Ποιον αθλητικό σωματότυπο θα θέλατε να έχετε;

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ποιον αθλητικό σωματότυπο θα θέλατε να έχετε;

Μιας και ο Μάνος έθιξε τη Φύση και τα σχέδιά της, να δώσω και μια άλλη διάσταση σχετικά με αυτό που ανέφερα πιο πάνω περί ''δια βίου άθλησης''.
Η Φύση δεν τα έχει όλα καλώς καμωμένα. Αν τα είχε, δεν θα βιώναμε, μεγαλώνοντας, την φθορά και την μείωση των σωματικών (αλλά και πνευματικών) ικανοτήτων.
Είναι λοιπόν στο χέρι μας να μην αφήσουμε, στο βαθμό που είναι εφικτό για τον καθένα, τον Χρόνο να μας νικήσει. Στο τέλος εμείς θα είμαστε οι χαμένοι, προφανώς, αλλά όχι αμαχητί!

Μαλλον αναφερεσαι στα Τελομερη. Των οποιων το μηκος μειωνεται με τα χρονια (λογω τελομερασης).
Νομιζω οτι ακομα και ΑΝ δεν μειωνονταν, η Φυση ΠΑΛΙ μας εχει προγραμματισμενους για φθορα/θανατο.
Γιατι ειμαστε πολυ μεγαλοι (ως μαζα) και αρκουντως πολυπλοκοι (ως οργανισμοι). Με αυτα ως δεδομενα
ο πλανητης ... ΔΕΝ σηκωνει μια πλυθησμιακη εκρηξη απο homo sapiens ... λες και ειμαστε βακτηρια !
Η Φυση μπορει να χει προβλεψει και σχεδιασει "αθανατα βακτηρια" αλλα ΟΧΙ .... αθανατα θηλαστικα.
Υπαρχουν παρα πολλοι λογοι που συμβαινει αυτο (και δεν ειμαι γεννετιστης να τους αναλυσω με σαφηνεια).

Επισης, κατι αλλο που παραμενει αναποδραστο ειναι το ποσοστο Οξυγονου στον πλανητη μας (βιοσφαιρα).
ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ μεγαλο ... για να γλιτωσουν την οξειδωση οι συνθετοι οργανισμοι. Αρα δεν ειναι πανακεια
η διατηρηση του μηκους των τελομερων. Υπαρχουν τιτανιοι εχθροι στην περιμετρο των κυτταρικων δομων μας.

Τα συζηταμε ολα (δεν ειμαι γιατρος) ... χαθηκε και αυτη η ψυχη που ακουγε στο ονομα DrPanK ... :nounder:
 
Μα δεν ειπε οτι θα γινουμε αθανατοι. Ειπε οτι μπορουμε να προχωραμε στον χρονο με περισσοτερη καλη φυσικη κατασταση.

Οσο για Τελομερη διατηρουν την καλη φυσικη τους κατασταση (δηλ φθειρονταο λιγοτερο) αρα οσον αφορα την μακροβιοτητα σε βαθμο 30% με διαλογισμο.
Αποδεδειγμενα.
Το σπορ δεν ειναι γκαραντι της μακροζωϊας. Ειναι ομως ενα μεσον που οσο εισαι "ορθιος" θα εισαι σε καλυτερη κατασταση...

Εκτος βεβαια αν υποστεις τραυματισμους :drool: :BDGBDGB53:
 
Οχι, εγω αναφερομαι σ'αυτο που εγραψε "η Φυση δεν τα εχει ολα καλως καμωμενα".
Ισως .... και να τα εχει ! Γιατι παμε να ζητησουμε ευεξια μεχρι τα βαθια γεραμματα
ενω ισως (ξαναγραφω ΙΣΩΣ) η Φυση δεν μας προοριζει για πανω απο τα 50-55.

