Σταμάτησαν οι καλές ερμηνείες τον προηγούμενο αιώνα??

[Έκτωρ Κατσίκης]

Απάντηση: Re: Σταμάτησαν οι καλές ερμηνείες τον προηγούμενο αιώνα??

Όσο για τον Gould και τα περι διαστρέβλωσης, το σχόλιο ειναι τουλάχιστο άστοχο... Ο Gould ειναι ίσως ο μοναδικός πιανίστας, αν όχι ενας απο τους λίγους, που τόλμησε να βαλει το πιάνο σε δεύτερη μοίρα σε ρομαντικό κοντσέρτο, το 1ο του Brahms. Το έγραψα και παραπάνω. Ερμηνευτικά, αυτό είναι ανήκουστο για έργο που, απο την γραφή του, απαιτεί μεγάλο ήχο απο το πιάνο. Στα δε κοντσέρτα του Bach, ο Gould συμπεριφέρεται στο πιάνο σαν να ειναι τσέμπαλο.

Έχω την εντύπωση μάλιστα οτι πριν αρχίσει το κοντσέρτο ο Μπερνστάϊν ξεκαθαρίζει οτι δεν συμμερίζεται την άποψη του σολίστ αλλά συναινεί να διευθύνει την ορχήστρα (μάλλον σαν θάψιμο του Γκούλντ με τακτ μου φάνηκε όταν το άκουσα :argue

 

[Έκτωρ Κατσίκης]

Απάντηση: Re: Σταμάτησαν οι καλές ερμηνείες τον προηγούμενο αιώνα??

Για το περιστατικό αυτό το έχω ακούσει ή διαβάσει κατά καιρούς. Το έργο νομίζω πως ήταν η 9η του Μπετόβεν. Επιφυλάσσομαι για την ακρίβεια του συμβάντος.

Έχω κι εγώ την εντύπωση πως είναι στην 9η και μάλιστα στις πρώτες νότες.

 

[Busoni]

Re: Απάντηση: Re: Σταμάτησαν οι καλές ερμηνείες τον προηγούμενο αιώνα??

Έχω την εντύπωση μάλιστα οτι πριν αρχίσει το κοντσέρτο ο Μπερνστάϊν ξεκαθαρίζει οτι δεν συμμερίζεται την άποψη του σολίστ αλλά συναινεί να διευθύνει την ορχήστρα (μάλλον σαν θάψιμο του Γκούλντ με τακτ μου φάνηκε όταν το άκουσα :argue

Όντως... O Βernstein λέει οτι επέτρεψε στον Gould να αποφασίσει για την ερμηνεία που θα ακολουθούσαν καθώς η άποψη του Gould του φανηκε συναρπαστική. PR σε κοντσέρτο για πιάνο

 

[Stergito]

Ρε τι τραβάω, ούτε μια Κυριακή δε μπορεί να λείψει κανείς από εδώ...

Έσβησα καμιά 50αριά ποστς (πιθανότατα έκαψα και λίγα "χλωρά"), μια και η κατάσταση ξέφυγε τελείως.

Θα παρακαλούσα τον κύριο Λουκά Στεφανίδη να μη μπλέκει θέματα που αφορούν την Audio κατηγορία με τη Μουσική Κατηγορία. Είναι μεν λεπτά τα όρια, αλλά υπάρχουν.
Στο επόμενο hijack, θα αναγκαστώ να εισηγηθώ για τριήμερο ban.


Το θέμα ξανανοίγει, μόνο αποφύγετε τους καυγάδες και τα off-topic, σας παρακαλώ.

