Πιστολάδες στο απυρόβλητο
Των ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ, ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΞΥΝΟΥ
Οι... ενστικτώδεις εκπυρσοκροτήσεις και οι εξοστρακισμοί είναι το βασικό υπερασπιστικό επιχείρημα αστυνομικών που εν ώρα «καθήκοντος» αφαίρεσαν τη ζωή ενός πολίτη.
Ενα «άλλοθι» στο οποίο όμως «πατούν» οι δικαστές -στις περισσότερες περιπτώσεις- για να ρίξουν στα μαλακά τους δράστες τέτοιων εγκλημάτων, νομιμοποιώντας έτσι με τις αποφάσεις τους την κρατική βία. Το φαινόμενο της υπόθαλψης, από τη Δικαιοσύνη, αστυνομικών που ασκούν παράνομη βία είναι διαχρονικό κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την εξέλιξη που είχαν τα τελευταία χρόνια -σε επίπεδο απόδοσης ποινικών ευθυνών- μια σειρά από τέτοια «ατυχή περιστατικά».
Οπου το παράλογο βαφτίζεται λογικό, το κακούργημα μετατρέπεται σε πλημμελή συμπεριφορά, καθώς ως φυσικός δράστης της εγκληματικής αυθαιρεσίας δεν στιγματίζεται αυτός που τραβά το όπλο και σκοπεύει, αλλά η... σατανική σφαίρα που αυτομολώντας (εξοστρακισμό το λένε) διαγράφει τη δική της ματωμένη πορεία.
«Οι... συνήθεις αμέλειες»
* Στις 26 Ιανουαρίου 1990 το Εφετείο Αθήνας μ' ένα προκλητικό σκεπτικό («χάρη στην ενέργειά του λύθηκε η πολιορκία», είπαν οι δικαστές) αθωώνει τον Αθ. Μελίστα, που τον Νοέμβριο του 1985, κατά τη διάρκεια επεισοδίων μετά την Επέτειο του Πολυτεχνείου, πυροβόλησε θανάσιμα στο κεφάλι τον 15χρονο μαθητή, Μιχ. Καλτεζά.
Οπως κρίθηκε, ο αστυνομικός τέλεσε το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση «εν βρασμώ ψυχικής ορμής, ενώ βρισκόταν σε άμυνα τα όρια της οποίας υπερέβη από φόβο και ταραχή που αίρουν το άδικο της πράξης».
Πρωτόδικα ο Μελίστας, ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες «είχε στοχεύσει», είχε καταδικαστεί σε δυόμισι χρόνια για «ανθρωποκτονία από πρόθεση, εν βρασμώ και σε άμυνα τα όρια της οποίας υπερέβη». Εξέτισε μόνο δέκα μήνες ποινής.
* Στις 26 Ιανουαρίου 1998, ο 17χρονος, Ι. Καραγιαννόπουλος συλλαμβάνεται στο σπίτι του στις Σέρρες μετά από «ντου» αστυνομικών για αναζήτηση ναρκωτικών. Λίγη ώρα μετά βρίσκεται με μια σφαίρα στο κεφάλι. Νοσηλεύεται επί μήνες και καταλήγει με μόνιμη ανικανότητα για εργασία. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι πυροβολήθηκε στο περιπολικό κατά τη διάρκεια... ανάκρισης. Η αστυνομία αντέτεινε ότι επιχείρησε να διαφύγει και απέσπασε το όπλο του αστυνομικού, το οποίο στη συμπλοκή... εκπυρσοκρότησε.
Δικάστηκε για σωματική βλάβη από αμέλεια και αθωώθηκε από τον πρώτο βαθμό λόγω αμφιβολιών. Και το Διοικητικό Πρωτοδικείο, στο οποίο προσέφυγε για αποζημίωση η οικογένεια του θύματος, έκρινε ότι ο τραυματισμός ήταν τυχαίος! Χρόνια μετά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (προστασία ζωής) και υποχρέωσε το Δημόσιο να καταβάλει στο θύμα αποζημίωση 120.000 ευρώ.
*Τον Σεπτέμβριο του 2002 το Εφετείο Αθήνας καταδίκασε σε τρία χρόνια και τρεις μήνες (ποινή μετατρέψιμη) τον αστυφύλακα Αθ. Ζιώγα για ανθρωποκτονία από αμέλεια του 33χρονου Στεφ. Σαπουνά (στα Λιόσια το 1996).
Κατά τον δράστη, που αποδέχτηκε την πράξη αφού τον «έδωσε» η βαλλιστική έρευνα, το θύμα δεν σταμάτησε σε σήμα, «το αυτοκίνητο ερχόταν με ταχύτητα κατά πάνω μας, γλίστρησα και προφανώς ενστικτωδώς πάτησα τη σκανδάλη».
Ο συνοδηγός του θύματος επέμενε ότι «οι αστυνομικοί πετάχτηκαν ξαφνικά μπροστά μας και ο Σαπουνάς δεν πρόλαβε να σταματήσει».
Ηταν μια άλλη... ενστικτώδης εκπυρσοκρότηση, όπου η σφαίρα με απόλυτη ακρίβεια καρφώθηκε στον αυχένα του θύματος.
*Στις 10 Ιανουαρίου 1994, στο Μοσχάτο, ο 27χρονος μουσικός Θ. Γιάκας δεν σταματα σε κλήση αστυνομικών για επίδειξη ταυτότητας. Ο αρχιφύλακας Ευ. Λαγογιάννης, που τον «είδε» ύποπτο, υποστηρίζει ότι κρατούσε μαχαίρι, αντιστάθηκε και γι' αυτό τον πυροβόλησε... τέσσερις φορές. Το μαχαίρι του νεαρού, που βρήκε ακαριαίο θάνατο, δεν βρέθηκε ποτέ.
