιο ή κάποια από αυτά τα βινύλια κοίταξε στα cd της DG -The originals και άκουσε την εγγραφή του Furtwangler-Βερολίνο από το 1952. Πιθανό είναι αν το ακούσεις πιο πριν να καθυστερήσεις στην αγορά των προτεινόμενων βινυλίων. Ο ήχος είναι αρκετά καλός βεβαίως υπολείπεται των βινυλίων η εκτέλεση όμως είναι συναρπαστική.
 
Last edited:
Κώστας Γκαβάκος said:
Βαγγέλη αξίζει το φθηνό (υποθέτω) κουτί της DG με όλες τις συμφωνίες του Schubert με Bohm-Βερολίνο.

Στην 9η ή αλλιώς 7η (in C Major) συμφωνώ ότι ο Krips-London Symphony είναι μια από τι καλυτερες επιλογές σε ήχο και εκτέλεση. Προτίμησε την σε London αντί Decca για να μην ξοδευτείς.
Ιδιαίτερα μου αρέσει και ο Szell-Cleveland σε Epic STEREORAMA. Eσώφυλλο της Epic STEREORAMA μπορείς να δεις στην φωτογραφία του post 290 στο παρόν νήμα.

Αφού ακούσεις κάποιο ή κάποια από αυτά τα βινύλια κοίταξε στα cd της DG -The originals και άκουσε την εγγραφή του Furtwangler-Βερολίνο από το 1952. Πιθανό είναι αν το ακούσεις πιο πριν να καθυστερήσεις στην αγορά των προτεινόμενων βινυλίων. Ο ήχος είναι αρκετά καλός βεβαίως υπολείπεται των βινυλίων η εκτέλεση όμως είναι συναρπαστική.
Click to expand...

Συμφωνώ και επαυξάνω για τους Krips και Furtwangler. Το τελευταίο, αν ενδιαφέρεσαι να αποκτήσεις σε βινύλιο υπάρχει σε διάφορες εκδόσεις. Υπάρχει σε διπλό βινύλιο (τρεις πλευρές, την τέταρτη καταλαμβάνει η συμφωνία αρ.88 του Haydn.) Το έχω σε νοτιοαφρικανική εκτύπωση γιατί η γερμανική είναι πανάκριβη.

29156989_306x300.jpg


O ήχος είναι πολύ καλός για την εποχή του, αλλά φυσικά δε φτάνει τα στερεοφωνικά θαύματα της DECCA.

Υπάρχουν και διάφορες εκδόσεις που περιέχουν μόνο την 9η (ή 7η) του Schubert. Εγώ έχω αυτήν

28687270_300x300.jpg


Ο ήχος εδώ είναι ανεπαίσθητα κατώτερος, αλλά οι τιμές είναι πολύ λογικές. Αυτή τη στιγμή στο γερμανικό ebay υπάρχουν 3 ή 4 τεμάχια για αγορά.
 
Σχετικά με τις μονοφωνικές ηχογραφήσεις πάντα μου έρχεται στο νου ο σπουδαίος παραγωγός της Decca John Culshaw ο οποίος άνοιξε κατά το παρελθόν διάπλατα νέους, δημιουργικούς ορίζοντες στην στερεοφωνία. «After I had heard music in stereo for the first time, I did not need to be convinced of its potential; quite apart from its purely directional qualities there was a sense of spaciousness never before heard in recorded sound, and the creative opportunities it offered – especially in opera – seemed unlimited».(σελ..121. Putting the Record Straight)
Πέραν των σεβαστών προσωπικών προτιμήσεων του καθενός έχω να πω ότι ο ήχος δεν είναι μονοφωνικός, αλλά τρισδιάστατος. Μάλιστα για τα περισσότερα έργα είναι απαραίτητος ο στερεοφωνικός ήχος και κατά το δυνατόν η καλύτερη αναπαραγωγή του από μέσα για την μέγιστη συναισθηματική εμπλοκή κατά την βίωση της ακρόασης ενός μουσικού έργου. Έχω και εγώ ορισμένους μονοφωνικούς δίσκους, όταν αυτό είναι μονόδρομος. Λ.Σ.
 
