Μερικές σκέψεις ακόμα....
Καλησπέρα και πάλι,
Να ξεκαθαρίσω ότι είναι πολύ λογικό ότι ο καθένας μπορεί να έχει τις προσωπικές του προτιμήσεις, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με κάποιου ή κάποιων άλλων. Άλλωστε ο ίδιος ο τίτλος του νήματος αναφέρεται στις φωνές που συναρπάζουν, όχι απλά αρέσουν. Άρα είναι λογικό να διαφέρουν οι προτιμήσεις από άτομο σε άτομο, εφ' όσον φυσικά πρόκειται για κάτι που μας συναρπάζει.
Είναι επίσης αναμενόμενο κάποια ή κάποιες τραγουδίστριες (το ίδιο ισχύει και για τους τραγουδιστές, φυσικά) να μην έχουν αυτό που λέμε "φωνάρα" με δυνατότητες που ανεβοκατεβαίνει τις οκτάβες πέντε-πέντε, αλλά που να υπάρχει κάτι ιδιαίτερο, το οποίο να "χτυπάει" κάποιο εσωτερικό καμπανάκι σε κάποιους ανθρώπους και επομένως να ολοκληρώνει την έννοια του "συναρπάζω". Και το αντίθετο φυσικά. Δηλαδή, να υπάρχει "φωνάρα" με απίστευτες δυνατότητες, αλλά για κάποιον να μη χτυπάει το καμπανάκι.
Εκ μέρους μου, σε όσες αναφέρθηκαν από τους άλλους φίλους, θέλω να παρατηρήσω τα εξής:
Καίτη Χωματά. Πράγματι, την ξέχασα. Ήταν μια από τις φωνές που με συνάρπαζαν, ίσως λόγω της ιδιαίτερης βελούδινης χροιάς της, ίσως λόγω της θεματολογίας των τραγουδιών (μουσική και στίχοι), ίσως και για τα δύο. Θα παραδεχτώ ότι δεν ήταν από αυτές τις φωνές που ανεβοκατέβαινε με ευκολία τις οκτάβες πέντε-πέντε, αλλά σε μένα χτύπαγε το εσωτερικό καμπανάκι μου. Την ίδια περίοδο (του Νέου Κύματος, δηλαδή) υπήρξαν αρκετοί αξιόλογοι - και κάποιοι πολύ μεγάλοι - τραγουδιστές και τραγουδίστριες (η Γαλάνη είναι μία από αυτές π.χ.), αλλά ο καθένας μας είχε τις δικές του ξεχωριστές προτιμήσεις, σ' αυτές τις φωνές που του έκαναν αυτό το εσωτερικό "γκλίνγκ".
Ρόζα Εσκενάζυ. Δεν την συμπεριέλαβα στη λίστα για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι θεώρησα πως μεταπολεμικά δεν είχε κάποια σοβαρή παρουσία στη μουσική σκηνή, πράγμα που ήταν λάθος μου, όπως ανακάλυψα εκ των υστέρων. Ο δεύτερος είναι ότι έχω πολύ λιγότερα ακούσματα σε σχέση με τη Νίνου, και δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να την αξιολογήσω με τον ίδιο εμπεριστατωμένο τρόπο που αξιολογώ τη Νίνου. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι αν μου δοθεί η ευκαιρία να το κάνω, δεν θα μπορούσε κι αυτή να συμπεριληφθεί στη λίστα των προτιμήσεών μου.
Σωτηρία Μπέλλου. Εδώ παθαίνω διχασμό προσωπικότητας. Ο ένας μου εαυτός λέει ότι η Μπέλλου αξίζει μέχρι κεραίας να συμπεριληφθεί στη λίστα μου, ειδικά λόγω της μεταπολιτευτικής παρουσίας της στην ελληνική μουσική σκηνή - Πλατεία Βάθης, Μην Κλαις (Τα Σπίτια είναι Χαμηλά), Μ' Αεροπλάνα και Βαπόρια, Νταλίκα κλπ. - ενώ ο άλλος εαυτός μου λέει ότι δεν θα μπορούσε να με συναρπάσει μια τέτοια φωνή. Τί να πω!
Τζένη Βάνου. Όντως φωνή με εκπληκτικές δυνατότητες, από αυτές που "μασάνε" τις οκτάβες σαν φυστίκια. Εμένα προσωπικά δεν με συγκίνησε ποτέ. Ίσως το είδος του τραγουδιού που τραγούδησε, ίσως η εποχή της, δεν ξέρω. Πάντως, για όσους την προτιμούν, βγάζω το καπέλλο.
Κουμιώτη και Κανελλίδου. Η Κουμιώτη εμφανίστηκε περί τα μέσα έως το τέλος της εποχής του Νέου Κύματος. Τότε, ερμηνεύοντας Λίνο Κόκοτο, Μίμη Πλέσσα, Γ. Χατζηνάσιο κ.α. συνθέτες, μου άρεσε ιδιαίτερα. Ήταν στο μεταίχμιο μεταξύ του "Μου Αρέσει" και του "Με Συναρπάζει". Θα βγάλω το καπέλλο μου στους προτιμούντες, anyway. Η Κανελλίδου, μολονότι κι αυτή υπέροχη φωνή, δεν μου έκανε ποτέ "κλικ", ίσως λόγω του είδους των τραγουδιών που ερμήνευε. Respect για τους οπαδούς της παντως.
Τσανακλίδου. Σπουδαία φωνή. Σε μερικές ερμηνείες απίστευτη (π.χ στο "Αχ Έρωτα" του Λεοντή). Κι αυτή μεταξύ του "Μου Αρέσει" και του "Με Συναρπάζει".
Βίσσυ. Όντως σπουδαία φωνή, ως φωνή. Να σας την θυμίσω αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, όταν κλήθηκε να ερμηνεύσει μαζί με τον Νταλάρα τα 18 λιανοτράγουδα των Θεοδωράκη - Ρίτσου. Εκπληκτική παρουσία. Όμως ο δρόμος που διαλέγει ένας καλλιτέχνης τον σημαδεύει συνολικά. Οπότε...
Για τη Βανδή, ουδέν σχόλιον.
Κωχ. Ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού ανθρώπου. Στην αρχή της καριέρας της (ως τραγουδίστριας) είχε μερικές υπέροχες στιγμές. Μετά διάλεξε το δρόμο του τραγουδοποιού, του μουσικού είδους που τα κάνει όλα - συνθέτει, τραγουδά και παίζει. Την καταχωρώ ως τέτοια, δηλαδή μια ιδιαίτερη περίπτωση, ασφαλώς άξια σεβασμού και προσοχής και σε πολλές περιπτώσεις εξαιρετική. Αλλά κλικ δεν μου έκανε.
Αρλέττα. Είχε σημαντική παρουσία ως συνθέτρια, αλλά ως ερμηνεύτρια κατά την άποψή μου είναι κάτω του μετρίου. Αλλά, γούστα είναι αυτά.
Ε, τώρα για τις νεότερες ας τις αφήσουμε λίγο να δούμε μέχρι πού μπορούν να πάνε και βλέπουμε.
Πάντως, το νήμα εκ του τίτλου του και μόνο, είναι ελεύθερο για όλες τις γνώμες, αλίμονο.
Καλό βράδυ.
-
