πωλησεις βινυλιου εως σημερα

Από δίκη μου εμπειρια άτι αυτό ειναι εν θεα που καλο ειναι να το ζητάμε πιο συχνά. Επαναγοράσα κάπου 15 δίσκους των iron maiden singles και lp όλους με την ένδειξη 180 γρ. Όλους τους ειχα στην αυθεντική τους κόπια πολλούς μάλιστα πρώτης κοπής. Ε, καμμία σχέση οι παλιοί ειναι 10 φορές πιο καθαροί και με βάθος. Δεν εχω κανένα σύστημα αναφοράς φυσικά, πιστεύω όμως οτι ειναι αρκετά αξιοπρεπές να ακούσω τις διάφορες.
Μήπως πρέπει να ανοίξουμε ένα νήμα να ξέρουμε τις πατάτες των 180 γρ;
 
Στο θέμα της *πατάτας* των 180γρ. έχω πολλές φορές αναφερθεί. Δεν είναι απλώς το βάρος που κάνει την διαφορά ώστε να ακούγεται καλύτερα ένας τέτοιος δίσκος, (γιατί υπάρχουν και αυτοί που παρά τα 180γρ. ακούγονται χάλια και χειρότερα) ΑΛΛΑ όλη η διαδικασία της μεταφοράς από την ταινία (που θα πρέπει να είναι πρωτότυπη, αυθεντική) και τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται καθώς και ο μηχανικός χάραξης της μήτρας. Κατά κανόνα θα πρέπει να αποφεύγουμε τις Ευρωπαικές επανεκδόσεις που γίνονται πολλές φορές από cd (!!!)ή ψηφιακή επεξεργασία ή ακόμη με digital time delay, ενώ οι Αμερικανικές γίνονται όχι μόνο από τις αυθεντικές ταινίες ηχογράφησης, αλλά από έμπειρους παλιούς μηχανικούς που στα στούντιό τους, επιπλέον, έχουν λαμπάτο εξοπλισμό. Η Classic records ήταν πρωτοπόρα όπως η DCC Compact Classics, η Groove Note, η ORG, η IMPEX, η Analogue Productions. Οι επανεκδόσεις αυτές κάνουν την διαφορά και πραγματικά αξίζουν. Λ.Σ.
 
Αρκετές φορές η 180γρ-λογία είναι μια μεταμφίεση της απαιτήσεως να ξαναπουλήσουμε φιδόλαδο στους φανατικούς ... κάποιες φορές βέβαια, ιδιαίτερα στις αρχές της (της τάσης για βαρύ και καθαρό βινύλιο) όταν κατά βάση υπήρχε μόνον ενθουσιασμός και λίγη υστεροβουλία, απέδωσε καλούς καρπούς ...

Στο θέμα των Ντορς, κατά την γνώμη μου, και αφού μέσα στα χρόνια άκουσα σχεδόν όλες τις επανεκδόσεις και τα φορμά (ε, Μάλερ Μάλερ αλλά έχουμε και εμείς τους σκελετούς μας στην ντουλάπα) πιστεύω ότι καλύτερη ηχητική απόδωση είχαν τα ριμάστερς του Στήβ Χόφμαν σε cd, που κυκλοφόρησαν προ (αν δεν με απατά η μνήμη μου) δεκαετίας ή κάπου εκεί ... η απόδωση τους είναι καλύτερη και :

-από τα ντεμέκ χαι-ρες που κυκλοφόρησε το hd tracks (όπου έγιναν και εγκλήματα στο όνομα του χαι-φιντελισμού, όπως αλλαγή καναλιών, τεχνητή διαπλάτυνση της σκηνής, ξέμπαρκες αντηχήσεις για εντυπωσιασμό, κλπ. κλπ., )

-από τα sacd.iso (γι' αυτά τα τελευταία δεν ορκίζομαι, καθώς αγνοώ την προέλευση τους, καταλαβαίνετε) ...

-και από τα βαριά βινύλια που κυκλοφόρησαν τα τελευταία 15 χρόνια ... δυστυχώς, δεν έχω πια τα αρχικά μου βινύλια, όλα αμερικανικά, που μάζευα στην μετεφηβεία μου, για να σύγκρινα και με αυτά ...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

να συμπληρώσω ότι οι πρώτες-πρώτες εκδόσεις cd των Ντορς ακούγονταν απλώς τραγικά ... ρηχά, ξερά, κλαπατσίμπανα γενικώς ...
 
