Δεν σου έχει τύχει να ακούσεις μια μπάντα ή ένα "μουσικό σχήμα" χωρίς μικρόφωνα, κονσόλες, ηχεία κλπ;;
Έστω μια "φιλαρμονική" κάποιου Δήμου σε πλατεία;;
Πως άκουσες τα κρουστά;; τα πνευστά;; τα χάλκινα;;
"Αποτυπώνεις" τις χροιές τους και μετά στο σπίτι βάζεις κάτι ανάλογο..
Στο περίπου θα καταλάβεις πόσο μακριά ή κοντά είσαι στην "ζωντανή πραγματικότητα"....
Νωρίς στα παιδικά μου χρόνια μεγάλωνα με γλέντια βιολιού -κιθάρας ή λύρας με νταουλάκι πλήρως ακουστικά φυσικά, μεταγενέστερα με λίγο χορωδία, τυμπανιστής στη μικρή marching band του σχολείου, πιο μετά με ακουστική κιθάρα και φυσαρμόνικα, μια σάλπιγγα απο παλιατζή για κοπιάρισμα του γνωστού ρίφ του "Ατίλιο" για το Θρύλο (τρελό ζόρι να παιχτεί), όρθιο πιάνο έναν όροφο πιο κάτω, γλέντια με μπουζούκι -μαντολίνο-κιθάρα, πριν πιάσουμε τα ηλεκτρικά. Μετά ατέλειωτες "πρόβες" στα προβάδικα και αυτοσχέδια "στούντιο", και τέλος τα live , υπο την ευθύνη και επαγγελματιών ηχοληπτών. Αυτά είναι κάποια απο εκείνα που μου έτυχαν.
Και ναι, στο Πολεμ. Ναυτικό, είχα μεταξύ άλλων και την ευκαιρία- εμπειρία (Παλάσκας) ακρόασης προβών της σχετικής μπάντας.
Εσύ λες πως στις διαδικασίες αυτές "αποτυπώνεις τις χροιές τους και μετά στο σπίτι βάζεις κάτι ανάλογο"
Με δυό λόγια, απαντώ με το γνωστό τραγουδάκι-παιδικό παιχνίδι "πούντο, πούντο το δαχτυλίδι, ψάξ' το ψάξ' το δεν θα το βρείς...". Ίσως και να
τείνεις νά... σε συστήματα που σίγουρα είναι έξω απο τη... γήινη περιοχή που κινείται η συζήτησή μας, αλλά αυτή η ...τάση δε νομίζω πως αφορά τους πολλούς.
Δε στο παίζω έξυπνος οτι το κατάλαβα νωρίς, όχι, αλλά αν είναι να μιλήσουμε για μεγάλη εξαπάτηση, όπως κάπου γράφτηκε προηγουμένως (που δεν είναι μόνο μία στο χόμπυ μας), θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και το αέναο κυνήγι του "πραγματικού γεγονότος" και των "πραγματικών χροιών των οργάνων". Αυτοί οι μύθοι υποδαυλίστηκαν εντέχνως απο σχετικοάσχετους, δεν έχει σημασία , αλλά με κοινή επιδίωξη το κέρδος. Κάποιοι απο εμάς τα "σκάσανε χοντρά" και αρκετές φορές πέρα απο το προγραμματισμένο, για να διαπιστώσουν με το σκληρό τρόπο, ότι τέτοια πράγματα, θα τα κυνηγάς μια ζωή και μια ζωή θά'ναι άπιαστα. Και μετά θα ερχόντουσαν τα φόρα, όπως καλή ώρα το δικό μας πρωτοπόρο, όπου δίκην ομαδικής ψυχοθεραπείας, θα επιβεβαιώναμε αυτό που όλοι πια είχαμε καταλάβει, αλλά δεν είχαμε σε ποιόν να το πούμε.
Αφήνοντας κατα μέρος τα "πραγματικά γεγονότα", πάμε να δούμε τις "πραγματικές χροιές των οργάνων".
