Που πάει η υφήλιος?

Status
Not open for further replies.
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Γιά τούς Κουβέληδες,τούς Οικολόγους ,τίς Ντόρες και κάθε ''πρόθυμο'' πού νομίζει οτι μιλώντας γιά ''λουλουδακια'' ''ποδηλατάκια'' καί ''πουλάκια πού κελαϊδούν'' ασκεί πολιτική παρέμβαση στήν Κατεχόμενη χώρα μας..
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Μ. Pettis: Θα έχουμε χρεωκοπίες στην ευρωζώνη;


Κατάληψη του Πύργου της Πίζας και του Κολοσσαίου από φοιτητές τσ, τσ, τσ, μα καλά, δε σέβονται την ιερότητα του μνημονίου μνημίου;​
Πηγή: Βαθύ Κόκκινο

Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει, και προσπαθεί να απαντήσει ο M. Pettis, ένα από τα πιο ξύπνια φερέφωνα του παγκόσμιου καπιταλισμού, στο τελευταίο του άρθρο. Έχουμε ξαναδεί
άρθρα του Pettis (δείτε πχ αυτό), καθώς η ανάλυση του, αν και γίνεται πάντα από τη σκοπία της άρχουσας τάξης, έχει πολύ μεγάλο βάθος. Αναδημοσιεύουμε εδώ το άρθρο του (ή, πιο σωστά, το πρώτο μέρος του άρθεου του, καθώς παραλείπουμε το δεύτερο μέρος όπου μιλά για την Κίνα) για την ευρωζώνη. Δυστυχώς, λόγω έλλειψης χρόνου, παραθέτουμε το άρθρο αμετάφραστο:

Part 1. Will Europe face defaults?
Its official – Spain and Portugal will need to be bailed out soon. How do I know? In one of my favorite TV shows, Yes Minister, the all-knowing civil servant Sir Humphrey explains to cabinet minister Jim Hacker that you can never be certain that something will happen until the government denies it.


So check out this article in Tuesday’s Financial Times:
Spanish and Portuguese leaders, with reinforcements from Brussels, are fighting a rearguard action to convince investors that there is no need for further eurozone bail-outs after the 80bn- 90bn ($109bn-$122bn) rescue agreed for Ireland at the weekend.
“Absolutely not,” said Elena Salgado, Spanish finance minister, when asked in a radio interview on Monday whether Spain needed help from the European Union. “Spain is doing everything it has promised to do, with tangible results.”
Portugal is regarded by bond market investors and economists as next in line for a rescue after the bail-outs of Greece and Ireland. But José Sócrates, Portuguese prime minister, was adamant that there was “no connection” between the Irish rescue and Portugal’s problems. “Portugal doesn’t need anyone’s help and will solve its own problems,” he said, insisting that the country had a clear strategy to cut its yawning budget deficit.
Was Sir Humphrey exaggerating? Perhaps, but I do remember that Dublin was pretty adamant just a week or so ago that there would be no restructuring of Irish debt.
The truth is we didn’t need the denials to know what was going to happen. Everything we are seeing in Europe has a great deal of historical precedence and events are unfolding very much according to the standard script. I think it is pretty safe to make the following predictions:

1. Greece will be forced to default and restructure its debt, and the restructuring will come with a significant amount of debt forgiveness. The idea that it can grow its way out of the current debt burden is a fantasy.Remember that when countries are in conditions of financial distress, they facesystematic disinvestment and capital flight, and as a consequence are never able to grow at anywhere close to the necessary rates – especially since any growth they do manage to achieve generally comes from additional fiscal spending, which simply runs up debt further.
2. Greece will not be the only defaulter. Spain, Portugal, Ireland, Italy, Belgium and much of Eastern Europe will also face severe financial distress and possible default. History suggests that when a country is experiencing a solvency crisis, growth comes only after debt forgiveness, and many or most of those countries will also be forced into debt forgiveness.
3. Political radicalism in these countries will rise inexorably as a consequence of rising class conflict. As Keynes pointed out as far back as 1922, the process of adjusting the currency and debt will primarily be one of assigning the costs to different economic groups, and this is never an easy or conflict-free exercise. Of course the less stable a government becomes as a consequence of this adjustment, the more likely it is to prefer very short-term solutions.* This Sunday, by the way, Catalans are likely to vote in an election in which the “current Socialist-led coalition government in Spain’s northeastern region will fall, a slap in the face for Spain’s prime minister, José Luis Rodríguez Zapatero,”, according to an article in Wednesday’s New York Times. There will be a lot more of this sort of thing in the next few years.
4. So why not bite the bullet and just get it over with? Because the European banking system would not survive even the best-case restructuring scenario. As a consequence we are fated to witness several years of difficult economic adjustment while everyone pretends that these countries, under the right policies, can work their way through their debt burdens. What will really be happening is that European banks will aggressively rebuild their capital bases, with the unwilling help of the poor household sector, until they are sufficiently well capitalized to begin taking the write-offs. Only then will we recognize that some countries cannot repay their debts.(σ.σ η ειλικρίνεια του Pettis είναι πράγματι εντυπωσιακή)
5. As an aside the European junk-bond market might take off. With banks crippled in their lending activities, Europe’s financial markets will probably go through a process much like that which the US experienced in the 1980s. American banks at that time were unable to fulfill their traditional lending function as they struggled to clean up their LDC and energy loan portfolios, leaving the way open for the likes of Drexel Burnham to create a massive junk bond market. This process will be helped to the extent that European policymakers try to avoid paying for the adjustment by liberalizing bank-lending practices.
6. Several countries, most notably Spain, will be forced to choose between giving up sovereignty to Germany, suffering extremely high rates of unemployment for several years, or giving up the euro. They will almost certainly choose the third option. There are still a lot of people who say giving up the euro is “unimaginable”, but that just shows a weak imagination. I especially remember in 2000 Domingo Cavallo dismissing the stupidity of foreign investors who imagined Argentina might be forced to suspend payments and devalue the peso – which it did in late 2001. More recently, on April 30, Cavallowarned Greece: “Don’t even think of abandoning the euro, whether temporarily or definitively, because that will provoke a financial catastrophe in Greece and various other countries in Europe.” Now there’s some useful advice, especially when you consider the huge surge in growth and the fall in unemployment Argentina experienced after it devalued.

This has been said before, but in a way this crisis is the European equivalence of the American Civil War. Once the dust finally settles Europe will either be a unified country with fiscal sovereignty firmly established in Berlin or Brussels, or it will be fragmented with little chance of reunion. Κοινώς, ή Γερμανική τυραννία, ή "το διαλύουμε το μαγαζί"...
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Πάντως έχει πλάκα πού η αναμετάδοση γίνεται απο τό Καθεστωτικό Mega..:drummer:
Προφανώς οι ''δημοσιογράφοι'' του τήν ώρα πού θά τόβλεπαν θάκαναν σκληρή κριτική στούς Ιρλανδούς συναδέλφους τους γιά ''υποκειμενισμό''..
Μά νά μήν γλύφουν τούς GAP-Papakonstantinou τής Iρλανδίας..:damnyou::damnyou:
Ντροπή.
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Πάντως έχει πλάκα πού η αναμετάδοση γίνεται απο τό Καθεστωτικό Mega..:drummer:
Προφανώς οι ''δημοσιογράφοι'' του τήν ώρα πού θά τόβλεπαν θάκαναν σκληρή κριτική στούς Ιρλανδούς συναδέλφους τους γιά ''υποκειμενισμό''..
Μά νά μήν γλύφουν τούς GAP-Papakonstantinou τής Iρλανδίας..:damnyou::damnyou:
Ντροπή.

χαχαχα!!!!Δεν είναι υπέρτατη ειρωνεία??

Ξεφτίλα....

-bye-
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Οι ηγεμονικές στρατηγικές της Γερμανίας

Πηγή: Ελευθεροτυπία
Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ Συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς [email protected].