Βεβαια, το τι εχει συμβει (η προκειται να συμβει) με μας και την Γεννετικη (επιστημη)
.... η Φυση ΟΥΤΕ καν το εχει παρει χαμπαρι. Αλλα ισως και να μην χρειαζεται αφου
θηλαστικα που θα ζουν 300 και 400 χρονια ΙΣΩΣ δημιουργησουν απο μονα τους
τις συνθηκες αυτοκαταστροφης τους (που δεν μπορουμε να διαβλεψουμε σημερα).
 
Η καλή φυσική κατάσταση είναι ποιότητα ζωής. Δεν είναι μόνο για να μην ντρέπεται κάποιος να βγάλει το πουκάμισο ή για να εμφανιστεί στην παραλία.
Σημαίνει να μπορεί να μεταφέρει τα ψώνια χωρίς να κουράζεται, να μπορεί να ανεβαίνει τρεις ορόφους χωρίς να λαχανιάζει, να είναι και να νιώθει επιθυμητός από την ερωτική του σύντροφο, να μπορεί στο κρεβάτι να κάνει κάτι παραπάνω από το ανάσκελα (με τη γυναίκα ιππαστί) και πολλά άλλα. Προσωπικά βλέπω και μια άλλη διάσταση: όταν προσέχω το σώμα μου, δείχνω σεβασμό στην Ζωή την ίδια. Ο Γιώργος νομίζω θα με καταλάβει!

Μάνο, ο κύριος που θα δεις παρακάτω (η αφεντιά μου δηλαδή), έχει κλείσει τα 53. Σύμφωνα με το σκεπτικό σου (ότι η Φύση μας έχει για μέχρι τα 50-55) θα έπρεπε να έχει ''παρατηθεί'' και να έχει ρίξει λευκή πετσέτα. Δεν πρόκειται όμως...

Power-snatch.gif
Dragon-flag.gif
Jump.gif
Stairs-jump.gif
me.jpg
Pushup-Superman.gif
 
55 χρονων 103Κg και χωρις καμμαι προσοχη σε διατροφη αλκοολ... το αντιθετο μαλιστα. Βεβαια καποτε πρεπει να το προσεξω ιδιαιτερα το δεθυετρο.

Αυτο που με ενδιαφερει ειναι καποιοι συγκεριμενοι αντικειμενικοι σκοποι. Να σκαρφαλωνω σε καποια αποκρυμνα μερη, να ανεβαινω υψωμα περι των τριακοσιων εικοσι ασυμετρων και μεγαλων σκαλιων, να μπορω να κολυμπαω ενα εξακοσαρι μετρα χωρις σταματημα (με ηπιο καιρο), να κανω τρεκιν σε βραχωδη παραθαλασσιο χωρο με τα ελαχιστα και χωρις παπουτσια, να μπορω οποιαδηποτε στιγμη να κανω ποδηλατο επι δυο ωρες (αν και το εχω κοψει το ποδηλατο ενω ειχα οικολογικες προθεσεις οταν παρατηρησα πως οδηγουν οι ανθρωποι_ να μεταφερω καποιο βαρος ειτε στα χερια ειτε στους ομους σε καποιες αποστασεις... και φυσικα το βασικο που ειπες, να μην νιωθεις οτι εισαι πλεον εκτος παιχνιδιου στο επιπεδο της...λιμπιντο.
Καποια τετοια που τα συνδεω με αυτο που λεω, η μαλλον θεωρω εγω, επιβιωση.

Με 103 Κ (αλλωτε 105, κανω γιογιο 101-105 )αλλα που πρεπει να γινονται.

aCNp4uk.jpg

NEjrqww.jpg
 
Last edited by a moderator:
Eυγε ! Εξαιρετικος
Καταπληκτικη αλτικοτητα.

