Δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα.
Σαφώς η ανάπτυξη της τεχνολογίας των CRT έφτασε κάποια στιγμή στο τέρμα της. Σαφώς και υπήρχαν προβλήματα περαιτέρω ανάπτυξης του μεγέθους των οθονών, ειδικά μετά την σνάγκη προσαρμογής τους σε επίπεδες επιφάνειες (flat), που θα περιόριζαν τις παραμορφώσεις των αρχικών κυρτών επιφανειών των CRT.
Τα τελευταία χρόνια των CRT, όμως, και πριν αυτές αντικατασταθούν οριστικά από τις ψηφιακές (LCD, Plasma), οι μεγάλοι κατασκευαστές (βλ. Sony - κυρίως - αλλά και JVC, Philips, Toshiba κ.α.) ανέπτυξαν νέες τεχνικές κατασκευής λυχνιών CRT, που έφτασαν ακόμα και τις 40 ίντσες, τόσο σε 4:3 όσο και σε 16:9 φορμά. Δύσκολο, πολύ δύσκολο εγχείρημα, διότι το σοβαρότερο πρόβλημα ήταν η αντιμετώπιση των τεράστιων δυνάμεων που αναπτύσσονται από την ατμοσφαιρική πίεση πάνω στη μεγάλη επιφάνεια της οθόνης (ως γνωστόν, η Καθοδική Λυχνία είναι ταυτόχρονα και Λυχνία Κενού, δλδ. στο εσωτερικό της επικρατεί σχεδόν πλήρες κενό, της τάξης των 720-740 mmHg, όταν το απόλυτο κενό είναι 760 mmHg).
Όπως έχω ήδη πει εδώ κι εδώ, σ' αυτό το νήμα, η 38άρα Sony είναι ένα παράδειγμα. Σε σπίτι φίλου έχω δει Sony 40άρα 16:9 CRT, που κυκλοφόρησε μόνο στις ΗΠΑ, και η οποία βέβαια δεν μπορούσε να λειτουργήσει εδώ με κανένα θεό, διότι δεν είχε κανένα άλλο σύστημα πλην του NTSC και βέβαια πήγε χαμένη (την χρησιμοποιούσε μόνο για να βλέπει αμερικάνικα DVD Region 1).
Καμιά από αυτές που ανέφερα παραπάνω δεν παρουσίασε θολούρες και άλλα παρόμοια, γιατί τα εσωτερικά τους κυκλώματα, προσαρμοσμένα πάνω στην λυχνία τους, ήταν (και είναι) εξαιρετικά ανεπτυγμένα και αντιμετωπίζουν άνετα τις εγγενείς αδυναμίες των επίγειων τηλεοπτικών αναλογικών σημάτων.
Από αυτή την άποψη, τάσσομαι κι εγώ υπέρ μιας μεγάλης (όσο γίνεται και όσο επέτρεπε η τεχνολογία) CRT, για την παρακολούθηση τέτοιων προγραμμάτων, παρ' όλο που έχω ήδη αγοράσει μια Kuro 60άρα, η οποία όμως θα καλύψει άλλες ανάγκες και αναγκαστικά θα υπάρξει σχετικός συμβιβασμός στη θέαση των αναλογικών εκπομπών.
-