Re: Όχι άλλα Διόδια....στον δρόμο για ΔΕΘ.
Η υπόθεση των αυτοκινητόδρομων στην Ευρώπη μπορεί να χωριστεί σε 2 κατηγορίες. Σε αυτή όπου χώρες με παραδοσιακά ισχυρή οικονομία (π.χ. Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο κλπ.), ξεκίνησαν να αναπτύσσουν με σχέδιο, αργά και σταθερά τους αυτοκινητόδρομους από νωρίς εξασφαλίζοντας πόρους από τα κρατικά έσοδα (η Γερμανία και η Ιταλία π.χ. ξεκίνησαν να χτίζουν αυτοκινητόδρομους ήδη από την δεκαετία του 20), και σε αυτή όπου χώρες με πιο αδύναμες οικονομίες (Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα κλπ) στράφηκαν αρκετά αργότερα αποκλειστικά στα ιδιωτικά κεφάλαια προκειμένου να καλύψουν το χαμένο έδαφος, με την λύση των διοδίων.
Τόσο η "Ισπανία της Αλίκης", όσο και η Πορτογαλία και άλλες χώρες, ξεκίνησαν τον εκσυγχρονισμό του οδικού τους δικτύου ουσιαστικά περίπου την ίδια εποχή με την Ελλάδα την δεκαετία του 80, υπό τις ίδιες συνθήκες και με την ίδια λογική βασισμένες στην ιδιωτική χρηματοδότηση. Το παράδοξο στην Ελλάδα ήταν πως πολλές φορές τα διόδια προηγούνταν της κατασκευής του αυτοκινητόδρομου, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δρόμοι γίνονταν της Άρτας γεφύρια, τόσο λόγω γραφειοκρατίας και απαλλοτριώσεων όσο και λόγω ατασθαλιών στα κονδύλια κατασκευής. Στην Ισπανία από την άλλη όσο εμείς τόσα χρόνια προσπαθούσαμε να φτιάξουμε έναν αξιοπρεπή αυτοκινητόδρομο Αθηνών-Λαμίας, αυτοί όχι μόνο είχαν ολοκληρώσει σύγχρονους ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους με διόδια στις πιο οικονομικά ισχυρές περιοχές της χώρας (Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Μπιλμπάο κλπ.) αλλά από ένα σημείο και μετά με τα οφέλη αυτών των υποδομών και με την ισχυροποίηση της οικονομίας, το κράτος ήταν πλέον σε θέση να μπορεί να κατασκευάζει αυτοκινητόδρομους εξολοκλήρου με κρατική χρηματοδότηση. Έτσι σήμερα έχουν καταφέρει να έχουν ένα πλήρες οδικό δίκτυο που εκτείνεται σε όλη την χώρα, εφάμιλλο των άλλων μεγάλων χωρών, και το οποίο μάλιστα σε κάποιες πιο φτωχές περιοχές όπως η Ανδαλουσία, πού ο εκσυγχρονισμός του ξεκίνησε αργότερα αποτελείται πλέον μόνο από δωρεάν αυτοκινητόδρομους, ενώ σε άλλες περιοχές που είχαν ήδη ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους με διόδια, άρχισαν να προστίθενται την τελευταία 10-15ετία και νέοι δωρεάν αυτοκινητόδρομοι συμπληρωματικοί και ακόμα και εναλλακτικοί των υπαρχόντων.
Ουσιαστικά αυτό που γίνεται τώρα στην Ελλάδα με την κατασκευή υποδομών μεταφοράς (Ιωνία οδός, Ολυμπία, Αιγαίου, Ε65, Μορεάς, σιδηροδρομικά έργα ΠΑΘΕ/Π κλπ.) και υπό καθεστώς οικονομικής κρίσης, είναι αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και 30 χρόνια όπως το έκαναν άλλες χώρες που δεν βρίσκονταν τότε και σε πολύ καλύτερη μοίρα από εμάς.
