Απάντηση: Re: Απάντηση: Έχει μέλλον το 4K UHD στη Ελλάδα; ...μάλλον ξεχάστε το
Γενικά, συμφωνώ αλλά θα κάνω τη (γνωστή) παρατήρηση:
Το αν και τι θα πληρώσει κάποιος είναι σε τεράστιο βαθμό (και) θέμα νοοτροπίας (και όχι μόνο ανάγκης).
Όταν έχεις μάθεις στο τσάμπα (να κλέβεις δλδ και να μην σε πιάνουν / για να τα λέμε με το όνομα τους), δεν θα πληρώσεις ποτέ ούτε ένα cent, κυριολεκτικά.
Ειναι κοινη γνώση αυτό και αφορά και ανθρώπους με οικονομική άνεση.
Είναι δε χαρακτηριστικό που έχω δει (και) σε ανθρώπους που κάνουν άπειρη χρηση software (ταινίες, games κλπ). Που θα μπορούσαν δλδ άνετα να πληρώνουν που και που κάνα τίτλο από τους ακόμα και δεκάδες που βλέπουν / παίζουν κάθε μήνα. Αλλά δεν το κάνουν.
Οι ίδιοι φυσικά μπορούν να σκάνε άνετα πολλά λεφτά σε hardware. Απλούστατα γιατί αυτό δεν μπορούν να το κλέψουν χωρίς συνέπειες.
Ειναι δε αστείο πως το τσάμπα είναι μια μορφή εθισμού που σε κάνει να ασχολείσαι με σκουπίδια. Αν δλδ πλήρωνες (ακόμα και ένα cent) θα έκανες μια στοιχειώδη διαλογή, δεν θα έβλεπες / έπαιζες τόση σαβούρα και το χρόνο αυτό θα τον δαπανούσες σε κάτι που τελικά θα ευχαριστιόσουν περισσότερο.
Αλλά ανοίγουμε πάλι το γνωστό θέμα της πειρατείας (το οποίο όμως είναι συναφές).
ΥΓ Η ψυχολογία είναι μεγάλη υπόθεση: Παράδειγμα: Σε αγώνες τρεξίματος που πάω που και που, μου έχουν πει ότι αναγκάζονται μερικές φορές να βάζουν ενα αστείο κόστος συμμετοχής μόνο και μόνο για να μην έχουν ακυρώσεις τελευταίας στιγμής. Όταν δλδ κάποιος έχει πληρώσει έστω 5 Ε για τη συμμετοχή θα ξεσηκωθεί να πάει να τρέξει ακόμα κι αν βαριέται μόνο και μόνο για να μη τα χάσει. Και αυτό αναφορικά με μια δραστηριότητα που ξέρεις από την αρχή ότι δεδομένα θα σε ικανοποιήσει.
Παίρνω αφορμή από τα παραπάνω όχι για να διαφωνήσω ( άλλωστε σχεδόν όλα όσα έχουν γραφτεί ισχύουν) αλλά για να συμπληρώσω και μια ακόμη παράμετρο κρινωντας από τον εαυτό μου.
Πιστεύω πως ένα κομμάτι έχει κουραστεί από την συχνή διαδικασία αντικατάστασης συλλογής.
Τα δισκάκια ( και παλιότερα οι κασέτες) έχουν αυτό το χαρακτηριστικό.
Δεν είναι μόνο τα αγοράζω για να τα δω οπότε θέλω στο μέλλον.
Ειναι για την χαρά της συλλογής.
Εγώ πλέον δεν έχω αυτήν την ανάγκη.
Το έκανα με τις κασέτες, το έκανα πολύ περισσότερο με τα dvds αλλά πλέον το βρίσκω μάταιο.
Έχω κρατήσει κάποια, απλώς γιατί λυπάμαι να τα πετάξω.
Ένιωσα πολύ ψυχρά όταν αγόρασα το πρώτο μου bluray.
Κανένας ενθουσιασμός, καμία χαρά.
Η ενοικίαση έχει πεθάνει σε όλον τον κόσμο.
Δεν είναι μόνο την Ελλάδα
Με τόσες streaming υπηρεσίες ποιος θα πάει στο videoclub;
Η απόκτηση για συλλεκτικους λόγους, πλέον αφορά ελάχιστο κόσμο.
Είναι κάπως λυπηρό αλλά φταίνε και οι εταιρείες που ξεζουμιζαν για χρόνια ως και τις φλούδες.