Ένα τραπεζάκι από ρετάλια

Θυμάστε που τακτοποίησα τα ρετάλια ξύλου σε κουτιά; Σκέφτηκα λοιπόν πως κάπως πρέπει να αξιοποιηθούν γιατί έτσι, πάνε χαμένα.
Χρησιμοποίησα: Παντούκ, Οξιά, Ζεμπράνο και Δεσποτάκι
Ξεκίνησα λοιπόν κόβοντας ένα στρογγυλό ΚΠ 12mm που θα ήταν η βάση και άρχισα να ψάχνω κομματάκια που θα μπορούσα να αξιοποιήσω. Είχα στο μυαλό μου ένα σχεδιάκι που είχα δει σε ένα σκαμπό, σε ένα μπαράκι κάπου στο Χαλάνδρι, και είπα να κάνω κάτι περίπου σαν εκείνο που είχα δει.
Έκοψα τα κομματάκια στο παγκοπριονο και κάποια στην κορδέλα. Αρκετή δουλειά!

Έκοψα και ένα στρογγυλό για το κέντρο που ήταν και το μόνο ξύλο που δεν ήταν ρετάλι. Λείανα όλα αυτά τα κομματάκια ένα ένα, με υπομονή και αφού τα έστησα πρόχειρα πάνω στο ΚΠ, άρχισα να τα κολλάω στην τελική τους θέση με Titebond.
Έκοψα ένα σόκορο από καπλαμά παντούκ για να καλυφθεί το σόκορο του ΚΠ, και αφού έβαλα γύρω γύρω ταινία γκάφερ για να λειτουργήσει ως φράχτης, έριξα μια ποσότητα υγρού γυαλιού χρωματισμένο με κόκκινο μεταλλικό χρώμα που έφτασε μέχρι το μέσο του ύψους της όλης κατασκευής.
Την άλλη μέρα, έριξα άλλη μια ποσότητα υγρού γυαλιού (χωρίς χρώμα αυτή τη φορα) και άρχισα τον πόλεμο με τις ... φυσαλίδες

. Χάχα, εντάξει το ήξερα πως δεν θα νικήσω, αφού δεν είχα "μονώσει" όλα αυτά τα κομματάκια ξύλου από πριν. Αλλά δεν με πείραζε καθόλου. Πλάκα έχουν και οι φυσαλίδες
Την επόμενη μέρα έπεσε και η τελική στρώση που όμως λόγω αυξημένης υγρασίας έκανε αυτό το ρυτίδιασμα όταν στέγνωσε, αλλά και φυσικά οι άκρες ανασηκώθηκαν ελαφρώς. Δεν με ενόχλησε κάτι από αυτά γιατί έτσι και αλλιώς είχα σκοπό να το τρίψω, για να το κάνω ελαφρώς ματ.
Οπότε, κουρμπαρισα την ακρη με το ρούτερ και μετά ξεκίνησα με τα γυαλόχαρτα
Από 400 έως 2500 έφτασα και τα τελευταία φυσικά με νερό.
Τέλος, πέρασα και αλοιφή για φανάρια με τον αλοιφαδόρο και η επιφάνεια έγινε τέλεια! Αδύνατον να αποτυπωθεί στη φωτογραφία το πόσο ωραία έγινε η επιφάνεια του υγρού γυαλιού!
Τέλος, κολλήθηκε το σόκορο και αφέθηκε να στεγνώσει και την άλλη μέρα πέρασα την πλαϊνή πλευρά (που την είχα λειάνει στο ρουτερ) με ακρυλικό βερνίκι της Minos που μοιάζει με υγρό γυαλί και έγινε αρκετά εντυπωσιακό.
Έφτιαξα και μια μεταλλική τριγωνική βάση από μασίφ τετράγωνο σίδερο 12x12m και τελικά έγινε μια στιβαρή κατασκευή, συνολικού βάρους 5 κιλών!
Καλούτσικο έγινε και αυτό το ρεταλοτραπεζάκι
Αν εξαιρέσουμε το κόστος του υγρού γυαλιού (γύρω στο ένα κιλό), το υπόλοιπο δεν κόστισε σχεδόν τίποτα.
Χρειάστηκαν πάντως αρκετές μέρες ενασχόλησης καθώς αυτή η κατασκευούλα συνδύασε τρία διαφορετικά υλικά που το καθένα έχει τις ιδιοτροπίες του.
Πολύ διασκεδαστική και αυτή η κατασκευή