Η υπόθεση των αυτοκινητόδρομων στην Ευρώπη μπορεί να χωριστεί σε 2 κατηγορίες. Σε αυτή όπου χώρες με παραδοσιακά ισχυρή οικονομία (π.χ. Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο κλπ.), ξεκίνησαν να αναπτύσσουν με σχέδιο, αργά και σταθερά τους αυτοκινητόδρομους από νωρίς εξασφαλίζοντας πόρους από τα κρατικά έσοδα (η Γερμανία και η Ιταλία π.χ. ξεκίνησαν να χτίζουν αυτοκινητόδρομους ήδη από την δεκαετία του 20), και σε αυτή όπου χώρες με πιο αδύναμες οικονομίες (Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα κλπ) στράφηκαν αρκετά αργότερα αποκλειστικά στα ιδιωτικά κεφάλαια προκειμένου να καλύψουν το χαμένο έδαφος, με την λύση των διοδίων.
Τόσο η "Ισπανία της Αλίκης", όσο και η Πορτογαλία και άλλες χώρες, ξεκίνησαν τον εκσυγχρονισμό του οδικού τους δικτύου ουσιαστικά περίπου την ίδια εποχή με την Ελλάδα την δεκαετία του 80, υπό τις ίδιες συνθήκες και με την ίδια λογική βασισμένες στην ιδιωτική χρηματοδότηση. Το παράδοξο στην Ελλάδα ήταν πως πολλές φορές τα διόδια προηγούνταν της κατασκευής του αυτοκινητόδρομου, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δρόμοι γίνονταν της Άρτας γεφύρια, τόσο λόγω γραφειοκρατίας και απαλλοτριώσεων όσο και λόγω ατασθαλιών στα κονδύλια κατασκευής. Στην Ισπανία από την άλλη όσο εμείς τόσα χρόνια προσπαθούσαμε να φτιάξουμε έναν αξιοπρεπή αυτοκινητόδρομο Αθηνών-Λαμίας, αυτοί όχι μόνο είχαν ολοκληρώσει σύγχρονους ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους με διόδια στις πιο οικονομικά ισχυρές περιοχές της χώρας (Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Μπιλμπάο κλπ.) αλλά από ένα σημείο και μετά με τα οφέλη αυτών των υποδομών και με την ισχυροποίηση της οικονομίας, το κράτος ήταν πλέον σε θέση να μπορεί να κατασκευάζει αυτοκινητόδρομους εξολοκλήρου με κρατική χρηματοδότηση. Έτσι σήμερα έχουν καταφέρει να έχουν ένα πλήρες οδικό δίκτυο που εκτείνεται σε όλη την χώρα, εφάμιλλο των άλλων μεγάλων χωρών, και το οποίο μάλιστα σε κάποιες πιο φτωχές περιοχές όπως η Ανδαλουσία, πού ο εκσυγχρονισμός του ξεκίνησε αργότερα αποτελείται πλέον μόνο από δωρεάν αυτοκινητόδρομους, ενώ σε άλλες περιοχές που είχαν ήδη ιδιωτικούς αυτοκινητόδρομους με διόδια, άρχισαν να προστίθενται την τελευταία 10-15ετία και νέοι δωρεάν αυτοκινητόδρομοι συμπληρωματικοί και ακόμα και εναλλακτικοί των υπαρχόντων.
Ουσιαστικά αυτό που γίνεται τώρα στην Ελλάδα με την κατασκευή υποδομών μεταφοράς (Ιωνία οδός, Ολυμπία, Αιγαίου, Ε65, Μορεάς, σιδηροδρομικά έργα ΠΑΘΕ/Π κλπ.) και υπό καθεστώς οικονομικής κρίσης, είναι αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και 30 χρόνια όπως το έκαναν άλλες χώρες που δεν βρίσκονταν τότε και σε πολύ καλύτερη μοίρα από εμάς.