Update με ...εκρηκτικά γεγονότα.
Αφού έφτιαξα και τεστάρισα επιτυχώς τα δύο μικρότερα δοχεία είπα να προχωρήσω και στο τρίτο, για πιο μεγάλα κομμάτια.
Πήρα λοιπόν τη χύτρα παραμάσχαλα και πήγα σε γνωστό τζαμά να του γτιάξω το διαφανές καπάκι. Η αρχική σκέψη ήταν να το φτιάξω από plexiglass αλλά αυτός είχε μόνο τζάμια κι έτσι συμφωνήσαμε να μου φτιάξει τζαμένιο αφού, όπως μου είπε, πίστευε οτι θα αντέξει.
Αντί για ένα μου έκανε δύο, ένα με 5 mm κανονικό τζάμι κι ένα 6 mm με μεμβράνη.
Αρχικά δοκίμασα το χωρίς μεμβράνη... καταστροφή! Μόλις η υποπίεση έφτασε το μισό bar έγινε έκρηξη κυριολεκτικά. Ένα δυνατό "μπάμ" και το τζάμι θρύψαλα.
Ευτυχώς, λόγω της υποπίεσης, το ρούφηξε πρός το εσωτερικό της χύτρας κι έτσι αποφύγαμε δυσάρεστα γεγονότα.
Αλλάζω γυαλί ελπίζοντας οτι αυτό με τη μεμβράνη θα αντέξει περισσότερο και είχα ήδη αποφασίσει να μην προχωρήσω πέραν του μισού bar αφού για τη δουλειά που το θέλουμε κι αυτό μείναι υπεραρκετό.
Τζίφος... Αυτό διαλύθηκε πρίν το μισό bar.
Ξεχνάω λοιπόν την ιδέα του απλού τζαμιού και πάω πρός plexiglass. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οτι το μικρότερο δοχείο, με 4 mm τζάμι άντεξε μέχρι το 1 bar. Οριακά βέβαια γιατί άρχισα να ακούω κάποια μικροτριξίματα κι αμέσως το ανακούφισα λίγο, δεν παύει όμως να είναι εντυπωσιακό.
Δεν ξέρω βέβαια αν οφείλεται στο οτι είναι πιο αντοχής το τζάμι, ή επειδή είναι μικρότερο, σίγουρα παίζει ρόλο και το οτι δεν είναι επίπεδο αλλά έχει μια ψιλο-κούρμπα. Πιστεύω οτι η μεγαλύτερη αντοχή του είναι συνάρτηση και των τριών μαζί.
Κι επειδή απ´τα παθήματα πρέπει να μαθαίνουμε και κάποια πράγματα αυτά τα γράφω για να το έχει υπ´όψιν του όποιος θελήσει να πειραματιστεί με DIY δοχεία κενού.