 

[In My Humble]

Μεχρι τωρα εχουμε περιοριστει στο να εκφερουμε γνωμες για μεγαλα εργα, βαρειες συμφωνειες ως επι το πλειστον.
Υπηρχαν ομως μια πληθωρα απο μικρωτερα σχηματα, τρια, quarterts, μικρα ensemble, χορωδιες, σολιστες που ακομα δεν εχουμε θιξει ισως αρκετα. Ονοματα που ηταν πολυ μεγαλα και αξιολογα απο μουσικης πλευρας. Οι συλλεκτες, ειδιαιτερα των δισκων 78 στροφων, εχουν βρει πολλους θυσαυρους και οι μικρες ανεξαρτητες εταιριες επιμελουνται στοργικα επανεκδωσεις. Θελω να πιστευω, οτι τα σημερικα αντιστοιχα μικρα μουσικα σχηματα ειναι πολυ αξιολογα και συνεχιζουν να προσφερουν μουσικη πολυ υψηλης ποιοτητος. Αυτο εγινε εφικτο, ακομα περισσοτερο τα τελευταια χρονια, λογω της πολυ γρηγορης ενημερωσεως και επικοινωνιας.
Τα παραπανω μπορω να τα επικυρωσω σαν συλλεκτης παλαιων ηχογραφησεων και μανιωδης επισκεπτης σε live.

 

[Maestro]

Σιγουρα...εξαλλου ειναι τοσα πολλα αυτα τα μικρα σχήματα, που μπορείς να βρεθείς σε μια συναυλία επιπέδου "ωδείου" ως προς την εμπορική οργάνωση, και να ακούσεις κάτι το οποίο είναι top class... δυστυχώς όμως θα συνεχίσει να ζει μόνο στο μυαλό σου, καθώς δύσκολα θα βρει το δρόμο του προς τη δισκογραφία.

Ενα καλό δε του μικρού σχήματος, είναι πως τέτοια λειτουργούν συχνά και ερασιτεχνικά , όχι από ερασιτέχνες μουσικούς, από επαγγελματίες, απλά λειτουργούν με σκοπό την καλλιτεχνική ολοκλήρωση των μελών τους και με κανένα εμπορικό συμφέρον. Έχω στη διάθεση μου ηχογράφηση που κάναμε με μικρό φωνητικό σύνολο στο παρελθόν, σε μαδριγάλι του Monteverdi, την οποία τοποθετώ άνετα στο επίπεδο ερμηνειών με την ετικέτα της Harmonia Mundi... κι όμως αυτό θα το ακούω μόνος μου, εγώ και οι υπόλοιποι που είχαν την τύχη να συμμετέχουν ή να παρευρεθούν σε εκείνη τη συναυλία..

Άρα ναι, αν η ερώτηση ήταν αυτή, σίγουρα έχει νόημα το ψάξιμο μέσα σε άγνωστες ετικέτες και εταιρίες... χωρίς παρωπίδες... τα θαύματα είναι συχνό γεγονός στη μουσική!

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

'ενας άλλος λόγος που οι παλιές ηχογραφήσεις μας συγκινούν περισσότερο, είναι ότι παλιά, ειδικά στην προ μαγνητοφώνου εποχή η ηχογράφηση ήταν πιο δύσκολη και για αυτό οι καλλιτέχνες που γράφανε δίσκους λίγοι και εκλεκτοί. Η ηχογράφηση δεν θεωρούνταν ένα αυτονόητο βήμα στην καρριέρα ενός μουσικού, αλλά ενός είδους επιβράβευση για εξαιρετικές επιδόσεις. Ειδικά σε μεγαλύτερα έργα, μιά εταιρεία δύσκολα έπαιρνε το ρίσκο να "γράψει" έναν άσχετο. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι στις ΗΠΑ το 1950 υπήρχαν όλες και όλες 4 ηχογραφήσεις της 5ης Συμφωνίας του Μπετόβεν διαθέσιμες (όχι απο μια εταιρεία, απο ΟΛΕΣ τις εταιρείες). Για τον ίδιο λόγο δεν βρίσκουμε τόσες πολλές ηχογραφήσεις συμφωνικών κύκλων από παλιούς μαέστρους. Οι Klemperer και Walter για παράδειγμα, ηχογράφησαν μόνο μερικά απο τα έργα του δασκάλου τους Mahler. Τέλος πολλοί απο τούς μουσικούς της προπολεμικής γενιάς δεν συμπαθούσαν το στούντιο. Το μίσος του Μητρόπουλου για τους δίσκους κάθε μορφής είναι γνωστό, ο ίδιος δεν είχε ποτέ στην κατοχή του γραμμόφωνο ή πικάπ, για αυτό δεν επεδίωξε σχεδόν ποτέ να απαθανατήσει κάποια ερμηνεία του. 'Οτι ηχογράφηση έκανε, την έκανε γιατί ήταν υποχρεωμένος από τα συμβόλαιο της ορχήστρας όπου εργαζόταν. Ακόμη πιό χαρακτηριστικό είναι όμως το ακόλουθο παράδειγμα ενός μαέστρου που μας άφησε τελικά κάποιες ηχογραφήσεις από στούντιο, αλλά με πόση απροθυμία! Αφηγείται η Elisabeth Furtwängler, χήρα του Μαέστρου, απόσπασμα από το βιβλίο της Über Wilhelm Furtwängler, (Σχετικά με τον Βιλχελμ Φουρτβένγκλερ)(μετάφραση δική μου)