Οποιαδήποτε πρόταση γίνεται στη Γερμανία προκειμένου να συμβάλλει στην ισορροπία του παγκόσμιου συστήματος, ακόμα και από τον Ομπάμα στη σύνοδο των G20 στη Σεούλ, χαρακτηρίζεται από το Βερολίνο σταλινική, που αρμόζει σε σχεδιασμένες οικονομίες.

Το Βερολίνο θεωρεί ότι οι προτάσεις για περισσότερη ισορροπία στη διεθνή οικονομία στοχεύουν «στην τιμωρία της Γερμανίας» ως πρωταθλήτριας στις εξαγωγές. Ως «μέτρο σε βάρος των πετυχημένων» που πορεύονται σε έναν οικονομικά ορθό δρόμο.

Στην πραγματικότητα βέβαια, αυτό που προτείνεται στη Γερμανία, είναι να κατανοήσει ότι τα πλεονάσματα δεν είναι μόνο αποτέλεσμα επιτυχημένων στρατηγικών εξωτερικού εμπορίου, αλλά συνδέονται με μια ιδιόμορφη πολιτική προστατευτισμού που συνίσταται στην καθήλωση της εσωτερικής αγοράς. Η Γερμανία, λοιπόν, ψεύδεται όταν εμφανίζεται ως εκβιαζόμενη να «κόψει τις εξαγωγές της». Αυτό που της τονίζει η άλλη πλευρά, είναι ότι οφείλει να στηρίξει την εσωτερική ζήτηση, ώστε να μπορούν οι μέχρι τώρα ελλειμματικοί εταίροι της να εξάγουν σ' αυτήν.

Η κυβέρνηση του Βερολίνου δεν αποσκοπεί, πρώτον, να εφαρμόσει εισοδηματικές και φορολογικές πολιτικές ενίσχυσης της εσωτερικής αγοράς, εκτός αν πιεστεί. Δεν επιθυμεί, δηλαδή, μια μεγάλη αύξηση μισθών και συντάξεων, στοιχείο ενίσχυσης της εσωτερικής αγοράς. Αν κινηθεί σε μια τέτοια κατεύθυνση θα το κάνει περιορισμένα και κάτω από την πίεση των κινημάτων. Δεύτερον, η Γερμανία έχει καταληφθεί από τη φαντασίωση της μετεξέλιξής της σε αυστηρό ηγεμόνα της Ε.Ε. του οποίου η ισχύς στο παγκόσμιο στερέωμα θα ενισχύεται διαρκώς. Νομίζει δε, ότι ο καλύτερος τρόπος επίτευξης αυτής της φαντασίωσης θα ήταν η ανεξαρτητοποίησή της από τα όποια δεσμά της ευρωζώνης.

Θα ήταν η άμεση συνεργασία με την πλεονασματική Κίνα και η πρόσδεση της Ρωσίας στους σχεδιασμούς της. Η τελευταία θα της διασφάλιζε «ζωτικό χώρο», πρώτες ύλες και ενέργεια, καθώς και μεγάλες επενδύσεις στο πλαίσιο του νέου προγράμματος εκσυγχρονισμού της. Ας μην ξεχνάμε ότι κάτι τέτοιο είχε επαναληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν, ιδιαίτερα στην εποχή του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης.

Στο πλαίσιο της ως άνω στρατηγικής, η Γερμανία θα επιθυμούσε ένα ακόμα πιο ισχυρό ευρώ, αλλά ελεγχόμενο άμεσα και μονοσήμαντα από την ίδια και το οποίο θα της εξασφάλιζε νομισματική παγκόσμια ισχύ. Γι' αυτό και επιθυμεί να «απαλλάξει» το ευρώ από «αδυναμίες». Είτε με το να σπάσει την Ε.Ε. σε δύο ζώνες: μία του Βορρά (των πλεονασματικών κρατών) και μία του Νότου (των ελλειμματικών), είτε να απαλλάξει την ευρωζώνη από τους αδύναμους. Γνωρίζει ότι αυτό έχει πολλαπλές δυσκολίες και φοβάται, ταυτόχρονα, ότι τέτοιες επιλογές μπορεί να συνοδευτούν με αρνητικές εξελίξεις για τα στενά της συμφέροντα. Οπως να οδηγήσουν σε μια μη ελεγχόμενη διάλυση της ευρωζώνης, ακόμα και της Ε.Ε., καθώς και τη διεθνή απομόνωσή της.