Ωρε παιδες πρεπει νομιζω να ξεχωρισει ο καθεις για ποιο λογο εχει αυτα τα παραξενα πραγματα στο χωρο του το οποια ενιοτε ειναι και με εξαιρετικα χαμηλο waf...

Το μεσο ειναι για να μας υπηρετει, οποιο και να ειναι αυτο.

Οπως ειπε πολυ σωστα και ο Κωστας, ειδικα απο 70's και πισω υπαρχει πληθωρα μεταχειρισμενων δισκων σε λογικες τιμες, οι οποιοι ακογονται υπεροχα. Και καλως ή κακως, μας αρεσει ή οχι, ειδικα το 60 παιχτηκαν "παπαδες". Οχι οτι μετα τελειωσε η μουσικη, προφανως και οχι.

Θα συμφωνησω επισης με τον Quevedo οτι οι καινουριες παραγωγες σε βινυλιο ειναι "καπως"...

Τι μας εμποδιζει λοιπον να ακουμε τα μεν απο το δισκο και τα δε απο τα αυλα;

Γιατι θα πρεπει καποιο φορματ να "κατουραει μακρυτερα";

Υ.Γ. Χρησιμοποιω και τα δυο φορματ κατα το δοκουν, αν και ομολογω οτι με το βινυλιο ειμαι θετικα biased μιας και για μενα δεν ηταν ποτε μονο απλη αναπαραγωγη μουσικης η ολη διαδικασια με το δισκο...
 
Δημοκηδή στον Hoffman και στη δουλιά του στους Doors που αναφέρεσαι ήταν της DCC Compact Classics σε χρυσά CD και 180γρ. βινύλιο. Εξαιρετική δουλιά! Λ.Σ.
 
Δημοκηδής said:
Αρκετές φορές η 180γρ-λογία είναι μια μεταμφίεση της απαιτήσεως να ξαναπουλήσουμε φιδόλαδο στους φανατικούς ... κάποιες φορές βέβαια, ιδιαίτερα στις αρχές της (της τάσης για βαρύ και καθαρό βινύλιο) όταν κατά βάση υπήρχε μόνον ενθουσιασμός και λίγη υστεροβουλία, απέδωσε καλούς καρπούς ...

Στο θέμα των Ντορς, κατά την γνώμη μου, και αφού μέσα στα χρόνια άκουσα σχεδόν όλες τις επανεκδόσεις και τα φορμά (ε, Μάλερ Μάλερ αλλά έχουμε και εμείς τους σκελετούς μας στην ντουλάπα) πιστεύω ότι καλύτερη ηχητική απόδωση είχαν τα ριμάστερς του Στήβ Χόφμαν σε cd, που κυκλοφόρησαν προ (αν δεν με απατά η μνήμη μου) δεκαετίας ή κάπου εκεί ... η απόδωση τους είναι καλύτερη και :

-από τα ντεμέκ χαι-ρες που κυκλοφόρησε το hd tracks (όπου έγιναν και εγκλήματα στο όνομα του χαι-φιντελισμού, όπως αλλαγή καναλιών, τεχνητή διαπλάτυνση της σκηνής, ξέμπαρκες αντηχήσεις για εντυπωσιασμό, κλπ. κλπ., )

-από τα sacd.iso (γι' αυτά τα τελευταία δεν ορκίζομαι, καθώς αγνοώ την προέλευση τους, καταλαβαίνετε) ...

-και από τα βαριά βινύλια που κυκλοφόρησαν τα τελευταία 15 χρόνια ... δυστυχώς, δεν έχω πια τα αρχικά μου βινύλια, όλα αμερικανικά, που μάζευα στην μετεφηβεία μου, για να σύγκρινα και με αυτά ...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

να συμπληρώσω ότι οι πρώτες-πρώτες εκδόσεις cd των Ντορς ακούγονταν απλώς τραγικά ... ρηχά, ξερά, κλαπατσίμπανα γενικώς ...
Click to expand...


