Περι Ηχείων (και χώρων)

[mdvq]

Re: Απάντηση: Re: Περι Ηχείων (και χώρων)

Κάτι σαν το minidsp που σου είπα. Μπαίνει ανάμεσα στον player (pc, cd, streamer) και το dac και κάνει την επεξεργασία σε ψηφιακό επίπεδο.

Συγγνώμη που σε ζαλίζω....αυτό εννοείς?

https://www.amazon.es/miniDSP-Omni-Directional-Measurement-Calibrated-Microphone/dp/B014SJ420M

 

[ZaBBaLos]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Περι Ηχείων (και χώρων)

Συγγνώμη που σε ζαλίζω....αυτό εννοείς?

https://www.amazon.es/miniDSP-Omni-Directional-Measurement-Calibrated-Microphone/dp/B014SJ420M

Καθόλου δε με ζαλίζεις, ίσως μόνο χαλάμε κάπως το νήμα. Όχι δεν εννοώ αυτό αλλά κάποιο από τη σειρά dirac live, συσκευή που έχει ενσωματωμένο το πρόγραμμα ισοστάθμισης dirac. Δες εδώ https://www.minidsp.com/products/dirac-series. Για κάποιον που ενδιαφέρεται μόνο για την ισοστάθμιση κι όχι πχ για crossover κτλ το ddrc-22d είναι αυτό που χρειάζεται, μπαίνει spdif και βγαίνει spdif διορθωμένο για να πάει στο dac. Μιλάμε πάντα για ψηφιακή πηγή.

 

[mdvq]

Οπότε είναι εκτός δικής μου εμβέλειας.
Πολύ ακριβά και χωρίς (για μένα) χρησιμότητα.
Κανά dbx μάλλον ψάχνω, αλλά δεν ξέρω ποιο!

(το κόβω εδώ,γιατί όντως θα με πετροβολησει ο Γιώργης)

 

[westsound]

Ο founder της MF,Anthony Michaelson,καθότι ο ίδιος είναι clarinerist και έχοντας ηχογραφήσει αρκετές φορές με τον πασίγνωστο recording engineer Tony Faulkner,προσπάθησε να δώσε απάντηση στην ερώτηση:'How much power would be needed to reproduce a combination of Piano and clarinet.'
Στην προσπάθεια αυτή δεν ήθελε 'απομόνωση',αλλά και κάποιους 'μάρτυρες',γι αυτό κάλεσε το περιοδικό Hi-Fi & News.
This wasnt ,λέει,intended as a loundspeaker review,in contrast to some of the earlier examples given,not even a demostration of how close,or otherwise ,the loundspeakers are from reproducing sound accuracy.It was to find out how much power was needed to reproduce piano and clarinet levels that were realistic,as judged by ear
.
Στο clarinet ήταν ο ίδιος ,ενώ στο πιάνο,(7th Steinway B),η Marjorie Dutton.
Το σύστημα περιελάμβανε τρία ζευγάρια ηχεία,τα Quad ESL 989,Tannoy Dimension TD 12 και τα Kef Referense 205.
Και με τα τρία οι χροιές ,το impact,clarity και dymanics διέφεραν,
Απ τα τρία αυτό που αναπαρήγαγε κοντινότερα στο live γεγονός ήταν το τρίτο.
Και με τα τρία όμως οδηγούμενα απ τα KW ενισχυτικά,δεν υπήρξε the acoustic fully conveyed της εγγραφής σε φουλ περιποιημένο χώρο,των Phoenix Studios in Wembley,North London.
Στο τέλος όμως οι εκπρόσωποι του περιοδικού αναρωτιούνται αν the essential spaciousness of the acoustic that was not fully conveyed with the lounspeakers,HOW CAN WE KNOW IF IT WAS CAPTURED BY THE RECORDING?
Και καταλήγει...' bearing in mind a full concert orchestra would make even more noise(though most likely heard and recorded at greater distances),providing 1kW to draw on is really not so outlandish after all,as this allows just 3 db headroom over the maximum range of peak levels calculated.It does point up the need for high loundspeaker sensitivity,lack of compression and plenty of amplifier power for music lovers who wish to listen at realistic levels.Anthony's assertion about power requirements would appear to be vindicated even for the modest collection of musical forces used for these live versus recorded comparisons.'
Ουσιαστικά προσεγγίζει την άποψη κάποιων σχολιαστών..
Αλλά έτσι μήπως υπαινίσσεται αδυναμία μικρών ηχείων βάσης?