Γι' αυτό επιλέγει άμεσα να κάνει πιο προσεκτικά βήματα, προωθώντας
α) την ελεγχόμενη υποβάθμιση (αν χρειαστεί και χρεοκοπία) του Ευρωπαϊκού Νότου και των ελλειμματικών χωρών της Ευρωζώνης,
β) την αύξηση της οικονομικής εξάρτησης αυτών των χωρών από το Βερολίνο,
γ) την απεξάρτηση της Γερμανίας από την Ουάσιγκτον και
δ) τη διασφάλιση νέων συμμαχιών-μετώπων, κινούμενη και πάλι, όπως μέχρι το 1945, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά, από τα δυτικοκεντρικά της Ευρώπης προς τα ανατολικά.
 
Re: Που πάει η Ευρώπη?

Νέο πακέτο μαγειρεύει το ΔΝΤ για την Ρουμανία

Νέο πακέτο “μαγειρεύει” το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη Ρουμανία, δηλώνοντας ότι είναι έτοιμο να παράσχει πρόσθετη βοήθεια αν χρειαστεί.

"Υπάρχουν ακόμη κίνδυνοι στην Ευρώπη και αυτό είναι πιθανόν ένα από τα κίνητρα ώστε ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός πιέζουν για μία επιπρόσθετη συμφωνία με το ΔΝΤ", δήλωσε ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στη Ρουμανία, Jeffrey Franks στο ρουμανικό πρακτορείο ειδήσεων Mediafax.

Η Ρουμανία και το ΔΝΤ υπέγραψαν πέρυσι διετή δανειακή συμφωνία ύψους 13 δισ. δολ., στο πλαίσιο ενός ευρύτερου "πακέτου στήριξης" ύψους 20 δισ. ευρώ, το οποίο περιλαμβάνει χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους πιστωτές.

Το Βουκουρέστι πρόσφατα ανέφερε ότι εξετάζει μία επιπρόσθετη συμφωνία με το ΔΝΤ, όταν η τρέχουσα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του 2011.

"Δεν έχουμε συζητήσει ακόμη το ύψος της συμφωνίας, αλλά νομίζω ότι θα διασφαλίσουμε ότι υπάρχουν επαρκείς πόροι διαθέσιμοι, ώστε αν η Ρουμανία αντιμετωπίσει προβλήματα τα επόμενα χρόνια, θα έχουν την πλήρη στήριξη του ΔΝΤ", δήλωσε ο J. Franks.

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ δήλωσε ότι δεν αναμένει πως η Ρουμανία θα έχει πολύ σοβαρά προβλήματα στο μέλλον, αλλά η νέα συμφωνία θα είναι μία "πολιτική ασφάλεια", ενάντια σε πιθανά προβλήματα, σε μια πολύ αβέβαιη εποχή.

“Έως ότου η κρίση φύγει εντελώς από όλη την Ευρώπη, υπάρχει ακόμη κάποιος κίνδυνος, για οποιαδήποτε χώρα στην αναδυόμενη Ευρώπη, όχι μόνο στη Ρουμανία ή την Ουγγαρία ή τη Λεττονία. Δεν υπάρχει ακόμη μία σταθερή κατάσταση... και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση πήρε την απόφαση να διαπραγματευθεί μία επιπρόσθετη συμφωνία με το ταμείο.