Thanks :blush:
Όταν για μια 8ετία (2008-2016) είχα ασχοληθεί με τους δρόμους αντοχής σε ψηλό ερασιτεχνικό επίπεδο (8 Μαραθώνιους μεταξύ άλλων), αυτό που περισσότερο με ''πόναγε'' ήταν το ότι είχα χάσει την εκρηκτικότητά μου. Με υπομονή και επιμονή, μέσα σε 2 περίπου χρόνια, από το 2016 που σταμάτησα τους αγώνες, ανέκτησα εκτός από την μυική μάζα που είχα θυσιάσει (είχα φτάσει 70 kg, τώρα 84-85 kg με 1,80 ύψος) και μέρος της παλιάς μου αλτικότητας.

rururu.jpg


Γιώργο, μπράβο ρε φίλε!!! :firstprize:
Νομίζω ότι είμαστε φτιαγμένοι από ίδιο μέταλλο και άσε τον Μάνο να λέει...:D
Να δημιουργούμε καινούργιες αθλητικές προκλήσεις και να αγωνιζόμαστε να τις εκπληρώσουμε!
Όσον αφορά το αλκοόλ, περιόρισέ το όσο μπορείς. Σε φορτώνει με θερμίδες (άρα και περιττά κιλά) χωρίς να το καταλαβαίνεις.
 
Προσπαθω Διονυση. Ειναι αρκετα υπουλο το ατιμο.
Τωρα με εχει παρει απο κατω, εδω και τρεις βδομαδες δεν μπορω να κανω τιποτα. "Τραυματισμος" στους Ομους σιγουρα φλεγμονικη τενοντιτιδα αλλα περιμενω τις 27 Νοεμβρη για Ραδιογραφιες και Ηχογραφιες γιατι πιθανη μερικη ρηξη ειπε ο γιτρος... Τι να κανω, πρεπει να περιμενω στην σειρα για τα να δουμε τι γινεται ... δυο βδομαδες αναμονη για Immageries.
Και ολα αρχισαν απο ενα τραυματισμο πισω του ισχυου-γλουτου. Πηγα παραλια κι ειπα να κανω ενα σπριντ, μ'αρεσουν τα σπρνιτ στην αμμο... Παφ κλακαρισμα. Τι να κανουμε ΟΚ ρεπο.
Οποτε αρχισα να γυμναζω μονο το πανω μερος και με...τασεις ρεβανσιακες :flipout: Εκει την πατησα. Και δεν το κταλαβα αμεσως. Την επομενη το καταλαβα.
Αστα το ηθικο ειναι χαμηλο...

>>>Διονυση, Ειδα οτι οι φωτο που εβαλα στο σποϊλερ βγηκαν και απο κατω και μεγαλυτερες. Μπορει να γινει κατι να φυγουν αυτες που δεν ειναι μεσα ;
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ποιον αθλητικό σωματότυπο θα θέλατε να έχετε;

Είναι λοιπόν στο χέρι μας να μην αφήσουμε, στο βαθμό που είναι εφικτό για τον καθένα, τον Χρόνο να μας νικήσει. Στο τέλος εμείς θα είμαστε οι χαμένοι, προφανώς, αλλά όχι αμαχητί!

Συμφωνώ μέχρι μανίας σε αυτόν τον τρόπο θέσης και πράξεως.

Διάφοροι οικογενειακοί λόγοι μου στέρησαν την άθληση τρεις μήνες τώρα και ήδη νοιώθω "γερασμένος"Λαχανιάζω,κουράζομαι εύκολα,έβαλα κιλά,με αποτέλεσμα να βιώνω και άγχος για; την φυσική μου κατάσταση.

Για την εξωτερική μου εμφάνιση δεν αγχώνομαι γιατί η αδελφή μου είναι πλαστικός χειρουργός και μέσα στα πράγματα (αυτομάτως μπαίνω κι εγώ..):antlers:
Πάντως-το λένε και οι ίδιοι-όσες πλαστικές και να κάνεις,αν ο τρόπος ζωής σου είναι σκ@τ@ (μη άσκηση,κακή διατροφή,κάπνισμα κλπ),χαμένς θα πάνε!