Λουκά, δε μπορούμε να διαγράψουμε με μιά μονοκοντυλιά όλη τη δισκογραφία πριν το 1958 έτσι δεν είναι; Και ο Furtwangler, ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς που ηχογράφησαν ποτέ, ηχογράφησε μόνο μονοφωνικά μιά και πέθανε το '54. Και η 9η του Σούμπερτ είναι συγκλονιστική ηχογράφηση, αν δεν την έχεις ακούσει σου συνιστώ να το κάνεις πάραυτα.
Γενικά μερικές από τις σημαντικότερες ηχογραφήσεις είναι μονοφωνικές, π.χ. η Τόσκα με την Κάλας, η Missa Solemnis του Τoscanini (άλλος μέγιστος που ηχογράφησε μόνο μονοφωνικά), το Τραγούδι της Γης των Ferrier/Walter (αυτό είναι και δική σου αναφορά στο συγκεκριμένο έργο, σωστά;), οι Σονάτες και Παρτίτες για σόλο βιολοντσέλο του Μπαχ με τον Pablo Casals, η 9η του Beethoven υπό τη διεύθυνση του Furtwangler. Και πολλές, πολλές άλλες. Όποιος δεν ακούει αυτά τα έργα επειδή είναι ηχογραφημένα μονοφωνικά στερεί από τον εαυτό του μερικές μοναδικές εμπειρίες.
 
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
Λουκά, δε μπορούμε να διαγράψουμε με μιά μονοκοντυλιά όλη τη δισκογραφία πριν το 1958 έτσι δεν είναι; Και ο Furtwangler, ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς που ηχογράφησαν ποτέ, ηχογράφησε μόνο μονοφωνικά μιά και πέθανε το '54. Και η 9η του Σούμπερτ είναι συγκλονιστική ηχογράφηση, αν δεν την έχεις ακούσει σου συνιστώ να το κάνεις πάραυτα.
Γενικά μερικές από τις σημαντικότερες ηχογραφήσεις είναι μονοφωνικές, π.χ. η Τόσκα με την Κάλας, η Missa Solemnis του Τoscanini (άλλος μέγιστος που ηχογράφησε μόνο μονοφωνικά), το Τραγούδι της Γης των Ferrier/Walter (αυτό είναι και δική σου αναφορά στο συγκεκριμένο έργο, σωστά;), οι Σονάτες και Παρτίτες για σόλο βιολοντσέλο του Μπαχ με τον Pablo Casals, η 9η του Beethoven υπό τη διεύθυνση του Furtwangler. Και πολλές, πολλές άλλες. Όποιος δεν ακούει αυτά τα έργα επειδή είναι ηχογραφημένα μονοφωνικά στερεί από τον εαυτό του μερικές μοναδικές εμπειρίες.
Click to expand...
Στερεοφωνικές ηχογραφήσεις έχουμε από το 1954 και κυκλοφορία από το 1958. Το τι και πώς αρέσκεται να ακούει κανείς είναι προσωπικό σεβαστό δικαίωμα. Όμως η στερεοφωνία είναι κοινός τόπος για την πραγματική απόλαυση της μουσικής, για τον πολύ απλό λόγο ότι ο ήχος είναι από την φύση του όχι μονοφωνικός, αλλά τρισδιάστατος. Επίσης δεν μπορεί να απολαύσει κανείς ένα μεγάλο έργο από μονοφωνική ηχογράφηση γιατί απέχει κατά πολύ από το αληθινό και ούτε μπορεί πολύ καλά να αξιολογηθεί και η ερμηνεία από μια τέτοια ηχογράφηση. Και δεν είναι υπερβολή. Δεν έχω πρόβλημα με σόλο όργανα όπως οι Σουίτες του Μπαχ κ.α. Δεν θα μπορούσα ποτέ μου σε κανένα να συμβούλευα να έχει μια συμφωνία αποκλειστικά και μόνο από μία μονοφωνική ηχογράφηση γιατί την διευθύνει ο τάδε πολύ αξιόλογος καλλιτέχνης. Θα μπορούσε να την είχε σαν δεύτερη. Λ.Σ.
 