Ωστόσο, το μέγεθος του κινδύνου είναι κατά πολύ μικρότερο σε σχέση με δύο χρόνια πριν. Δεδομένου του διεθνούς περιβάλλοντος, θα ήταν επικίνδυνο για τη Ρουμανία να αφαιρέσει "βασικά συστατικά" των δημοσιονομικών μέτρων, καθώς η χώρα μπορεί να μην είναι σε θέση να καλύψει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της.

Είναι σημαντικό η Ρουμανία να συνεχίσει να μειώνει το έλλειμμά της έτσι ώστε να διατηρεί χαμηλά το δείκτη δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ.

Ο J. Franks πρόσθεσε επίσης, ότι, βάσει του τρέχοντος προγράμματος με το ΔΝΤ, το οποίο έχει στόχο έλλειμμα 4,4% του ΑΕΠ το 2011 και 3% του ΑΕΠ το 2012, ο δείκτης δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ της Ρουμανίας θα είναι χαμηλότερος του 40%.
http://www.emea.gr/article/102411/
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Γαλλία: Στο 9,7% η ανεργία

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 2 Δεκεμβρίου 2010, 09:29

Σταθερό παρέμεινε το ποσοστό ανεργίας στη Γαλλία το τρίτο τετράμηνο του 2010.

Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της χώρας, η ανεργία την περίοδο αυτή κινήθηκε στο 9,7%.

Το ποσοστό ανέργων για τις ηλικίες 15-24 αυξήθηκε κατά 0,9% από το δεύτερο τετράμηνο και 0,5% σε σχέση με την ίδια περίοδο το 2009.

Στις ηλικίες 25-49, το ποσοστό παρέμεινε σταθερό και ανάμεσα στα άτομα πάνω από 50 χρόνων αυξήθηκε κατά 0,2%.
zougla.gr
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Βρε, βρε, πως μεγαλώνει η παρέα......ελάτε όλοι οι καλοί χωράνε....

Αυξήθηκε κατά 30% το επιτόκιο για τον δανεισμό της Ισπανίας

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 2 Δεκεμβρίου 2010, 17:28

Στα επίπεδα του 3,71% έναντι 2,527% στην προηγούμενη δημοπρασία, έφτασε το επιτόκιο δανεισμού για την Ισπανία, η οποία άντλησε το ποσό των 2,468 δισ. ευρώ από την πώληση ομολόγων τριετούς διάρκειας.

Σημειώνεται ότι την επόμενη χρονιά λήγουν ισπανικά ομόλογα αξίας περίπου 45 δισ. ευρώ.
zougla.gr
 
Re: Που πάει η Ευρώπη?

ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ. ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΗΝ "ΒΓΑΙΝΟΥΝ" ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ.:BDGBGDB55:
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Υπάρχουν λύσεις για την κρίση της ευρωζώνης;


Πέντε είναι τα πιθανά όπλα για να λυθεί η κρίση που βιώνει η ευρωζώνη, σύμφωνα με την εφημερίδα Financial Times, η οποία υποστηρίζει ότι η μάχη για την ανάκαμψη της εμπιστοσύνης των αγορών δεν έχει ακόμα χαθεί. Την ίδια στιγμή, σε ντιμπέιτ διεθνών οικονομολόγων σημειώνεται πως η πορεία της ευρωζώνης προβλέπεται αρνητική, ενώ λόγος γίνεται ακόμα και για διάλυσή της.

«Παρά το γεγονός ότι η κρίση στην ευρωζώνη κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχο, με το ευρώ να υποχωρεί έναντι των άλλων νομισμάτων και οι αποδόσεις των ομολόγων των πιο αδύναμων οικονομιών της να φθάνουν σε ρεκόρ υψηλά, η μάχη όμως για την ανάκαμψη της εμπιστοσύνης των αγορών δεν έχει ακόμα χαθεί», τονίζουν οι Finanacial Times.