Τι λέει αυτή η θεωρία; Αρχικά
κάθε τόνος που παράγεται από ένα μουσικό όργανο περιέχει παραπάνω από μια συχνότητα. Ακούμε τη μίξη αυτή από συχνότητες όχι ξεχωριστά αλλά σαν μια ενιαία. Η αίσθηση του ηχοχρώματος ενός ήχου εξαρτάται από τον αριθμό των παράγωγων συχνοτήτων που περιέχει, από την ένταση τους, καθώς και από την αρμονική ή όχι σχέση τους με τη θεμελιώδη συχνότητα.(Infoacoustics).
Έτσι προκύπτει το
τίμπρο ή ηχόχρωμα του κάθε οργάνου, που το κάνει αναγνωρίσιμο δια της ψυχοακουστικής στον ακροατή.
Έτσι το υποκείμενο-ακροατής, μπορεί να ξεχωρίσει, οτι αυτό που ακούει είναι-τυχαία παραδείγματα- πότε μια ακουστική κιθάρα, πότε ένα τενόρο σαξόφωνο, ένα πιάνο ή μιά κρητική λύρα, αν έχει την ελάχιστη σχέση με τον μουσικό κόσμο που μας περιβάλει.
Σε κάποιον με λίγο περισσότερη σχέση, θα έχει καταλάβει επιπλέον ότι μια αλλαγή επιστομίου στο
ίδιο σαξόφωνο, ή αλλαγή χορδών απο D'addario σε Ernie Ball σε μια ακουστική κιθάρα, μεταβάλλει σε κάποιο βαθμό το τίμπρο αυτό του οργάνου, δεν μιλάμε σίγουρα επομένως για ακριβώς τον ίδιο ήχο.
Το πιάνο επίσης μπορεί να είναι Yamaha ή Stainway, με ουρά ή χωρίς ,όρθιο ή πισοκωλομπρούμυτο, κανένα δεν θα παίζει απολύτως ίδια με το άλλο.
Έχω εξάδελφο οργανοποιό κρητικής λύρας. Δουλεύοντας, το ίδιο "πατρόν", την ίδια τεχνική πελεκήματος και διατηρώντας τον κέδρο του καπακιού απο την ίδια παρτίδα, καθώς και το ξύλο απο το ίδιο δέντρο για τις δύο απο τις τέσσερις λύρες που μου έκανε demo, καμμιά δεν έπαιξε ίδια με την άλλη. Είχαν διαφορετικό ηχόχρωμα.
Ποιό πιάνο επομένως, ποιά κιθάρα και ποιά λύρα; Ξέρει κάποιος πως ακούγεται το κάθε όργανο που έχει ηχογραφηθεί, σε οποιαδήποτε ηχογράφηση ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ; Εχει ο καθείς που κρίνει, όλα τα μοντέλα της Stainway & Sons ή της Martin στο σπίτι του για άμεση σύγκριση; Αν όχι, αλλά όμως έχει ακούσει
παλιά τέτοια όργανα να παίζουν εκ του φυσικού και τα θυμάται, ε, κι εγώ θυμάμαι νά'χω φάει μια μπουγάτσα στα Χανιά ανωτέρα όλων, ίδια αξία έχει η μαρτυρία μου.
