Στον κυρίως χώρο τώρα, που είναι περίπου 25 τετραγωνικά. Πρόθεσή μας να πέσει εδώ Isomat flowcret. Δυστυχώς λόγω υψομετρικών διαφορών του πατώματος αναγκαστικά θα πηγαίναμε σε 3-30 express. Το ύψος του εργαστηρίου είναι χαμηλό, λίγο πάνω από 2,10 κι έτσι αν δημιουργούσαμε πρώτα ένα σχετικά επίπεδο δάπεδο με τσιμέντο και μετά αυτοεπιπεδούμενο (όπως στον προηγούμενο χώρο) θα ήταν μεν πολύ πολύ φτηνότερο, αλλά θα κόβαμε αρκετούς πόντους από το ύψος.
Επίσης πάνω από το αυτοεπιπεδούμενο θέλαμε να ρίξουμε κάποιο υλικό για καλή προστασία και διάρκεια και μετά από πολύ ψάξιμο κατέληξα στο Epoxol Floor της Neotex. Να σημειώσω εδώ κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Επειδή ήμουν ανάμεσα σε δυο προϊόντα (το άλλο ήταν το Neopox W+) έστειλα ένα μεηλ στην εταιρία ζητώντας κάποιες διευκρινήσεις. 2-3 μέρες μετά με πήρε τηλέφωνο μηχανικός της εταιρίας που εκτός από απαντήσεις σε όσα ζητούσα μου έδωσε κι άλλες πληροφορίες και συμβουλές! Και μόνο το ότι ασχολήθηκε για μια επιφάνεια λίγων τετραγωνικών για έναν απλό πελάτη λιανικής εμένα μου λέει πολλά και σίγουρα θα προτιμήσω ξανά προϊόντα τους!
Πάμε στο στρώσιμο του flowcret. Στερέωσα μαδέρια σε όλα τα σημεία που δεν ήθελα να πάει το υλικό, για οικονομία και έβαλα φυσικά και σιλικόνη για να μην τρέξει από κάτω. Έκλεισα επίσης με τσιμέντο τρύπες και ραγίσματα στο υπάρχον δάπεδο.


Όλα καλά ως εδώ, μετά άρχισαν τα λάθη.
Πρώτα, παρόλη την ύπαρξη μπετονιέρας υπερεκτίμησα τις δυνατότητες μας να ρίξουμε όλο το υλικό γρήγορα (δηλαδή 3-4 σακιά σε κάθε δόση -σύνολο νομίζω είχαμε 20-22). Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με το Linea, το flowcret όντως στέγνωνε κοντά στο μισάωρο. Οπότε όλα γινόντουσαν βιαστικά. Έτσι, δημιουργήθηκαν επικαλύψεις και το πάτωμα δεν επιπεδώθηκε πλήρως!
Δεύτερον, ενώ είχα πάρει το ακιδωτό ρολό όπως προείπα, η μη ύπαρξη φυσαλίδων στο κονίαμα και το κόλλημα που για κάποιο λόγο είχα ότι μπορούσα να το χρησιμοποιήσω μόνο γι' αυτό με σταμάτησε από το να το χρησιμοποιήσω για το άπλωμα. Θα βοηθούσε πολύ στο να “σβήσει” τα σημάδια στις “ενώσεις” των δόσεων που ρίχναμε, αλλά και στο άπλωμα του κονιάματος. Αυτή είναι η δουλειά του άλλωστε (στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα)! Επίσης θα μπορούσα να χωρίσω τον χώρο σε 2 ή τρία μέρη και να τα κάνω ξεχωριστά.
Τρίτον, από τσιγκουνιά (και υπερβολική σιγουριά και πάλι), αντί να προμηθευτώ ένα ζευγάρι πάτους με καρφιά για τα παπούτσια, για να μπορώ να κινούμαι μέσα στο τσιμέντο (επειδή στεγνώνει γρήγορα και κολλάει δεν είναι να το επιχειρήσεις ούτε με γαλότσες), έκανα μια ιδιοκατασκευή με καρφιά και Κ/Π που δεν δοκίμασα από πριν, με αποτέλεσμα όταν έφτασε η κρίσιμη ώρα να μείνω... γυμνός στ' αγγούρια!
Ευτυχώς λειτούργησαν τα “φράγματα” με τα μαδέρια και δεν χύθηκε καθόλου υλικό. Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με πριν, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, αλλά δεν έφτασε στο 100%.