" Ποτέ δεν προσπάθησα να τον πείσω να ηχογραφήσει κάποιο έργο που θα ήθελα η ίδια να έχω σε δίσκο. Είχα τους λόγους μου γι αυτό. Κάθε φορά που ερχόντουσαν οι δοκιμές των ηχογραφήσεων στο σπίτι ζούσα πολύ δύσκολες στιγμές. Δεν ήταν ΠΟΤΕ ικανοποιημένος με αυτό που άκουγε. Kάποιες φορές η ηχογράφηση δεν ήταν στο σωστό τόνο και ο Φουρτβένγκλερ πηγαινοερχόταν συνέχεια από το πιάνο στο γραμμόφωνο :εν πάση περιπτώσει, δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και πιό βαριά και μου ήταν πολύ δύσκολο να του φτιάξω τη διάθεση"

Σήμερα μάλλον θα δυσκολευόμασταν να βρούμε τέτοιο πάθος για τελειότητα.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Πιθανόν να είχαν διαφορετική άποψη περί ηχογραφήσεων, ιδιαίτερα ο Φουρτβανγκλερ αν είχε γνωρίσει τις μετέπειτα από το 1954 στερεοφωνικές ηχογραφήσεις που μπορούσαν να αναπαράγουν αρκετά πειστικά μια ορχήστρα.
Φυσικά τί να περίμενε από ένα γραμμόφωνο με όλους τους περιορισμούς του. Και φυσικά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το ζωντανό.
Η όλο και καλύτερη ποιότητα έφερε πιο κοντά στη μουσική περισσότερο αριθμό ατόμων και συνέβαλε στην περαιτέρω διάδοσή της και τη στροφή στις ηχογραφήσεις. Το τελευταίο συνέβαλε στα οικονομικά των καλλιτεχνών που τους εξασφάλισαν την επιβίωση και μη εξάρτησή τους. Λ.Σ.

 

[Δημήτρης Ν.]

και πως να τις είχε γνωρίσει βρε Λουκά , αφού πέθανε ο καημένος το 54 ( λες και τόκανε επίτηδες )

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

όντως άλλαξε γνώμη απο την ηχογράφηση του Τριστάνου και μετά, το 1952. ακούγοντάς την είπε "πρέπει να παραδεχτώ ότι τώρα τα κατάφεραν και μπορεί να κάνει κανείς δίσκους" και ξεκίνησε να γράφει σε στούντιο την τετραλογία του Βάγκνερ. Πρόλαβε μόνο τη Βαλκυρία...

 

[Ηλίας Κ]

Μια και μιλάμε για παλιές ηχογραφήσεις σε δίσκους, έχω μια απορία,
η μικρή δίαρκεια του δεν ήταν ένα αξεπέραστο εμπόδιο;
Πως μπορεί να αποδωθεί ένα κλασικό έργο σε τρία-τέσσερα λεπτά;

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Re: Απάντηση: Σταμάτησαν οι καλές ερμηνείες τον προηγούμενο αιώνα??

