Καθολου παράξενο που δε σου άρεσε ο Οθέλλος. Οι αμερικάνικες εκδόσεις της ΕΜΙ Angel είναι οι χειρότερες ΕΜΙ. Καμιά σχέση με τις ορίτζιναλ αγγλικές, τις γαλλικές, τις γερμανικές, ακόμα και τις ιταλικές, ισπανικές ή βραζιλιάνικες. Αυτό δεν ισχύει για τις μονοφωνικές Angel, που ήταν συνήθως Made in England, άρα το ίδιο καλές με τα πρωτότυπα.Βιάστηκα να πανηγυρίσω, δεν είναι όλα ρόδινα (πχ ο Οθέλλος έχει τραγικό ήχο για κάποιο λόγο, muffled και χαμηλής έντασης, σε βαθμό που νόμισα ότι κάτι έπαθε το Phono). Και το ότι οι δίσκοι φαίνονται με το μάτι άπαιχτοι δε σημαίνει ότι δεν έχουν αρκετό θόρυβο. Ωστόσο και πάλι το πρόσημο είναι θετικό. Μάλλον πρέπει να αρχίσω να ψάχνομαι για καθάρισμα.
Οι London που πήρες θα σε αποζημιώσουν, καθώς είναι κι αυτές όλες Made in England.
Να ετοιμάζεσαι για απογοήτευση με τον Szell. Οι δίσκοι του είναι εντελώς άμπασοι: υπάρχει ένα ανέκδοτο, σύμφωνα με το οποίο ήθελε οι δίσκοι του να ακούγονται καλά στο δικό του σύστημα, στο οποίο μεγάλα ηχεία δαπέδου ήταν τοποθετημένα ψηλά σε ένα σκρίνιο και κολλητά στον τοίχο. Όντας φοβερά ισχυρογνώμων δεν δεχόταν καμια υπόδειξη για την σωστή τοποθέτηση των ηχείων του.
Για τον Glenn Gould δε θα πω τίποτα, η ηχογράφηση είναι πολύ καλή.
Η κασετίνα με τον Μάλερ μάλλον ήταν πεταμένα λεφτά. Οι δίσκοι της Murray Hill είναι άθλιοι, και τζάμπα να σου το έδωσαν απλά πιάνει χώρο στο ράφι σου.
Έχε το νου σου για δίσκους της εταιρείας Everest με τα ακόλουθα label, όλα τα άλλα μπορείς να τα προσπεράσεις.