Musical Fidelity’s founder Anthony Michaelson is an accomplished clarinetist with several successful recordings to his credit. Anthony started producing Musical Fidelity products over 35 years ago on his kitchen table.

 

[Th.ARvan]

ΞRe: Περι Ηχείων (και χώρων)

Κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχει:
-Το μουσικό γεγονός.
-Η εγγραφή, επεξεργασία και παραγωγή του.
-Η αναπαραγωγή του σε οικιακό χώρο.

Η αποτυχία να κατανοήσουμε ότι αυτά τα τρία αν και σχετικά διεπονται από διαφορετικους κανονες
οδηγεί σε σύγχιση και τελικα σε αποτυχίες.

Π.χ. ο μέσος χαιφιντελιστας θα εγκαταλείψει πολύ γρήγορα την απαίτηση για ρεαλιστικές στάθμες
ελλειψει μεγάλου χώρου πρώτα, ακουστικής φροντίδας του, υψηλής απαραμόρφωτης ισχύος, ασυμπιεστου υλικού κλπ.
Σκεφτείτε τι στάθμη μπορεί να βγάλει ένα μόνο σαξόφωνο σε κλειστό χώρο.

Θα αρκεστεί σε μια υπό κλίμακα αναπαραγωγή του γεγονότος
η οποία όμως από άλλες απόψεις μπορεί να είναι αρκετά ρεαλιστική.

 

[Sonus Naturalis]

Δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα!

Με καλές και έξυπνες επιλογές μπορούμε να πετύχουμε ένα σημαντικό ποσοστό.

Μόνο που για να φτάσουμε ως εκεί (στις καλές και έξυπνες επιλογές) είναι ένα μακρύ ταξίδι!

 

[westsound]

Re: ΞRe: Περι Ηχείων (και χώρων)

Κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχει:
-Το μουσικό γεγονός.
-Η εγγραφή, επεξεργασία και παραγωγή του.
-Η αναπαραγωγή του σε οικιακό χώρο.

Η αποτυχία να κατανοήσουμε ότι αυτά τα τρία αν και σχετικά διεπονται από διαφορετικους κανονες
οδηγεί σε σύγχιση και τελικα σε αποτυχίες.

Π.χ. ο μέσος χαιφιντελιστας θα εγκαταλείψει πολύ γρήγορα την απαίτηση για ρεαλιστικές στάθμες
ελλειψει μεγάλου χώρου πρώτα, ακουστικής φροντίδας του, υψηλής απαραμόρφωτης ισχύος, ασυμπιεστου υλικού κλπ.
Σκεφτείτε τι στάθμη μπορεί να βγάλει ένα μόνο σαξόφωνο σε κλειστό χώρο.

Θα αρκεστεί σε μια υπό κλίμακα αναπαραγωγή του γεγονότος
η οποία όμως από άλλες απόψεις μπορεί να είναι αρκετά ρεαλιστική.

Αποκλείεις παντελώς την πιθανότητα οι engineer να είναι άμουσα άτομα?

 

[K.ROMPOTIS]

Re: ΞRe: Περι Ηχείων (και χώρων)

Αποκλείεις παντελώς την πιθανότητα οι engineer να είναι άμουσα άτομα?

Αμουσα άτομα ή όχι, εξαρτάσαι και απ τα γούστα τους, στο πως αυτοί ακούνε και τι θέλουν να περάσουν, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δέκα διαφορετικοί μηχανικοί να έκαναν επεξεργασία, θα παίρναμε δέκα διαφορετικές εκδοχές του ίδιου γεγονότος, μπορεί να κάνω και λάθος αλλά η λογική τείνει προς αυτή την άποψη.

 

[ZaBBaLos]

Απάντηση: Re: Περι Ηχείων (και χώρων)

Μόνο που για να φτάσουμε ως εκεί (στις καλές και έξυπνες επιλογές) είναι ένα μακρύ ταξίδι!

Όχι και τόσο πλέον. Το ίντερνετ έχει σκοτώσει τη "μαγεία" του audio, όλο και λιγοστεύουν οι "πιστοί".

 

[AUDIOLYTIC]

Απάντηση: ΞRe: Περι Ηχείων (και χώρων)

Θα αρκεστεί σε μια υπό κλίμακα αναπαραγωγή του γεγονότος
η οποία όμως από άλλες απόψεις μπορεί να είναι αρκετά ρεαλιστική.