και πως να τις είχε γνωρίσει βρε Λουκά , αφού πέθανε ο καημένος το 54 ( λες και τόκανε επίτηδες )

Εντάξει το ξέρω ότι είχε πεθάνει. Το θεώρησα περιττό. Λ.Σ.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Μια και μιλάμε για παλιές ηχογραφήσεις σε δίσκους, έχω μια απορία,
η μικρή δίαρκεια του δεν ήταν ένα αξεπέραστο εμπόδιο;
Πως μπορεί να αποδωθεί ένα κλασικό έργο σε τρία-τέσσερα λεπτά;

Ακριβώς ήταν ένα πολύ μεγάλο εμπόδιο, γιαυτό και η πρόοδος που ακολούθησε με το δίσκο μακράς διαρκείας [μέχρι και μια ώρα μουσική] όντας επαναστατική, άλλαξε τα δεδομένα για τους καλλιτέχνες και το φιλόμουσο κοινό. Παρατηρείται την εποχή αυτή μια μεγάλη έκρηξη στις ηχογραφήσεις. Τώρα μπορεί κάποιος να απολάυσει ένα κοντσέρτο από αρχή μέχρι τέλος χωρίς διακοπές και φυσικά με πολύ ανώτερο και ποιοτικό ήχο.Λ.Σ.

 

[Δημήτρης Ν.]

Ετσι ακριβώς . Αν κάποιος προσπαθούσε να ηχογραφήσει το "Δαχτυλίδι" σε δίσκους 78 rpm θα του χρειαζόταν περίπου 224 πλευρές . Γι αυτό και δυστυχώς , από τον Τοσκανίνι , που εθεωρείτο μεγάλος στον Βάγκνερ , δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα δείγματα - αποσπάσματα σε ηχογραφήσεις 78 στρ.

 

[Ηλίας Κ]

Άρα λοιπόν οι παλιές ηχογραφίσεις που μαζεύεις αγαπητέ Σπύρο από Σουηδία
έχουν συλλεκτική και μόνο αξία και όχι μουσική, τα λέω καλά;

 

[In My Humble]

Εγω ακουω την μουσικη των αρχαιων, το μεσον μου ειναι αδιαφορο, αλλα αφου υπηρχαν μονο τετοιοι δισκοι τοτε δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα σημερα. Εχω και εναν κυλινδρο, αυτος ειναι για συλλεκτικους λογους ομως!
Γενικα δεν συλλεγω, απλα τα πραγματα μου χρησιμοποιουνται κιολας, παραδειγμα η 33 χρονων Αλφασουντ μου, ειναι η everyday driver μου χειμωνα και καλοκαιρι η να παω να παρω τσιγαρα απο το περιπτερο η να ερθω στην Ελλαδα.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Μια και μιλάμε για παλιές ηχογραφήσεις σε δίσκους, έχω μια απορία,
η μικρή δίαρκεια του δεν ήταν ένα αξεπέραστο εμπόδιο;
Πως μπορεί να αποδωθεί ένα κλασικό έργο σε τρία-τέσσερα λεπτά;

Βεβαίως και ήταν σοβαρό εμπόδιο, αλλά οι καλλιτέχνες και τεχνικοί είχαν βρει τρόπους να το υπερβαίνουν. χώριζαν κάθε έργο σε κομμάτια των 4,5 λεπτών, χρησιμοποιούσαν ειδικά χρονόμετρα που μετρούσαν αντίστροφα για να ξέρουν οι μουσικοί πότε να σταματήσουν κλπ. δε λέω ότι ήταν εύκολο, ούτε ότι άρεσε σε όλους τους μουσικούς, όμως με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να γράψουν συμφωνίες, κοντσέρτα, ορατόρια, ακόμα και ολόκληρες όπερες. Η ΕΜΙ επέμενε να εγγράφει με αυτό τον τρόπο αρκετά χρόνια μετά την εμφάνιση του μαγνητοφώνου.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Ξέρει κανείς αν έγραφαν με δύο συσκευές χρησιμοποιώντας τη μία μετά την άλλη για να μη σταματούν οι μουσικοί; Λ.Σ.