είσαι σίγουρος ότι αναφέρεσαι στου Hoffman ?
ή μήπως στα Rhino του Doug Sax με επίβλεψη του αρχικού ηχολήπτη Bruce Bottnick το 2007, που ξαναβγήκαν το 2011?
(εξαιρετικά - του Hoffman δεν τα έχω ακούσει)
 
Από Doors πάντως,ο δικός μου καλύτερος ηχητικά είναι αυτός.


IMG_0848.jpg



Μηχανικός ήχου ο Bruce Botnick και mastering από τον Ray Hagerty.
 
Απάντηση: Re: πωλησεις βινυλιου εως σημερα

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ said:
Πάντως όταν το βινύλιο δεν είναι προσεγμένης παραγωγής, είναι ΠΟΛΥ πίσω σε αίσθηση (συγκριτικά με άϋλα / cd)...

Λάθος?
Click to expand...

Αυτό ισχύει για όλα,όχι μόνο για τα βινύλια.
Οι κακές παραγωγές παντού χάλια είναι.
(Όχι πως δεν τις ακούμε βέβαια όταν περιέχουν μουσικάρες... )
 
Δεν εννοώ ακριβώς αυτό.

Με την ακρόαση άϋλων, λιγότερο από 10% της συνολικής δισκοθήκης ΔΕΝ ακούγεται (άσχετα παραγωγής)...

Με την ακρόαση βινυλίων, έχω την εντύπωση πως το αντίστοιχο ποσοστό είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερο.
 
Απάντηση: Re: πωλησεις βινυλιου εως σημερα

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ said:
Δεν εννοώ ακριβώς αυτό.

Με την ακρόαση άϋλων, λιγότερο από 10% της συνολικής δισκοθήκης ΔΕΝ ακούγεται (άσχετα παραγωγής)...

Με την ακρόαση βινυλίων, έχω την εντύπωση πως το αντίστοιχο ποσοστό είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερο.
Click to expand...

Εγώ από ποσοστά δεν έχω υπολογίσει.
Τα βινύλια μου τα ακούω όλα,δεν με χαλάει κάτι.

Μην σου πω πως στα άυλα με χαλάνε πολύ περισσότερα.
Δεν ξέρω,ίσως επειδή και από τα δύο οι απαιτήσεις μου είναι περιορισμένες,το μόνο που ζητάω πάντα από την αρχή είναι να μην ενοχλούμαι.
Και σε βινύλια δεν μου έχει τύχει ποτέ.
Σε άυλο όμως άστα να πάνε!
 
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ said:
Δεν εννοώ ακριβώς αυτό.

Με την ακρόαση άϋλων, λιγότερο από 10% της συνολικής δισκοθήκης ΔΕΝ ακούγεται (άσχετα παραγωγής)...

Με την ακρόαση βινυλίων, έχω την εντύπωση πως το αντίστοιχο ποσοστό είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερο.
Click to expand...

Ειναι σε μεγαλο βαθμο θεμα παράγωγης. Δυστυχώς τα CD>αυλα εχουν απερίγραπτο κομπρεσαρισμα και δεν ακούγονται. Οχι ολα αλλα πολυ περισσότερα απ οτι με τις αναλογικες ηχογραφήσεις των βινυλιων.

Οι εξαιρέσεις ειναι ελάχιστες, αυτη την στιγμή ακουω το νεο δισκο Bennett-Gaga και εχει γινει πολυ καλη δουλεια (24/96). Το πρωι ο George Ezra ηταν η αποθεωση του loudness war.

Προβλημα στο βινυλιο ειναι οι φτηνές Ελληνικές κοπιες. Μια μήτρα που βγαζει ποιοτικα 1000 πρεσσαρισματα (δλδ βινυλια) εδω έλιωνε στην χρηση (>>2000) και τα αποτελεσματα ηταν μουντα και με ασφεια στον ηχο. Αυτο το προβλημα δεν το εχω τα CD-αυλα.

Αλο προβλημα ειναι το καθεαυτο βινυλιο, και παλι δεν ειχαμε καλη ποιοτητα. Η καθε μεγαλη εταιρια ειχε μυστικη συνταγή και απο εκει εξαρτάται μεγάλο μερος του θορυβου (αρα και τις λεπτομέρειας) στην ηχογράφηση.
 