Μια απο τις πιο μετρημενες , προσγειωμενες και ρεαλιστικες κουβεντες που εχω διαβασει ως τωρα οπουδηποτε.
:SFGSFGSF:

 

[westsound]

Δηλαδή πόσο πιο ρεαλιστική να γίνει η υπό κλίμακα 'αναπαραγωγή' με φυσαρμόνικα του άσματος η 'Αλίκη στο Ναυτικό'?
Δεν νομίζω ότι η αναπαραγωγή κάποιων μουσικών οργάνων σε ένα νορμάλ Ελληνικό δωμάτιο,χρήζει έκπτωσης ή 'εκτεταμένης' παρέμβασης πάντως και μιλώ για παραδοσιακό βιολί ,που μεγάλωσα...
Ακόμα και την ένταση μίνι πιάνου στο σπίτι της συζύγου,μπορεί να αναπαράγει άνετα ένας ολοκληρωμένος τις απογευματινές ώρες,κατά τις βραδινές ώρες γυρίζεις clockwise το volume και εκεί χρειάζεται το Loundness ,που κάποιοι ανέφεραν στην αρχή.

 

[AUDIOLYTIC]

Θα ελεγα οτι στην "κλιμακα" εμπιπτει σαφως και η ενταση.Αυτη ομως εμπιπτει και στο γουστο του καθενος σε ενα συγκεκριμενο χωρο.

 

[westsound]

Πάντως παιδιά έχω τύχει σε ακρόαση συστημάτων καλλιτέχνη ,που έβαλε για αναπαραγωγή και δικά του ,σε μεγάλο στούντιο και επέλεξε σύμφωνα με το 'συναισθηματικό φορτίο' που εισέπραξε παρά για την ακρίβια και το χουμε ξανασυζητήσει εδώ παλιότερα με μέλη όπως τον Internet King κ.λ.π.

Παίζει ρόλο δηλαδή το τι 'ακούει' ο καθένας..πέραν των άλλων παραμέτρων που έθεσαν υπόλοιποι σχολιαστές..

 

[Sonus Naturalis]

..........
Τοποθέτησα σωστά τα ηχεία μου στο χώρο
και ανέβασα στάθμες μέχρι ο χώρος να φορτιστεί στο όριο του.

Και όμως αυτό μου έχει συμβεί κατά τη διάρκεια ηχογράφησης ζωντανής μουσικής στο χώρο μου. (Ρεμπέτικα). Να φορτιστεί ο χώρος και να αρχίσει να παραμορφώνει!

Τρείς μουσικοί: Κιθάρα, μπουζούκι (τρίχορδο), λαούτο (στεριανό), τρείς και σε κάποια στιγμή τέσσερεις φωνές.

Υπήρξε στιγμή που η ένταση στιγμιαία ανέβηκε τόσο πολύ, ώστε ένιωσα αμέσως τη φόρτιση του χώρου. Πιθανότατα δεν έγινε αντιληπτό από τους υπόλοιπους, τυχαίνει όμως στο χώρο μου να το ξέρω πολύ καλά...

 

[Sonus Naturalis]

Πάντως παιδιά έχω τύχει σε ακρόαση συστημάτων καλλιτέχνη ,που έβαλε για αναπαραγωγή και δικά του ,σε μεγάλο στούντιο και επέλεξε σύμφωνα με το 'συναισθηματικό φορτίο' που εισέπραξε παρά για την ακρίβια και το χουμε ξανασυζητήσει εδώ παλιότερα με μέλη όπως τον Internet King κ.λ.π.

Παίζει ρόλο δηλαδή το τι 'ακούει' ο καθένας..πέραν των άλλων παραμέτρων που έθεσαν υπόλοιποι σχολιαστές..

Οι μουσικοί επηρεάζονται από τις διάφορες μόδες όσο και οι υπόλοιποι ακροατές. Και οι περισσότεροι (όχι όλοι) ελάχιστα ενδιαφέρονται για την υψηλή πιστότητα.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε την απογοήτευσή μου όταν πριν από μερικά χρόνια ηχογραφούσα ένα demo. (Μπουζούκι, κιθάρα, δύο φωνές).