Αλλά η μάχη με τον χρόνο θεωρώ οτι δεν παύει να είναι διαρκής και χωρίς συμβιβασμούς..
 
Εγώ σε λίγους μήνες κλείνω τα 57, πλην φέτος είμαι στην καλύτερη κατάσταση των τελευταίων 5 ετών, καθώς έχω αποφύγει τους τραυματισμούς.

Σχεδόν 3 χρόνια με είχαν ταλαιπωρήσει οι υπερακάνθιοι, ευτυχώς πλέον, με πολύ προσοχή είναι κατά 90% καλά.

Και δεν κάνω και πολλά: Δευτέρα Πέμπτη πολυαρθρικες, κοιλιακούς, πουσαπς από μεγάλο ύψος ποδιών, μονόζυγο. Μισή ώρα την φορά. Τρίτη Παρασκευή από μισή ώρα εναλλαγή ελαφρύ τρέξιμο με σπριντ τρέξιμο ανάποδα ( είναι το κόλπο μου για να μην με ενοχλούν τα γόνατα).

Όλα τα παραπάνω πολύ πρωί κατά τις 6:30 πριν ετοιμαστώ για δουλειά.

Σάββατο, αφήνω την κόρη μου στην Γαλλικού, και κάνω μια ώρα έντονο γρήγορο περπάτημα σε άμμο στην παραλία μας. Τετάρτη Κυριακή κενό.

Είναι πολύ σημαντικό να αποφεύγει κανείς, στην ηλικία μας, τους τραυματισμούς... Σε πάνε πολύ πίσω.

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Εγω ισως ποσταρω καμια φωτο το καλοκαιρι (γιατι οχι μονο πρεπει να εισαι αλλα ΚΑΙ να νιωθεις φορμε).
Δεν ανηκω στον μεσο ορο των 53αρηδων (αλλωστε και το βλεπω και μου το λενε απαντες). Ειμαι λιγο φορμε.

Ομως ...

κατανοω οτι δεν κανω οτι καλυτερο στο σωμα μου με την καταπονηση που το υποβαλλω για 1μισυ με 2 μηνες
στην θαλασσα. Καπου πρεπει να το παρω αλλιως το τιμονι. Αλλωστε εχω κουραστει ολοι οι αλλοι να βλεπουν
την θαλασσα για χαλαρωση ... κα γω να βγαζω το κοντερ που μετραει χιλιομετρα και σημαδουρες. ΣΙΧΑΘΗΚΑ
αυτην την ιστορια (7 χρονια τωρα). Βαζω 10-12 κιλα τον χειμωνα και χανω τα ιδια ακριβως κιλα το καλοκαιρι !

Εαν επαιρνα ενα μηχανημα (αποκλειστικα αεροβιο) για σπιτι .... ποιο θα με βολευε καλυτερα (γιατι οι επικυψεις
απαγορευονται δια ροπαλου λογω δισκοκηλης). Διαδρομοι, steppers και κωπηλατικες ... απαγορευονται !
 
Μια που υπάρχουν αρκετοί γνώστες εδώ, να σας ρωτήσω για ένα μικρό θέμα που ίσως κάποιοι να γνωρίζουν τι γίνεται και γιατί. Είναι μικρό το πρόβλημα και δεν έχω όρεξη να μπλέξω με γιατρούς για κάτι τέτοιο.

Λοιπόν, πριν 5 χρόνια άρχισα τρέξιμο ενώ κόντευα τα 50 και δεν είχα τρέξει για 15 χρόνια τουλάχιστον. Στην αρχή όλα καλά, όμως μετά από κάποιους μήνες με πόνεσε (πολύ) το δεξί γόνατο. Δυστυχώς συνέχισα το τρέξιμο μέχρι που ο πόνος ήταν πολύ μεγάλος και κράτησε περίπου 5 μέρες, με δυσκολία να ανεβώ σκάλες, και ειδικά να κατεβώ σκάλες κλπ. Σταμάτησα το τρέξιμο για καιρό.

