more peers
AVClub Fanatic
Διαφωνώ στον διαχωρισμό φιλοσοφίας που πρέπει να διέπει τη δευτεροβάθμια από την τριτοβάθμια, τόσο ως προς το θέμα του προσανατολισμού, όσο και της βαθμολογίας. Δεν δέχομαι το ότι το πανεπιστήμιο αφορά στον εξοπλισμό με επαγγελματικά εχέγγυα και γνώσεις άρα διαφέρει. Το βλέπω ως ένα άλλο σκαλοπάτι στη διαρκή βαθμίδα της εκπαίδευσης. Αλλιώς, και τα προσόντα του λυκείου αξιοποιούνται ή πρέπει να μπορούν να αξιοποιούνται επαγγελματικά (τουλάχιστον αυτό γινόταν στο παρελθόν, ο απόφοιτος γυμνασίου θεωρείτο, και δικαίως, μορφωμένος), άρα δεν κατάλαβα γιατί στην πρώτη περίπτωση πρέπει τα πτυχία να κερδίζονται με κόπο ενώ στην άλλη να είσαι προβιβαστέος άμα τη εμφανίσει.
Σεβαστή η άποψή σου. Το βλέπεις απο άλλη οπτικη γωνία, δίνεις άλλο σκοπό στη δετεροβάθμια.
Ελπίζω να καταλαβαίνεις/σέβεσαι και την άλλη άποψη που λέει ότι η δευτεροβάθμια είναι μόρφωση (σε αυτό συμφωνούμε) και όχι εξειδίκευση για απόκτηση επαγγελματικών προσόντων.
Εξού και η διαφορά στις απόψεις μας περί μαθητή και φοιτητή.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει το υποχρεωτικό της εκπαίδευσης εάν δεν εξοπλίζονται ή δεν γίνεται προσπάθεια να εξοπλίζονται οι μαθητές με κάποιες δεδομένες γνώσεις. Να το κάνουμε υποχρεωτικό για την "εμπειρία" της παρακολούθησης και ό,τι πιάσει ο καθένας; Να το έχουμε υποχρεωτικό καταργώντας κάθε είδους κρίση ευελπιστώντας (και είδα γενναίες δόσεις wishful thinking παραπάνω) πως οι μαθητές δίχως τη δαμόκλειο σπάθη της κρίσης θα φιλοτιμηθούν και θα ανεβούν οι επιδόσεις τους; Ήδη με αυτή τη δαμόκλειο σπάθη έχουμε παιδιά τουρίστες. Πού βασίζουμε την αισιοδοξία μας ότι δεν θα πολλαπλασιαστεί ο αριθμός τους; Θα εμπνεύσει ξαφνικά τη φιλομάθεια η κατάργηση της βαθμολογίας;
Μάλλον ονειρευόσαστε ένα ριζικά διαφορετικό σχολείο, όπου η κατάργηση της βαθμολογίας είναι το τελευταίο, κάτι που προϋποθέτει πολλά απείρως σπουδαιότερα για να λειτουργήσει. Και δεν έχει νόημα να συζητούμε για το τελευταίο πριν δούμε τα βασικά.
Προφανώς γράφτηκαν πολλά και δεν πρόλαβες να τα διαβάσεις ή (λογικό είναι) να μην θυμάσαι όσα διάβασες.
Δεν υποστήριξα την κατάργηση της βαθμολογίας νέτα... αντιπρότεινα εργασίες, ατομικές και ομαδικές... εντός και εκτός σχολείου...
Να ανοίξουν οι ορίζοντες των παιδιών , πέραν απο την στείρα αποστήθιση και τα ηλίθια διαγωνίσματα.
Όλη η διαδικασία να γίνεται υπο την αιγίδα δασκάλων και ειδικών συμβούλων και αναλόγως την πορεία του μαθητή να γίνεται η ανάλογη ενημέρωση και σύσταση για την εξέλιξη του μαθητή στο κηδεμόνα του.
Ο δε κηδεμόνας να έχει την κατάλληλη υποστήριξη απο ειδικούς, τόσο για να αποφασίσει, όσο και για να αντιμετωπίσει τυχών πρόβλημα του παιδιού.
Το wishful thinking, όσον αφορά εμένα τουλάχιστον, βασίζεται στο ότι με αυτό το τρόπο ο μαθητής θα γίνει πιο δημιουργικός, θα ερευνήσει και θα συνθέτει σε διάφορους τομείς και έτσι θα αυξηθεί το ενδιαφέρον του για μάθηση, ενώ παράλληλα θα απασχοληθεί με κάτι που έχει νόημα και θα προετοιμαστεί καλύτερα για τα αντίστοιχα "προβλήματα" του επόμενου σταδίου εκπαίδευσης ή της ζωής αν δεν θέλει να συνεχίσει.
Προφανώς έχουμε εντελώς διαφορετική γνώμη για την εκπαίδευση και επιπλέον αντίληψη για το πως ένας παιδί μπορεί να αποκτήσει ενδιαφέρον - να δώσει ένα νόημα στις ώρες του σχολείου.
+++
Θα συμφωνήσουμε όμως ότι η βαθμολογία ακολουθεί... όντως λείπουν πολλά και πιο σημαντικά απο τα σχολεία σήμερα.
Να συμφωνήσεις όμως και εσύ ότι τα συζητάμε στο κατάλληλο νήμα... μιας και αφορά μαθητές που δεν περάσαν την τάξη.