Αγαπητε Λουκα, εαν εχεις δισκους μονοφωνικους τους οποιους απεχθανεσαι μπορεις να μου τους στηλεις. Θα καλυψω τα εξοδα αποστολης και συσκευασιας γιατι δεν θα ηθελα να σε επιβαρυνω.

Να ξερεις πως εδω θα βρουν την αγαπη που τους αρμοζει καθως και μια πραγματικη μονοφωνικη κεφαλη.

Συνεννοηση με πμ για τα διαδικαστικα
 
Lucas Stephanides - Anakrousis said:
Στερεοφωνικές ηχογραφήσεις έχουμε από το 1954 και κυκλοφορία από το 1958. Το τι και πώς αρέσκεται να ακούει κανείς είναι προσωπικό σεβαστό δικαίωμα. Όμως η στερεοφωνία είναι κοινός τόπος για την πραγματική απόλαυση της μουσικής, για τον πολύ απλό λόγο ότι ο ήχος είναι από την φύση του όχι μονοφωνικός, αλλά τρισδιάστατος. Επίσης δεν μπορεί να απολαύσει κανείς ένα μεγάλο έργο από μονοφωνική ηχογράφηση γιατί απέχει κατά πολύ από το αληθινό και ούτε μπορεί πολύ καλά να αξιολογηθεί και η ερμηνεία από μια τέτοια ηχογράφηση. Και δεν είναι υπερβολή. Δεν έχω πρόβλημα με σόλο όργανα όπως οι Σουίτες του Μπαχ κ.α. Δεν θα μπορούσα ποτέ μου σε κανένα να συμβούλευα να έχει μια συμφωνία αποκλειστικά και μόνο από μία μονοφωνική ηχογράφηση γιατί την διευθύνει ο τάδε πολύ αξιόλογος καλλιτέχνης. Θα μπορούσε να την είχε σαν δεύτερη. Λ.Σ.
Click to expand...

Τα αγαπημένα μου έργα τα έχω όχι σε μία αλλά σε πολλές ηχογραφήσεις. Κάποιες μονοφωνικές, κάποιες στερεοφωνικές, κάποιες ψηφιακές πολυκάναλες (αν και έχω μόνο δύο ηχεία οπότε δε μπορώ να τις αξιολογήσω σωστά). Ο πραγματικός ήχος μιάς συμφωνίας μπορεί να μοιάζει με μονοφωνικό αν κάθεσαι σε πίσω θέση του θεάτρου ή θεωρείο, στερεοφωνικό αν κάθεσαι στην πρώτη θέση, ή πολυκάναλο αν είσαι μέλος της ορχήστρας. Ο έμπειρος ακροατής μπορεί να ακούσει μιά κακή ή ιστορική ηχογράφηση και να "ανακατασκευάσει" με τη φαντασία του τον ήχο. Επίσης να υπενθυμίσω ότι ο περίφημος παραγωγός Walter Legge ήταν για πολύ καιρό αντίθετος στην στερεοφωνία γιατί θεωρούσε ότι ο μονοφωνικός ήχος αποδίδει καλύτερα την ακουστική μιάς πραγματικής αίθουσας συναυλιών.
Στερεοφωνικές ηχογραφήσεις έχουμε από το 1954 (στον κινηματογράφο ακόμη νωρίτερα) από τις εταιρείες RCA, Mercury και DECCA. Μερικές κυκλοφόρησαν σε μπομπίνες από τότε. Δίσκοι εκδόθηκαν το 1958. Άλλες εταιρείες όπως οι ΕΜΙ, Deutsche Grammophon, Philips ξεκίνησαν μόλις τότε, ή το νωρίτερο το 1957, να ηχογραφούν στερεοφωνικά σε μεγάλη κλίμακα.
 
Dr Pan K said:
Αγαπητε Λουκα, εαν εχεις δισκους μονοφωνικους τους οποιους απεχθανεσαι μπορεις να μου τους στηλεις. Θα καλυψω τα εξοδα αποστολης και συσκευασιας γιατι δεν θα ηθελα να σε επιβαρυνω.

