σχετικα με το θέμα που ανοιγει ο lemon θα ηθελα να ακουσω γνωμες, κυρίως ηχοληπτών γιατι αν και εντυπωσιάζει, δεν ξερω κατα πόσο σωστο ή artificial ειναι. Θυμασαι Μανόλη που είχαμε αυτην την κουβεντα στην μικρη μας ακροαση. Πάντως ειναι χαρακτηριστικο που διακρίνεται άνετα σε γνωστα κομμάτια
Ένα χαρακτηριστικό που εμένα τουλάχιστον ενδιαφέρει πάρα πολύ στην εκτίμηση μίος συσκευής είναι η
τονική ακρίβεια. Τι σημαίνει αυτό; Θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως τονική ακρίβεια την
ομοιόμορφη συμπεριφορά ενός μηχανήματος
σε όλο το ακουστικό φάσμα και όχι επιλεκτικά σε μέρη του μόνο.
Θα δώσω δύο παραδείγματα:
Παράδειγμα 1:
Κατά τη διάρκεια μιάς ηχογράφησης που πραγματοποίησα πριν μερικούς μήνες σε λήψη που περιιελάμβανε δύο όργανα (μπουζούκι-κιθάρα) και δύο αντρικές φωνές (Νίκος, Βασίλης) χρησιμοποίησα δύο ακριβώς ίδια (matched pair) μικρόφωνα για τις φωνές. Όταν μετά το τέλος της λήψης ξεκίνησα να ακούω τι είχαμε γράψει, με περίμενε μία έκπληξη. Η χροιά της πρώτης φωνής (του Νίκου) ήταν ακριβέστατη, είχε ακριβώς το ηχόχρωμα της φωνής του, όταν μιλάει κι' όταν τραγουδάει, που γνωρίζω πάρα πολύ καλά. Αντίθετα η χροιά της δεύτερης φωνής (του Βασίλη) παρουσίαζε μία απόκλιση, μία απόσταση από τη φυσική φωνή του Βασίλη μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της άλλης φωνής!
Συμπέρασμα: Τα συγκεκριμένα μικρόφωνα "έχουν χαρακτήρα", είναι επιλεκτικά και δεν συμπεριφέρονται ομοιόμορφα σ' όλο το ακουστικό φάσμα ευνοώντας κάποια τμήματα, υποβιβάζοντας άλλα. Τα ίδια μικρόφωνα πάλι, ενώ είναι συνήθως εξαιρετικά στην απόδοση φωνών, κιθάρας ή παρόμοιων οργάνων, είναι μάλλον ακατάλληλα για βιολί...
Παράδειγμα 2:
Στην προηγούμενη ακρόαση DAC's, όπου ήμουν παρών, όλοι οι DAC's που συμμετείχαν πήγαν πολύ καλά. Υπήρχαν διαφορές ως προς την έκταση και τον έλεγχο του χαμηλού, την έκταση και το βάθος της στερεοφωνικής εικόνας κλπ, κλπ. Μόνο ένας όμως επέτρεπε να γίνει αντιληπτό το ανάλαφρο παίξιμο στο πιάνο του Αρτούρου Ρουμπινστάϊν! (Δεν θα πω ποιός) Αυτό ακριβώς είναι ένδειξη τονικής ακρίβειας. Η οποία δεν ταυτίζεται ούτε με την έκταση και τον έλεγχο του χαμηλού ή των υψηλών, ούτε με το σώμα των μεσαίων, αλλά ακριβώς με αυτό: την ομοιόμορφη συμπεριφορά στο φάσμα.
Η ικανότητα όμως να κρίνεις την τονική ακρίβεια μιάς ηχογράφησης ή μιάς συσκευής δεν αποκτιέται εύκολα. Απαιτεί συνειδητή μακρόχρονη καλλιέργεια και εξάσκηση, παράλληλα με την ζωντανή εμπειρία...
Σχετικά με το θέμα της στερεοφωνικής εικόνας. Είναι σημαντική, αποτελεί σοβαρή ένδειξη, αλλά χρειάζεται προσοχή, μπορεί να είναι και απατηλή.
Παράδειγμα: Σε ηχογράφηση που αυτές τις μέρες επεξεργάζομαι, για να αυξήσω την έκταση και το βάθος της στερεοφωνικής εικόνας προσθέτω 1,5-2 dB με παραμετρικό shelf EQ από τα 12 KHz και πάνω.
Άλλο όμως να το κάνει ο ηχολήπτης, επειδή κάτι λείπει ή χρειάζεται βελτίωση κι' άλλο να το κάνει μία συσκευή για λόγους εντυπωσιασμού!
Το ίδιο ισχύει για το presence (δηλαδή μιά μικρή προβολή στην περιοχή 3-7 KHz περίπου, η οποία φέρνει τις φωνές πιό μπροστά και κάνει πιο κατανοητή την άρθρωση (intelligibility). Και πάλι, άλλο να το κάνει ο ηχολήπτης από ανάγκη ή άποψη και άλλο να το προσθέτει η συσκευή και ούτω καθεξής...
*********************
Πάντως ολ' αυτά δεν αναιρούν την αξία κάθε προσπάθεις για δοκιμές ή συγκρίσεις. Όσοι με ανιδιοτέλεια διέθεσαν και διαθέτουν χρόνο και κόπο αξίζουν τα συγχαρητήρια μας!
Εξάλλου με τις παρεμβάσεις, τις γνώμες, ακόμη και με τις αψιμαχίες των μελών απορρέει
γνώση πολύτιμη για όλους μας, διότι κανένας μας δεν τα ξέρει όλα και μόνο η συνεργασία φέρνει αποτελέσματα.
Προέκυψε επίσης, ειδικά χάρη στις πολύτιμες παρεμβάσεις πολλών μελών και μία πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον. Η ανάγκη για
εξαντλητικά λεπτομερή θεωρητική προσέγγιση του θέματος με επακριβή προσδιορισμό των σκοπών και της μεθοδολογίας πριν την συγκεκεριμένη πραγματοποίηση ενός τεστ. Η ουσιαστική συμβολή και οι παρεμβάσεις πολλών μελών με κάνουν να πιστεύω, ότι είναι εφικτή.
Επομένως, γιατί όχι;