Όταν τελείωσα την επεξεργασία, έφτιαξα επίτηδες δύο εκδοχές. Μία, αυτή που θεωρούσα εγώ σωστή με βάση τις αρχές της υψηλής πιστότητας. Με όλα τα δυναμικά, τα μικρόδυναμικά και τις χροιές των οργάνων και των φωνών. Με φυσικό χώρο και όχι τεχνητό reverb. By the book, που λένε. Η πραγματικότητα που εισέπραττα εγώ ως ακροατής την ώρα που γινόταν η ηχογράφηση.

Και μία δεύτερη εκδοχή. Συμπιεσμένη, με τους compressors στο φουλ, στα όρια της παραμόρφωσης. Με τον τρόπο που φτιάχνουν τα cd οι σύγχρονες εμπορικές παραγωγές. Έβαλα τους μουσικούς να ακούσουν και τις δύο εκδοχές της ηχογράφησης τους. Ποια νομίζετε ότι προτίμησαν;

-Τη δεύτερη βεβαίως-βεβαίως! :laugh:

Αυτή της παραμόρφωσης και όχι εκείνη της υψηλής πιστότητας! Αυτήν που έχουν συνηθίσει να ακούνε από τις τρέχουσες εμπορικές παραγωγές, οι οποίες τελικά γίνονται για αυτούς και το μέτρο του σωστού!

Στο σημείο αυτό χρειάζεται να αναφερθούμε και σε κάτι άλλο:
Ο μουσικός - άσχετο πόσο καλός μπορεί να είναι- την ώρα που παίζει ακούει τον εαυτό του πρώτα από όλα και έπειτα τους διπλανούς του. Οι σχετικές εντάσεις και οι θέσεις ως προς το χώρο τις οποίες αντιλαμβάνεται είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες του ακροατή και μάλιστα στην ιδανική θέση ακρόασης. Η εμπειρία του και επομένως και η αντίληψη του ως ακροατής είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του κοινού. Μόνο εάν ηχογραφούσαμε από τη θέση που βρίσκεται τη στιγμή που παίζει, μόνο τότε θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε τη δική του εμπειρία, αυτό που ακούει εκείνος ως μουσικός. (Και αυτό σχεδόν ποτέ δεν γίνεται).

Κατά συνέπεια ο μουσικός όταν δεν παίζει, όταν λειτουργεί ως ακροατής όπως και οι υπόλοιποι, δεν διαφέρει σε τίποτα από τους λοιπούς ακροατές. Και ο τρόπος που διαμορφώνεται το γούστο και η αισθητική του είναι ίδιος με όλων των υπολοίπων, όταν λειτουργεί ως μέρος του κοινού και όχι ως παράγων του μουσικού γεγονότος και δημιουργίας...

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: Re: Περι Ηχείων (και χώρων)

Να γράψω κι εγώ τα δικά μου, λοιπόν

Η συζήτηση θα μπορούσε να απλοποιηθεί σε ένα βασικό κανόνα.

Ο χώρος επιλέγει τα ηχεία και η επιστήμη φροντίζει για το στήσιμο.

Αν κάποιος σεβαστεί ευλαβικά το παραπάνω τότε η επιτυχία είναι σίγουρη ανεξαρτήτως budget.

Όπως ήδη ειπώθηκε το θέμα το έχει λύσει η επιστήμη. Για το τέλειο αποτέλεσμα χρειάζεσαι έναν χώρο με συγκεκριμένες διαστάσεις (αναλογία αυτών) και χρόνους αντήχησης, όπως επίσης κι ένα σετ ηχείων που να μπορούν να αποδώσουν απαραμόρφωτα το φάσμα 20hz-20Khz σε υψηλές στάθμες. Προκύπτουν όμως δύο ζητήματα 1ο) ποιος έχει τα χρήματα να το κάνει και 2ο) αξίζει τον κόπο να φτάσεις στο τέλειο? αν όχι που μπορείς να σταματήσεις?

