Λοιπόν, το πιο βασικό που χρειαζόμαστε είναι ένα τέλειο μοντέλο.
Εγώ χρησιμοποιώ ένα handle που έχει γυαλιστεί μέχρι και τα 3000 grit και μετά πέρασα από πάνω με αλοιφή και σπρέι γυαλίσματος.
Στήνουμε το καλούπι και αφού το αφαιρέσουμε το αφήνουμε να ηρεμήσει για τουλάχιστον μία ημέρα, αφού του βάλουμε λάδι σιλικόνης.
Το θέμα με το σακί είναι ότι αν η ρητίνη μας δεν είναι υγρή σαν νερό θα δημιουργήσει φουσκάλες!
Έτσι, μπαίνει πρώτα λίγη ρητίνη στο καλούπι να καλύψει τα δύσκολα σημεία (σε μένα η άκρη που μπαίνει ο θύσσανος είναι προς τα κάτω) και μετά μπαίνει το σακί, στρογγυλό και κολλημένο με logo όσο γίνεται για να μην ανοίξει.
Η ρητίνη πρέπει να έχει περάσει από ζεστό νερό για 3-4 λεπτά για να μην δημιουργήσει φουσκάλες.
Γεμίζουμε το καλούπι ενώ το γυρίζουμε γύρω γύρω να μουλιάσει καλά το τσουβάλι και το αφήνουμε να πήξει για κανένα 12άωρο τουλάχιστον.
Κάποια σημεία του σακιού ίσως προεξέχουν, όταν το βγάλουμε, το τριμάρουμε, τρίβουμε λίγο όπου δεν έχει κάτσει σωστά, βάζουμε διαφανή ρητίνη στο καλούπι (στην πρώτη μπορούμε να παίξουμε με κάποιους χρωματισμούς, εδώ μπήκε ελαφρύ καφέ) και ξαναβάζουμε το handle μέσα για άλλες 12 ώρες.
Μετά την δεύτερη φορά, αν υπάρχουν λεπτομέρειες να διορθωθούν, μπορεί να γίνει και εκτός καλουπιού.
Συνήθως, εκτός κάλουπιού κάνω πάντα μία τρίτη επικάλυψη ούτως ή άλλως.
Το γυαλίζει τέλεια και σε πολλά σημεία δεν θέλει ούτε τρίψιμο ούτε τίποτα.
Εκεί θέλει προσοχή να μην βάλουμε τόση πολύ ρητίνη που να δημιουργήσει σταγόνες.
Αν δημιουργηθούν σταγόνες, κερδίσαμε άλλον έναν γύρο τρίψιμο και γυάλισμα