Όλα αυτά τα όργανα σίγουρα
ακούγονται καλύτερα όσο ανεβαίνει το κόστος του συστήματος και σίγουρα θα ακούγονται
διαφορετικά καλύτερα ανάμεσα σε συστήματα ίδιας κατηγορίας. Προφανώς μάλλον δεν αρκεί αυτό να επισημαίνεται στον υποψήφιο ακροατή, αλλά πρέπει και να δικαιολογείται και με επιμέρους ιδιότητες " υπεροχής"
Δεν μιλάμε για εντελώς εξειδικευμένες ηχογραφήσεις, μιλάμε για τις "εμπορικές"
Είναι λοιπόν εντελώς μάταιη η ενασχόληση και η αναζήτηση στο χόμπι μας και τα λεφτά μας πεταμένα;
ΟΧΙ , φτάνει να ξέρουμε ποιά είναι τα όρια του. Οτι αυτό που φτάνει σε εμάς είναι μια "κονσέρβα" του αληθινού γεγονότος, που εφόσον υπήρξε ποτέ, έχει περάσει και του "λιναριού τα πάθη" μέχρι να περάσει στο "δίσκο". Οτι αυτό που αναζητούμε ακόμη και στα ακριβότερα συστήματα, είναι τα όρια
αναπαραγωγής της ηχογράφησης, όχι η αναζήτηση του πραγματικού γεγονότος.
Λες αγαπητέ vlad για φιλαρμονικές... Την 25 Μαρτίου στη νότια Πελοπόννησο, είχα την πιό πρόσφατη ευκαιρία να επιβεβαιώσω γελώντας, πως μια γκραν κάσα παιγμένη απο έναν 18χρονο και δυο πιατίνια απο συνομήλική του, θα κάνανε τα ηχεία των περισσοτέρων μας να κλαίνε για τις επιδόσεις τους.
Μετά προτείνεις στον tonal να αλλάξει θέση ακρόασης των τυμπάνων. Να αλλάξει το πραγματικό γεγονός 1 και να πάει στο 2. Αν αυτός ο ορυμαγδός έπρεπε να ηχογραφηθεί, φαντάζεσαι τι "σιδέρωμα" θα έτρωγε το πραγματικό γεγονός, για να μπορεί να φτάσει ως εμάς και να αναπαραχθεί στα συστήματά μας;
Τα συμπεράσματα όλης της φλυαρίας;
Ως ακροατές είμαστε καλύτερα εκπαιδευμένοι σήμερα στην πρόσληψη των ήχων, παρά ποτέ.
Ακόμη και τα εισαγωγικά συστήματα των ημερών μας, δεν θα σου μπερδέψουν το τίμπρο σε βαθμό που να παίζει τρομπέτα και να την ακούς ως κλαρίνο. Τα μηχανήματα έχουν κάνει προόδους
Η μουσική είναι τσάμπα πλέον, εκτός αν είσαι εμμονικός σαν του λόγου μου με τα αναλογικά.
Και αυτό σημαίνει παλιότερες ηχογραφήσεις, ελλιπείς τεχνικές , κακές εκτυπώσεις και όσο τα μηχανήματα γίνονται καλύτερα σε ένα σύστημα, τόσο ψάχνεις το καλύτερο στην εγγραφή και πληρώνεις την προσδοκία του
Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαμορφώνει τον τρόπο που εκείνος θεωρεί σωστό να ακούει τη μουσική του.
Κανένας δε θα κάτσει να ακούσει μουσική σε ένα σύστημα που δεν του αρέσει, επειδή άλλοι λένε πως το βρίσκουν να παίζει σωστά
Η ανταλλαγή μουσικών- ακουστικών εμπειριών, πρώτος σκοπός ίδρυσης του AVClub να παραμένει και ο πρώτος στόχος. Χωρίς απο καθέδρας νουθεσίες, χωρίς επιβολές του "σωστού", χωρίς παρεξηγήσεις για την αντίθετη άποψη.
Πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι και διάθεση για "βοήθεια" για όποιον την ζητήσει
Και επαγγελματίες γνώστες που σέβονται τον πελάτη.
Τα νέα παιδιά που μπαίνουν στο χόμπυ είναι όλο και λιγότερα και δε θα ήθελα προσωπικά να τα απογοητεύω.
Χαλιέμαι κάτι φορές που τους προγκάμε όταν ρωτάνε για τα πικαπ και τους δίσκους
Η ακρόαση της μουσικής είναι μιά πολύ προσωπική και σοβαρή υπόθεση και κάτι που καλλιεργείται.
Δεν είναι όλα μόδα και hype
Γνώμη μου