Μετά από ένα χρόνο το ξανάρχισα, αρχικά μια χαρά, αργότερα και πάλι πρόβλημα στο γόνατο. Όχι μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή περπατούσα και ανέβαινα σκάλες κανονικά, απλώς όταν έτρεχα, μετά από 10 λεπτά άρχιζα να νιώθω "κάτι" στο δεξί γόνατο και είχα την αίσθηση ότι αν συνεχίσω θα χειροτερέψει. Οπότε σταμάτησα και πάλι το τρέξιμο και φοβάμαι να το ξαναρχίσω, ενώ θέλω να το ξαναρχίσω. Τώρα κάνω βάρη, αλλά όχι έντονα.

Γενικά είμαι σε καλή σχετικά κατάσταση χωρίς προβλήματα. Αλλά ο πατέρας μου πέρασε τα τελευταία 15 χρόνια με προβλήματα στο γόνατο, του κάνανε εγχείρηση που τον χειροτέρεψε κλπ ... και έχω φοβηθεί με το θέμα αυτό.

Διάβασα διάφορα στο ιντερνετ και έχω μια υποψία ότι το κύριο πρόβλημα είναι οι μυς του πίσω μέρους του ποδιού. Οι μυς στο μπροστά μέρος του μπουτιού είναι πιο δυνατοί από τους μυς στο πίσω μέρος και αυτό δημιουργεί μια ασυμμετρία στις δυνάμεις που πηγαίνουν στο γόνατο, και σταδιακά με την κόπωση του τρεξίματος μου δημιουργεί το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Το κατάλαβα σωστά αυτό ή λέω βλακείες; Υπάρχει κάποια λύση;
 
Re: Απάντηση: Ποιον αθλητικό σωματότυπο θα θέλατε να έχετε;

Εγω ισως ποσταρω καμια φωτο το καλοκαιρι (γιατι οχι μονο πρεπει να εισαι αλλα ΚΑΙ να νιωθεις φορμε).
Δεν ανηκω στον μεσο ορο των 53αρηδων (αλλωστε και το βλεπω και μου το λενε απαντες). Ειμαι λιγο φορμε.

Ομως ...

κατανοω οτι δεν κανω οτι καλυτερο στο σωμα μου με την καταπονηση που το υποβαλλω για 1μισυ με 2 μηνες
στην θαλασσα. Καπου πρεπει να το παρω αλλιως το τιμονι. Αλλωστε εχω κουραστει ολοι οι αλλοι να βλεπουν
την θαλασσα για χαλαρωση ... κα γω να βγαζω το κοντερ που μετραει χιλιομετρα και σημαδουρες. ΣΙΧΑΘΗΚΑ
αυτην την ιστορια (7 χρονια τωρα). Βαζω 10-12 κιλα τον χειμωνα και χανω τα ιδια ακριβως κιλα το καλοκαιρι !

Εαν επαιρνα ενα μηχανημα (αποκλειστικα αεροβιο) για σπιτι .... ποιο θα με βολευε καλυτερα (γιατι οι επικυψεις
απαγορευονται δια ροπαλου λογω δισκοκηλης). Διαδρομοι, steppers και κωπηλατικες ... απαγορευονται !

Μήπως να πηγαίνεις κολυμβητήριο το χειμώνα;
 
Θα σου έλεγα να επισκευθείς γιατρό, κρίμα είναι να πρέπει πιο μετά να τρέχεις για αρθροσκοπήσεις..Και θα σου πρότεινα επίσης να αρχίσεις ποδήλατο, μακραν πιο φιλικό για τα γόνατα.