 

[In My Humble]

σε καποια εκπομπη του Σουηδικου Ρ2 αναφεαρν οτι δεν διεκοπταν καθολου τους μουσικους αλλα ειχανε 2 χαρακτικα μηχανηματα τα οποια συγχρονιζοντουσαν για αδιακοπη λειτουργια. μαλιστα παιξανε και μια συμφωνια, δεν θυμαμαι ποια, με μια τετοια μεθοδο και δεν ακουγες καπιια διακοπη ουτε καποια ασυνεχεια στην μουσικη αλλα ακουγοταν καθαρα οταν αρχιζε ενας καινουργιος δισκος απο την ποιοτητα, η οποια ειναι καλυτερη οσο ποιο εξω ειναι η βελονα. Επισης, συμφωνα με τον τεχνικο, υπηρχε ποιοτικη διαφορα απο δισκο σε δισκο και αυτο δεν μπορουσαν να το ξερουν οι τεχνικοι, μονο οταν ακουγανε το αποτελεσμα
Θα κοιταξω μηπως βρω κατι απο το αρχειο της Σουηδικης Ραδιοφωνιας.
Οι δισκοι 78 στροφων περιεχουν πολυ μεγαλη πληροφορια στις ζωτικες συχνοτητες και εχουν ισως το καλυτερο μπασο που μπορει να υπαρξει σε τεχνητο μεσον αναπαραγωγης. Φυσικα, αναφερομαι στους τελευταιους που βγηκανε γιατι τοτε το μεσον αυτο ειχε και την μεγαλυτερη του εξελιξη.
Το προβλημα σημερα ειναι να βρεις αυτους τους δισκους σε καλη κατασταση, κομπλετ και να εχεις μια ευελικτη ισοσταθμιση στον προενισχυτη, επειδη πολυ σπανια οι ισοσταθμισεις τους ακολουθουσανε την θεωρια και η καθε εταιρια ειχε τις δικες της.
Εχει καποιος ακουσει ηχογραφισεις σε 78 στροφες? Εννοω μοντερνες τετοιες με ισοσταθμιση RIAA και υλικο σαν τα LP.
Μου δωθηκε η ευκαιρια να ακουσω μια φορα σε ενα μαγαζι στην Στοκχολμη πριν 15 χρονια και πραγματικα ηταν απολαυση. παρολη την μεγαλη ταχυτητα, το σκρατς ηταν ανεπαισθητο και η δυναμικη, μπασο, στερεο εικονα και αβιαστο ηχο ηταν κατι το τελειως διαφορετικο απο το LP.
Ηταν μια Γιαπωνεζα τραγουδιστρια τζαζ.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Times change.
και ευτυχώς...
οι περισσότεροι εδώ μέσα μου θυμίζετε τους γέρους Σπαρτιάτες που τραγουδούσαν "άμες ποκ ήμεθ' άλκιμοι νεανίες...": μόνο τα δικά μας ήταν καλά;
Οι ερμηνευτικές απόψεις αλλάζουν. Και, συχνά, προς το καλύτερο.
Εγώ χαίρομαι να βλέπω νέους ανθρώπους να χτυπιούνται για να εκφράσουν κάτι διαφορετικό, να παίρνουν μιά χιλιοπαιγμένη παρτιτούρα και να προσπαθούν να τη φωτίσουν όπως νομίζουν αυτοί.
Καλά τα Μνημεία ...αλλά δεν τα θέλω παγωμένα, να με κοιτάζουν αυστηρά μέσα στο χρόνο.
Ο Pollini έφερε σεισμό με τις ερμηνείες του στον Chopin.
Ακόμα κι αυτοί που διαφωνούν δεν μπορούν να παραβλέψουν το βάσιμο και της δικής του εκδοχής.
Το ίδιο κι ο Κυπριανός Κάτσαρης, επίσης στον Chopin και ο Martino Tirimo με τον Till Felner στον Σούμπερτ.
Μπορώ να αραδιάσω ένα σωρό καινούργιους που είναι πάρα πολύ καλοί.
Και τα στερεότυπα τύπου "Απω-Ανατολίτικα νευρόσπαστα" τα ακούω βερεσέ.
Mια χαρά Faure έκανε ο Lang Lang. Πολύ καλύτερον από όλους τους "πουρκουάδες" που ξέρω. Αν αυτοί τσαντίζονται, ας κάτσουν να χτυπήσουν τον πισινό τους κάτω μήπως και δώσουν καλύτερον.