Δεν ξέρω ρε παιδιά τη έκαναν εδώ, αλλά η χειρότερη κόπια που έχω είναι η ελληνική του Waiting For The Sun (Doors) που την είχα πάρει καινούργια τέλη 80s.

Τι πράμα είναι αυτό? Σαν από τρανσιστοράκι του 50 ακούγεται...
 
Απάντηση: Re: πωλησεις βινυλιου εως σημερα

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ said:
Σε αυτό ακριβώς το επίπεδο ακούσματος αναφέρομαι. Το εντελώς χάλια (hifish)...
Click to expand...

Το hi-fi είναι χάλια;Από πότε;
Μόνο από 2 ultra χαιντεντάδες το έχω ξανακούσει αυτό!:flipout:
(Περιγράφουν το flat,ενώ το χάιεντ έχει και τα απαραίτητα φουσκώματα,ειδικά αυτή την τεράστια μεσαία. )
 
Δεν είμαι χαλιεντάς (και μη μπερδεύεις τα φόρουμ)! :)

"Hifish" περιγράφω εγώ το άκουσμα που είναι ξερό, κομπρεσσαρισμένο, έχει έλλειψη αρμονικών και φλατ εικόνα χωρίς "δράμα" που λέει και ο φίλτατος Πάνος...

Κάτι σαν το άκουσμα των πρώτων (και φτηνών) cd players ένα πράγμα.
 
Απάντηση: Re: πωλησεις βινυλιου εως σημερα

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΥΠΗΣ said:
Δεν είμαι χαλιεντάς (και μη μπερδεύεις τα φόρουμ)! :)

"Hifish" περιγράφω εγώ το άκουσμα που είναι ξερό, κομπρεσσαρισμένο, έχει έλλειψη αρμονικών και φλατ εικόνα χωρίς "δράμα" που λέει και ο φίλτατος Πάνος...

Κάτι σαν το άκουσμα των πρώτων (και φτηνών) cd players ένα πράγμα.
Click to expand...

Ξέρω τι θέλεις να πεις,αστειεύομαι προφανώς!
Αλλά όντως το λένε υποτιμητικά όπως στο είπα.(Γούστο και καπέλο τους βέβαια,περί ορέξεως...κι εγώ μπασάκιας είμαι,ο αναμάρτητος πρώτος... )
 
emperor said:
Από δίκη μου εμπειρια άτι αυτό ειναι εν θεα που καλο ειναι να το ζητάμε πιο συχνά. Επαναγοράσα κάπου 15 δίσκους των iron maiden singles και lp όλους με την ένδειξη 180 γρ. Όλους τους ειχα στην αυθεντική τους κόπια πολλούς μάλιστα πρώτης κοπής. Ε, καμμία σχέση οι παλιοί ειναι 10 φορές πιο καθαροί και με βάθος. Δεν εχω κανένα σύστημα αναφοράς φυσικά, πιστεύω όμως οτι ειναι αρκετά αξιοπρεπές να ακούσω τις διάφορες.
Μήπως πρέπει να ανοίξουμε ένα νήμα να ξέρουμε τις πατάτες των 180 γρ;
Click to expand...

φιλε μου ενα απο τα παραδειγματα στα λεγομενα μου ηταν η επανεκδοση σε βινυλιο του number of the beast. πιο χαλια δε παει...κριμα...επισης αν ακους ψιλομεταλ το καινουριο fates warning εχει ισοπεδωτικη παραγωγη σε βινυλιο. καλυτερο απο το cd του.
 
Ευχαριστώ για την πληροφορια. Να επαναληφθω και να πω μήπως να ανοικτει ένα νήμα που να αναφέρουμε τι ειναι καλό κα τι όχι; Εγώ εχω 2500 δίσκους, μπορώ να αναφέρω αρκετούς παλιάς κοπής για ροκ και τζαζ. Φαντάζομαι οτι θα υπάρχουν και άλλοι. Εκτός αν υπάρχει ήδη κάτι τέτοιο στο εξωτερικό και απλά δεν το γνωρίζω. Αν ξέρει κάποιος καλό θα ήτανε να το μοιραστεί.
 
Top Bottom