Ο πατέρας μου είχε πάει σε δύο γιατρούς. Ο ένας του είπε να μην κάνει τίποτα και να παίρνει παυσίπονα όταν έχει πόνο. Ο άλλος του είπε να κάνει εγχείρηση. Τελικά επέλεξε να κάνει εγχείρηση ... και σε ένα χρόνο ήταν χειρότερα. Αυτό βέβαια ήταν πριν από 20 χρόνια, αλλά τους έχω φοβηθεί τους ορθοπεδικούς!...

(Βέβαια εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα όταν δεν τρέχω... οπότε η προφανής λύση είναι να μην τρέχω! χαχα)
 
Ή να κάνεις αυτό που κάνω:

Να διαλέξεις ένα ασφαλές τεραίν, πχ. κάποιο τοπικό γηπεδάκι με συνθετικό ή φυσικό χλοοτάπητα, ή κάποια μεγάλη ασφαλή εξέταση με γκαζόν, και να τρέχεις ανάποδα.

Δεν κάνω πλάκα, εμένα με έχει βοηθήσει πολύ. Ούτε πόνοι στα γόνατα, ούτε τίποτε.

Αλλιώς, μόνο γρήγορο περπάτημα.

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
GreekBruin ειναι απολυτ δικαιολογημενο το οτι η εμπειρια του πατερα σου σε εχει κανει σκεπτικο και σε εχει φοβισει. Ακομα και γιατροι "φοβουνται" την λυση εγχειρηση.
Ομως δεν θα καταλαβεις γιατι αποτυχε η εγχειρηση του πατερα σου (γιατι περι αποτυχιας προκειται) εαν δεν γνωριζεις τις παραμετρους με ακριβεια, συν μια την βασικοτερη που σχεδον αδυνατο να την γνωριζεις, την ποιοτητα του γατρου.
Μονο μετα απο αυτο θα καταλαβεις αν μπορεσεις να παραβαλεις τις δυο περιπτωσεις, την δικη σου και του πατερα σου, για να κρινεις τι θεραπεια να κανεις.
Προς το παρων υποθετεις καποια κοινη παθολογια εξαιτιας μιας παθησης που σου φαινεται κοινη (ενω μπορει να ειναι αλλο πραγμα με αλλες αιτιες) καθως σκεφτεσαι το επιχειρημα κληρονομικοτητα.

Δεν μπορεις να τοποθετηθεις με αυτον τον τροπο για να παρεις αποφασεις. Πρεπει να γνωριζεις την παθολογια τηου πατερα σου πριν και την αιτια αποτυχιας της εγχειρησης, και μετα να εχεις γνωση της δικης σου για να κανεις οποιαδηποτε συγκριση. Οποτε εαν θελεις νια πιθανη λυση πρεπει να αρχισεις ενα δρομο εξετασεων απο διαφορετικους γιατρους να δεις γνωματευσεις και να αποφασισεις.

Αλλα χωρις αυτο δεν μπορεις να παρεις αποφαση απλα θα περιμενεις πως θα εξελιχθει η κατασταση και φυσικα δεν θα μπορεις να τρεξεις.
Αλλα δεν πειραζει, υπαρχει και το ποδηλατο που προετινε ο συμφορουμιτης, που δεν ειναι τιμωριτικο για τα γονατα και μπορεις να το κανεις και σπιτι σου.
Οσο για το περπατημα ειναι ενα πληρες σπορ που σου προσφερεται σε πολλες παραλλαγες. Γρηγορο δε επιπεδο τερραιν, Tout terrain, περπατημα στην αμμο δηλ.παραλια, και κατι πολυ πολυ καλο, η marche aquatique, που επισης μπορεις να την ασκησεις σε διαφορες διαμορφωσεις νερο στους αστραγαλους, μεχρι το γονατο, μεχρι τη μεση.

