...συνέχεια του #1158
Jazz
I Can't Get Started (V. Duke-J. Gershwin), ζωντανή ηχογράφηση από το "Benny Waters Live at the Pawnshop" = χαλαρωτική μουσική, το σαξόφωνο στο προσκήνιο, δεξιά της σκηνής παίζει χαλαρά ένα πιάνο και πιο πίσω στο μέσο της σκηνής ο ντράμερ κάνει μαλακά τη δουλειά του, στα 2/3 οι θαμώνες ξεσπούν σε χειροκροτήματα και τα σχετικά.
Εδώ και τα τρία τροφοδοτικά κάνουν καλά τη δουλειά τους, σε χαλαρώνουν και δεν σε αφήνουν να στήσεις αυτί για τα περαιτέρω, ισόπαλο και δίκαιο αποτέλεσμα και από τα τρία.
Club Descarga, HD 24/96KHz της HDTracks (The Ultimate Demonstration Disc Volume 2) = πολλά όργανα που το ένα διαδέχεται το άλλο με κυρίαρχο το τουμπερλέκι (μάλλον τουμπερλέκι ή κάτι σχετικό). Εδώ το βάθος της σκηνής είναι μεγάλο, ξεπερνά το ένα μέτρο πίσω από τα ηχεία και σε μερικές στιγμές νιώθεις ότι ο ήχος βγαίνει από το πίσω τοίχο.
Και τα τρία τροφοδοτικά έδειξαν τις αρετές τους σε αυτό τον τομέα και τα τρία απέδωσαν άριστα το βάθος, μια μικρή ειδοποιός διαφορά στο BiB σε κάποια ηχοχρώματα των οργάνων (όχι κάτι το ιδιαίτερο απλά ελαφρώς αντιληπτό).
Κλασική
Schubert/Stabat mater, Triangle Electroacoustic: Musique-Demonstration CD ver 2003-2004 = όπερα, σκηνή, φωνές.
Το BiB άψογο, σωστό. Τα reflektor και LDO έδωσαν μεγαλύτερο ύψος στην σκηνή, με εκείνο του reflector να την τετραγωνίζει εντελώς.
Coppelia-Mazurkas, Usher Audio: Be There = από μόνο του αρκεί για να βγάλεις ένα γρήγορο συμπέρασμα. Δυναμικά, εξάρσεις, σκηνή τα έχει όλα.
RefleKtor & LDO έδωσαν ρέστα, ξεπέρασαν το BiB ξεκάθαρα το οποίο απέδωσε εμφατικά, ζόρικα με κάποια συμπίεση της σκηνής στο κέντρο.
Το LDO ναι μεν κράταγε τη σκηνή στο κέντρο, ανεβάζοντάς την όμως ως προς το ύψος αλλά ταυτόγχρονα την άπλωνε κάτι σαν "ομπρέλλα".
Το Reflektor-D έκανε ένα διαφορετικό πράγμα, δεν άνοιξε τη σκηνή σαν ομπρέλλα, αλλά τετραγώνισε εντελώς το άκουσμα σηκώνοντας τη σκηνή πάνω και πίσω από κάθε ηχείο, διαφορετικό άκουσμα σε αυτό το κομμάτι.
Η κλασική θέλει το δάσκαλό της, ιδιαίτερη στα συνοδά της και δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιο είναι προτιμότερο, εξαιτίας έλλειψης εμπειρίας αντίστοιχων συναυλιακών χώρων.
Σήμερα δεν ήμουν και πολύ ξεκούραστος για να αντέξω, μια πιο ενδελεχή σύγκριση ανάμεσα σε Reflektor-D & TI LDO Series. Θα το αφήσω άλλη στιγμή, όπου θα αναβαθμίσω και στα δυο τους την ανόρθωση (όπως μου υπέδειξε ο Salas). Το μόνο που άλλαξα ένα πυκνωτή στο Reflektor από mkt σε mkp (Vishay-Roederstein).
Εν κατακλείδι τα αποτελέσματα είναι πολύ ενδιαφέροντα. Το mambo2 "ακούει" και σετάρεται μέσω των τροφοδοτικών και μάλλον έρχεται αρκετά καλά σε πολλά οικιακά συστήματα. Ο Βασίλης θα πρέπει να αισθάνεται περήφανος για τα αποτελέσματά του.