Τα πρώτα βήματα έγιναν το περασμένο Μάιο, οπότε και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν για το bailout της Ελλάδας ενώ στη συνέχεια συμφώνησαν για τη δημιουργία ενός μόνιμου σχεδίου διάσωσης του ευρώ προκειμένου να αντιμετωπιστούν μελλοντικές κρίσεις στην ευρωζώνη. Επίσης, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έσπασε ένα ταμπού και άρχισε να αγοράζει κρατικά ομόλογα.

Τα καλά νέα λοιπόν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι πως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν στη διάθεσή του πολλά όπλα για να χρησιμοποιήσουν εάν η κατάσταση στις αγορές δεν αλλάξει σύντομα. Τα άσχημα νέα όμως, είναι ότι κανένα από αυτά τα όπλα δεν είναι εύκολο να τεθεί σε λειτουργία εξαιτίας πολιτικών και νομικών εμποδίων που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Τα πέντε όπλα για την αντιμετώπιση της κρίσης, σύμφωνα με την εφημερίδα είναι:

- Αύξηση των αγορών κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ, που θα μπορούσαν να καλμάρουν άμεσα τις ανησυχίες των αγορών. Το μέτρο αυτό βρίσκει αντίθετη τη Γερμανία που υποστηρίζει ότι οι πολιτικές αυτές ενθαρρύνουν τις ανεύθυνες δράσεις των κυβερνήσεων και προκαλούν πληθωριστικές τάσεις.

- Αύξηση των κεφαλαίων του ταμείου διάσωσης της ευρωζώνης, των 750 δισ. ευρώ, που θα ανανέωνε την εμπιστοσύνη των αγορών στην δέσμευση της Ε.Ε. πως θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την ενδεχόμενη κρίση σε Ισπανία και Ιταλία. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές αντιδράσεις σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι μία αύξηση του μηχανισμού στήριξης θα έδινε το λάθος μήνυμα ότι επίκειται η διάσωση της Ισπανίας, χωρίς να υπάρχει λόγος. Επιπλέον, θα συναντούσε έντονη αντίδραση από την Γερμανία που δεν θα επιθυμούσε να αυξήσει τη συνεισφορά της στο μηχανισμό διάσωσης.

- Έκδοση ευρωομολόγου, που θα σήμαινε χαμηλότερο κόστος δανεισμού για τις περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης αλλά και μήνυμα αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών της ευρωζώνης. Όμως, το Βερολίνο, έχει ήδη αποκλείσει αυτή τη πιθανότητα γιατί θα οδηγούσε σε αύξηση του δικού της κόστους δανεισμού.

- Ενιαία δημοσιονομική πολιτική εντός της ευρωζώνης. Αυτό το μέτρο θα σήμαινε ουσιαστικά την εκχώρηση της δημοσιονομικής πολιτικής από το εθνικό στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Γερμανία ωστόσο επιμένει ότι οι εθνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να επωμίζονται το βάρος των αποφάσεών τους.

- Διάλυση της ευρωζώνης. Σε περίπτωση που τίποτα από τα παραπάνω δεν εφαρμοστεί, ο διάλογος γύρω από τη διάλυση της ευρωζώνης ενδέχεται να ενταθεί. Βέβαια κανείς δεν πιστεύει ότι η έξοδος της Ελλάδας για παράδειγμα από το ευρώ και η επιστροφή της στην δραχμή θα έχει θετικά αποτέλεσμα, καθώς είναι μάλλον βέβαιο ότι θα την βυθίσει σε μεγαλύτερη κρίση.