Αλλα απεφυγε να τρεξεις γιατι τα γονατα εχουν πολλες αιτιες που προκαλουν πονο, πρεπει να βρεις την ακριβη αιτια. Μπορει να ειναι ακομα και η συνηθεια στον τροπο που περπατας.
Μπορεις να κανεις διαφορα πριν τρεξεις και παλι οπως εκανες στη νιωτη σου. Ενα γρηγορο περπατημα με πραγματικο και μετρησιμο ρυθμο ειναι μια πολυ καλη ασκηση

Να τρεχεις αναποδα που λεει και ο Δημοκηδης, πολυ καλο, αλλα προσοχη ! Μη σπασεις κανα χερι. Πρεπει να συνηθισεις πρωτα πολυ την κινηση και να εχεις απταιστη γνωση του τεραιν.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Ποιον αθλητικό σωματότυπο θα θέλατε να έχετε;

Μήπως να πηγαίνεις κολυμβητήριο το χειμώνα;

Eχω δυο κολυμβητηρια (οσο το δυνατον κοντυτερα στο σπιτι μου).
Το δημοτικο Τουμπας και την ΧΑΝΘ (για τα αλλα, χρειαζομαι αυτοκινητο να παω).

Στην ΧΑΝΘ γινεται πανικος απο πιτσιρικια (εχουν βρει την ευκολη λυση οι μαναδες) και
ειναι και μονο 25 μετρα πισινα. Που να κανω απλωτες εκει μεσα ? Υποψιν οτι δεν ειναι
ολες οι ωρες για το κοινο (αφου εχουν τις προπονησεις τους και οι ομαδες).

Το δημοτικο Τουμπας εχει 50αρα πισινα .... αλλα .... ειναι ανοιχτο ! Δεν στεγαζεται !
Οποτε μεσα στο καταχειμωνο εχεις καυτο νερο για το σωμα και παγωμενο αερα
για το κεφαλι (και την εισπνοη). Που να τολμησω ? 20αρης ειμαι ? :laugh:

Για το προβλημα σου, βρες τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ορθοπεδικο που μπορεις να βρεις.
ΟΧΙ χειρουργο-ορθοπεδικο. Ορθοπεδικο σκετο ! Παρε γνωμη και απο εναν φυσιατρο
(ει δυνατον, αθλητικο φυσιατρο). Οι αρθρωσεις (απο την δικη μου εμπειρια) ΔΕΝ θελουν
γιουρουσι (κατα μετωπον επιθεση στο προβλημα). Θελουν ηπιοτητα στην ασκηση (τοση
που να λες "αξιζει τον κοπο"), επιμονη και ... γαιδουρινη υπομονη.
 
Μια που υπάρχουν αρκετοί γνώστες εδώ, να σας ρωτήσω για ένα μικρό θέμα που ίσως κάποιοι να γνωρίζουν τι γίνεται και γιατί. Είναι μικρό το πρόβλημα και δεν έχω όρεξη να μπλέξω με γιατρούς για κάτι τέτοιο.

Λοιπόν, πριν 5 χρόνια άρχισα τρέξιμο ενώ κόντευα τα 50 και δεν είχα τρέξει για 15 χρόνια τουλάχιστον. Στην αρχή όλα καλά, όμως μετά από κάποιους μήνες με πόνεσε (πολύ) το δεξί γόνατο. Δυστυχώς συνέχισα το τρέξιμο μέχρι που ο πόνος ήταν πολύ μεγάλος και κράτησε περίπου 5 μέρες, με δυσκολία να ανεβώ σκάλες, και ειδικά να κατεβώ σκάλες κλπ. Σταμάτησα το τρέξιμο για καιρό.