Aς ξεκινήσουμε λοιπόν απο τα βασικά της οικιακής μουσικής αναπαραγωγής. Χιλιοειπωμένα είναι, αλλά, θα είμαι σύντομος.
Όπως σωστά γράφετε φίλοι μου, σύμφωνα με την επιστήμη, για να "πιάσουμε" τα προδιαγραφόμενα της αναπαραγωγής των 20Hz - 20kHZ flat σε ένα οικιακό χώρο- και επικεντρώνοντας στο πρόβλημα που αφορά το κάτω όριο προς τα 20Hz - χρειαζόμαστε:
1) μια τουλάχιστον διάσταση του χώρου να είναι (περίπου) 17 μέτρα για αναπαραχθούν flat οι 20 κύκλοι. 2) χρειαζόμαστε επίσης και ένα ηχείο που μπορεί να (ανα)παράξει μια τέτοια συχνότητα.
3) χρειαζόμαστε τέλος και μια αντίστοιχη φροντίδα του χώρου, για να θεραπεύσουμε τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν απο την ανάπτυξη (και) τέτοιων συχνοτήτων εντός του.
Το 1, θεωρητικά, είναι τεχνικά εφικτό, αλλά πόσο ρεαλιστικό ή πρακτικό είναι για τη συντριπτική πλειοψηφία των χομπιστών;
Το 2, αν η συζήτηση αφορά ηχεία με ηλεκτροδυναμικά μεγάφωνα, σε μέγεθος και πλήθος, που πάλι η συντριπτική πλειοψηφία ημών χρησιμοποιεί, τα πράγματα είναι ζόρικα έως ανέφικτα.
Το 3, αλληλένδετο του 1, θέμα μετρήσεων και ειδικών κατασκευών, που με οικονομοτεχνικά κριτήρια τί ποσοστό χομπιστών μπορεί να πραγματώσει, ακόμα κι αν διαθέτουν ένα τέτοιο χώρο.

Ήτοι, η πορεία προς την "υψηλή πιστότητα", για τον πολύ πολύ κόσμο -έτσι όπως έχουν τεθεί τουλάχιστον οι βασικές προδιαγραφές της αναπαραγωγής- ξεκινά (όσο αφορά τουλάχιστον το κάτω άκρο) με αυτογκόλ απο τα αποδυτήρια.

Και μετά;
Αρχίζουν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί.
Όσον αφορά τις συχνότητες. Τύπου, "τι πληροφορία να υπάρχει τώρα εκεί κάτω;", "πόσοι ακούμε εκκλησιαστικό όργανο;" "Πόσες φορές πια θα ακούσουμε το Koyaanisqatsi ?" (ωστε να "κλέψουμε" κάποια Hz). Ασε που μειώνουμε και το αχρείαστο rumble (εμείς οι πικαπάκηδες).
Να "τριπλάρουμε" και τις πολύ χαμηλές του πιάνου, που δε χάθηκε δα κι ο κόσμος νάναι (όταν είναι εκεί) κάποια db κάτω του flat.
Και που φτάνουμε; Στο πρώτο milestone που είναι το "ανοιχτό Mι" τού μπάσου (οργάνου) στα 41Hz.
Bingo!
Άμα το πιάνεις ή εστω το προσεγγίζεις, τι άλλο θέλεις;
Έτσι μας "τάπανε", έτσι τα μάθαμε, έτσι τα μεταφέρουμε.

Και αφού (με τη συντριπτική πλειοψηφία των ηχείων μας) έχουμε καταπιεί αμάσητη την κάμηλον (γιατί, κάνε κι αλλιώς...), αρχίζουμε να διϋλίζουμε τον κώνωπα.
Τι ευτυχής στιγμή!
Γιατί; Γιατί τώρα αρχίζει το χόμπυ!

Καλώδια, toe in, αχ τι ωραίο sweet spot, εξαφανίζονται απο το χώρο!, μηηή κοντά στους τοίχους, βάλε λίγο αφρολεξάκι στο bass reflex, αμαάν! σα να μπουμάρισε λίγο, καταστραφήκαμε! Φταίει ο χώρος σου, έχεις οχτάϊντσο μέσα σε 16τμ, κανονικά θες εξάϊντσο, ωστε να ακρωτηριάσεις ακόμα περισσότερο ότι έχει απομείνει προς τα κάτω. Να τώρα, τι ώραίο μπάσο στακάτο και σφιχτό, σαν κρουστό, όπως πρέπει κλπ κλπ

Έτσι για αρχή, λέω ψέμματα;

 

[Sonus Naturalis]

+1!
Όχι, ψέματα δεν λες!

Και θα σου προσθέσω και μερικά ακόμα:

-Ότι στις μοντέρνες ηχογραφήσεις κατά κανόνα βάζουν και ένα φίλτρο που να κόβει κάτω από τα 40 Hz. Δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά αναφέρεται σε όλη τη βιβλιογραφία που αφορά την ηχοληψία και τις μίξεις.

-Σε πολλά βινύλια συνηθίζεται ένα φίλτρο κάτω από τά 30 Hz.