Να ξερεις πως εδω θα βρουν την αγαπη που τους αρμοζει καθως και μια πραγματικη μονοφωνικη κεφαλη.

Συνεννοηση με πμ για τα διαδικαστικα
Click to expand...
Λάθος συμπέρασμα βγάζεις. Άλλο είπα. Λ.Σ.
 
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
...Ο πραγματικός ήχος μιάς συμφωνίας μπορεί να μοιάζει με μονοφωνικό αν κάθεσαι σε πίσω θέση του θεάτρου ή θεωρείο, στερεοφωνικό αν κάθεσαι στην πρώτη θέση, ή πολυκάναλο αν είσαι μέλος της ορχήστρας. Ο έμπειρος ακροατής μπορεί να ακούσει μιά κακή ή ιστορική ηχογράφηση και να "ανακατασκευάσει" με τη φαντασία του τον ήχο.
Click to expand...
Από την όλη εμπειρία μου, αρκετή, σε αίθουσες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο ήχος μιας ορχήστρας ΕΙΝΑΙ στερεοφωνικός, γιατί δεν μπορεί να είναι απολύτως τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό. [Φυσικά τίθεται το ρώτημα τί είναι στερεοφωνικός ήχος]. Σε όποια θέση ακούς στερεοφωνικά, τον ήχο να εκτείνεται στις τρεις διαστάσεις του στερεού της αίθουσας. Η παραπάνω τοποθέτησή σου σχετικά με το πώς ακούγεται μια ορχήστρα, μόνο, στέρεο, πολυκαναλικά, δεν ευσταθεί. Φυσικά ακούμε διαφορετικά σε σχέση με το που καθόμαστε. Λ.Σ.
 
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
Ο έμπειρος ακροατής μπορεί να ακούσει μιά κακή ή ιστορική ηχογράφηση και να "ανακατασκευάσει" με τη φαντασία του τον ήχο.
Click to expand...
Αν και υπερβολικά **έμπειρος** δεν έχω ποτέ μου καταφέρει να "ανακατασκευάσω" με την φαντασία μου μια κακή ιστορική ηχογράφηση. Πιθανόν να μου λείπει η φαντασία!!! Λ.Σ.
 
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
. Επίσης να υπενθυμίσω ότι ο περίφημος παραγωγός Walter Legge ήταν για πολύ καιρό αντίθετος στην στερεοφωνία γιατί θεωρούσε ότι ο μονοφωνικός ήχος αποδίδει καλύτερα την ακουστική μιάς πραγματικής αίθουσας συναυλιών.
Click to expand...
Είναι γνωστό ότι η ΕΜΙ ήταν διστακτική στην υιοθέτηση της στερεοφωνίας, όπως και στην εγκατάλειψη των δίσκων γραμμοφώνου, όπως και στην υιοθέτηση της ψηφιακής ηχογράφησης.
Δεν πιστεύω ο Legge να πίστευε αυτό που γράφεις, ότι δηλ. ο "μονοφωνικός ήχος αποδίδει καλύτερα την ακουστική μιάς πραγματικής αίθουσας συναυλιών".
Ακόμα και να το είπε, άλλοι είπαν το αντίθετο. Προσωπικά πιστεύω τα αφτιά μου.Λ.Σ.
 
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ said:
Στερεοφωνικές ηχογραφήσεις έχουμε από το 1954 (στον κινηματογράφο ακόμη νωρίτερα) από τις εταιρείες RCA, Mercury και DECCA. Μερικές κυκλοφόρησαν σε μπομπίνες από τότε. Δίσκοι εκδόθηκαν το 1958. Άλλες εταιρείες όπως οι ΕΜΙ, Deutsche Grammophon, Philips ξεκίνησαν μόλις τότε, ή το νωρίτερο το 1957, να ηχογραφούν στερεοφωνικά σε μεγάλη κλίμακα.
Click to expand...
Τα λέω στο βιβλίο μου εμπεριστατωμένα. Λ.Σ.
 
Top Bottom