Προειδοποιήσεις για κατάρρευση της ευρωζώνης

Την ίδια στιγμή, σε ντιμπέιτ διεθνών οικονομολόγων στο Fidelity Funds Network, έγινε λόγος για αρνητική πρόβλεψη της πορείας της ευρωζώνης, ακόμη και για διάλυσή της. O Stewart Robertson, ανώτερο στέλεχος της Aviva Investors, δήλωσε ότι αναμένει μία χώρα εκ των Pigs να αποχωρήσει από την ευρωζώνη μέσα στα επόμενα δύο ή τρία χρόνια, καθώς και μία από τις πιο δυνατές οικονομίες του ευρώ όπως η Γερμανία. «Ένας τρόπος για την ανάπτυξη είναι πλέον το να μην είναι μια χώρα στο ευρώ. Η πιθανότητα μία χώρα να εξέλθει από την ευρωζώνη είναι πλέον υπαρκτή», τόνισε και πρόσθεσε ότι ο ιρλανδικός μηχανισμός στήριξης, είναι μία προσωρινή ανακούφιση που όμως δεν αποτελεί λύση για το πρόβλημα της ευρωζώνης, εκτός και αν αποφασιστεί κάποια μορφή δημοσιονομικής ένωσης.

Αντίθετη άποψη είχαν οι οικονομολόγοι, Azad Zangana και Nick Clay, οι οποίοι δήλωσαν ότι δεν υπάρχει ζήτημα αποχώρησης καμίας χώρας από το ευρώ, καθώς υπάρχει μεγάλη πολιτική βούληση να μην καταρρεύσει η ευρωζώνη.

Στο μεταξύ, έκθεση που δημοσιεύεται από δύο think tank, το Legatun Institute και το American Enterprise Institute, προειδοποιεί ότι το πακέτο στήριξης για την Ιρλανδία είναι καταδικασμένο στην αποτυχία, ενώ ο ολοένα και αυξανόμενος οικονομικός αναβρασμός τελικά θα οδηγήσει τις πιο αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων την Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία, στην έξοδο από την ΟΝΕ. Οι οικονομολόγοι κάνουν λόγο για διάλυση της ευρωζώνης μέσα στο διάστημα των επόμενων τριών ετών.

«Η χρεοκοπία από ένα μέλος του ευρώ είναι παρά πάνω από πιθανό να εξαπλωθεί και τελικά να οδηγήσει σε έξοδο από την ΟΝΕ της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας», τονίζει η έκθεση, ενώ συμπληρώνει ότι οι πιο δυνατές οικονομίες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, θα αναγκαστούν να τις ακολουθήσουν.

http://tvxs.gr/news/κόσμος/υπάρχουν-λύσεις-για-την-κρίση-της-ευρωζώνης
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Στον πρόεδρο της ΕΚΤ το βραβείο Καρλομάγνος 2011

Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου 2010, 22:42

Στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν- Κλοντ Τρισέ απονεμήθηκε το βραβείο Καρλομάγνος 2011,για την εργασία του με στόχο τη σταθερότητα του ευρώ παρά την κρίση που πλήττει τις χώρες της ευρωζώνης.

Το Ίδρυμα του Διεθνούς Βραβείου διευκρίνισε ότι απονεμήθηκε στον Τρισέ «για τη σημαντική του συμβολή σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς στη συνοχή της νομισματικής ένωσης, στη σταθερότητα του ευρώ και στη διατήρηση της ανταγωνιστηκότητας στην Ευρώπη».

Η τελετή απονομής πραγματοποιηθεί στο Εξ-λα-Σαπέλ στα δυτικά της Γερμανίας.
zougla.gr




Υ.Γ :flipout::flipout::flipout::BDGBGDB55::BDGBGDB55:

Y.Γ Νο2 Όταν καταρρεύσει η Ε.Ε θα του το πάρουν πίσω????
 
Απάντηση: Που πάει η Ευρώπη?

Στο Δημόσιο τα χρέη, στους ιδιώτες τα κέρδη

Πηγή: Ελευθεροτυπία
του Μιχ. Μπάμπη

Μια τεράστια μετακίνηση χρέους -και αντίστροφα πλούτου- από τον ιδιωτικό τομέα στον δημόσιο συμβαίνει στην Ευρώπη τους τελευταίους μήνες.
Ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες βουτούν η μία μετά την άλλη στα χρέη, οι επιχειρήσεις της Γηραιάς Ηπείρου αποπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και μάλιστα με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων επτά ετών.