Πρωτόδικα ο αστυνομικός καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια κάθειρξη και έξι μήνες για «ανθρωποκτονία από πρόθεση καθ' υπέρβαση των ορίων άμυνας. Στο Εφετείο καταδικάστηκε για πλημμέλημα σε τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες, αλλά η αίτησή του για αναστολή εκτέλεσης ποινής δεν έγινε δεκτή και οδηγήθηκε στη φυλακή.
*Στις 7 Οκτωβρίου 1993 στην Πύλο αστυνομικοί θεωρούν ότι δυο πολίτες κινούνται ύποπτα, τους κάνουν σήμα, εκείνοι δεν σταματούν και ο αστυφύλακας Γ. Καράμπελας ξαφνικά... παραπατά κι όπως υποστηρίζει, άθελά του, τραβά τη σκανδάλη. Η σφαίρα καταλήγει στο κρανίο του 33χρονου Αναστ. Κωσταράκη που μένει στον τόπο.
Πρωτόδικα καταδικάζεται σε φυλάκιση τριών ετών για «θανατηφόρα σωματική βλάβη από αμέλεια». Στο Εφετείο, η ποινή μειώνεται κατά τρεις μήνες.
*Τον Οκτώβριο του 1998, ο 17χρονος Σέρβος μαθητής Μάρκο Μπλάντοβιτς πέφτει νεκρός μέρα μεσημέρι στην Εγνατία Οδό της Θεσσαλονίκης, από το περίστροφο του ανθυπαστυνόμου Κ. Βαντούλη. Ο νεαρός χάζευε με συμμαθητές του βιτρίνες καταστημάτων, όταν εμφανίστηκαν αστυνομικοί που θεώρησαν ότι πρόκειται για «τσαντάκηδες». Τα παιδιά προσπαθούν να απεγκλωβιστούν από τον αστυνομικό κλοιό, ο Βαντούλης τραβάει το όπλο του που ξαφνικά... εκπυρσοκροτεί.
Χρόνια αργότερα, ο θάνατος του μαθητή χαρακτηρίζεται «ατύχημα» από την ελληνική Δικαιοσύνη, που σε δεύτερο βαθμό επιβάλλει ποινή δύο ετών και τριών μηνών με αναστολή για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας».
*Τον Φεβρουάριο του 2000, δύο πυροβολισμοί από ιδιωτικό όπλο του αστυνομικού Θ. Χαλουλάκου ήταν αρκετοί για να μετατρέψουν μια βραδιά διασκέδασηςσε βράδυ κόλασης για τον 18χρονο Σωτ. Κατσιώτη, ο οποίος καταλήγει σε αναπηρικό καροτσάκι εφ' όρου ζωής, καθώς μια σφαίρα σφηνώνεται στη σπονδυλική του στήλη.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο δεν μειώνει ούτε μία μέρα την πρωτόδικη ποινή κάθειρξης 10 χρόνων και τριών μηνών για το αδίκημα της «ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο», ενώ ο εισαγγελέας χαρακτήρισε νομικά εσφαλμένη την πρωτόδικη απόφαση που δεν τους έδινε τη δυνατότητα για επιβολή μεγαλύτερης ποινής.
*Τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου, πάλι στη Θεσσαλονίκη, ο αστυφύλακας Γ. Ατματζίδης, στη διάρκεια καταδίωξης υπόπτων, πλησιάζει το Ν. Λεωνίδη, 18χρονο Ελληνοπόντιο. Οπως υποστήριξε, το θύμα έβαλε το χέρι στην τσέπη του, κίνηση που τη θεώρησε ύποπτη, με αποτέλεσμα να βγάλει το όπλο του. Ακολούθησε συμπλοκή και ο νεαρός έπεσε νεκρός.
Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κατερίνης αθώωσε τον αστυνομικό. Είχε προηγηθεί η έκδοση απαλλακτικού βουλεύματος (σ.σ. που αναιρέθηκε από τον Αρειο Πάγο), σύμφωνα μάλιστα με το οποίο «ο αστυνομικός δέχθηκε αγκωνιά και λόγω του πόνου που αισθάνθηκε και του αιφνιδιασμού, εκπυρσοκρότησε το όπλο του που δεν είχε ασφάλεια, με αποτέλεσμα να καρφωθεί στο δεξί αυτί του νεαρού».
*Τον Οκτώβριο του 2000 ο «Ζητάς» Γ. Τυλλιανάκης επιχείρησε να σταματήσει το αυτοκίνητο του 21χρόνου Μ. Χριστόπουλου στο Ζεφύρι. Το θύμα δεν σταμάτησε στο μπλόκο και έτσι ο Τυλλιανάκης, όπως υποστήριξε μάρτυρας, στάθηκε στη μέση του δρόμου με ανοιχτά τα πόδια και πυροβόλησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του νέου. Ο κατηγορούμενος πάντως ανέφερε ότι... παραπάτησε και εκπυρσοκρότησε το όπλο.
Πρωτόδικα, του επιβλήθηκε κάθειρξη 13 ετών, με ...αναστολή. Στο Εφετείο η ποινή μειώθηκε κατά τρία χρόνια, καταδικάζοντας τον Γ. Τυλλιανάκη σε κάθειρξη 10 χρόνων και τριών μηνών και στέλνοντάς τον στη φυλακή. *