Μετά από ένα χρόνο το ξανάρχισα, αρχικά μια χαρά, αργότερα και πάλι πρόβλημα στο γόνατο. Όχι μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή περπατούσα και ανέβαινα σκάλες κανονικά, απλώς όταν έτρεχα, μετά από 10 λεπτά άρχιζα να νιώθω "κάτι" στο δεξί γόνατο και είχα την αίσθηση ότι αν συνεχίσω θα χειροτερέψει. Οπότε σταμάτησα και πάλι το τρέξιμο και φοβάμαι να το ξαναρχίσω, ενώ θέλω να το ξαναρχίσω. Τώρα κάνω βάρη, αλλά όχι έντονα.

Γενικά είμαι σε καλή σχετικά κατάσταση χωρίς προβλήματα. Αλλά ο πατέρας μου πέρασε τα τελευταία 15 χρόνια με προβλήματα στο γόνατο, του κάνανε εγχείρηση που τον χειροτέρεψε κλπ ... και έχω φοβηθεί με το θέμα αυτό.

Διάβασα διάφορα στο ιντερνετ και έχω μια υποψία ότι το κύριο πρόβλημα είναι οι μυς του πίσω μέρους του ποδιού. Οι μυς στο μπροστά μέρος του μπουτιού είναι πιο δυνατοί από τους μυς στο πίσω μέρος και αυτό δημιουργεί μια ασυμμετρία στις δυνάμεις που πηγαίνουν στο γόνατο, και σταδιακά με την κόπωση του τρεξίματος μου δημιουργεί το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Το κατάλαβα σωστά αυτό ή λέω βλακείες; Υπάρχει κάποια λύση;

Φίλε, για τέτοια θέματα (ιατρικής φύσεως) δεν είναι φρόνιμο να ζητάς συμβουλές σε ένα forum. Εδώ ο καθένας (με καλή πρόθεση βέβαια) θα σου πει το μακρύ του και το κοντό του (γράφτηκαν ήδη κάποια τέτοια).
Η ιατρική ειδικότητα που είναι πιο κοντά στο πρόβλημά σου είναι ο ορθοπεδικός. Ούτε φυσίατρος, ούτε τίποτε άλλο. Ψάξε λοιπόν να βρεις ορθοπεδικό που να ξέρει από αθλητές. Αυτό σου το λέω διότι δεν θα σου συστήσει το προφανές (''σταμάτα να τρέχεις'') αλλά θα ψάξει για αντιμετώπιση που θα σε κρατήσει ενεργό (αναλόγως του προβλήματος πάντα). Υπάρχουν εξειδικευμένα δρομικά forum (ελληνικά), στα οποία κυκλοφορούν ονόματα δοκιμασμένων ορθοπεδικών. Αξιολόγηση στο γόνατό σου θα μπορούσε να κάνει και φυσικοθεραπευτής ο οποίος διαθέτει την κατάληλλη κατάρτιση.

By the way σε όλους μας οι εκτείνοντες μύες του γόνατος (τετρακέφαλος) είναι πιο δυνατοί από τους καμπτήρες (οπίσθιους μηριαίους). Πρέπει να είναι πολύ μεγάλη αυτή η ανισορροπία για να δημιουργηθεί παθογένεια στην άρθρωση και τα περιαρθρικά στοιχεία.

Θα παρακαλέσω να επανέλθουμε στο θέμα μας και αν ο φίλος επμένει να θέλει συμβουλές από ένα forum (κάτι για το οποίο σφόδρα τον αποθαρρύνω) , ας ανοίξει άλλο νήμα.
 
Βλέποντας το μεταπροπονητικό μου γεύμα στο τραπέζι, σκέφτηκα να το ανεβάσω, με την υπενθύμιση ότι στο γυμναστήριο κάνουμε την μισή δουλειά. Η υπόλοιπη έχει να κάνει με το τι τρώμε και τι πίνουμε. Σε μεγάλο βαθμό ''είμαστε ότι τρώμε''...

Φιλέτο ψητό
Ρύζι καστανό με λίγες ελιές, κάπαρη και ελάχιστο ελαιόλαδο
Κουνουπίδι, μπρόκολο, καρότα στον ατμό



errwr.jpg