Τα χρέη των 600 μεγαλύτερων επιχειρήσεων της Ευρώπης -οι τίτλοι των οποίων διαμορφώνουν τον πανευρωπαϊκό δείκτη μετοχών Stoxx Europe 600- μειώθηκαν ως ποσοστό των κερδών τους στο γ' τρίμηνο του 2010 κατά 22%, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του πρακτορείου Bloomberg. Το ποσοστό του χρέους ανά μετοχή για τους μετόχους των 600 επιχειρήσεων μειώθηκε περίπου κατά επτά φορές (!) από τα μέσα Σεπτεμβρίου, ενώ ο παραπάνω δείκτης ενισχύεται φέτος κατά 5% και συνολικά κατά 69% από τον Μάρτιο του 2009, όταν ξεκίνησε η τελευταία ανοδική τροχιά των χρηματιστηρίων.

Η φετινή άνοδος του Stoxx Europe 600 θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη μάλιστα, αν δεν υπήρχαν οι επιπτώσεις της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και οι απώλειες των αγορών στις πιο υπερχρεωμένες χώρες της Ε.Ε. Και πιο συγκεκριμένα στο Χρηματιστήριο Αθηνών, που σημειώνει φέτος απώλειες κοντά στο 34% (τις μεγαλύτερες μεταξύ 24 ανεπτυγμένων αγορών του κόσμου), ενώ στο Δουβλίνο ο δείκτης υποχωρεί αντίστοιχα κατά 10% και στη Μαδρίτη βρίσκεται στο -21%.

Η ανάκαμψη των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων επιβεβαιώνεται και από την UBS, που εκτιμά ότι αυτές επαναγόρασαν μετοχές τους συνολικής αξίας 90 δισ. δολαρίων φέτος, έναντι καθαρών πωλήσεων 140 δισ. δολαρίων πέρυσι.

Αλλά και από τα κέρδη τους... Οι αναλυτές μιλούν για μέση αύξηση της κερδοφορίας τους κατά 46% στη διετία 2010-2011, την υψηλότερη από το 2003. Η μέση εκτίμηση χιλιάδων φετινών αναλύσεων είναι ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων, που απαρτίζουν τον Stoxx Europe 600, θα αυξηθούν κατά 78% φέτος και κατά 14% το 2011. Στην «άλλη όχθη», η Κομισιόν προέβλεψε αυτήν την εβδομάδα αύξηση του ΑΕΠ των χωρών της ευρωζώνης μόλις κατά 1,7% φέτος και, ακόμη χειρότερα, κατά 1,5% το 2011.

Το δημόσιο χρέος των 16 χωρών εκτοξεύθηκε φέτος στο 84,1% του συνολικού τους ΑΕΠ και θα φθάσει το 87,8% το 2012, από 66% το 2007.

Μια από τις βασικές αιτίες δημιουργίας αυτού του χρέους είναι και οι τεράστιες δαπάνες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για τη διάσωση των τραπεζών.
Τα κράτη της Ε.Ε. έχουν διαθέσει ούτε λίγο ούτε πολύ το αστρονομικό ποσό των 4,5 τρισ. ευρώ (!) για προγράμματα στήριξης των τραπεζών. Μια τεράστια μεταφορά χρέους από τον ιδιωτικό τομέα στο δημόσιο, ο οποίος σε αρκετές χώρες της Ενωσης στραγγαλίζεται για να το εξυπηρετήσει, λόγω του υψηλότερου κόστους δανεισμού από τις αγορές.

Την ίδια στιγμή, το χρέος των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων δείχνει ασφαλέστερο από το κρατικό. Στην ευρωπαϊκή αγορά ασφαλίστρων κινδύνου αθέτησης χρέους (CDS), ο σχετικός δείκτης 125 ευρωπαϊκών επιχειρήσεων υποχώρησε τον προηγούμενο μήνα σε ιστορικό χαμηλό, χαμηλότερα από τον αντίστοιχο δείκτη αθέτησης ομολόγων που εκδίδουν οι ευρωπαϊκές χώρες.
 
Status
Not open for further replies.