Τα δυναμικά μικρόφωνα -δηλαδή κατά κανόνα μικρόφωνα φωνής σε πάρα πολλές ηχογραφήσεις και σχεδόν αποκλειστικά χρησιμοποιούμενα στις συναυλίες- έχουν κάτω όριο συνήθως τα 40 Hz και ως άνω όριο τα 15 KHz. 15 KHz είναι το άνω όριο και στα μικρόφωνα ταινίας (ribbon). Αυτή είναι μάλιστα και η καθιερωμένη απόκριση της μπάντας FM!

Αυτά και άλλα τινά... :lehrer:

 

[Sonorus]

Να γράψω κι εγώ τα δικά μου, λοιπόν






Aς ξεκινήσουμε λοιπόν απο τα βασικά της οικιακής μουσικής αναπαραγωγής. Χιλιοειπωμένα είναι, αλλά, θα είμαι σύντομος.
Όπως σωστά γράφετε φίλοι μου, σύμφωνα με την επιστήμη, για να "πιάσουμε" τα προδιαγραφόμενα της αναπαραγωγής των 20Hz - 20kHZ flat σε ένα οικιακό χώρο- και επικεντρώνοντας στο πρόβλημα που αφορά το κάτω όριο προς τα 20Hz - χρειαζόμαστε:
1) μια τουλάχιστον διάσταση του χώρου να είναι (περίπου) 17 μέτρα για αναπαραχθούν flat οι 20 κύκλοι. 2) χρειαζόμαστε επίσης και ένα ηχείο που μπορεί να (ανα)παράξει μια τέτοια συχνότητα.
3) χρειαζόμαστε τέλος και μια αντίστοιχη φροντίδα του χώρου, για να θεραπεύσουμε τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν απο την ανάπτυξη (και) τέτοιων συχνοτήτων εντός του.
Το 1, θεωρητικά, είναι τεχνικά εφικτό, αλλά πόσο ρεαλιστικό ή πρακτικό είναι για τη συντριπτική πλειοψηφία των χομπιστών;
Το 2, αν η συζήτηση αφορά ηχεία με ηλεκτροδυναμικά μεγάφωνα, σε μέγεθος και πλήθος, που πάλι η συντριπτική πλειοψηφία ημών χρησιμοποιεί, τα πράγματα είναι ζόρικα έως ανέφικτα.
Το 3, αλληλένδετο του 1, θέμα μετρήσεων και ειδικών κατασκευών, που με οικονομοτεχνικά κριτήρια τί ποσοστό χομπιστών μπορεί να πραγματώσει, ακόμα κι αν διαθέτουν ένα τέτοιο χώρο.

Ήτοι, η πορεία προς την "υψηλή πιστότητα", για τον πολύ πολύ κόσμο -έτσι όπως έχουν τεθεί τουλάχιστον οι βασικές προδιαγραφές της αναπαραγωγής- ξεκινά (όσο αφορά τουλάχιστον το κάτω άκρο) με αυτογκόλ απο τα αποδυτήρια.

Και μετά;
Αρχίζουν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί.
Όσον αφορά τις συχνότητες. Τύπου, "τι πληροφορία να υπάρχει τώρα εκεί κάτω;", "πόσοι ακούμε εκκλησιαστικό όργανο;" "Πόσες φορές πια θα ακούσουμε το Koyaanisqatsi ?" (ωστε να "κλέψουμε" κάποια Hz). Ασε που μειώνουμε και το αχρείαστο rumble (εμείς οι πικαπάκηδες).
Να "τριπλάρουμε" και τις πολύ χαμηλές του πιάνου, που δε χάθηκε δα κι ο κόσμος νάναι (όταν είναι εκεί) κάποια db κάτω του flat.
Και που φτάνουμε; Στο πρώτο milestone που είναι το "ανοιχτό Mι" τού μπάσου (οργάνου) στα 41Hz.
Bingo!
Άμα το πιάνεις ή εστω το προσεγγίζεις, τι άλλο θέλεις;
Έτσι μας "τάπανε", έτσι τα μάθαμε, έτσι τα μεταφέρουμε.

Και αφού (με τη συντριπτική πλειοψηφία των ηχείων μας) έχουμε καταπιεί αμάσητη την κάμηλον (γιατί, κάνε κι αλλιώς...), αρχίζουμε να διϋλίζουμε τον κώνωπα.
Τι ευτυχής στιγμή!
Γιατί; Γιατί τώρα αρχίζει το χόμπυ!

