Re: Απάντηση: Ομιλείτε παρακαλώ - Chat Room
Τα οργανωμένα κράτη έχουν νόμους Μάνο ακριβώς γι'αυτό, ώστε να μην εξαρτάται η ζωή, η υγεία, και η ασφάλεια του πολίτη από 'το αίσθημα ευθύνης' ή 'τη συνείδηση' του συμπολίτη του. Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα όρια τα δικά τους και του δίπλα του. Θυμίζω τις γνωστές ηλίθιες ατάκες που όλοι μας έχουμε ακούσει, τύπου 'εμένα δε με πιάνει το ποτό ρε, θα οδηγήσω', ή 'προλαβαίνω ρε, μόλις που έγινε κόκκινο' κλπ, ή τώρα στα της πανδημίας 'δεν έχω τίποτα ρε, αλλεργικό είναι, τι να την κάνω τη μάσκα', 'έξω είμαστε, δεν κολλάει (κι ας είμαστε 1000 στιβαγμένοι σε βία 100 τετραγωνικά)" κλπ.
Αν είναι να στηρίξουμε τη ζωή στην προσωπική ευθύνη του καθενός, τότε δε θα'χαμε ούτε νόμους, ούτε αστυνομία, ούτε δικαστήρια, και βέβαια δε θα συμφωνούσαμε ποτέ στο τι πρέπει να γίνει αφού ο καθένας θα'χε τη δική του άποψη περί ορθού.
Η προσωπική ευθύνη υπάρχει περισσότερο για να'σαι εσύ σε αρμονία με τον εαυτό σου, και ίσως και με την κοινωνία στην οποία ζεις (αλλιώς όλους αυτούς τους νόμους θα τους έβλεπες σαν αλαμπουρνέζικα).
Εχω να κανω μια διαπιστωση (προσωπικη, δεν αφορα κανεναν αλλον) ...
Με την πανδημια του SARS CoV-2 (2019) καταξεφτιλιστηκε ο ΜΗ-γεωμετρημενος λαος ανα την υφηλιο (στον οποιο ανηκω και εγω).
Δηλαδη, η συντριπτικη πλειοψηφια του κοσμου που ΔΕΝ .... μπορει να βαλει 4-5 σκεψεις σε λογικη σειρα και να αποφυγει ΛΑΘΗ που
θα στοιχισουν σε τριτους. ΔΕΝ ειναι εγκληματιες το συνολο της υφηλιου .... απλα δεν εχουν πειθαρχια και οργανωση ΝΟΥ σε εκτακτες
συνθηκες. Η σκεψη τους ειναι τουρλουμπουκι ορμονικο πασπαλισμενο με σχεδον μηδενικη γνωση γυρω απο την κριση που προκυπτει.
H διαπιστωση ΔΕΝ ειναι πολιτικη .... ειναι συναισθηματικη, ψυχολογογικη και συνειδησιακη (και δεν αφορα παρκα και αλανες και νεους
αλλα προσωπικες ευθυνες που προκυπτουν αποκλειστικα απο νοητικες ανεπαρκειες). Η πανδημια κατεδειξε με τον ΠΙΟ πανυγηρικο και
οδυνηρο τροπο ... ποιοι επιβαλλουν ηρεμια ψυχης και πνευματος εις εαυτον ... και ποιοι ΟΧΙ.
Η Οδυνη αυτης της διαπιστωσης ειναι κατι που φερει ο καθεις απο μας (τους αγεωμετρητους και απειθαρχητους νοητικα) ως σιωπηρη
ΣΤΑΥΡΩΣΗ της διαννοιας του (της οποιας διαννοιας του) ..... ειναι οσο δεν παει αλλο οδυνηρη και το χειροτερο .... σε παρομοια
κρισιμη περιοδο, κατα το μαλλον, θα επαναλαβουμε την ιδια ακριβως αλληλουχια λαθεμενων κρισεων και τραγικων επιλογων
οπως σ'αυτην την πανδημια.
Ηθελα να ακουστει αυτη η αποψη για ολους εκεινους (λιγους η πολλους) που νιωθουν οτι εγκληματισαν κατα της ανθρωποτητας.
Εγκληματισαν .... αλλα (αν εχει καμια σημασια) ... ΔΕΝ θα μπορουσαν να κανουν και τιποτε αλλο. Η συνειδηση τους (μας) ειναι
το σημαδεμενο μονοπατι ενος αρουραιου που μπαινει και βγαινει εξω απο λαγουμια, αγωγους και μισοσκοταδα. Μακαρι καποτε
καποιος να παρει το μερος μας .... και να μας αποδωσει το πραγματικο μερτικο ευθυνης ... αλλα ΑΥΤΟ, δεν προβλεπεται να γινει αυριο.
Aν μπορουσε να ανοιξει ενα νημα ΜΟΝΟ για την προσωπικη ευθυνη του καθενος στην περιοδο της πανδημιας ... θα ηταν ευχης εργον
αλλα και να μην ανοιξει ....
Τα οργανωμένα κράτη έχουν νόμους Μάνο ακριβώς γι'αυτό, ώστε να μην εξαρτάται η ζωή, η υγεία, και η ασφάλεια του πολίτη από 'το αίσθημα ευθύνης' ή 'τη συνείδηση' του συμπολίτη του. Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα όρια τα δικά τους και του δίπλα του. Θυμίζω τις γνωστές ηλίθιες ατάκες που όλοι μας έχουμε ακούσει, τύπου 'εμένα δε με πιάνει το ποτό ρε, θα οδηγήσω', ή 'προλαβαίνω ρε, μόλις που έγινε κόκκινο' κλπ, ή τώρα στα της πανδημίας 'δεν έχω τίποτα ρε, αλλεργικό είναι, τι να την κάνω τη μάσκα', 'έξω είμαστε, δεν κολλάει (κι ας είμαστε 1000 στιβαγμένοι σε βία 100 τετραγωνικά)" κλπ.
Αν είναι να στηρίξουμε τη ζωή στην προσωπική ευθύνη του καθενός, τότε δε θα'χαμε ούτε νόμους, ούτε αστυνομία, ούτε δικαστήρια, και βέβαια δε θα συμφωνούσαμε ποτέ στο τι πρέπει να γίνει αφού ο καθένας θα'χε τη δική του άποψη περί ορθού.
Η προσωπική ευθύνη υπάρχει περισσότερο για να'σαι εσύ σε αρμονία με τον εαυτό σου, και ίσως και με την κοινωνία στην οποία ζεις (αλλιώς όλους αυτούς τους νόμους θα τους έβλεπες σαν αλαμπουρνέζικα).