Καλώδια, toe in, αχ τι ωραίο sweet spot, εξαφανίζονται απο το χώρο!, μηηή κοντά στους τοίχους, βάλε λίγο αφρολεξάκι στο bass reflex, αμαάν! σα να μπουμάρισε λίγο, καταστραφήκαμε! Φταίει ο χώρος σου, έχεις οχτάϊντσο μέσα σε 16τμ, κανονικά θες εξάϊντσο, ωστε να ακρωτηριάσεις ακόμα περισσότερο ότι έχει απομείνει προς τα κάτω. Να τώρα, τι ώραίο μπάσο στακάτο και σφιχτό, σαν κρουστό, όπως πρέπει κλπ κλπ

Έτσι για αρχή, λέω ψέμματα;

Σωστά τα λες αλλά τα πράγματα είναι πιο απλά και δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο αυστηροί στον σεβασμό των κανόνων.
Αρκεί να σεβαστούμε τα βασικά.
Και εξηγώ.

Η μεγάλη πλειοψηφία των ακροατών δεν επιλέγει ηχεία με βάση τον χώρο του αλλά συνήθως με το μάτι , με το μέγεθος , με τα χρήματα που έχει δώσει , το γούστο , το μεγαλύτερο ίσον καλύτερο κλπ.

Δεν μπορεί να έχεις επιλέξει ηχείο μεγαλύτερο από αυτό που σηκώνει ο χώρος ή η απόσταση ακρόασης και μετά να παραπονιέσαι ότι το μπάσο μπουμάρει , οι ψηλές ξύνουν , δεν έχω εικόνα κλπ κλπ.
Και άντε μετά στον φαύλο και απατηλό κύκλο να διορθώσεις προβλήματα που δεν λύνονται παρά μόνο αν αλλάξεις ηχείο και όχι καλώδια και κλπ.

Δεν μπορεί να έχεις στήσει τα ηχεία όπως γουστάρεις επειδή έτσι σου αρέσει ενώ η ακουστική επιστήμη σου λέει το αντίθετο και μετά πάλι να φωνάζεις τι δεν πάει καλά.
Τα πράγματα είναι απλά , υπάρχει μόνο ένας τρόπος να στήσουμε τα ηχεία και εξαρτάται μόνο από τις διαστάσεις του χώρου.

Αν λοιπόν σεβαστούμε αυτά τα βασικά για να κάνουμε μια σωστή αρχή , μετά συζητάμε για τα άλλα τα δύσκολα τα οποία ίσως να μην είναι και τόσο απαραίτητα από τα βασικά.

Όσο για την φροντίδα του χώρου υπάρχουν πλέον λύσεις από σοβαρές εταιρείες που ένα μικρό βασικό πακέτο στοιχίζει πολύ λιγότερο από δύο μεσαία καλώδια.
Διάθεση και χώρος χωρίς παντόφλα να υπάρχει....

Φυσικά υπάρχει και η απάντηση έτσι γουστάρω μου αρέσει ακούω καλά όλα εντάξει.
Εκεί πάω πάσο.

 

[Sonorus]

Όπως επίσης λύσεις υπάρχουν για όλα και δεν είναι πλέον και πολύ ακριβές.
Αυτό πχ που λες για την διάσταση του χώρου όσο αφορά το χαμηλό είναι πολύ σωστό αλλά αφορά ένα θεωρητικό full range ηχείο.
Το πρόβλημα λύνεται πολύ εύκολα με την χρήση πολλαπλών sub και ισοστάθμισης με delay.
Δεν λέω ότι είναι απαραίτητο να γίνει αλλά αν θέλουμε τότε γίνεται.

 

[Th.ARvan]

"Quote Originally Posted by TH.ARVAN
..........
Τοποθέτησα σωστά τα ηχεία μου στο χώρο
και ανέβασα στάθμες μέχρι ο χώρος να φορτιστεί στο όριο του."

Δεν εννοούσα φυσικά ότι ακούω με παραμόρφωση οφειλόμενη στον χώρο.
Το αντίθετο.
Ανεβάζω τη στάθμη μέχρι εκεί που επιτρέπει ο χώρος.

Εννοώ ότι πρέπει να εντοπίσεις και να εκμεταλλευτείς αυτό το όριο για πιο
ρεαλιστικο άκουσμα.